Alþýðublaðið - 03.12.1969, Side 2

2 Alþýð'ublaðið 3. desember 1969
Götu
Gvendur
f GVENDUR GRJÓTPALL
iskrifar sem eftirfarandi:
□ 1 „Götoi-Gvendur góður! í
Qiauist 'hafa strastisvagnar hér
•i Rey'kj-avík lent tvívegis í
' u mf e r ð a r Ó h öpp u m m eö
eköjwniu miliihili. í fyrra til
- vikinu keyrðu tveir vagnar
" 'saman og hlutust af því al-
varfeg slys á fólki. í síðara
skiptið miun strætiisvagn hafa
(læyrt utan í girðimgu og orð
ið fyrir nckkrum s'kemmdu'm
en farþegar ékki hflötið tellj-
andi meiðsli, eftir því sem
mér er kunnugt. Mér er það
v'itaiSkuild ljöst, að strætis-
va^nar .geta alllt að einu lent
í umiferðarslysum eins og aðr
ar bifreiðar, og langt í frá,
að ég sé nditt að deilla á vagn
stjáraiia þótt þessi óhöpp h’afi
orðið. Efbir kynnum mínum
af [vagnstjónunum hjá Stræt
isvögnuim Reylkjaviiku'r þá
veit ég vefl, að þetta eru
meítiu lipurmenni við far-
'þega og áigætflega hæfir í
síný starfi“,
„Það, sem mér finnst þó á-
maalisvert við bæði þessi slýs,
serA áttu sér stað í háfllku, er
það hve öryggisúfbúnaður
vagnanna virð'ist hafa verið ]
vanradktur af hverju, sem \
það stafar. í báðumi þessium 1
'tilvikum, sem að öfan getur, t
sögðu blöðin frá því, að vagn I
arnir, sem í umferðarslysun- I
um lentu, hafi enn verig á
sumardekkjium og jafnvel sér I
stak'lega get'ið í öðru tilvik-
inu, að dek'kin hafi verið I
mjcg slitin. |
Eins og öll'um bifreiðarsitjór I
um er kunnuigt, þá er að jafn i
aði relkinn mikiÍLl áróður fyr-
ir því á hverju hausti, að bif I
reiðaeigendur séu viðbúnir
alkstri í hálku, Ég og flestir I
kunningjar mínir höfum' í
notkun þessi nýju nagfladelkk, |
sem mér hafa reynzt vell í .
vetrarveðrunum hér. Þétta
höfurn við m. a. gert vegna
þess, að óklkur hefur skiíiizt
að ef við lentuim í umiferðar- I
óhappi í háflfcu án þess að I
bifreiðar öfckar væru búnar |
fceðj'um eða nagladefckjum ,
þá yrðum við að ber-a hluta
safcarinnar sjálfir, — jafnvel
þótt við værum að öðru leyti '
í fýllsta rétti“.
/I
„Eitthváð finnst mér það nú
einfcenniflegt, GvenduH’ minn,
ef sá áróður, sem rekinn hef-
ur verið fyrir þessum hilut-
nm hefur efcki náð til eyrna
forráðamanna Strætisvagna
ReykjaVíkur en með þeim
vögnum fara hundruð borg-
arbúa tíl og frá heimiiluim
sínum á hverjum degi.
Alvariegra er það þó, ef I
um vanræfcslu er að ræða
því það segir sig sjíálft, að |
það er mikiJll ábyrgðarhlliu/ti
að l'áta þunga strætisvagna,
full'a af faiþeguim, áka á slétt
um suma'rdeiklfcjium þegar
fccrnið er Iangt fram á vetur
og allra veðra von. Það er
engin afsökun að það eigi að
sfcipta um dag frá degi eftir
því sem verikast vill og sam-
fcvæmt áfcstursslkiflyrðium
hverju sinni. Svo skjótt skip
. ast veður í lofti hér á íslandi,
að engum einifca'bílstjóra d'ett
ur í hug að reyna siíiklt eftir
að vetur er kominn, hvað þá
að forráðamönnum strætis-
vagnanna eigi að fcoma það
til hugar þvá þeim miundi
varla veita af tveim-þrem
dögum í hvert sinn tifl þess
að Iáita skipta um hjótlbarða
á öllurn vagnfiotanum,
Ég vona svo að þessi slys,
sem strætisvagnarnir hafa
len,t í nú í haust hafi orðið
t.il þess að vagnarnir hafi al-
mennt verið búnir nægilega
vel undir vetraraksturinn,
því ég er viss um, að það er
vagnstjórunum sjálfum etóki
siður fcappsmiál en þeim far-
þegum, sem vaguarnir flytja
og viflja eðflilega njióta alls
öryggis í umferðinni, sém
mcgiuflegt er að veita.
!
S
I
I
I
Gvendur Grjótpáll. m
SJÚKDÓMSSAGA NÚMER
í tímaritinu Fréttir frá SovétríKjunum er athyglisverS grein eftir sovézk-
an fréttamann, Viktor Búkhanof, þar sem hann lýsir viðskiptum sovézkra
við ungan, kínverskan hermann, sem tekinn var tii fanga eftir landa-
mæraskærur. Greinin ber heitið SJÚKDÓMSSAGA NÚMER 519.
□ Þessi sjúkidlámisSkýrsla
hefst þann 13. ágúst, síðari
híluta dags, þegar laudamæi'a
gæziliuþyria kom mleð særðan
klínverskan hermann til
sjúfcradeildar hersveitarimi-
ar. Hann var handtekinn þeg
ar maóistar nuifu mieð vopna
vafld'i sovézku ilandamærin
skammit frá Zjalanasjlkol.
Þeim griðrófuim, sem
sluppu lifandi, var veitt nauð
syuleg aðstoð. Læ'knirinn
Bæmúrúnof skráði fyrstu at
hugasemdirnar: „Nafn ó-
þefclfct. Aldur — 20 ár. Þjóð-
erni — K'ínverji. Sjúfcdóms-
greining: sár á hægri öxfl eft
ir byssulkúflui. Fyrsta aðstoð:
buindið um sárið, gefin
sprauta gegn stíffcrampa, gef
in fcválastiiJilandi sprauta.
Sjúfclingurinn éklki ver haid-
inn en eðlilegt er, sálræn frá
vifc engin. Hann er rétt byggð
ur, en vannærðair og máltt-
Dagbókarfærsla frá 20. ág.:
„Ástand sjúlkMngsios er fufll
nægjandi. Æðasláttur, blóð-
þrýstlngur og hiti eðlilegur.
Svefn og matarfyst iglóð.
Hress í bragði. Sárið er að
gróa. Hreyfingar í hægri axl-
arfiö eðllilegar“. 'Munnllega
bætti Bæmúröf þessum orð-
um við: „Sjúfclingurlin'n er
miótfallinn samisfcipltum".
Fyrst nefnd'i hann sig Lí
Dao-tsj'í, en nafn þetta end-
urtólk hann efcfci framar. Má
vera að hann hafi bláltt á-
fram búig það til og gfleymt
því síðan. Nú neitar hann
með öðlu að segja hvað hann
heitir.
Ég sá landamærábrjótinn
fyrst, iþegar verig var að
binda uim sár hans. Hann bar
héndina fyrir höfuð sér og
sneri sér undan. Hann er
grannur og Iágvaxinn, efldki
mie'ra en 45 fcg. að þynigd.
Á fjórða degi eftir að hann
særðist fór ég með ‘ leyfi
lælkna inn á sjúkrastofuna.
Kínvers'ki hermaðurinn lá á
rúmiinu og þegar óg kom inn
hvarf kringlótt og snoðfcíUppt
höÆuð hans skyndilega undir
lakið en Ikrepptum hnefa
hægri handar slengdi hann
upp í loft. Má vera þeltta hafi
verið mó'tmæli. En ég leýfði
mér að meta þessa hreyfingu
sem kveðjiu og heiUsaði. Líf-
kgit svart auga kom strax í
l;iós og horfðii snöggt á míg.
Eg rétti fram tómar hendur:
ég var efcki með ljósmlynda-
vól. Ég vissi þegar, að hann
var mest bræddur við mynda
vélar.
Ég fufllvissaði hann um að
ég hefði éklki áhiuiga á þv[ að
spyrja hann ulm hernaðar-
leg efni. Sem sagt; hvað heit
ir hann? Þögn. Hverjir er-u
foreldrar yðar? Þögn. Þá
spur&i ég hvort hæglt væri
að fcomast af án land'amæra
árekstra, án manuvíga í þeim
átcfcum sem efnt hefði verið
tiill
Hann rétti þiuimallfingur
upp í loftið.
— Það vœri mjcig gott,
sagði hann.
— En hvernig er hægt að
gera það
519
—• Það veit ég efcfci, sagðji
landam'ærabrjótur.
Það kom á daginn í sam^
ræðum dkfcar, að það er
mai’gt sem hann eklki veit.
Hann veit éklki t. d- hvað
kvifcmynd er, hann hefur
aldrei verið iljóismyndaður.
Hann sagði: Það á bara að
sýna Maó formiann á hvaða
mynduim sem vera sfcail. Hanú'
fcann aðeins að telja upp að
eilefu. Tíu -fingur og einumi
betiur. Hann getiur aðeins leg
ið fimm lieturtáfcn, seimi kxfa
Maó. Skrifað var fyrir banis
á fcínversku „menningai'bylh
ingin mifcla“. Hann réð elkkí
Framhald á bls. 11.
Fulltrúi landamæraherjanna sýnir sovézkum blaðamönnum vopn og amt.
an útbúnaS, sem tekinn var af Kínverjum þeim, sem réðust inn fyrir so*
vézk landamæri.
vi
Ýmiss konar útbúnaöur, sem hinir kínversku árásarseggir skildu eftir, er
þejr héldu frá sovézku landi. (Ljósm. APN.J