Dagblaðið - 16.01.1980, Blaðsíða 10

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 16. JANÚAR 1980.
10
7
iBIAÐIÐ
Útgefandi: Dagblaðið hf.
Framkvæmdastjóri: Sveinn R. Eyjóifsson. Ritstjóri: Jónas Knstjónsson.
Ritstjórnarfulltrúi: Haukur Heigason. Fróttastjóri: ómar Valdimarsson.
Skrifstofustjóri ritstjórnar: Jóhannes Reykdal.
(þróttir: Hallur Símonarson. Menning: Aöalsteinn Ingólfsson. Aöstoöarfréttastjóri: Jónas Haraldsson.
Handrit: Asgrímur Pólsson. Hönnun: Hilmar Karlsson.
Blaöamenn: Anna Bjarnason, Atli Rúnar Halldórsson, Atli Steinarsson, Ásgeir Tómasson, Bragi
Sigurösson, Dóra Stefánsdóttir, Elín Albertsdóttir, Gissur Sigurösson, Gunnlaugur A. Jónsson, Ólafur
Geirsson, Siguröur Sverrisson.
Ljósmyndir: Arni Póll Jóhannsson, Bjamleifur Bjarnloifsson, Höröur Vilhjálmsson, Ragnar Th. Sigurös
son, Sveinn Þormóösson. Safn: Jón Sœvar Baldvinsson.
Skrifstofustjóri: Ólafur EyjóKsson. Gjaldkeri: Þráinn Þorleifsson. Sölustjóri: Ingvar Sveinsson. Dreifing
arstjóri: Már E.M. Halldórsson.
Ritstjórn Síöumúla 12. AfgreiÖsla, áskríftadeild, auglýsingar og skrifstofur Þverholti 11.
Aöalsimi blaösins er 27022 (10 llnur).
Setning og umbrot: Dagbiaöiö hf., Síöumúla 12. Mynda- og plötugerð: Hilmir hf., Síðumúla 12. Prentun
Árvakur hf., Skerfunni 10.
Áskriftarverð á mánuöi kr. 4500. Verð I lausasölu kr. 230 eintakið.
Við þurfum þolinmæði
Meira fjör færist tæplega í stjórnar-
myndunarleikinn, þótt boltinn hafi
komizt í hendur Lúðvíks Jósepssonar.
Er þó í fersku minni, hversu rösklega
hann gekk til verks í fyrra, þegar hann
myndaði stjórn fyrir Ólaf Jóhannesson.
Lúðvík situr ekki lengur á þingi og
vísaði boltanum áfram til Svavars Gestssonar. Svavar
kann að verða fljótari en Steingrímur og Geir að
komast að- niðurstöðu, en tæpast eins fljótur og
Lúðvík hefði orðið.
Leikurinn hefur einfaldazt. Alþýðubandalagið
hefur nú síðast flokka lagt fram áætlun um minnkun
verðbólgunnar. í viðræðunum hafa því allir flokkarnir
um áþreifanleg atriði að ræða. Þeir ættu þá að geta
komið sér að efninu fyrr en ella.
í rauninni er ekki hægt að sjá, að óyfirstíganlegar
hindranir séu milli áætlana flokkanna um minni
verðbólgu á þessu ári. Oft hefur sézt samið um svartara
en þennan mun. Að þvi leyti hlýtur stjórnarkreppan að
teljast óeðlileg.
Auðvitað fæst niðurstaða að lokum. Einhverjir
leiðtoganna munu grafa stríðsaxirnar og koma sér
saman eins og menn um myndun þingræðislegrar
stjórnar. Þeir munu gera það áður en raddir um utan-
þingsstjórn verða of háværar.
Ekki skiptir öllu, hvort þetta tekst fyrr eða síðar.
Verðbólguáætlanir allra flokkanna eru hvort sem er
vettlingatök. Það verða engin þáttaskil, þótt þeir taki
við af núverandi stjórnleysi. Við getum því tekið lífinu
með ró.
Óskhyggja er kjarni tillagna flokkanna í verðbólgu-
stríðinu. Þær ganga í raun allar út á, að verðbólgan
verði bönnuð, að sjúkdómseinkennin verði bönnuð.
Þær fela í sér meiri eða minni frystingu á launum og
verðlagi.
Áætlanir flokkanna lúta ekki að orsökum
sjúkdómsins, svo sem þenslu í opinberum rekstri,
óhóflegri seðlaprentun, misnotkun frystifjár í Seðla-
bankanum og sjálfvirkum peningaaustri til forréttinda-
atvinnugreina.
Minnzt er á slík atriði í tillögum sumra flokkanna,
en þá á marklítinn og óáþreifanlegan hátt. Sú stjórn,
sem mynduð verður, er ekki líkleg til að ná meiri
árangri gegn verðbólgunni en núverandi starfsstjórn
sem ekkert má gera.
Ýmsar niðurstöður koma til greina, mismunandi
sennilegar. Samstjórn Sjálfstæðis- og Framsóknar-
flokks yrði friðsöm helmingaskiptastjórn við kjöt-
katlana. Hún gæti enzt út kjörtímabilið, en hún fyndi
tæpast lausn á kjördæmamálinu.
Samstjórn Sjálfstæðis-, Framsóknar- og
Alþýðuflokks mundi byggjast á auðveldu samkomu-
lagi um verðbólgutillögur. En hún mundi verða að
horfa á Alþýðubandalagið leika lausum hala i vinnu-
deilum og ábyrgðarlausri stjórnarandstöðu.
Nýsköpunarstjórn Sjálfstæðis-, Alþýðubandalags
og Alþýðuflokks mundi finna lausn á kjördæma-
málinu. En illindin milli síðarnefndu flokkanna mundu
lama störf hennar alveg eins og vinstri stjórnar.
Nýsköpunarstjórn Sjálfstæðisflokks og Alþýðu-
bandalags er mun sennilegri, því að þar veit hvor
flokkur um sig nokkurn veginn hvar hann hefur hinn.
Sú stjórn mundi leysa kjördæmamálið og efla frið og
framleiðni í atvinnulífinu.
Geir Hallgrímsson hefur þó rétt fyrir sér, þegar
hann mælir með þjóðstjórn. Búast má við öðru og
betra samstarfi í þjóðstjórn en þriggja flokka stjórn,
enda markmiðin takmarkaðri og starfstíminn styttri.
En þá á enn eftir að taka sinn tima að finna niður-
stöðuna.
—
Panama:
Stjómarandstaðan
vill ekki taka
— segist búast við kosningasvikum með aðstoð
vaxandi efnahagsvanda auk óróa á
stjórnmálasviðinu sem skapazt hefur
vegna mótmæla stúdenta yfir veru
fyrrverandi keisara írans í Iandinu.
Stjórnarandstöðuflokkarnir í þessu
Mið-Ameríkuríki segja að ástæðan
fyrir að þeir ætli ekki að taka þátt í
kosningunum til stjórnlagaþingsins í
ágúst næstkomandi sé sú að með því
vilji þeir mótmæla þeim hindrunum
sem stjórn landsins setji til að koma í
veg fyrir eðlilega lýðræðislega
stjórnarhætti.
„Við munum ekki taka þátt í
kosningunum nema löggjafarvaldi og
öðrum sjálfsögðum stjórnarþáttum í
lýðræðisþjóðfélagi verði gefinn
kostur á að starfa eðlilega,” sagði dr.
Ricardo Arias Calderon einn leiðtoga
stjórnarandstöðunnar í viðtali við
fréttamenn.
í stjórnarandstöðunni í Panama
eru tíu flokkar. Enginn þeirra hefur
tekið þátt i kosningum síðan árið
1%8. Margir þessara flokka hafa
ekki einu sinni uppfyllt þau skilyrði
sem sett eru af hálfu stjórnvalda til
þjóðvarðliðsins
Flestir stjórnarandstöðuflokkar í
Panama hafa í hyggju að hunza
kosningar til væntanlegs stjórnlaga-
þings, sem ætlunin er að halda næsta
sumar. Þessar ráðagerðir koma nú
þegar landið stendur frammi fyrir
Panama á að fá fulla stjórn á Panamaskurði árið 2000.
þátt í kosningum
Víetnam í
rússneskum
herstígvélum
— trampar á Kampútseu og Laos
Víst skal biblíunni snúið upp á
skrattann og þögnin og lygin sett í
sannleiks stað. Hitt er verra þegar
villimennskunni er rétt hjálparhönd
og hún hafin til himins og kölluð
frelsisbarátta. Herleiðangur Víet-
nam, að undirlagi Sovétríkjanna,
gegn Kampútseu og Laos er villi-
mennska. Þó fáir séu eru þeir til sem
þora að standa fram opinberlega og
verja þessa villimennsku. Einn þess-
ara er Ólafur Gíslason. Tvennt það
helsta sem Ólafur notar til að réttlæta
villimennsku vietnama er — staðhæf-
ing um ógnarstjórn Pol Pot í
Kampútseu og amerískt-kínverskt
samsæri gegn Vietnam.
Um amerískt-kínverskt samsæri
skal það sagt að enda þótt tvö ríki
taki upp stjórnmálasamskipti og á
grundvelli þeirra geri með sér samn-
inga um viðskipti og önnur samskipti
þá réttlætir það ekki að eitt ríki ráðist
inn í annað. Um hitt atriðið skal sagt
að hvað svo sem til er í staðhæfing-
unni um ógnarstjórn þá réttlætir það
heldur ekki innrás og hernáni. Auk
þess skal því bætt við að staðhæfing-
in er í meira lagi fáránleg. I fýrsta
lagi er vitað mál að eftir þjóðfélags-
byltingu fer ávallt tímabil mikils óró-
leika og rósturs. Það hefur sagan sýnt
Kjallarinn
Albert □narsson
okkur. Þessa er frekar að vænta
þegar umgjörð þjóðfélagsbyltingar-
innar er með þeim hætti sem var í
Kampútseu — landið í rúst eftir
margra ára sprengjuregn og mikinn
hernað. Á þeim árum (frá 1970—
1975) voru milljónir á flótta um
landið þvert og endilangt. í öðru lagi
er vitað að her Þjóðfrelsishreyfingar-
innar í Kampútseu, síðan stjórnarher
landsins, taldi aldrei meira en u.þ.b.
80 þús. manns. Herinn var ákaflega
illa búinn vopnum, en styrkur hans lá
í því að hann var hluti alþýðunnar í
landinu. í þriðja lagi væri það ekki
líklegt, ef stjórn Pol Pot hafi verið
eins og t.d. Ólafur Gíslason hefur
lýst, að engin umfangsmikil skipu-
lagning andstöðu hefði átt sér stað.
Það er ekki fyrr en eftir innrás
Víetnam að t.d. Khmer Seri, sem
voru andstæðingar Þjóðfrelsis-
hreyfingarinnar og fylgjendur Lon
Nol, fara að skipuleggja sig til bar-
áttu af krafti og þá auðvitað gegn
innrásarliði Víetnam.
Indókína
eftir 1975
Enda þótt margir hefðu búist við
að friðsamleg uppbygging hæfist í
Indókina (Víetnam, Laos og
Kampútseu) eftir sigurinn yfir
Bandaríkjunum 1975 þá snerust
málin á annan veg. Þá þegar voru
ráðamenn í Hanoi í Víetnam með á
prjónunum áætlanir um að leggja
undir sig Laos og Kampútseu með
það fyrir augum að setja á stofn stór-
ríkið Indókína. Þá þegar voru
V