Alþýðublaðið - 12.06.1969, Síða 4

4 Alþýðublaðið 12. júrií 1969

Farfuglar — ferðamenn.
'Ferð urn Mýrdál í Dju’hólaey og
Hjörleifghöfða um næstu heigi.
(Farmiðar eru seTdir á skrifstofu
Farfugla aila virka daga frá kl.
3—7 og 8.30 tjl 10 föstudag.
Sími 24950.
Farfuglav.
Minningarsp.iöld Foreldra- og
Btyrktarfélags heyrnardaufva
fást hjá Féiagi hejmnardaufra,
Ingólfsstræiti 16 og í Heyrnleys
ingjaskólanum Stakkholti 3.
EINS og möninum or meira en
kunnugt varð sá viðburður í Hval-
stöðinrii í Hvalfirði á laugardaginn,
að bvalur nútnér 8000 (taiið friá
því að stöðin tók til starfa) var
dreginn á land og sfcorinn. Þetta
var hátíðleg stund, fáni með töl-
unni 8000 var festur á Síðu hvals-
ins, ýmis konar stórmenni var við-
statt, og hvalurinn féklk mynd aí
sér í blöðunum. En aumingja hval-
urinn númcr 7999 fókfc engan fáná,
og elk'kert stórmenni korri til aS
horfa á hann, en Aiþýðublaðið h'ef-
ur ákveðið að leyfa honum að kom-
ast í blöðin líka. — Og hér sjáiðj
_________ þið hann, hvál núrner 7999.
• ••'#«
'Lýðræðisríki er riki, þar sem
ífólkið kýs einræðisherrana,

iKellingin er að gera kallinn vit
lausan. Nú heimtar hún af hon
um peningana sem hann skrif-
aði á hennar nafn á skattskýrsl
una í vetur og sagði að hún
hefði unnið sér inn.
Tómstundavinna er vinna, þar
sem maður eyðir þeim frítíma
sem maður eila hefði getað átt.
4.
Fótabúnaðlur heldur áfram að
vera mjög mikilvægur í tízk
amr)i, og ,,iblómaíóturinn“ hefur
alls ekki sungið sitt síða'sta lag.
Ungu döraurnar í Frakklandi
(saiiJna nú smáhlóm á netsokk
tana sína, eins og sýnt er á
tmvndinni.
Að lokum: Bezt er að festa
tblómin á, þegar þið .eruð í
BOkkunum.
Pabbi, þú verður að finna Agnesi . . . ég fer ekki að
sofa án hennar.
VEUUM ÍSLENZKT-/WV
ÍSLENZKAN IÐNAÐ \m/
Hvolpurinn flaðraði upp um Villa og sýndi Ihonum
vinarhót. Hann langaði til að fara með honum. Hasnn
vildi eiga svona lítinn og geðfelHan dreng eins og
Villa ‘fyrir húsbónda.
Þeir frændurnir kvöddu búðabstúlkuna oig héldu
heiim á leið. Hvolpurinn starði á eftir þeim doprum
a'ugum.
— Jæja þá, sagði búðarstúlkan. — Það var leiðin-
legt, að litli drengurinn fékk þig ’ekki. Nú verð ég a'ð
búa um örkina og senda honum hana í stað þess að
senda þig. Ég hefði þó miklu fremur viljað senda hon-
um þig, því að ég sá, að hann langaði svo mjög til að
e i g n ast þi g.
Hvolpurinn hlustaði á það, sem hún sagði og dill-
aði skottinu- Og skyndilega laust dásamlegri hug-
rnynd niður í huga 'hans. Hann settist inn í hom og
fór aðhu'g'sa sitt mál. Hann braut heilann len'gi lengi,
og því lengur, sem hann hugsaði, því betri þótti hon-
um hugmyndin.