Alþýðublaðið - 24.08.1969, Síða 9

hvarf hún skjótt. Hún hafði hlaupið alveg
sömu leið og vinkona hennar og fór í
sömu holuna.
„Klaufi get ég verið!“ hugsaði Tumi
og fór gramur í grenið sitt, þar sem börn-
in hans biðu svöng eftir að refapabbi
kæmi með eitthvað handa þeim í svang-
inn.
En Tumi hafði ekkert handa þeiin í
þetta sinn.
smásöguna þína og teikningarnar. Ég
var3 nú ósköp fegin, að aumingja iitiu
mýsnar skyldu sleppa óskaddaðar ín æv.
intýrinu, en ég gat ekki annað en vor-
kennt refabörnunum, sem fengu ekkert
í svanginn.
Nú vantar okkur helzt annan kafla um
refabörnin og hvað þau fengu að borða í
staðinn. Og hvað var refamsmma að gera
á meðan?
En hvort sem þú skrifar meira eða
ekki, þarftu að líta til okkar á Alþýðu-
biaðið, því að hér bíða þín tvenn verð
laun, bæði fyrir söguna og myndskreyt-
ingu. Ég verð líka að hrósa þér fyrir fai-
lega skrift og ágætan frágang.
Með kveðjum og þökkum,
TÍNA FRÆNKA.