Dagblaðið - 14.10.1978, Síða 15

DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 14.QKTÓBER 1978.
15
Rætt við
sjötugan
Kínafara,
Gunnar
Eggerts-
son:
Gunnar Eggertsson var alveg að
verða sextugur þegar hann fór fyrst til
útlanda, og nú er hann sjötugur og
kominn fyrir nokkrum dögum frá
Kína.
Þar ferðaðist hann um landið í þrjár
vikur í boði Kinversk-islenzka
menningarfélagsins. Og er alveg stór-
hrifinn.
Af hverju mest?
„Af fólkinu sjálfu. Það er svo
alúðlegt, frjálslegt og glaðlegt. Og eins
og þvi sé runnið i merg og bein að
vinna saman — ekki eins og hjá okkur
þar sem allir þykjast hafa réttar
skoðanir og enginn eins og hinn.”
Að koma frá okkar fámenna og
alvarlega fólki í þetta síbrosandi
mannhaf — það eru viðbrigði. Og allir
á bláum náttfötum. Ogallir á hjóli.
„Umferðin er kapituli út af fyrir sig.
Einkabilar eru engir. En strætisvagnar
og nokkrar rikisbifreiðir eru á ferðinni
og þeyta horn sin linnulaust til að
keyra ekki ofan á fólkið, sem alls
staðar er þarna gangandi og hjólandi."
Hallir keisaranna
„Kína er svo stórt,” segir Gunnar,
„að þeir sem þangað hafa farið og
byrjað að segja frá þvi hafa yfirleitt
Gunnar Eggertsson hefur starfað sem tollheimtumaður mestan hluta starfsævi sinnar — og er jafnhjartahreinn og stéttarbróðir hans I bibliunni forðum.
DB-mvnd Hörður
„Þaö viléghelzt ekki
tala um íöðrum sóknum”
—segir hann, eins og Jón Hreggviðsson forðum, þegar rætt er um ekkju Maós
endað með þvi að senda frá sér heila
bók.
En ég get sagt þér að þótt við
skoðuðum kommúnur, barnaheimili
og blævængjaverksmiöjur þá sáum við
samt mest af fornleifum eftir
keisarana. Og það voru nú meiri
slotin. íburðurinn og skrautið alveg
Kona að selja is úr kinverskutn vagni.
SöEi

ofboðslegt. Og ekki nægði þeim að
eiga nokkrar hallir til dvalar i lifanda
lifi þessum höfðingjum. Að loknum
hérvistardögum sínum þurftu þeir
einhvers staðar að hirast og þá létu
þeir gera sér gífurlega íburðarmikil
grafhýsi — og voru orpnir haugar yfir.
Margur alþýðumaðurinn hefur eytt
ævinni i að búa keisara sínum hæfileg
hibýli í þessu lifi og öðru.
Fegurst af öllum þessum mann-
virkjum er sumarhöllin, sem reyndar
er ekki höll heldur heilt landslag.
Okkur var sagt að kínversk keisarafrú
hefði einhvern tíma, þegar vá stóð
fyrir dyrum, fengið geysiháa fjár-
veitingu til að byggja flota landinu til
varnar.
Hún notaði féð til þess að búa til
unaðslegan skrúðgarð með stóreflis
stöðuvatni og óteljandi listaverkum.
Þar liggur marmarabrú með 17 bogum
út í litinn hólma, þar eru garðskálar
sem heita nöfnum eins og Til að finna
vorið eða Sem dreifir skýjunum, og
þar er eina skipið sem frúin lét smíða.
Það er úr marmara og botnfast en
kom að litlu haldi þegar erlendir herir
gengu á land.
Maó, ekkja Maós
og Sjú -en-Lai
Nú er alþýðan í landinu ekki lengur
svelt til þess að auka íburð keisarahall-
anna. Frá því byltingin var gerð 1949
hafa kjör fólksins batnað ólýsanlega.
Tæknivæðing og gott skipulag hafa
útrýmt hungursneyðinni sém áður var
fastur liður í þjóðlifinu.
Enda er þjóðin þakklát Maó ■iínum
Tse Tung. Og margir fara að skoða
hann, þar sem hann liggur á líkbörum,
líkt og sofandi, sveipaður kinverska
fánanum I skrautlausu grafhýsi á
Torgi hins himneska friðar.”
En hvar er ekkja hans, sú sem var
ein þeirra fjögurra sem mestan þátt
áttu i að hrinda af stað menningarbylt-
ingunni 1968?
Gunnar svarar: „Um ekkju Maós
verð ég að segja eins og Jón Hregg-
viðsson: það vil ég helzt ekki tala um i
öðrum sóknum. Þessum fjór-
menningum er nú kennt um allt scm
aflaga fer i Kína.
En ég vil ítreka hvað ég varð hug-
fanginn af þessari góðviljuðu þjóð. þar
sem bjartsýnin og vorhugurinn virðist
svo rikjandi."
Og þá kom upp i hugann þessi
ágæta vísa sem Guðmundur
Sigurðsson orti á sínum tima:
Sólin fægir fold og sæ,
ferf mai aó hlýna,
sáir fn‘i í snnnanblæ,
Sjú-cn .æiKína.
ÍHH.
Við klifruðum upp á Kfnamúrinn. Hann er ólýsanlega tröllaukið mannvirki
fjallatoppa — með turnum þar sem hæst ber.
4000 metra langur og liggur upp á hæstu
Maður vaknar kannski á slnu hóteli klukkan sex. Þá eru margir karlmenn komnir
út á strætin og farnir að gera likamsæfingar. Oft eru þær líkar þvi sem þeir
væru að boxa við ósýnilegan óvin eða skuggann sinn... svona ...