Sunnudagur fylgirit Þjóðviljans - 11.11.1945, Qupperneq 6

158 '
SUNNUDAGUIl
Strandið á Klofning
Framh. af hls. 154.
Guðmundur Bjarnason 15 ára, nú
báðir smiðir á Akranesi. Bjuggust
þeir óðar til ferðar að Skálalæk, en
Arnór hélt áfram að Melaleiti. Þar
var einn unglingur heima, Ragnar
Friðriksson, 17 ára, nú formaður
á Akranesi. Fór hann einnig í
Skálalæk, en Arnór hélt áfram að
Melum. Þar var fyrir einn maður,
Þórhallur Baldvinsson frá Nesi í
Aðaldál, mágur Arnórs, nú búsett-
Ur í Sjávarborg á Akranesi, þá um
þrítugt. Sneri Arnór þá við í Skála
læk og Þórhallur einnig, voru þeir
þá orðnir 5 saman og ekki völ á
fleirum í viðbót. Hrundu þeir þá
á flot einum af bátum beim er þar
vóru og réru af stað inn með landi.
Það er rösklega 1 klst. róður úr
Skálalæk að Klofning í falllausu,
en nú var komið útfall á móti
þeim sem þyngdi róðurinn mikið.
Einkum þegar á leið og einnig
þegar þeir nálguðust strandstað-
inn, fóru þeir að rekast á timbur
og tunnur af dekkfarmi Hegrans.
Þar sem þá var kolniðamyrkur og
leiðin þröng, var mjög örðugt að
komast áfram, en þó var róið af
kappi og loksins náðu þeir til hins
strandaða báts.
Eins og áður er sagt, var nálægt
1 klst. til háflæðir, þegar Hegrinn
strandaði. Þegar nú áfram flæddi
að, þá fór skerið alveg í kaf; losn-
uðu þeir þá þáðir við skerið Björn
og Jón, enda tók sjór þeim í mitti,
fór Jón þá í afturmastrið til Gísla,
en Björn náði skerinu aftur. Jón
Helgason, sem eins og áður er
sagt komst ekki upp mastr ð, en
var á stýrishúsinu, lenti nú einn-
ig í sjó þegar allt fór í kaf, nema
möstur, en með því að hann var
feitur og aðstaða mjög erfið, gátu
h'nir ekki hjálpað honum upp
mastrið, svo hann lenti í kafi og
var meðvitundarlaus, þegar hjálp-
in kom. Hinir voru allir hressir
og höfðu allan tímann hrópað
nokkuð reglubundið svo björgun-
armennirnir gátu ávalt fylgzt með
og vitað að emhvcrjir voru lif-
andi. Tóku nú björgunarmenn Jón
Helgason og lögðu hann yfir þóftu
aftur í bátnum, hinir komust allir
hjálparlaust um borð. Var nú bát-
urinn orðinn mjög hlaðinn þegar
í hann voru komnir 11 menn, allir
rennvotir, en þó var farin sama
leið til baka og lent í Skálalæk.
Jón Helgason var borinn heim að
Melaleití og hafnar þar á honum
lífgunartilraunir sem báru að lok-
um árangur, lifnaði hann við og
hresstist furðu fljótt, enda þrek-
maður mikill. Engum þeirra er af
komust varð meint við slark betta.
Lík þeirra Jóhannesar og Eyjólfs
fundust litlu síðar rétt við skerið.
Hegrinn náðist út án frekari
skemmda. Var hann dreginn í
Borgarnes og seldur í burtu úr
þorpinu skömmu síðar.
Akranesi 30. október 1945.
Þorvaldur Steinason.
SMÆLKI
A dögum Friðrilcs 3. voru sett í
Danmörku ný lög um vegi og um-
ferð. Vegur var talinn í sómasam-
legu ástandi, ef „sjáanlegt er í
hvaða áitt hann liggur og hann ei
nógu breiður fyrir vagn“. Mœttust
tveir vagnar, varð annar að fara út
af veginum. Það, tíðkaðist mjög á
Norðurlöndum, að efnaðir menn
œkju í háhjóluðuvi vögnum, því að
það þótti ..fínna“ en að ferðast á
hestbaki. En á vegleysum var það
hin mesta hœtta og sízt þœgilegt.