Alþýðublaðið - 13.08.1969, Blaðsíða 7

AlþýðpbJaðið 13. ágúst l,Qfí9 7
\
Díca Dóra o<í Kristn.
»
Hrofna, Gyða og Helga keppast við að mcka, en Ragnheiður bíður eftir að geta
ekið af stað. \
□ Af einskærri náð úthlutuðu máttarvöidin okkur
Akurnesingum nokkrum sólskinsstundum dag einn
í síðustu viku, eftir að hafa haldið okkur rökum í,
guð má vita hvað langan tíma.
Það er : lveg makalaust, hvað fáeinar sólskinsstund-
ir breyta öllu umhverfinu. Fólkið fær á sig ailt ann-
an blæ og aldrei eru ungu stúlkurnar fal'legi en í
sólskini. — Þá breytist þankagangur manns mjög í
sólskini, og þess munu vera dæmi, að menn verði
bjartsýnir, þrátt fyrir dýrtíð og síldaleysi-
Við '&ulum slkreppa í s'iutta
sólílk'nisgc'ririu um Akranes og
fyilgjast m'eð ungu fólki, að
sstörfium og leik. En stutt vierð
ur gangan að vera. því ég
hafði ekkj. fyrr smisítt aif síð-
usfu myndinni, en fyrstu
dL'oparnir af mikilili reignskúr
gerðu vart vig s.'g.
Á Akratorgi eru tvær ung-
verðhr á vsgi mínuim, reynist
viara sonur minn. Helgi Val-
ur. ti r sem maðuir á að sýha
því áhuiga, sem böm manns
hiaifa fyrir staifni, spyr ég af
föðuriiegri umhyigigjíu: ,,Hvað
ertiu að gera, væni minn?“
,.Sérð"u það ekki?“ var sviar-
ið. ,.JÚ, en hivað á þetta að
vera?“ spyr ég. „Ég veit það
miTnna bæjarins við að.bæta
þar aðstöðru fyrir baðgis.'.'ti.
Á só'lrjkum suimiardcgium er
þa.ir jafn n margit um: mann
inn og eru börn. jafnan í
m'kiluim mleiribluta. Þá er
þet.ta vinsæil staður , fyrir
barnfóstrur. en sú starfsgrein
mun vera sú fjcCimiarjnasta
hér yfir sumiarið.
HeJgi Hannesson
Það er gott að fá sér sopa í 'hitanum. H
ann heitir Arnar og er bara ársganÁll.
|i
Minp'SfM törnin una sgþyið
leik í pa'rdiirumi, eða sitja ró-
Helgi Valur
ar stúlkur að noytra við blóm,
fj'aii’ægéa arfa og an'n ð þess
háttar. Þær heita Ásdlís Dóra
og Kristín cg lái mér hver
sem vill, þó é.g standist etkkl
freystingiuna og talk,i mynd og
auðvitað eru þær lclæddar í
ssimrami við vieðrið. Þær segj
ast v 'Kia við að haldt: tCcma
reitium og túnbilettium á veg-
um bæjarins, hreinum og
ruyrtiliEigcim og lílkiar starfið
vel, sérfi’alífega í sólsikini.
Á b ökikum Jaðargbraiuitiar er
hiópur drengja úr Vi'nmuirkól-
an«uim vlð vinnu í skurði mikl
uim, sem liggiur meðlfram endi
langri götianini. Sá fyrsti, sem
el’-ki, spu"ðu Þórarinn?“ —
Þar s'sm Þó:1 rinn er ekiki ná-
largur, held éig áifram ferð-
inni og niðiuir á Langasand,
en.giu v'eari um þessar fr'am-
kvæmdir. Meða.n ég ki’öngrast
yfir grjótið og niður á sand-
inn verður mér hugsað, að
ekiki hafi mér teikizt óhöndiig
lega upps'ldig á honuim þessv
um.
Lanigisa'rdiur er dýrðlkgiur
staðiur í scilslkini. endia er
þ rna einhver g'læsilegasti úíi
baðsf'aðiur landsins fná nátt-
úru-nnar hsndi, en staðnum
hefur verið sýn,t alveg furðu
legit tómlæti aif háCÆu fornáða
Isg í 1-errunni, rrieð'an tbarn-
fó'itrr.r:T'3T stru'eppa í sjóinn
og fá sár ja'nvei’ sundsprjett.
Na’ikrar virð/Csgar frúr
eru þarna cg s’álpaðor ste’o
u - og n.' " a scC ar, e.n af með-
f~v’dri hari 'osku tek cg v ki
mivridir af þsim und-ir svena
kringari tæf'um, en fceini
miynýavéli rrni að eina kari-
mannirr; n, ssm cg hi’.fi. Er
þaf H©lei Hawr.iEisson fvrnum
:kn3'tt'-pyrnu- og sunckappi.
en núvsca'fldi S'undlgirig'aii'or-
stjóri. Hann er o.St á Langa-
Framhald á bl^. 11.