Dagblaðið - 30.04.1979, Qupperneq 10

10
WBIAÐIÐ
Irýálst.áháð dagblað
Útgefandh Dagtilsflið hf. /;
FramkvaBmdaat>ód: 8v«lnnÁ. Ey}6Ks»on. Rltatjóri: J6nas Krittjánuoa
FréttastJ6vt J6n Btrglr Pétursson. Rttstjómarfultrút: Hsukur Hslgason. 8krtfstofust}6ii rftstJ6mar
Jöhannas RaykdaL íþröttir Halur Sknonarson. AöstoðarfréttastJóraR Atl Stainarsson og Ómar VakJF
marsson. Mannlngarmét: Aflalstslnn Ingólfsaon. Handrft Asgrfmur Pálsson.
Blaflamann: Anna BJamason, Asgalr Tómassory Bragl Blgurflason, D6ra 8tsfánsd6ttk, Glssur Slgurðs-
son, Qurmlaugur A. J6nsaon, Halur Halsson, Halgl Pétursson, J6nas Haratdsson, ólafur Qalrsson,
Ólafur Jónsson. Hflrmun: QuflJ6n H. Pálsson.
Ljósmyndir Aml Pál Jóhannsson, BJamlalfur BJamlalfsson, Hflrflur Vlhjáknsaon, Ragnar Th. Slgurfls-
son, 8valnn Pormflflason.
Rltstjöm Siflumúla 12. Afgralflsia, éskrfftadald, auglýslngar og skrifstofurPvarholtl 11.
Aflalslml blaflslns ar 27022 (10 Knur). Askrtft3000 kr. á mánufll Innanlands. I lausasðki 15Ö kr. akBakifl.
8atnlng og umbrot Dagblafllfl hf. Stflumúla 12. Mynda- og ptfltugarfl: Hlmlr hf. Slflumúia 12. Prantunc
Arvakur hf. Skatfurml 10.
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 30. APRÍL 1979.
562 UNGMENNIHAFA
LÁ T1Ð LÍFH) VEGNA
EITURL YFJANEYZLU
Rányrkja freðmýranna
Þungatakmarkanir á vegum eru
jafnan vottur þess, að vorið sé að
koma. Frostið hverfur smám saman úr
jörðu eftir langan vetur. Hægt og síg-
andi vaknar gróðurinn til skammrar
sumarævi. Utan malbiks og steypnvaða
menn aurinn í ökkla og bílar rista
sundur vegi.
Þetta viðkvæma tímabil er eitt af sérkennum
íslenzkrar náttúru, alveg eins og þúfurnar. Hvort
tveggja er einkenni lands á mörkum freðmýrabeltisins,
einkenni lands, sem þolir lítið sem ekkert álag. ísland
er svo norðarlega, að barrskógur þrífst ekki nema á
skjólsælum stöðum.
Þegar landnámsmenn komu hingað á hlýviðrisskeiði
fyrir ellefu öldum, var hin viðkvæma náttúra í
ósnortnu jafnvægi. Landið virtist vel til búskapar
fallið. Þá hófí t strax sú rányrkja, sem æ hefur staðið
síðan og kölluð er landbúnaður.
Ár eftir ár var náttúran rupluð og rænd. Svo var á
landnámsöld og svo er enn þann dag í dag. Gróður-
rannsóknir siðustu ára sýna, að enn fer gróðri hnign-
andi á afréttum langflestra sýslna landsins. Landið er
enn að blása upp, þrátt fyrir þjóðargjöfina frægu.
Á þessari ellefu alda göngu hefði þjóðin fallið úr
hor, ef fískveiðar hefðu ekki fljótlega tekið við af land-
búnaði sem hornsteinn atvinnulífsins. Auðlindirnar við
strendur landsins gerðu þjóðinni kleift að skrimta á
mörkum freðmýrabeltisins.
Ný tækni kom til sögunnar um og eftir síðustu alda-
mót, fyrst línuveiðarar og síðan togarar. Þá gátu
íslendingar rétt úr kútnum og orðið ríkir á auðæfum
hafsins. Stríðsgróði og hermang hjálpaði nokkuð. En
velsæld þjóðarinnar byggist þó fyrst og fremst á
sjávarútveginum.
Landbúnaðurinn á engan þátt i endurreisn þjóðar-
innar. Hann er og hefur alltaf verið baggi á landi og
þjóð. Hann var og er rányrkja, sem menn hafa
stundað, af því að þeir áttu ekki annarra kosta völ.
Hann er versti atvinnuvegur, sem unnt er að stunda á
mörkum freðmýrabeltisins.
Auður sjávarútvegsins hefur endurnýjað allt þjóð-
félagið, líka landbúnaðinn, sem er orðinn tæknivædd-
ur og hefur lítt takmarkaðan aðgang að fjármagni. En
allt hefur komið fyrir ekki. Byrðin eykst stöðugt á
herðum skattgreiðenda. Hún verður um þrjátíu mill-
jarðar á þessu ári.
Á sama tíma vita auðþjóðir tempraða beltisins alls
ekki, hvernig þær eiga að losna við stórfellda offram-
leiðslu hræódýrra landbúnaðarafurða. Efnahags-
bandalagið selur smjörið sitt á rúmar 100 krónur kílóið
meðan islenzkur landbúnaður selur sitt smjör skatt-
greiðendum og neytendum á rúmar 3000 krónur kílóið.
Á þessu ári mun það kosta skattgreiðendur um sjö til
átta milljónir á hvert býli að halda uppi rányrkju land-
búnaðar. Til viðbótar borga svo neytendur gífurlegar
fjárhæðir í of dýrum afurðum. Hvorki land né þjóð
hafa efni á þessu brjálæði.
Það er alveg sama, hvað bændur strita, land-
búnaðarsérfræðingar tæknivæða og stjórnmálamenn
fjármagna. Nútima landbúnaður verður aldrei stund-
aður af neinu viti hér á mörkum freðmýrabeltisins.
Margir halda, að nægilegt sé að draga svo saman
seglin í landbúnaði, að skattgreiðendur losni við út-
flutningsuppbæturnar. Slíkt væri auðvitað betra en
ekki neitt. En samt værum við áfram að láta arðræna
náttúruna til að framleiða á 3000 krónur smjör, sem
kostar 100 krónur frá tempruðu löndunum.
Lögmál hnattstöðunnar, sem endurspeglast í þúfum
og vorbleytum, lætur ekki að sér hæða.
— tíu sinnum meira magn afheróíni gert
upptækt í fyrra en árið 1975
Frá því að eiturly f fóru að verða al-
mennt misnotuð í Danmörku seint á
7. áratugnum hafa fimm hundr-
uð sextíu og tveir látizt af ofneyzlu
slíkra efna þar í landi samkvæmt
skýrslum opinberra aðila. Bent er á
að þrátt fyrir að sífellt fleiri og fleiri
týni lífinu vegna eiturlyfjaneyzlu í
Danmörku þá hefur ekki ennþá verið
gerð nein heildaráætlun um hvernig
snúast eigi gegn þessum þjóðar-
vanda. Á meðan kostar baráttan
gegn eiturlyfjunum og afleiðingar
misnotkunar þeirra opinbera sjóði
milljarða. Auk þess sem einstaklingar
tapa bæði fé og heilsu.
Dómsmálaráðherra Danmerkur
Nathalie Ling lýsti því nýlega yfir í
danska þinginu að ekki væri grund-
völlur fyrir meiri eða fjárfrekari að-
gerðum gegn eiturlyfjavandanum.
Finnst þeim lögreglumönnum sem
við þessi mál vinna í Danmörku þetta
súrt i brotið Þeireru sextíu og fjórir i
sjálfri eituriyfjalögreglunni og síðan
vinna að sjálfsögðu almennir lög-
reglumenn að rannsókn slíkra mála
um alla Danmörku.
Ákveðið hefur verið að skipta
starfssemi eiturlyfjálögreglunnar i
tvær deildir. Eiga þeir lögreglumenn,
sem vinna að rannsóknum mála að
vinna úti á götunum þar sem hugsan-
legir eiturlyfjaneytendur og þeir sem
seljaefnið haldasig.
Ekki er að fullu Ijóst hve margir
einstaklingar neytaýmisskonar fikni-
og eiturlyfja í Danmörku og er sagt
erfitt að geta sér þess til. Einnig er
ekki hægt að fullyrða um hve mikið
magn efna er boðið fram til sölu í
Kaupmannahöfn og annars staðar í
Danmörku.
Síðustu tölur sem opinberir aðilar
Herra ritstjóri!
Það er ekki lengur í tísku að þérast
svo ég segir bara: Komdu sæll og»
blessaður.
í leiðurum i blaði þínu hefur þú
rætt ítarlega um vandamál land-
búnaðarins, niðurgreiðslur og út-
flutningsuppbætur o.s.frv. Niður-
staða þin virðist mér hafa verið sú, að
rétt væri jafnvel að leggja land-
búnaðinn niður og flytja inn búvörur
til neyslu eftir þörfum.
Ég er sammála þér um það, að við
eigum við mikinn vanda að stríða
vegna of mikillar búvöruframleiðslu.
Hins vegar get ég ekki fallist á þá
niðurstöðu þína, að rétt sé að hætta
öllum búskap á íslandi, og trúi því nú
raunar ekki, að þú meinir það í
alvöru. Um það ætla ég heldur ekki
að karpa við þig.
V
„Vonandi verður útkoman ekki sú, að
við verðum að leggja útgerðina niður
Síendurteknar gengisfellingar
hafa tíðkast mjög í þjóðfélagi okkar
síðustu áratugina. Nú upp á síðkastið
hafa bæst við gengissigin (e.t.v.
nærri daglega?). Hvort tveggja þetta,
gengisfellingar og gengissig, hefur
valdið gífurlegri hækkun á öllum er-
lendum varningi, sem fluttur er til
landsins, og komið þungt við pyngju
alls almennings. Ef ég man rétt eru
þessar gengislækkanir og gengissig
talin nauðsynleg til að bæta afkomu
útflutningsatvinnuveganna, einkum
útgerðarinnar og fiskiðnaðarins. Ég
legg engan dóm á þessar aðgerðir. En
vegna þess, hve auðveldlega þú hefur
reiknað út hve fráleitt sé að stunda
landbúnað á landi hér, langar mig til
að biðja þig að reikna út, hvað
gengislækkanir og gengissig hafa t.d.
á síðustu 10 árum kostað almenning í