Sunnudagur fylgirit Þjóðviljans - 22.03.1964, Blaðsíða 3

]
Látrabjarg, fjarst sést Barði, þaðan hækkar það ört.
VORNÓTT OG HRAP
ÍLÁTRABJARGI
J úlíus í Efri-Tungu var síð-
ast að enda við að segja frá
venstöðinni i Kollsvák og líf-
inu þar fyrrum, og nú höld-
um við áfram — við annað
umræðuefni.
— Já, Kollsvíkingar stund-
uðu fuglaveiðar og eggja-
töku. Við fórum á Bæjar-
bjarg, sem nefnist svo af því
að Bær á Rauðasandi á mið-
hluta Látrabjargs.
. . Þegar við komum inneftir labbar
hann fram að bjargbrúninni og ætlar að
líta framaf. En í því hann er að koma
fram að brúninni veit ég ekki fyrri til en
hann steypist fram yfir sig — fram af
bjargbrúninni . . .
Við töldum Sigurð af, en fórum þó fram
að brúninni og horfðum niður . . . “
JÚLfUS í EFRI-TUNGU SEGIR
FRÁ SÓKNINNI í BJARGIÐ
Fyrst var 5 stunda
lestarferð yfir fjöll
Það var nolrkrum erfiðleik-
um bundið að sækja bjarg-
ferðir frá Kollsvík. Bjarg-
ferðin byrjaði með 5 klst.
lestaferð — yfir fjöll: Breiða-
víkurháls fyrir ofan Breiða-
vík og síðan fjallið fyrir ofan
Látradal.
Kollsvík átti ekkart í
bjarginu, en við máttum fara
í bjargið gegn bjarghluta, þ.
e. eigandi bjargsins fékk
einn hluta af veiðinni og
mátti skilja hlutinn eftir á
bjargbrún ef eigandinn var
látinn vita um hann.
— Hvernig hlutaskipti
voru í bjargferðum?
— Hver þátttakandi fékk
1 hlut, en sigarar fengu au'k
þess hættuhlut, heilan hlut,
að auki. Svo var vaðarhlutur
og bjarghlutur, hvortveggja
„dauðir hlutir“. Kollsvíkingar
SUNNUDAGUR — m