Dagblaðið - 06.07.1981, Blaðsíða 13

DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 6. JÚLÍ 1981
Pólitfk
út í bláinn
Hve margir skyldu þeir vera hér-
lendis sem vilja ganga fram fyrir
skjöldu og verja Sovétríkin, jafnvel
borin saman við Bandaríkin? Hve
margir ætli séu því ósammála að
Sovétríkin og Bandaríkin séu tvö
hernaðarrisaveldi? Hve margir vita
það ekki að bæði þessi hernaðar-
risaveldi skirrast ekki við að beita
herjum sinum, eða leppríkja sinna,
þegar þeim býður svo við að horfa?
Skyldu þeir vera fáir sem fylgjast í
ofvæni með atburðarásinni í Pól-
landi og hve marga stuðningsmenn
skyldi innrás Rússa í Pólland eiga
hérlendis? Er stuðningur Rússa við
herforingjana í Eþíópíu þokkalegri
en stuðningur Bandarikjamanna við
herforingjana i E1 Salvador? Er
innrás Rússa og stríðsrekstur í
Afganistan , .róttækari” aðgerð en
stríðsrekstur Bandarikjanna í Indó-
kína? Eru rússnesk stríðstól á sveimi
Albert Bnarsson
umhverfis fsland eingöngu vegna
þess að hér á landi er NATO-
herstöð?
Það er kannski ofsagt hjá Eiði
Guðnasyni að starfsemi SHA liði
undir lok en á meðan stefnan er
svona út i bláinn endar SHA sem
klúbbur trúrra Rússadindla sem
hjalar „ísland úr NATO — herinn
burt” en vill hvorugt þvi þá er undan
þeim kippt eina pólbíska lifibrauð-
inu.
Á fslandi eru hinsvet> ir Ijölmargir
andstæðingur beggja risaveldanna
sem ógjarnan vilja láta draga sig i
dilk með dindlum annars þeirra. Þeir
eru á móti herstöðvunum og vilja
þær á brott en sjá slíka þá glóru að
eitthvað verður að koma í staðinn.
Þetta eitthvað í s*aðinn er vissulega
mjög óljóst enda befur lilið yer ð
rætt um valkosti vid erlendan her á
fslandi. Það er svo líka til marks um
trú SHA á starf sitt að alvarleg
umræða hefur ekki farið fram um
hvað taka skuli við er bandariski hcr-
inn hverfur af landi brott.
Albert Einarsson
kennari
svo að orði að allt hefði farið þarna
fram eins og venjulega þegar hundar
flaðra upp um húsbændur sína.
„Sjaldan
flotinu neitað"
Aldrei fór það svo að hann hefði
þó ekki einu sinni rétt fyrir sér,
maðurinn sem sagði við komma:
,,Þið étið þetta, eins og allt annað.”
Hann kann til verka, íslensk-
ameríski kokkurinn.og vinnur aðeins
eftir sinni amerísku uppskrift — en
fær í magann og fer hamförum ef
hann heyrir minnst á islenskan rétt.
Nokkra athygli vakti hve alþýðu-
bandalagsmenn tóku hraustlega til
matar síns rétt fyrir þinglok. Sagt var
að Ólafur Jóhannesson hefði ekki
haft við að tína ofan í þá og hefði
jafnvel átt erfitt með að átta sig á því
hve ljúflega þetta allt saman rann
niður uns honum hafði hugkvæmst
að fara nokkrar hringferðir í
kringum þá og um leið hefði hann
uppgötvað þann sannleika að það
voru fleiri en flokkur hans opnir í
báða enda.
Og þannig mun náttúran sjá fyrir
því að ekki verði sagt um þá: „Af
graut mun greyið sprungið hafa.” —
En kannski gætu þeir sagt sem svo:
„Aldrei höfum við flotinu neitað.”
Svona endaði þá þessi leikþáttur
Alþýðubandalagsins — að selja Ólafi
Jóhannessyni sjálfdæmi í herstöðva-
málinu. En auðvitað rökrétt fram-
hald þess — að ganga hvað eftir
annaö til stjórnarsamstarfs við her-
námsflokkana og varpa herstöðva-
málinu fyrirborð.
Síðan á þetta að líta út eins og fórn
til að bjarga þjóðarskútunni. — Ja,
það var þá lika bjargvætturinn sem
hún fékk, vesalingurinn.
En svo er nú líka þetta, að varla
getur það kallast fórn að varpa frá
sér hugsjón eða stefnu, sem aldrei var
annað en innantóm orð, og i öðru
lagi eru sumir menn þannig gerðir að
þeim veitist auðvelt að selja sannfær-
ingu sína þó að minna sé í boði en
ráðherrastólar.
„Meira samþykkt aí ólö}>iim en nokkru
sinni fvrr.”
„Allir vellust þeir i opinn l'aöm Blöndunpa ...”

I.I
Stöndum saman,
saumakonur
Ég vil taka undir orð Sigríðar
Skarphéðinsdóttur sem rituð voru í
kjallaragrein DB fimmtudaginn 25. 6
sl. þar sem hún segir: „Verum vel á
verði gagnvart útlendum þrælakerf-
um. Sættið ykkur ekki við að vinna
með svipuna yfir ykkur og fá nánast
ekkert í aðra hönd.” í sambandi við
þessi orð Sigríðar langar mig að
spyrja hvort það sé satt að Japani,
sem var á Álafossi, hafi stigið ofan á
tærnar á saumakonunum, um leið og
þær voru að sauma, til að sýna þeim
að þær ættu að stiga fastar svo þær
næðu meiri hraða og gætu þannig
afkastað meiru? Getur þetta virkilega
verið satt? Láta konur i saumaiðnaði
bjóða sér upp á slíkt mótmælalaust?
Ef svo er sem virðist vera þá er ekkert
skrítið að kaupið hjá okkur sé lægsta
borgaða kaupið í landinu.
í sambandi við ullariðnaðinn þá er
alveg fáránlegt að ætla að setja
bónuskerfi þar sem saumaður er
ullarsaumur því það er helmingi
erftðara að sauma ullarsaum en að
sauma úr föstum efnum og þar af
leiðandi ekki sambærilegt. Tökum
sem dæmi konurnar hjá Akraprjóni
sem hafa verið búnar að vinna hjá
fyrirtækinu í mörg ár og haldið því
þar af leiðandi uppi. Þær hafa ekki
einu sinni náð bónus eða unnið fyrir
þessu skítakaupi sem þær hafa á
mánuði. Og vörurnar sem unnar hafa
verið í öllum hamaganginum hafa
verið endursendar frá gæðaeftirlitinu
hjá útflutningsfyrirtækinu. Flíkurnar
hafa verið illa sniðnar og illa
saumaðar. Enda neituðu konurnar
hjá Akraprjóni að vinna eftir þessu
kerfi þar sem það hentar alls ekki
saumi á prjónavoð vegna þess að það
er engan veginn sambærilegt að
sauma úr prjónavoð og föstum
efnum. Konur sem sauma úr prjóna-
voð eiga að vera á alveg sértöxtum og
þar á enginn bónus að koma nærri.
Sjónvarpið sýndi framhaldsmynd
sem heitir Á bláþræði og fjallar um
líf og störf kvenna sem vinna á
Kjallarinn
Bjamey Ólafsdóttir
saumastofu. Þessi mynd á að hafa
gerzt fyrir tugum ára og er sorglegt
að sjá hvað þessi iðngrein hefur
staðið í stað, að minnsta kosti gagn-
vart saumakonunum. Til dæmis má
nefna lokunina á saumastofunni. Ég
veit ekki betur en það sé svona enn
þann dag í dag að saumastofur séu
lokaðar í vissan tíma á sumrin. Ég
veit um margar einstæðar mæður
sem ekki hafa efni á því að fara í
sumarfrí og er ég ein af þeim. En það
þýðir ekki að segja neitt, við verðum
að fara i frí samt.
Ég vona að Davíð Scheving for-
maður iðnrekenda og Ingjaldur
Hannibalsson hafi horft á þessa
framhaldsþætti svo þeir geti sjálfir
gert samanburð. Við skulum taka
undir með Herdísi Ólafsdóttur ög
Sigríði Skarphéðinsdóttur og standa
allar saman sem ein manneskja.
Látum ekki troða á okkur. Og við
sem vinnum við saum á ullarvoð,
afneitum öllum bónus og förum fram
á kauphækkun sem við verðskuldum
á annan hátt.
Bjarney Ólafsdóttir
saumakona.
Traðkað
á róttinum
Nú eru alþingismenn farnir að
spranga út um land og funda þar eins
og sagt er. — Ja, „þar spretta laukar
og þar gala gaukar”.
Ekki trúi ég öðru en þeir muni
hugga bændur eða landsbyggðar-
menn sem segja að það leysi ekki
þeirra vanda i símamálum þó að þeir
geti hringt í stjórnsýslustofnanir í
Reykjavík, sér að kostnaðarlausu,
því að þeir sveitakarlarnir þurfi nú
líka einstaka sinnum að hringja í
kerlingar sínar þegar þær en af
flækjast eitthvað suður i Rv- sbt
grein í Mbl. 19. mars). Og sem sagi,
það var meira en gjaldþol þeirra
leyfði. Þess vegna urðu aðrir að
borga — og þá auðvitað þeir sömu
sem borguðu fyrir þá ljós og hita
o.s.frv. Og nú skyldi það reyndar
verða meira en aðeins fjárútlát heldur
líka niðurskurður mannréttinda sem
siðlausir pólitíkusar, gjörspilltir af
valdahroka og allskonar annarlegum
sjónarmiðum, höfðu stöðugt verið að
höggva í. — Það var ekki lengur nóg
að 5 atkv. i Rvk þyrfti til að jafngilda
1 atkv. úti á landi heldur skyldu
Reykvíkingar einnig sviptir málfrelsi.
Ég ætla ekki að eyða mörgum
orðum á aumkunarverðan hugsunar-
hátt þess fólks sem alltaf vill láta aðra
borga fyrir sig, hvort sem þeir eru
ríkir eða fátækir, aðeins eftir því i
hvaða landshluta þeir búa. Og minni
skömm væri fyrir þetta fólk að fara
hingað til Reykjavíkur allsherjar
betliferðir — gar.ga fyrir hvers manns
dyr o&biðja að gefa sér — heldur en
spila sí og æ á ófyrirleitna stjórn-
málamenn sem láta stg þjóðarhag og
réttlæti engu skipta. En flokkspóli-
tísk sjónarmið og atkvæðaveiðar
ráða ferðinni.
En hversu lengi skyldu Reykvíking-
ar sætta sig við þetta ástand? Hvenær
skyldu þeir átta sig á þvi að þessir fáu
fulltrúar þeirra á Alþingi vinna ekki
að þeirra hagsmunamálum heldur
níðast á þeim til að geta þjónað
sínum annarlegu sjónarmiðum? —
Hvenær skyldu augu þeirra opnast
fyrir því að þetta þjóðfélag er orðið
óhugnanlegt skrimsli sem stöðugt
traðkar á rétti þeirran
Þó að stjórnmál imennirnir séu
.----vj farnjr aa sj4 j)Vag þejr jjafa
; ■ 1 fnvel viðurke.ma að þróunin
v..„.n ískyggileg munu þeir aldrei
lyfta.sinum minnsta fingri til að snúa
henni við. Eða er hægt að búast við
því að þeir sem um langtskeið hafa
verið að afskræma þjóðfélagið með
sínum óheilbrigðu sjónarmiðum fari
allt í einu að snúa við þegar þeim
hefur tekist að keyra allt fast í einn,
óhugnanlegan, óleysanlegan hnút —
þar sem alls konar spilling veður á
súðum? Þar sem hrokafullir kerfis-
karlar ráðskast með ríkisfyrirtæki
eins og þau væru þeirra einkaeign og
koma í veg fyrir að þau gegni hlut-
verki sínu á heilbrigðan og eðlilegan
hátt. — Er ekki Póstur og sítni þar
nærtækt dæmi? Er eðliiegt að sima-
málastjóri geti útilokað sjónvarpið
frá að nýta þá tækniþjónustu sem
jarðstöðin býður upp á? Eru þetta
ekki hvort tveggja ríkisstofnanir?
Reyndar kallaði símamálastjóri Póst
og síma sína stofnun í viðtali í sjón-
varpi ekki alls fyrir löngu. Og ekki
var hægt að heyra annað en hann
einn réði þar öllum málum.
Var það ekki líka hér á árum áður
að núverandi fjármálaráðherra
kallaði stofnun hans ríkið í ríkinu —
■og í þeirri tóntegund að ýmsum mun
hafa komið það nokkuð á óvart
hvernig sá góði maður vann að síma-
málum síðar sem samgönguráðherra.
Er hann stóð að þeim óvinsælu fjár-
öflunarleiðum sem nú eiga brátt að
komast í framkvæmd og auka þar
með veldi þessarar stofnunar til mik-
illa muna. Til þess að átta sig á slíku
yrði fólk að þekkja vel hinar ótrúleg-
ustu og ómerkilegustu krókaleiðir
stjórnmálamanna.
En nú ætti svo sannarlega hinn
æruverði rikisstjóri að geta sagt eins
og annað mikilmenni mannkynssög-
unnar sagði á sinum tíma: „Ríkið,
þaðerég.”
Aðalheiður Jónsdóttir.