Frjáls verslun - 01.02.1990, Síða 76

I OÐRU UOSI
„Ég tel mig ekki vera fínan forstjóra og vona að aðrir séu á sömu skoðun“.
Axel Gíslason, forstjóri VÍS á skrifstofunni.
hennar höndum - enda fullt samkomu-
lag okkar á milli hvað það varðar. Hins
vegar fengum við okkur stærra hús
fyrir skömmu og þá varð að sam-
komulagi innan fjölskyldunnar að allir
sameinuðust um að taka þátt í heimil-
isstörfunum."
- Telur þú þig vera góðan pabba?
„í seinni tíð hef ég áttað mig á mik-
ilvægi þess að eyða tíma með dætrum
mínum en því miður hef ég að sumu
leyti misst af þeirri ánægju að fylgjast
með uppvexti þeirra. Nei, ég tel mig
ekki slæman föður en víst er að ég
gæti verð betri pabbi. Ég fylgist t.d.
með námi þeirra og áhugamálum og
þær stundir sem við förum saman á
skíði eru ómetanlegar. Hins vegar
sér koman mín meira um umönnun
þeirra og þarfir. Nú eru þær 11 og 12
ára og framundan er mikið þroska-
tímabil í ]ffi þeirra sem ég hlakka til að
fá að fylgjast með - enda ákaflega
stoltur af þeim.“
Axel bætir við að eftir að dætur
þeirra komust á legg hafí eiginkona
hans ákveðið að hefja nám í Öldunar-
deild Menntaskólans við Hamrahlíð
en síðan fært sig yfir í Fjölbrautar-
skólann í Garðabæ þar sem hún stefn-
ir að því að ljúka námi.
„Hún hefur afskaplega gaman af
þessu námi og sjálfur er ég mjög
ánægður yfir því að hún skuli hafa
tekið þessa ákvörðun. Nú er ég með
þrjá nemendur á heimilinu," segir
hann brosandi.
Aðspurður segir Axel þau hjón
sjaldan fara út að skemmta sér og
talar um að þau fari aldrei á hefð-
bundna dansleiki. „Við höfum aftur á
móti mjög gaman af að fara f leikhús
eða bíó - en gerum þó allt of lífið af því.
Það sjáum við best þegar við látum
verða af því að fara. Þess utan hittum
við stundum vini og ættingja í heima-
húsum og gerum okkur glaðan dag
með góðu fólki. Annars má segja að
við séu frekar heimakær - enda líður
okkur best heima á milli þess sem við
sinnum áhugamálunum sem ég hef
þegar nefnt. “
Eins og komið hefur fram hefur
Axel þegar lýst þeirri skoðun sinni að
beint samhengi sé á milli þess að líða
vel í starfi og stunda heilbrigt líf. Hann
viðurkennir fúslega að hann sé í erfiðu
og krefjandi starfi sem reynir á stund-
um mjög á hann. Engu að síður segist
hann alla tíð hafa sóst eftir slíkum
störfum eins og marka má af starfs-
ferli hans til þessa.
Hann getur þess að lokum að lífs-
skoðanir hans hafi óneitanlega mótast
að nokkru leyti þegar hann sem strák-
ur var í sveit hjá góðu fólki.
„Þá sá ég að hægt er að leysa
vandasömustu verk ef fólk vinnur
sameiginlega að settu markmiði.
Þess vegna trúi ég því að við, í þessu
litla samfélagi, getum einnig leyst all-
an vanda með sameiginlegu átaki. Ég
hef einnig séð að það er sannarlega
ekkert samasemmerki á milli peninga
og lífsgæða. Því hef ég kynnst hjá
mörgu góðu fólki sem búið hefur við
kröpp kjör og því kynntist ég á skóla-
árunum þegar við hjónin höfðum úr
litlu að moða en vorum samt mjög
ánægð með hlutskipti okkar.“
- Nú ert þú forstjóri í öflugu fyrir-
tæki sem óneitanlega er eftirsóknar-
verð staða. Fellur þú inn í hina dæm-
igerðu ímynd sem fólk hefur af for-
stjóra?
„Ég get ekki séð að ég hafi breyst
mikið við það eitt að taka við þessu
starfi,“ svarar Axel. „Að minnsta
kosti tel ég mig ekki vera fínan for-
stjóra og vona að aðrir séu á sömu
skoðun. Við höfum öll skyldum að
gegna bæði gagnvart vinnunni, sjálf-
um okkur og fjölskyldum okkar -
hvaða starfi sem við gegnum. Ef okk-
ur tekst að skapa jafnræði á milli
þessara þátta án þess að einn þeirra
yfirtaki annan - þá er vel. Að minnsta
kosti reyni ég feta hinn gullna meðal-
veg,“ sagði Axel Gíslason, forstjóri,
áhugamaður um heilbrigt lífemi og
síðast en ekki síst fjölskyldumaður,
að lokum.
76