Alþýðublaðið - 13.08.1969, Side 15

Alþýðublaðið 13. ágúst 1969 15
SVAR
Framhald af bls. 13.
19. maí s.l. hafi ekki séð reglu-
gerðina endanlega frágengna
tii staðfestingar. Hér færist
sjúkrahússtjórn nokkuð í fang,
þar sem hún mun hafa í hönd-
um bréf frá fundi stjórnar
L. í. þ. 28. júlí sl., þar sem um
mæli mín um þetta efni eru
staðfest. Kemst stjórn L.í. að
sjálfsögðu ekki hjá því að gefa
út opinbera yfirjýsingu varð-
andi þetta atriði.
Um hinar faglegu þenkingar
sjúkrahússtjórnar, varðandi
vérkaskiptingu á Sjúkrahúsinu
í Húsavík vil ég aðeins benda
á, að í dag eru 17 langlegu- og
ellisjúklingar á sjúkrahúsinu af
25 sjúklingum samtals. Það
væru því 8 sjúklingar til að
skipta upp á milli læknanna.
Þar sem sjúkrahússtjómin tal-
ar um fullkomna deildarstærð
á öðrum sjúkrahúsum, er að
sjálfsögðu átt við deildir, þar
se'm .eingöngu eru vistaðir aðr-
ir sjúklingar en langlegufólk.
Þá hafa þessi sjúkrahús yfir-
leitt nægum sérfræðingakosti
á að skipa.
Þar sem ég í athugasemd
minni ræði um reynslulitla
lækna, á ég við lækna, sem ekki
hafa nema fárra ára reynslu í
almennri læknisþjónustu og
litla sem enga reynslu við störf
á fullkomnari sjúkrahúsum
undir handleiðslu sérfræðinga.
Af, að því er virðist djúpstæðri
óbeit rithöfundar sjúkrahús-
stjórnar á sannleikanum, breyt
ist orðið reynslulitlir í reynslu
lausir. Sjúkrahússtjórn ræðir
um það, að ég hyggist nú sætta
mig við að starfa einn í tveim
héruðum og við sjúkraliúsið á-
samt kandidat eða stúdent, og
sé þetta raunar ekki nýtt sjón
armið hjá mér. Að sjálfsögðu
er' þetta sem flest annað í grein
sjúkrahússtjórnar algjörlega úr
lausu lofti gripið. Eg hefi al-
drei látið falla orð í þessa átt.
Hitt hljóta allir raunsæir lækn
ar, er starfa úti á landsbyggð-
inni að gera sér ljóst, að með
tilliti til núverandi ástands í
læknamálum okkar, geti kom-
ið tímabil, sem erfitt reyníst
að fá menn til starfa í þessari
starfsgrein. Á slíkt ekki frem-
ur við um Húsavík en aðra
staði landsins. Þá veit ég ekki
betur en, að á meðan ég var
fjarverandi, hafi hér tímum
saman verið einn læknir með
stúdent sér við hlið. Og enn
er ár liðið, síðan einn kandidat
var skiiinn eftir hér á Húsavík,
til að sinrta tveim héruðúm og
sj úkrahúsinu.
Ég hefi aldrei sagt, svö sem
fram kemur í grein stjórnar-
innar: „að sjúkrahúsið varði
ekkert um læknisþjónustu ut-
an þess“. Hins vegar héfi ég
bent stjórninni á, að hún sé
jeinvörðungú kosin til að sinjria
Imálefnum sjúkrahússins, og sé
i ég ekki sannfærður um, að
;það hafi verið heppileg leið,
er hún valdi, þegar hún fór
inn á þá braut að færa sjálf út
verksvið sitt og-taka á sínar
herðar- glimu við vandamál,
sem algjörlega eru í verka-
hring annarra aðila, þótt sjálf-
sagt væri að hafa ákveðna sam
vinnu við þá aðila, ef þess væri
óskað.
Eg hefi verið vantrúaður á,
að ekki mætti takast að fá
héraðslækni í Húsavíkurhér-
að, þar sem innan skamms blas
ir við, að þar verði hægt -að
bjóða upp á beztu starfsaðstöðu
sem nú mun völ á hérlendis.
Ég er enn sömu skoðunar, jafn
vel þótt stjórn sjúkrahússins
ásamt fleiri aðilum hafi reýnt
að auglýsa Húsavík sem éihn
óaðgengilegasta stað í'yrir
lækna að starfa á.
Sj úkrahússtj órn fullyrðir. áð
ég rangtúlki ummæli Úlfs
Indriðasonar á stjórnarfundi þ.
1. maí s.l. —En hversvegna
birtir stjórnin ekki ummælin?
Ummæli Úlfs, sem ég hripaði
niður á fundinum, voru þéssi:
„Eg tel, að hvorki ég né aðrir
stjórnarmenn beri minnstu á-
byrgð á innihaldi reglugerðar-
innar. Til þess skortir okkur
alla þekkingu á þeim málum
er hún fjallar um. Ábyrg'ðina
bera þeir, er reglugerðina
sömdu. Eg var aðeins fylgjandi
því, að sett væri reglugefð til
að stuðla að lausn þessara
mála.“ Af þeim kynnum, er
ég hefi haft af þeim Fjalls-
bræðrum, kæmi það mér mjög
á óvart, ef Úlf Indriðason
skorti djörfung og drengskap
til að standa opinberlega við
það, sem hann hefur sagt, jafn
vel þótt það kunni að koma
samstarfsmönnum hans í sjúkra
hússtjórn óþægilega.
All kátleg er undrun stjórn-
arinnar yfir því, að ég skyldi
leggja fyrir hana spurningar,
varðandi reglugerðina. Það var
einmitt í tilefni þéirra spurn-
inga, sem Úlfur Indriðason við
hafði áðurnefnd ummæli. Á
fundinum lagði ég sérstaka á-
herzlu á það, að stjórnarmönn-
um hlyti að verða greitt til
svara við spurningum mínum,
þar sem þeir myndu naumast
hafa samþykkt reglugerðina,
án þess að þeir áður hefðu
gaumgæfilega kynnt sér og ýf-
irvegað efni hennar.
Ekki nenni ég að elta ólar
við ýmsar fáránlegar' hugdett-
ur í grein stjórnarinnar. Fyrir
einhvern misgáning hafa lent
inn í greinina einstöku bókan-
ir, sem ekki eru rangfærðar/
Að því er snertir umræðuf
um sjálfa reglugerðina, vísa ég
til fyrri gfeinar minnar um það
efni.
Stjórnin ræðir um tilvitnun
mína í túlkun lögfræðings L.Í.
á reglugérðinni og birtir í
framhaldi af því feitletraðár
ráðléggingár Iögfræðingsins til
mín. Hins vegar telur stjómin
sér ekki hagkvæmt að birta
neitt annað úr fundargerð
stjórnarfundar L. í. með mér
og lögfræðingi félagsins þ. 19.
maí s.l. Fuhdargerð þessa fékk
sjúkrahússtjórn senda skv. eig
in ósk í byrjun' júlímánaðar.
Hún telur sér t, d. ekki hag-
kvaémt að birta eftirfarandi at-
riði fundargerðarinnar; „ . . .
Eftir það lét Guðmundur Ingvi
Sigurðsson í ljós, að sér virtist
sem reglUgerðin bryti í bága
við sjúkrahúsalögin og gengi
of langt í að skerða völd ráð-
ins yfirlæknis við sjúkrahúsið.
Daníel Daníelsson, ráðinn yfir-
læknir, gæti því staðið fast á
rétti sínum skv. sjúkrahúsa-
lögum, ef í odda skerst um
framkvæmd reglugerðarinnar“.
Þrátt fyrir það, að sjúkrahús-
stjórn hafi í höndum' þessa
fundargerð, fullyrðir hún að
þessi túlkun hafi aldrei verið
kynnt fyrir stjórninni. Það er
ekki rétt, að ég hafi ekki vilj-
að fara að ráðum lögfræðings
L. í. í bréfum sjúkrahússtjórn-
ar til mín dags. 13. marz og
22. apríl boðar stjórnin viðræðu
fund ffamkvæmdaráðs og lækn
anna um framkvæmd reglu-
gerðarinnar. í júníbyrjun fór
ég þess á leit, að þessi áður
boðaði fundur yrði haldinn og
fór hann fram hinn 9. júní.
Þar sem ég taldi það engum
til hags, að upp hæfist deila
á milli mín og aðstoðarlækn-
anna við störf á sjúkrahúsinu,
skýrði ég á fundi þessum all-
náið frá því, hvernig ég teldi
mér fært að framkvæma reglu-
gerðina og lét síðan bóka það,
að ég væri reiðubúinn að fram
kvæma þau atriði hennar, sem
saman færu við sjúkrahúsa-
lög, að dómi lögfræðings L.í.
Sjúkrahússtjórn kom hins
vegar í veg fyrir, að ég gæti
framkvæmt reglugerðina á
þennan hátt, svo sem lögfræð-
ingur L.í. hafði lagt til, með
því að segja mér upp störfum.
í greinarlok kveðst sjúkrahús-
stjórnin staðráðin í því, „að
láta einskis ófreistað til að
nægur læknakostnaðHir sé á
Húsavík . . .“
Ekki efa ég, að hér segi
■stiórnin hug sinn allan, sbr. þá
staðreynd, að er ég hætti hér
læknisstörfum 1966, hækkaði
kostnaður við læknaþjónustu á
sjúkrahúsinu um ca. 100'%, og
kostnaður við læknisþjónustu
utan sjúkrahúss margfalt
meira.
Um hug vfircrpenfandi m°iri
þUita nAvpA-búa til aðgerða
yi.Vvvobiisstinrnar ligeja fvrir
VViólfnefsr sannanir, og það er
grunur minn, að vonir stjórnar
innár um það, að hehni hafi
tekizt að slá ryki í augu al-
mennings með þessari lágreistu
grein sinni, breytist í sár von-
brigði.
Með þökk fvrir hirtinguna.
Daniel Daníelsson,
sj úkrahúslæknir.
Framíh. a£ Ms. 1
Austfirðingar hafa kosið til
þess að fjalla, ásamt þing-
mönnum Austfirðinga, um
stofnun menntaskóla á Aust-
urlandi.
WOen'ntamálarááfiiérra næddi
við forystumenn í dkóllannlál-
luím og sveitarstjórníarmenn á
cCEiúim þeiim stöðum, setm hann
helimsótt . uim slkólamál fjórð
u'nigsiins og heimE'ótti m. a.
’íhðaslkóla. v.. ,is . nu ,
■ Á kjördætmdsráðskundinum
á Eg lsstöðum vtar kjördæmis
rláðiniu Ikosin ný stjóm. í
hienni eá'gia sæti: Steinn Jóns-
son, Eskifljrði, Hallbteinn Frið
þjófsson, Seyðisifirði. Qestur
Janus Ragnarsson, Neökaup-
stað, en í varastjórn e.ga
sæiti: Egill Giuðiaugsson, Fá-
Skrúðs'firði. Gunnar Egilsson,
Egilsstöðium og Birgir Thor-
berg, Reyðarifirðl.
Á sunmudagiin'n keimiur mun
Gytfi Þ. Gíslason mæita á
fundi A lþý ðuf 1 olklksm'a mna á
Sielfossi og síðar í sumar mun
hann fara til Norðurlands og
Vestfjarða. —
BARDAGAR
Frsamlh. a<f bls. 1
anförnu, en brezka stjórnin hef
ur hingað til færzt undan því
að beita hervaldi til að stilla
til friðar. Snemma í morgun
héldu hersveitir inn í London-
derry, en þá hafði lögreglan
barizt ein alla nóttina og var
að niðurlotum komin.
Bernadette Devlin, sem kos-
in var á þing fyrr á þessu ári
og er yngsta konan sem tekið
hefur sæti í brezka þinginu,
sagði í gærkvöldi, að síðustu
atburðir á írlandi sýndu að
ekki væri lengur hægt að við-
halda sama stjórnarformi í N-
írlandi og hingað til hefur gilt.
Hún skoraði á brezku stjórn-
ina að fella stjórnarskrá lands-
ins úr gildi, en kalla saman
ráðstefnu til að ákvarða fram-
tíð landshlutans, en á þessari
ráðstefnu skyldu eiga sæti auk
fulltrúa brezku stjórnarinnar
fulltrúar stjórnar (Nörður-ír-
lands og stjórnarandstöðu og
einnig fulltrúar ríkisstjórnar
írlands. ’
Bannið við mannfundum og
mótmælagöngum, sem sett var
á í morgun, á að gilda út þenn
an mánuð. Eini félagsskapur-
inn sem fær undanþágu frá
banninu og leyfi til að halda
samkomur er Hjálpræðisher-
inn. i
Guðdómleg
skilaboð
um örkina
hans Nóa
□ Einn af eldri og reyndari
landkönnuðum amerískum,
sem heldur því fram að hafa
fengið guðdómleg skilaboð í
draumi um það, hvar brakið
úr öik Nóa sé að finna, lagði
nýlega upp f sína sjöundu
leitarferð að biblíufarartæk-
inu.
Hinn 73 ára gamli Jolhn
Li'bi befur á þessum leiðöngr
um srnuim ratað í ýimsar
mlannraiunir, smjóstonma,
haigl- og þrumiuivleður og úlf-
ar og birnir hafa ógnað hon
,uim á hiæsita fjalEii í TyrMandi,
Ararat. En hingað til hietfur
honuim eklk)! tekizt að sanna
heiminuim, að öilk Nóa hafi
raimverulega verið til.
Eftiir að LÍbi fór síðast' á
Ararat, fyrir tveiimiur árum
síðan lýsti hann yifir. að Ihiann
væri hræddur um, að guð
Eldur í potfi á
Hótel Sögu
Reykj avík—HEH
□ Slökkviliðið var kvatt að
Hótel Sögu á tólfta tímanum í
gærkvöldi. AJlt liðið, sem var
á vakt, fór á vettvang. Ekki
æislklti þeiss elklki, að hiainn
fyndi örlkina — sem htaifði
ver ð salknað, síðan syndaflóg
biblíunnar 'átfti sér stað — og
'bafði þesis vegna hiugslað sér
að hætlta vig frekari leit.
En nú er sá gamdd sem sagt
á leiðinni upp hlíðar hins
5164 metm hláia fjals og þess
um „guðd'óm'lega leiðangi’i'*
nýtur hann léiðsagnar ýfir-
lautinants í tyrkneSka hern-
uim cnglátta annarra fjallgöngu
manna. Lábi telur, að brakið
úr öbkinni sé að finna við
tind fjallsins, Tyrlkl’andkmeg
in.
L'ibi teliur sdlg balfia fundið
staðihn, þegar hann ikfleif Ara
rat í þriðja skipti. árið 1958,
en heldur ag öhkiin liggi núí
grafin undir snjólögunum
sem frosnir stieingervingar. —
reyndist vera um mikinn eld að
ræða, en kviknað hafði í grill-
potti á efstu hæð hótelsins. —.
Þegar slökkviliðið kom á vett-
vang, hafði starfsfólk hótelsins
lagt asbest teppi yfir pottinn og
kæft' eldinn í honum, en þó sá
slökkviliðið ástæðu til að sýná
fyllstu aðgæzlu og voru slökkvi
liðsmenn við hótelið í u. þ. b,
eina klukkustund.