Alþýðublaðið - 24.08.1969, Blaðsíða 3

auki var tilfinnanlega áfátt á heilsu. Svo
virtist sem litla telpaa hefði veriö búin
að ?era sér glögga grein fyrir öllum mála-
vöxtim og hefði beðið með öndina í háls
inum allan tímann. Og sú stund, sem
Patti litla féll grátandi um hálsinn á
Normu og kallaði I;mamma, mamma" er
óefað ógleymanlegasta stundin í lífi hinn
ar 38 ára gömlu kennslukonu. En sjálf
hafði hún beðið milli vonar og ótta.
AÐ , SJÁ“ OG ,,SKOÐA“
— Eiginlega var ég aldrei svo bjartsýn
að ég léti mér koma til hugar í alvóru, að
ég fengi að halda Patti, segir Norma, —
en ég þorði aldrei að hugsa hugsunina
til enda. Ég reyndi meira að segja að
halda henni í hæfilegri fjarlægð — okkar
beggja vegna — en það tókst bara ekki.
Hvernig í ósköpunum gat ég ánnað en elsk
að bessa litlu, blindu teipu? Hún var svo
ósköp lítil og hjáiparvana, þegar fundum
okkar bar fyrst saman.
Norma Claypool var yngsta barnið i
sex manna fjölskyldu. Þegar hún var að-
eins. tveggja mánaða gömul. fékk .hún
iilkvn'aðlsn sjúkdóm, sem rændi hana
sjóninni. Hún minnist þess varla að haía
rrokkru sinni séð. En henni hefur tekizt
að una hlutskipti sínu án þess að leggja
árar í bát. Og það er. afrek út af fyrir
sig! Hún talar um að „sjá“ og „skoða“
að hætti sjáandi fólks, og reynir að gera
sér sem allra minnstar grillur út.af blindu
sinni ,í daglegri umgengni sinni við aðra.
En Norma hefur líka — eins og svo margt
annað blint fólk — þroskað með , sér
ýmsa aðra eiginleika, sem að ýmsu leyti
bæta henni upp bíinduna að svo miklu
leyti sem hún er bætanleg. Til dæmis hef
ur hún óvenju næma tilfinningu í fingur-
gómunum, mun næmari tilfinningu en all
ur þorri venjulegs fólks,
Norma Claypool gekk á .sínum tíma í
blindraskóla, þar sem hún lagði sérstak-
lega fyrir sig hraðritun. I sjö ár starfaði.
hún svo á Blindrastofnun ríkisins. En,
Norma var rösk og starfsfús kona, sem
vildi fá meira út úr lífinu en hægt- var a
venjulegri blindrastofnun. Hún in.nritað,
ist því í kennaraskóla og lauk þaðan kenn-.
araprófi árið 1959. Síðustu fimm árin hef
ur hún svo annazt kennslu blindra og
sjónskertra barna.;■' .
VANÞROSKA GRÓÐUR
Það var vinkona Normu;. er sagði henni
frá Patti litlu. Þá.-var Patti ..aðeins hálfs
annars árs, og hafði verið komið fyrir á
barnaheimili. Foreldrar hennar.höfðu snú-
ið við henni baki, þegar 'þeim varð Ijóst,
að barnið var'blint. Patti litla beið þess"
nú að i/erða ættfeidd, ef nokkur vildi líta •
við henni, en verða send á uppeldishe'irm .
ili ella.
Patti lék sér ekki mikið. Hún hélt að
mestu leyti kyrru fyrir í skotinu sínu og
starði blindum augum fram fyrir sig,.:
Fóstrurnar reyndu eftir megni að komast
í samband við hana en allt kom fvrir
ekki.
Afleiðingin varð auðvitað sú, að Patti
fylgdist ekki með jafnöldrum .sírru.m, varð .
,.á eftir,“ sem kalla.ð. er. Hún .var eins ,
og lítil.l, veikburða og vanmáttugur gróð .
ur, sem sólip nær ekki að skína á. Hún .
var sein t.il -að tala, ,sein til„gangs4 sein .
til.að borða sjálf,ro.'s.frv.. -Það er enginn
hægðanleikur að komast i samband , yiM
blint smábarnf. og að. þessu sinrri y'iijisí .
það. n,ærr;Í því ógjörlegt... Laeknarnir og ,
fóstrurnar voru ( stökustu yandræðum.
Enginn vissi, hvað til bragðs skyldi taka, ,
svo að þetta litla, blinda barn öðlaðist ein
hvern tíma eðlilegan þroska. Því viitust
hreinlega allar bjargir bannaðar.
. Norma fékk mikinn áhuga á þessu.ein .
mana og innhverfa barni. og. tók.að ,heim:
sækja það vikulega. Hún beitti alíri sinni
þekkingu sem blindrakennari og allri sinpi
reynslu sem blindingi til að vinna það á
Alþýðublaðið —. Helgarþlað '. 3