Dagblaðið - 29.07.1980, Side 2

2 DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 29. JÚLl 1980.
............... " .....-
Veitum Frakk-
anum ekki
hæli á íslandi
GuAmundur Hansson, HæAargardi 2
Reykjavík, skrifar:
Að undanförnu hefur öðru hvoru
verið ritað um franskan mann, Pat-
rick Gervasoni að nafni, vegna um-
sóknar hans um griðland hér á
íslandi, svo hann lendi ekki i klóm
„fámennrar stríðsæsingaklíku” í
heimalandi sínu. Þar mun nefndur P.
Gervasoni hafa ncitað að gegna her-
skyldu. Nú er ég ekki stríðsæsinga-
maður og hef heldur ekki nokkur
kynni af nefndum manni. En það
slær mig illilega þegar beðið er með
næstum því grátklökkum róm að
veita þeim griðland og „gera
ísland að friðlandi manna, sem neita
herþjónustu.” Fyrr má nú vera.
Ætla meðmælendur griðlandaósk-
arinnar að gera ísland að öskuhaug
alls heimsins. Við skulum líta til Svia
og Dana og sjá hvaða vandamál þeir
hafa kallað yfir sig með móttöku
slíkra manna. Nei, ef við tökum við
einum gætu þeir eins orðið nokkur
þúsund. Þá sjáum við sæng okkar
uppreidda. Ég held að kerfið okkar
þoli ekki fleiri á þurftarspenann þótt
Sviar haldi uppi nokkrum vafasöm-
um flóttamönnum. -Nefndum Gerva-
soni er ekki hægt að veita hæli sem
pólitískum flóttamanni því það er
hann ekki. Hann varð fyrir þvi óláni
að flýja þegar þjóð hans kallaði á
hann til skyldustarfa, þar liggur
ógæfa þessa manns. Maður sem
bregzt ættlandi sinu þegar það kallar
er ekki beysinn i mínum augum. Ég
er ekki einn um þessa skoðun. íslend-
ingar verða nú að bregða við og segja
hug sinn, hætta að rífast hver við
annan um þetta mál en koma
skoðunum sínum á framfæri við
stjórnvöld með því að skrifa bréf eða
senda mótmælaskeyti til þeirra. Því
fyrr, þvi betra. Santtaka nú.
Hjúkrunarfræðinga
vantar sem fyrst að sjúkrahúsinu á Egilsstöðum.
Húsnæði til reiðu.
Upplýsingar gefur hjúkrunarforstjóri í síma 97-
1400 eða skrifstofa sjúkrahússins í síma 97-1386.
Trésmiðir
Byggingafyrirtæki úti á landi óskar eftir meistara
í trésmíði. Gott íbúðarhús til staðar. Mikil
vinna. Æskilegt að viðkomandi sé fjölskyldu-
maður.
Uppl. á Hótel Loftleiðum, herb. 346. eftir kl. 8 í
kvöld.
EIGU
BROWN
FRÁ
LAGER
Einnig fyrirliggjandí úrval af stálsagar-
blöðum. Komið og kynnið ykkur verð.
istækni hf.
Ármúla 22. Sími 34060.
SH5TEFXA
Erum við útskúfuð úr samfélagi „venjulegra” borgara jafnskjótt og við erum komin i hjólastól, spyr bréfritari.
Hvers á fatlað
fólk að gjalda?
Sjúklingur skrifar:
Hvers á fatlað fólk að gjalda? Telst
það ekki borgarar og hefur það ekki
rétt á að komast leiðar sinnar eins og
annað fólk? Ég er sjálfur í hjólastól
og verð að fara allra minna ferða i
honum en þannig er nú málum háttað
að mér eru mjög skorður settar hvert
ég kemst. Ekki get ég notað strætó og
verð því að láta keyra mig um í bíl-
um. Sem betur fer er fjölskylda mín
svo tillitssöm að hún keyrir mig, svo
ekki þarf ég að nota leigubíla. En
þegar í bæinn er komið blasa hvar-
vetna við fjallháir þröskuldar, gang-
stéttarbrúnir og tröppur, sem ekki er
viðlit fyrir fólk í hjólastólum að
komast upp. Ég verð því að leita á
náðir vegfarenda og biðja þá að
hjálpa mér, en það getur tekið sinn
tima að stöðva einhvern. Ég er feim-
inn að eðlisfari og dauðskammast
mín stundum þegar fólk er að bera
mig til og frá í stólnum og hreytir svo
kannski einhverjum ónotum í mann á
eftir. Fyrir bragðið fer ég ekki eins
oft niður í bæ og ég gjarnan vildi, ég
hreinlega get það ekki.
Því spyr ég, er ekki kominn timi til
að borgaryfirvöld taki sig til og hanni
einhverjar brautir fyrir hjólastóla,
þannig að fatlaðir geti komizt á
helztu staði bæjarins, eins og t.d.
aðalpósthúsið við Pósthússtræti?
Eða erum við útskúfuð úr samfélagi
„venjulegra” borgara, jafnskjótt og
við erum komin í hjólastól?
Enginn staóur er fyrir unglinga á aldrinum 16—20 ára á Reykjavikursvæðinu og kvarta bréfritarar sáran yfir þvi.
Hefur 16-20 ára ung-
lingum verið gleymt?
Tvær sem eru orðnar leiðar á rúntin-
um, bióferðum og partium skrifa:
Hefur unglingum á aldrinum 16—
20 ára algerlega verið gleymt? Að
minnsta kosti er hér á höfuðborgar-
svæðinu ekki neinn staður, þar sem
þessi aldurshópur getur hitzt, dansað
eða kjaftað saman.
Margt eldra fólk segir að þetta sé
nú einmitt aldurinn til þess að
skemmta sér og njóta þess að vera
ungur. Vissulega getum við beðið til
tvítugs, en hvað tekur þá við? Margir
eru þá giftir, komnir með börn og bú,
og hvenær hefur fólk sem stendur í
byggingum tima til þess að skemmta
sér? Og er það ekki orðið anzi úrelt ef
maður kemst ekki inn á skemmtistaði
en má sofa hjá, eiga börn, trúlofast
og giftast innan við tvítugt? Hverjir
eru það eiginlega sem setja þessi tak-
mörk? Gaman væri að vita hvort ein-
hver von væri um úrbætur í þessum
málum, og að heyra álit sem flestra.