Frjáls verslun - 01.05.1949, Blaðsíða 44

dúAínur
Karl kom í kaupstað, og í búðinni sá hann glös með
gulu innihaldi. „Hvað er nú þetta, kaupmaður minn?“
spyr hann og bendir á glösin. — „Þetta er nú sinnep,“
svarar kaupmaðurinn, „og er herramannsmatur.“ —
„Það er þá bezt að ég fái eitt glas og gæði okkur
hjónunum á því,“ segir karl og fer heim við svo búið.
Löngu seinna kemur hann aftur í kaupstaðinn, og
spyr þá kaupmaður, hvernig þeim hjónum hafi Hkað
sinnepið. „0, blessaður minn, þetta er herramanns-
matur, á því er engin vafi, og einstaklega drjúgur
— og andskoti sterkur.“
•
Fljótfenginn auður er gjarn aS týnast, e/i fé, sem
aflaS er smám saman meS ærinni fyrirhöfn, mun
vaxtast og margfaldast. — GOETHE.
•
Bondi nokkur kom í kaupstað með ullina sína
og notaði tækifærið til að skoða nýkomnar vörur
í sölubúð kaupmannsins. Þeirra á meðal voru
jtrímusar, og leizt bóndanum einkar vel á þetta suðu-
tæki. Keypti hann einn prímusinn, og sýndi búðar-
maðurinn honum, hvernig kveikja skyldi á tækinu en
gleymdi að sýna honum, hvernig bæri að slökkva á
])ví. Þegar bóndinn kom heim til sín, var það hans
''Kapra frú. Hve lengi getiö þór sta&i& gegn
bví aö kaupa þessa ómótstæöllegu ryksugu?"
„Frjáls Verzlun46
Útgefandi: Verzlunarmannafélag Reykjavíkur.
FormaSur: Guðjón Einarsson.
Ritstjóri: Baldur Pálmason.
Ritncfnd: Vilhjálmur Þ. Gíslason, form., Þor-
steinn Bemharðsson, Baldur Pálmason, Njáll
Símonarson og Gunnar Magnússon.
Skrifstofa: Vonarstræti 4, 1. hæð, Reykjavík.
Sími 5293.
lOKGAKPRCNT
fyrsta verk að hita sér kaffi á prímusnum, en er
hann ætlaði að slökkva logann, stóð hann uppi ráða-
laus. Þá tók hann fulla vatnsfötu og skvetti á bloss-
ann, en ekki slokknaði á prímusnum að heldur. Þar
næst fór hann með tækið út á lilað og hugði að vind-
urinn mundi slökkva á því, en ekki bar það árangur
að heldur. Nú sá bóndi ekki annað ráð vænna en taka
stein og kasta konum af elefli í tækið. Varð nú
sprenging, og rifnaði prímusinn sundur með liáum
livelli, en bónda varð svo bilt við, að hann datt á
rassinn í hlaðvarpanum.
•
Fáir menn eru bœSi auSugir og örlátir; þó eru
fœrri bœSi auSugir og lítillátir. —
MANNING KARDÍNÁLI.
•
Vestur-íslendingur nokkur var hér í kynnisför
skömmu fyrir stríðið. Hann liafði gaman af að skoða
hér margar stofnanir og kynnast ýmsum framkvæmd-
um frá því er hann fór til Bandaríkjanna, skömmu fyr-
ir aldamótin. Einn daginn var honum sýnd niðursuðu-
verksmiðja S.I.F., og þótti honum fremur Jítið til
hennar koma í samanburði við hliðstæð fyrirtæki
vestra. „Well, ég skal segja ykkur, kæru landa,“ sagði
hann brosandi og alldrýgindalegur, „í Chicagó eru
stærstu niðursuðuverksmiðjur í heimi, og í hverri
þeirra er ein vélasamstæða, sem tekur við hráefninu
og skilar því aftur fullunnu og sundurgreindu í ýmsar
fæðutegundir. T. d. er algengt að reka 1000 svín inn
í annan enda vélarinnar, og eftir — well — svo sem
eina klukkustund koma út um hinn endann blikkdósir
með allskonar innihaldi, s. s. kæfu, sultu, lifur, kjöti
og well meira að segja fiskbollum, hrognum og sard-
ínum. — Well, við slík fyrirtæki getið þið, kæru
landar, aldrei orðið samkeppnisfærir.“
Sá er ríkastur, sem lífsgleSin er ódýrust. —
THOREAU.
FRJÁLS VERZI.UN
88