Dagblaðið - 04.09.1978, Side 13

DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 4. SEPTEMBER 1978.
13
sálfræðingur í New York skrifar: „Svo
yfirþyrmandi er þessi flóðbylgja kláms
að enginn getur verið ósnortinn af
henni. Af eigin reynslu sem sál-
fræðingur veit ég að því meir sem
okkur opinberast hlutir sem eru lítil-
lækkandi þeim mun lítilsverðari
verðum við." Það er ekki hægt að van-
meta skaðann af völdum kláms. Klám
er eins og hver önnur nautn sem getur
orðið vanabindandi. Það er lika hægt
að þróa smekk fyrir þvi. Áhrifin á
börn eru stórskaðvænleg og ekki síður
slæm fyrir fullorðið fólk. Kven- og
karllíkaminn er að verða verkfæri
nautna. Ekkert telst lengur óeðlilegt
eða ónáttúrulegt — allskonar afbrigði-
legar útgáfur eru reyndar. Hver er
árangurinn? Leiði á því raunhæfa,
leiði milli hjóna sem finna ekki lengur
neina ánægju i eðlilegu, heilbrigðu
kynferðislegu sambandi. Ímynd kyn-
þokkans kemur i stað eiginkonunnar
eða eiginmannsins.
Reynsla eins lögreglumanns er gott
dæmi um þessi viðbrögð. Hann fékkst
við klám en ekki að eigin ósk. Honum
hafði verið falið mál sem varðaði
klámmyndir. Eftir stuttan tíma bað
Kjallarinn
Bjami Þór
Kristjánsson
hann þess að verða leystur frá verk-
efninu. Ástæðan var sú að af
stöðugum setum undir klámmyndum
var hann farinn að missa áhugann á
kynferðislegu sambandi við konu sina.
Langt er síðan djarfar myndir fóru
yfir þau mörk sem sýna eðlilega hluti.
Stöðugt er verið að finna upp ný
afbrigði til þess að halda áhuga al-
mennings vakandi og árangurinn er
vægast sagt viðbjóðslegur, þar sem
börn og dýr eru dregin inn i klámið.
Það var dæmigert þegar danska dýra-
verndunarfélagið varð að þrábiðja
dómstólana að banna notkun ferfætl-
inga i svokölluð Live Shows. Er von
að menn spyrji hversu lágt maðurinn
geti lagst?
Á síðari árum hefur „þörfin” fyrir
fjölbreytni í klámi haft í för með sér
síaukna notkun á ofbeldi og sadisma,
margar kvikmyndir byggjast á flestum
þeim hlutum sem fólk hefur eðlilega
megnustu fyrirlitningu á. Sumt fólk
lætur gera sig að fifli, og tekur þessu
sem list. (En skilgr. orðabókar
Websters er: „sköpun á fegurð”) Það
er erfitt að imynda sér að maður geti
vaðið for án þess að ata sig út, eða eins
og Salómon sagði: „Getur nokkur
borið svo eld I barmi sínum að föt hans
sviðni ekki?”
Ákveðin öfl nota klám til þess að
brjóta niður samfélagið. Prestur einn
sagði að árásir á þjóðfélag vort
beindust að því að brjóta niður sjötta
boðorðið ,(þú skalt ekki drýgja hór).
Niðurrifsöflin í þjóðfélaginu vita að
ef þetta boðorð fellur úr gildi, munu
hin boðorðin níu falla með því.
Það er ekki vandleitað I þjóðfélagi
voru að meginuppsprettu þessarar
niðurbrjótandi og óheillavænlegu and-
legu mengunar. Hefur það farið fram-
hjá nokkrum hvað verið er að sýna í
kvikmyndahúsum okkar? 1 Austur-
stræti blasa auglýsingar i litum við
hverjum sem er, hvort sem hann hefur
áhuga eða ekki, atriði sem fyrir fáum
árum tilheyrðu eingöngu „peep
shows” ogeinkaklúbbum. En nú hefur
þetta skotist út úr myrkrinu og blasir
við öllum á aðalgötu borgarinnar,
kennsla I hórdómi með allskonar kyn-
ferðislegum öfuguggahætti til sýnis
börnum jafnt sem fullorðnum. öll
kvikmyndahús okkar taka þátt I þess-
ari niðurrifsstarfsemi á þjóðfélaginu
og í sumum þeirra er þetta meginuppi-
staðan í rekstrinum. Sýningar þeirra
bera vott um ábyrgðarleysi og lélegan
smekk i myndavali — sannkallaður
sori. Hver er ábyrgur fyrir þessum
hlutum? Það væri mjög athyglisvert
að heyra afsakanir ábyrgra aðila fyrir
þvi að dreifa þessu meðal almennings.
Er ekkert eftirlit með því hvað sé leyfi-
legt og hvað ekki?
Er bann við klámi
höft á persónuf relsi?
Algeng viðbrögð við þessari gagn-
rýni eru þau að öllum sé frjálst að
velja og hafna þvi sem til sýnis er og
að bann við klámi sé skerðing á per-
sónufrelsi. Vel getur það verið að með
banni kláms sé gengið á rétt einhvers
en hver er þá réttur þjóðfélagsins sem
heildar? Á þá hinn háværi minnihluti
að ráða ferðinni með því að beita fyrir
sig orðinu frelsi, með eigin túlkun?
Frelsi er i nánum tengslum við ábyrgð.
Frelsi og ábyrgð haldast i hendur. Ef
ábyrgðin gagnvart þjóðfélaginu er
vanrækt, er enginn grundvöllur fyrir
sliku frelsi. Þetta er meginhugsunin
bak við alla lagagerð. Við megum ekki
láta niðurrifsöflin nota lýðræðislegt
frelsi til að brjóta niður þetta sama
frelsi. Fullkomið frelsi fyrirfinnst
aðeins þegar sérhver maður lifir alger-
lega fyrir heildina, en ekki fyrir sjálfan
sig. Það er andleg fullkomnun — sam-
eining við Guð I kærleika, uppsprettu
kærleikans. Eða eins og stendur í Biblí-
unni: „Þar sem andi Guðs er, þar er
frelsið”. Enginn er svo blindur að
halda því fram að sú sé raunin í dag,
svo að hömlur á einstaklingsfrelsið I
þágu þjóðarheildarinnar hljóta að vera
nauðsyn.
Klámmyndir eru miskunnarlaus
verslunarvara. Æ fleira fólk lætur
glepjast af þessum sírenusöng og þá
sérstaklega unglingarnir. Og þær
skapa aðeins stigvaxandi óánægju og
örvæntingu. Þessi grimmilega blekk-
ing skapar aðeins sundraðar fjöl-
skyldur, líf í rústum, sjúkdóma og
leiðir oft til glæpa. Hin andlega bækl-
un sem af þessu leiðir er ótrúlega
mikil. Það eru aðeins þeir sem eru
blindir fyrir andlegum þroska sem gefa
þessum málum engan gaum. En hvers
vegna sitja heiðarlegir, löghlýðnir
borgarar, sem ekki taka þátt i þessum
uppskerudansi klámsins, með hendur
í skauti meðan verið er að misþyrma
samfélagi þeirra, andlega og líkam-
lega? Það er kominn tími til að meiri-
hlutinn láti í sér heyra gegn þeim sem
visvitandi reyna að kæfa siðgæðs- og
réttlætisvitund þjóðarinnar. Það er
löngu orðið tímabært að fólk geri sér
grein fyrir þeim skaðvænlegu áhrifum
sem klámið hefur. Það má ekki van-
rækja lengur að opinbera þau sönnu
verðmæti og hina einu þekkingu sem
fært getur fólki algilda hamingju og
lifsfyllingu. Það sem vantar er að vita
hvernig lifa skal lifinu, þekkja ábyrgð
ástar og frelsis, og þekkja tilgang
lífsins. Fólk verður að finna sinn innri
mann en það gerist ekki nema við
lifum í samræmi við þann tilgang sem
okkur var ætlað. Skapari vor, okkar
Himneski Faðir, veit um hvað lífið og
hin sanna hamingja snúast. Það sem
við þörfnumst er endurvakning and-
legra hugsjóna og ástar á Guði.
Aðeins á þesum grundvelli getum við
ræktað með okkur raunhæft jafn-
réttisskyn og gagnkvæma virðingu.
Slikt gerði niðurlægjandi fyrirbæri
eins og klám algerlega óhugsandi. Þeir
sem halda að slíkur hugsanaháttur sé
orðinn úreltur hafa ekki kannað málið
til hlítar.
Bjarni Þór Kristjánsson
(Samtökum heimsfriðar og
sameiningar, Skúlagötu 61)
Dagblaöiö
vantarstrax umboösmann í
HVERAGERÐI
Uppl. ísíma 91-22078.
EMEBUm
NILFISK
sterka ryksusan... #
Styrkur og dæmalaus ending hins þýðgenga,
stillanlega og sparneytna
mótors, staðsetning
hans oghámarks
orkunýting, vegna
lágmarks loft-
mótstöðu í
stóru rvksíunni,
stóra. ódýra
pappírspokanum
og nýju kónísku
slöngunni,
af bragðs sog-
stykki og varan-
legt efni, ál og
stál. Svona er
NILFISK:
Vönduð og
tæknilega ósvik-
in, gerð til að
vlnna sitt verk
fljótt og vel, ár
eftir ár. með lág-
marks truflunum
og tilkostnaði
Varanleg: til lengdar
ódýrust.
Nýr hljóð-
deyfir:
Hljóðlótasta
ryksugan.
Traust þjonusta
keilu-slanga:
20% meira sogafl,
stíflast síður.
Afborgunarskilmólar

HATUN 6A
SÍMI 24420
Raftækjaúrval — Næg bílastæði
ii
DlLon
ileikhús
London er sannarlega lífleg borg.
Leikhússtarfsemi í miklum blóma,
nýjustu kvikmyndimar í hverju bíói,
konsertar færustu listamanna og
hvaö eina. Þaö leiöist engum í London.
London — ein fjölmargra
staða í áætlunarflugi okkar.
loftleidir
ISLAJVDS
(I