Sunnudagur fylgirit Þjóðviljans - 22.03.1964, Blaðsíða 2

BRIDGE
FRÍMERKI
Margs er að gæta þegar
ákveða skal, hvar hvert ein-
stakt fríœerki á að vera í
albúminu. Tvö merki geta
litið alveg eins út við fyrstu
sýn, en þegar betur er að
gáð, geta þau átt heima
hvert á sinni síðu í albúm-
inu. Fyrst lítur maður eftir
því, hvort mynd merkisins
og virðgildi sé það sama á
báðum. Því næst þarf að at-
huga takkafjöldann á hlið-
um merkisins og hefir verið
rætt um það áður hér í
þættinum. l'akkamál eru
mjög ódýr og ættu allir
safnarar að eiga þau, því
að eigin augum er ekki á-
valt að treysta, svo litlu get-
ur munað á takkastærð eða
fjölda að ekki er öruggt að
treysta sjónhendingu.
Setjum svo að á tveim
merkjum séu þessi þrjú at-
riði alveg eins, þ. e. a. s.
myndin, verðgildið og
takkafjöldinn. Ekki er þar
með sagt, eða víst, að um
sama merki sé að ræða.
Athuga þarf einnig pappir
merkjanna. Hann getur ver-
ið bæði þykkur og þunnur.
Tökum t.d. Geysis-merkin
45 aura blátt. Þau eru til
bæði I þykkum og þunnum
pappír, en eru eins að öðru
leyti.
Límið aftan á merkjunum
getur einnig verið mismun-
andi. Það getur verið þykkt
eða þunnt og með ýmisleg-
um lit. Það er venjulega
lím á öllu merkinu, þó er
til, að lím sé aðeins á hluta
merkisins. Sum merki, eink-
um þau gömlu, eru límlaus
frá upphafi, einnig er það
til á frímerkja-„blokkum“.
Þá er að geta um vatns-
merkin. Flestir kannast við
myndir eða stafi, sem sjást
í pappírsörkum, sem haldið
er upp að ljósi. Það eru
kölluð vatnsmerki. 1 íslenzk-
um frímerkjum eru 4 teg-
undir vatnsmerkja til, þótt
flest þeirra séu vatns-
merkjalaus. 30 árin síðustu
hafa engin vatnsmerki verið
í þessum merkjum, sém út
hafa komið.
Vatnsmerkið er mikilvægt
í aðgreiningu merkja, það
getur skilið á milli góðs og
lélegs merkis hvort vatns-
merki er í því, eða ekki.
Oft er hægt að sjá vatns-
merki á bakhlið merkisins,
ef því er snúið á ýmsa vegu
við Ijós. Einnig er hægt að
sjá það vel, með því að
hafa við hendina svartan
bakka með hreinsuðu ben-
zíni. Sé frimerkið sett niður
í það, kemur vatnsmerkið í
ljós. Vel þarf að gæta sín,
því að eldhætta er þessu
samfara.
Ykkur, sem eruð að byrja
söfnun, vex þetta e.t.v. í
augum. Þið megið ekki láta
hugfallast vegna þessara
erfiðleika á að greina merki
frá merki. Þvert á móti.
Þessi næstum vísindalega
athugun safnarans á frí-
merkjum sínum, eykur að-
eins ánægjuna, sem safnar-
inn hefir af safni sínu, þeg-
ar hann eftir á er þess full-
viss að rétt sé greint sund-
ur. Þetta lærist mjög fljótt
og athyglisgáfan skerpist
með tímanum. Rétt er þó
fyrir byrjendur að ráðfæra
sig við sér eldri og reyndari
safnara, ef kostur er, þar til
þessi undirstöðuatriði frí-
merkjagreiningar eru lærð
til hlýtar. Þegar greind eru
sundur frímerki, er gott og
enda nauðsynlegt að hafa
stækkunargler við höndina.
Á frimerkjatöng hefur áður
verið minnzt. Hún þarf að
vera fjaðurmögnuð, breið og
flöt í oddinn og láta vel að
taki.
Við sbulum lita á eftir-
farandi spil og athuga hvað
sé bezti spilamátinn. Til
þess að gera það meira
spennandi skulum við aðeins
líta á hendur n—s fyrst.
A—V á hættu, suður gef-
ur.
Norður
A K-G-7-6-2
¥ K-10-8
♦ G-3
* K-7-6
Suður
é Á-10-8-5-3
¥ 6
♦ K-6-5
* Á-D-5-4
Sagnirnar voru þannig:
Suð. Vest. Norð. Aust.
1 A 2 ¥ 3 A P
4 A P P P
Vestur spilar út laufagosa,
Hvernig er bezt að spila
spilið? Við sjáum að eina
hættan í spilinu er, að
trompin liggi 3—0 og að við
tökum út háspil öfugu meg-
in.
Bezta spilamennskan er
því að drepa útspilið heima
og spila strax á hjartakóng-
inn. Vestur drepur á ásinn
og spilar laufatíu. Við drep-
um á kónginn í borði og
tökum spaðakóng. Vestur er
ekki með og nú vinnum við
spilið auðveldlega með þvl
að svína fyrir spaðadrottn-
inguna. En jafnvel þótt
austur hefði verið spaða
laus, þá er spilið einnig
unnið. Við tökum hjarta-
kóng og trompum hjarta.
Síðan laufaás og trompum
fjórða laufið, Síðan er
spaðaásinn tekinn og vest-
ur settur inn á spaðadrottn-
inguna. Hann verður nú
annaðhvort að spila í tvö-
falda eyðu í hjarta eða gefa
sagnhafa slag á tígulkóng-
inn.
Spil a—v voru þannig:
Vestur
é enginn
¥ Á-D-9-
5-3-2
♦ A-D-7
* G-10-9-8
FONDUR
FJAÐRAFOK
Hjörturinn
er sagaður út úr 5 mm
krossviði. Sagið nákvæmlega
og slípið allar brúnir mcð
sandpappír. — Tapparnir
niður úr fótstykkinu ganga
niður í göt á palli, sem
smíða þarf undir hjörtinn.
Hann má vera svona 15x7
sm. á stærð, úr 5 eða 6 mm
krossviði. Gætið f náttúru-
fræðina og málið réttum lit-
um. Grasið gulgrænt, pallur
dökkgrænn, — Lakkið, G.H.
VILDI MILLIVEGINN
1. skvísa: Eg sagði honum
að hann mætti kyssa mig á
hvora kinnina sem hann vildi.
2. skvísa: Og á hvora kinn-
ina kyssti hann þig?
1. skvísa: Hvoruga! Hann
gat ekki ákveðið sig um
vinstri eða hægri — hann er
í Pramsóknarflokknum.
★i
Dæmi úr „heimspeki list-
arinnar":
Eg syng svo mikið að her-
bergið verður stórt og
fallegt ....
Austur
A D-9-4
¥ G-7-4
♦ 10-9-8-4-2
* 3-2
110 — SUNNUDAGUR