Alþýðublaðið - 03.08.1969, Qupperneq 11

BÓFINN, SEM
BLÍSTRAÐI
SVO VEL
Joe Turner horfði feimníslega á hina
auðugu húsmóður sína, þar sem hún
steig af varfærni út úr fyrsta flokks lúx
usbifreið sína og gekk út á grasi vaxna
flötina. Sunnudagaföt Turners samræmd
ust illa gúmmiflibbanum, sem var alltoí
þröngur, og hægri hönd hans var reifuð
óhreinu sárabindi. Svo var sem ofurlítið
óveðursský drægi á annars góðlátlega
ásjónu frú Winter, þegar hún nam skyndi
lega staðar og leit á hann:
— Hvað hefur komið fyrir yður, Turn-
er? Hvað er að yður í hendinni?
— Ég var niðri í Eynsford fyrir viku
síðan í vinnu hjá Tewson bónda og stakk
þá kvísl í höndina á mér. Læknirinn segir,
að ég hafi fengið snert af blóðeitrun. Hann
segir, að taki ég mér ekki nokkurra vikna
frí, eigi ég á hættu að missa handlegginn.
— Hvernig á ég þá að fara að? sagði
frá Winter óþolinmóð. — En ég verð að
fá mér sæti. Komið þér hingað.
Hún reikaðj að bekknum, sem stóð á
sólbakaðri grasflötinni og lagfærði klæði
sín. — Jæja, Joe, þetta veldur mér ó-
þægindum. Hvernig í ósköpunum á ég að
fara að því að verða mér úti um nýjan
mann?
— Það er enginn vandi, frú mín góð,
sagði Joe Turner. — Ég hefi talað við
kunningja minn, og hann var strax til í
að taka að sér starfið. Hann getur meira
að segja byrjað strax. Hann er hérna
með mér.
Eins og merki væri gefið; kom nú maður
í Ijós — og gekk til þeirra.
— Kunningi minn Jim Baxter, frú mín
sagði Joe.
Frú Winter sá snotran mann um þrí-
tugt standa andspænis sér. Hann var í
brúnum fötum úr góðu efni. Á fótunum
hafði hann tennisskó. En þegar hann
brosti, kom í Ijós, að hann vantaði nær
allar framtennurnar í efra góm. Hún
veitti því líka athygli, að á kjálka hans og
efri vör var nokkurra daga gamalt skegg,
brúnt á lit.
— Kunningi yðar segir mér, að þér
séuð fús til að taka að yður starf hans.
Hvað hafið þér unniö áður?
Baxter brosti.
— Ég hefi verið herbergisþjónn um
tíu ára skeið, mælti hann mjúkri og
viðfeldinni röddu.
— Hafið þér meðmæli?
Baxter laut höfði. — Ég lenti í smá-
vegis klandri í vistinni, og------
— Hvað var það?
— 0, ekkert alvarlegt. Ég lenti bara
í deilu við annan þjón. Ég get ekki farið
nánar út í það. En sé vistin undir með-
mælum komin, er mér víst bezt að hypja
mig. , 4
— Nei, ég ætla að vita, hvernig þér
reynist, sagði frú Winter. — Þér getið
komið með mér. Og þér, Joe, komið til
skips í kvöld, og ég skal borga yður. —
Sækið farangur minn, Baxter.
Hún stóð á fætur,kinkaði vingjarnlega
kolli til Joe Turner og gekk niður gras-
flötina. Nýi þjónninn gekk á undan henni
og hélt á farangrinum.
— Ekki svona hratt, ungi maður, hróp-
aði frú Winter. Sagði Joe yður ekki, að
framhald á bls. 14
ATþýðublaBfö — HelgarblaO 11