Dagblaðið - 03.06.1981, Blaðsíða 13

Hvers er unglinga-
vandamálið?
Enda þótt notað sé orðið unglinga-
vandamál er ég efins um að það sé
réttnefni. Gæti málið ekki verið allt
eins að unglingar skapa vanda í þjóð-
félagi sem gerir ekki ráð fyrir þeim
nema á mjög ákveðnum'og afmörk-
uðum stöðum, t.d. skólum. Skapa
ekki fullorðnir sjálfir unglingavanda-
mál með skorti á umburðarlyndi
gagnvart athafnaþrá og tilraunastarfl
unglinga?
Þegar unglingar lenda alvarlega á
kant við alla og sjálfa sig hvað mest,
t.d. með því að sniffa, er nauðsynlegt
að grípa inn í en slíkt má ekki verða
með þeim hætti, sem oft er raunin,
að gera þessa krakka að syndaselum.
Lögregla og yfirvöld hafa lítið gott
að gera á meðan nær ekkert trún-
aðartraust ríkir á milli þeirra og ungl-
inga.
Að svo miklu leyti sem ég þekki til
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 3. JÚNÍ1981.
væru að fást við í frístundum. Þar á
meðal voru nokkrir krakkar sem átt
höfðu sér stað að vera á í yfirgefnu
húsi sem síðan var af þeim tekið.
„Þetta var dýrlegur timi, þama sátum
við á gólfinu og kjöftuðum langt
fram á nætur.” Er það eitthvað
svona sem þið viljið? ,,Já, þarna var
enginn til að skipuleggja og segja
okkur hvað við ættum að gera.”
Eftir þetta spjall sat ég uppi með
nokkrar spurningar sem mótast
höfðu af orðum krakkanna og getur
hver sem er svarað þeim fyrir sig.
Hvers vegna þurfa allir alltaf að
vita hvað þeir vilja? Því mega
krakkar ekki vera ráðvilltir í friði?
Hvers vegna er unglingum ekki gefið
gott tækifæri til að ráða vilja sínum
sjálfir?
Það er sjálfsagt hægt að skilgreina
ungling á þann veg að hann sé hvorki
barn né fullorðinn. Samt er iðulega
reynt að meðhöndla unglinga sem
annaðhvort börn eða fullorðna. Þeir
standa undir hvorugu. Þeir vilja ekki
vera börn lengur og geta ekki staðið
undir þeirri ábyrgð sem fylgir því að
vera fullorðinn, vegna skorts á
reynslu og þroska.
„Slfkir staðir koma venjulega spánskt fyrir sjónir; Hallærisplan, húsasund, kjallaraholur eða yfirgefm hús, biðstöðvar'og fleira i þessum dúr.”
starfs útideildar Félagsmálastofnunar
Reykjavíkurborgar virðist mér sem
þar sé að finna nokkuð sem vel mætti
efia og útbreiða.
Unglingar þurfa líka staði til að
vera á án þess að þeim sé stjórnað og
allt þaulskipulagt. Þeir þurfa að fá
tækifæri til að sýna að þeir séu
trausts verðir.
Umrœða og frœðsla
Timinn líður og sú kynslóð sem er
unglingur í dag verður fullorðin á
morgun og unglingavandamál hennar
hverfa. Unglingar munu samt alltaf
banka á dyrnar með vandamál sín og
krefjast úrlausnar enda þótt kröf-
urnar séu ekki betur mótaðar en svo
að þær birtast sem ærsl, hangs á ólík-
- legustu stöðum, sniff, fyllirí eða af-
broL p]est þessaía vandamála eru af
þeirri tegundinni að auðvelt er að
leysa þau ef vilji er fyrir hendi. Það er
hroðalegt að horfa upp á að efnilegir
krakkar eyðileggi sjálfa sig og fram-
tíð sina. Það væri stórsnjallt ef þeir
sem reynslu hafa af unglingastarfi,
t.d. útideildarfólk, létu öðrum hana i
té. Það væri líka stórsnjallt ef ungl-
ingar tækju sig til og létu i sér heyra
um málefni sin og beittu til þess að-
ferðum sem fullorðnir skilja, t.d.
sendu blöðum línu. Fjölmiðlar þurfa
líka að vera meira vakandi fyrir þess-
um hópi þjóðfélagsins.
Albert Einarsson
kennari.
Eintaf I fjarri
vígaslóð
Nú erum við Heimdallur báðir
hlynntir þeim skyttuliðum sem einir
vilja skylmast upp til heiða fjarri al-
faraleið. En þessir ágætu lagsmenn
okkar verða að gæta þess að koma
ekki óvart lagi á Heimdall eða sjálfa
sig í hita einteflis við umhverfið og
íslandssöguna. Slíkar skeinur gróa
bæði seint og illa á meðan atvinnu-
menn hermangspressunnar spýta
svörtu galli í sárin.
En á meðan leysir þögnin mörg
hundruð manns af hólmi á aðalfund-
um vinar míns Heimdallar. Napóleon
þrífst áfram i þögninni gegn einu
mótatkvæði.
En látum það liggja á milli hluta.
Árni Sigfússon hlaut góða og verð-
skuldaða kosningu og mun væntan-
lega verða Heimdalli vini minum til
sóma í sinni formannstið. Þessi kjall-
ari fjallar um allt aðra og dapurlegri
hluti.
Napóleon og þögnin
Við Heimdallur höfum stundpm
sungið við raust á þingum ungra
sjálfstæðismanna um landið og þá
hvor með sinu nefi. Báðir þekkjum
við vel sönginn um Napóleon keisara
með mörg hundruð menn en texti
þeirrar vísu er ekki öllu lengri en að
framan greinir. Einu orði er svo
sleppt aftan úr ljóðlinunni við hverja
endurtekningu unz söngfólkið segir
aðeins orðið Napóleon í lokin. Síðan
þegir það restina af visunni eða
hummar hana í barm sér. Okkur
Heimdalli þótti jafnan gaman að
kyrja þennan ágæta slagara.
Aðalfundur Heimdallar var leikinn
með sama hljómfalli og félagi Napó-
leon er sunginn. Fundurinn byrjaði
með mörg hundruð menn en síðan
saxaðist á limina og þögnin hljóp i
skarðið. Loks var svo komið málum
aðalfundarins að eftir hímdu fáein
sóknarbörn flokkseigendafélagsins
með leiftur fyrir augum ásamt okkur
Heimdalli og nýkjörnum formanni.
Dóttir undirritaðs var hins vegar
hlaupin sína leið að skoppa gjörð.
Þegar hér var komið sögu þögðu
fundarmenn skipulega í hljómfalli
fundarins og ráku öðru hvoru upp
hrópið Napóleon. Síðan þagði þing-
heimur áfram með galopinn munn.
Á sliku andartaki er hægðarleikur
fyrir næstum hvaða Napóleon Sjálf-
stæðisfiokksins sem er að láta sam-
þykkja allt á milli himins og jarðar
gegn einu mótatkvæði. Á slíkri
stundu samþykktu Rómverjar jafn-
vel reiðhesta sína inn á löggjafarþing-
in til forna og mótatkvæðalaust.
Enda fóru svo leikar að þessar fá-
mennustu eftirstöðvar af þinghaldi í
sögu vinar míns Heimdallar sam-
þykktu vantraust á sjálfstæðismenn í
rfkisstjórn með lausnarorðinu Napó-
leon og langri þögn í barm sér. Um
samþykkt þessa þarf ekki fleiri orð
að sinni því báðir höfum við Heim-
dallur verið misnotaðir á okkar
smánarskeiðum. En sól og máni
halda áfram að koma upp við yztu
sjónarrönd þrátt fyrir að heimsmynd-
in mælist flöt í Bolholtinu. Hún snýst
núsamt.
Breytingartillaga
við fslandssöguna
Nú er það oft með ólikindum hvað
mannkynssagan á erfitt uppdráttar
þegar sagnfræðingar og söguskoð-
unarmenn standa yfir höfuðsvörðum
hennar með breytingartillögur á lofti.
Þetta fengum við Heimdallur að
reyna strax eftir aðalfundinn okkar
og Napóleons í þögninni. Þá sögðu
blekiðjumenn leiftursóknar frá því
kinnroðalaust í hermangspressunni
að vantraustið og Napóleon væri
bein niðurstaða af sex hundruð
manna fundi okkar Heimdallar. Og
það þrátt fyrir að eingöngu um þrjá-
tiu venzlamenn leiftursóknar hafi
samþykkt tillöguna i galsa undir
fundarlokin með galopinn munn.
Síðan-er þessi breytingartillaga við ís-
landssöguna þulin áfram í síbylju
með sinu lagi í hermangspressunni
eins og um væri að ræða sjálfa mann-
kynssöguna frá fyrstu hendi. Við
Heimdallur greyið fáum varla borið
hönd fyrir höfuð okkar í þessum
jötunmóð öllum. Og Napóleon keis-
ari þrífst áfram í þögninni gegn einu
mótatkvæði.
En nú er þetta því miður ekki í
fyrsta skipti sem höfð eru endaskipti
á íslandssögunni í nafni vinar míns
Heimdallar. Árið 1977 létu Napó-
leonar jafnfámenna rest á aðalfundi
félagsins hafna tillögu sem laut að
stuðningi við vegagerð varnarliðsins
hér á landi. Nokkrum mánuðum
síðar fékkst svo niðurstaða í skoð-
anakönnun samfara prófkjöri til Al-
þingis þar sem 7254 kjósendur Sjálf-
stæðisfiokksins í Reykjavík lýstu sig
fylgjandi efni þessarar tillögu en
aðeins 1510 voru á móti. Þarna slitu
Napóleonar vin minn Heimdall illa úr
samhengi við annað sjálfstæðisfólk
og það að ósekju. Sveiattan!
Dagblaðið kannaði hug lands-
manna með skoðanakönnun á sama
tíma og aðalfundi Heimdallar lauk í
þögninni. Niðurstöður hennar stað-
festu að Napóleonar eru aftur
komnir með Heimdall vin minn á
villigötur. Það er ekki fallega gert.
Þúsundir félagsmanna kunna Napó-
leonum litlar þakkir fyrir slíkt
feigðarfian.
„Þrátt fyrir að um sex hundruð manns hafi sótt síðasta aðalfund Heimdallar var vantraust á sjálfstæðismenn í ríkisstjórn aðeins samþykkt af þrjátíu manna eftir-
stöðvum I fundarlokin,” segir greinarhöfundur.
Ásgeir Hannes Elriksson
verzlunarmaður.