Alþýðublaðið - 14.05.1970, Blaðsíða 14

14 Fimmtudag'ur 14. maí 1970
Rósamund Marshall:
Á FLÓTTA
r’eiðj hans. Annað er, að ég er
hrædd um að hann drepi þig.
Har.n tók mig í arma sína.
— Þú ert hrædd uim líf mitt,
þú eCi.'lcar mög þá? Hann kyissti
mj.g. Bianea hturtaðu á mig.
Eg á óðal rjálægt Genóa. —
Viltu giftaít mér. Við getum
lifað eins og kóngur og drottn
ing! Ástin mín Bianca. gerðu
imig að haimingjusamasta
man>ni veraldar!
E:asam>ari en nokkru sinni
ifyrr, teitaði ég tiil Belearo. —
Hið góða og hið i’ia háði harða
barátíu innra m>eð mér.
E.g reyndi að Mta ekki á
þvi bera á ytra borðir.iu. Ippo-
lito di Minaldi hefur beðið
mig u>m að giftast sér.
—Afbragð. hrópaði Belearo.
— Hvernig get ég það, ég
er þegar gift kona?
Hann klappaði saman hönd
ujjn. Þjónn kom með vín og
gl'ös.
— -Fáðb. þér sæti, Bianca.
sagði hann. — Það er ýmis-
legt sem við verðum að at-
'h'Uga vel. Þú ert ekki sterk á
svieðlinu fjárhagS']ie>ga Bianca.
Það er meinið. Sem verndari
þinn cg ráðgjafi verð ég að
fáta í ljós álit mitt.
í féla'gi við voldugan mann
áhrifamikinn og ríkan, eins
og Minaldi greifa . . drekktu
B:>3inca .... Seim sagt með auð
æfi greifans að bakhjalli, get
ur þú gefið Liudovico langt
nelf. Hann f'engi erga rönd
við reist. nei ekki aldeilis.
Eg tæmdi bikarinn í botn.
Be3ca.ro sagði satt. Fátæktin
Ihafði til þessa verið mér tjöt
ur um fót. Eg minntist orða
Ippoíitosar: Við getum lifað
eins og kómgur og drottning í
ríki okkar
Eg kcmst þegar í uppnám
við tiilhu.gsiuni'nia eina.
Beilearo gekik til mín og
klappaði mér á kinnina.
— Láttu Belcaro sjá um.
Iþetta al’lt.
Ippolito voru send leynileg
boð. Hann átti að hitta okk-
w við landamærin, þar í lít-
iili hrörleigri sveitakirkju beið
okikar fai’iamjurtkur sem sky'Idi
gefa okkur saimain í heilagt
hjóniaiband. Belcaro hafði geng
ið frá fjiárihagshliðinni og í
vasa sín’Jim hafði hann þing-
lýst skjöl undirrituð af Ippo
lito, þar sem því var lýst yfir
>að ég væri orðinn lcglegur eig
andi að ölLim eignuim manns
ins rníns í Genca, lausum og
.fcstuim.
Ir} loHito játaði titrandi af
>eftirvænti'ng)j> að hann vildi
ganga að eiga mig. Þar með
var ég orðin glæpakind. gift
tveimur mönnuim og þó var
ég engin glæpa’kind, því að
.,rruin>ku>rinn“ var enginn ann
ar e>n trúðurinn Gianetto, dul
bú:nn og hjónabandið þvi ó-
lög'legt.
— Eg ó.íka ykkur til harn-
ingju, sagði Belcaro eftir
.,'vígs!una‘‘. Svo læstust fing-
ur hans um ú’.nlið minn og
hann hvMaði: Treystu mér. —
Treystu mér!
Ippolito hu.gðist ekki láta
'það báða að nota sér eigin-
'manr.i3réttin.din. Hann kom á
'hæla okkar og rak Belcaro út
cg byrjaði að tína af mér
'spjarirnar. — Það er sagt að
þú hafir meira og fallegra
hár en nckkur cnnl’.'.r kona. —
Látt.u mig 1-eysa af því bönd-
in. Hann greip eina fléttuna
cg vafði henni um háls sér.
í því að hann vafði mig
>nakta örmium síniuim, beyrðist
hófadynur mikili. Afllt lék á
reiðifiikjáilfi. Vagninm nam stað
ar, það var barið harkaiega að
dyrum.
Ippolito þaut upp og greip
sderð sitt. Hann opnaði lúgu
á hurðinni og gægðist fram-
fyrir.
Hann fölnaði og öskraði: —
Það eru hermenn Dadovicos!
Skyldi hann á þessari öi-laga
istiundu hafa rennt gnum í að
ihann hefði verið svikinn? —
Sa>mt hagaði hann sér eins og
'hrahstuim hermanni sæmir. —
Hann kippti í slagbnandinn og
þreif hurðina u>PP á gátt.
Eg lokaði auigunum. —
Frammi á ganginum heyrðist
'háreisti, vopnaglamur og sker
andi óp. Siðan datt alilt í dúna
IC'gn. Andartaki síðar heyrði
ég að gengið var inn í her-
bergið. Fyrir framan mig sá
ég mann, sem ég þekkti að
var einn af málaliðsmönnum
Ii'dovico. Það er ekki erfitt
að geta sér til u>rn hvað hann
hu>gs>aði. er hann sá alsnak-
in kvenlíkama fyrir frarn-
an sig!
Hann var fremur lágvaxinn
með sindrandi svört aV.'igu. —
Sambland af stríðsæði og losta
bi'ann úr þeim. Hann hélt á
hnif í hen’di ög draup af hon-
uim blóðíð. — Hans tign. mæflti
svo fvrir að ég ætti að skera
af þér bæði brjóstin og færa
ihonum þau.
Það ein>a sem huldi mig var
Ihárið. Eg fletti því frá mér og
sagði: — Þarna taktu þau þá.
Hann læsti dyrtumum, fleygði
ihnífnuim og grieip mig í loðna
hramrna sínia HaTin kyssti mig
tryllings'lega. Andlitið löðraði
í svita og hjartablóði Ippolit-
osar ....
Firr/nti kafli.
Höill his látna Ippolitos iá
riáilægt sjó. Þaðan gat að líta
diinmibl'átt Miðjárðarhafið. Nú
■var ég eigandi þessarar hall -
ar og a'Ms þess lands sem til-
'heyrði henni. Hinni gullnu
brúðu Belcaros var brugðið.
Hún var farin af kröftum and
lega og líkamlega niðLirbrot-
in mauneskja.
Víst hafði ég aldrei borið
ástarhiug til Ippolito greifa.
Hornim var ég næstum búin
,að gleym>a. Jafnvel minningin
um Giuiliano var fyrnd. Brúðu
meistarinn hafði lika vit á a'ð
minna mig ekki á liðna tíma.
Hann reiknaði og reiknaði
ihagnaðinn af síðasta bragðinu.
— Með hjálp auðæfa þinna,
kæra Bianca. getiur þú brotið
þér braut að innstu dyrum
ihvers einasta þjóðlhöfðingja
álfunnar, sagði hann.
— Sé ég rík, hvers vegna
má ég þá ekki lifa hér í friði,
því skyldi ég flakka um og lifa
einis og sígaunakerling.
Því skyldi ég hætta fjár-
munum mínum í vaafsöm
ævintýri? Er ekki nóg komið
af þeim?
Svona, svona, Bianca. Hafðu
gát á hvað þú segir.
Því skyldi ég leggja á mig
erfið ferðalög, ef þú vilt held
m- orða það þannig. Því skyldi
ég strita og basla við að sýn-
ast önmur en ég er? Haifa ekki
nógar raunir borið mér að
höndum? En hann lét ekki
sannfærast.
Kjánaprik ertu, Bianca. Bel-
caro skelHhló. Brúðurnar mín
ar eru mitt hálfa líf. Þegar
fannirnar taka að bráðna í
hlíðum Alpafjailanna, mun-
um við fara á kreik að nýjíu.
Leyfðu mér að vera hér
kyrri Bellcaro, bað ég auð-
mjúklega. Hér fer vrel um mig
og ég hef allt, sem ég þarfn-
ast.
Því skyldi ég láta þig grolna
hér niður innan um fitúg ol-
ífutré? kæra Bianea? kvæsti
Belcaro. Þú liefur ekki enn
Mótmælayfir-
lýsing SÚM
□ Afjþýðublaðiutu hefur bor-
izt eftirfarandi yfirlýsing frá
SÚM, félagsskap ungra mynd-
iistarmanna:
SÚM mótmælir harðlega síð-
ustu út'hlutr.'n vinnustyrkja tii
listaimanna.
Enginn ungur listamaður
hlau.it styrk.
SÚM mótmælir því, að úthlut
un þessa fjár hefur einnig ver-
ið gerð að elli- >eða raunabóta-
styrk á >sama (hátt og árieg út-
Ihlutun listamannalauna.
Ellistyrk handa öldnum,
vinnuistyrki handa unguim!
SÚM mótmælir því, að út-
hlutunarniefndina sitja menn,
'sem ®kipa ifileiri en eina svip-
aða niefnd, og að einn þeirra
sku'li sitja í öí'liuim opinberum
n'efndum. sem ráffista-fa fé til
styrktar list með þjóðinni.
Enga einokunarverzlun á sviði
'lista!
SÚM mótmælir því, að nefnd
ina sitja einvörðungu menn
sem komnir eru á „nefndaald-
urinn“.
Eins og æ> k.an viðhöldur stofn
in-uim, eins viffihalda ungir lista-
>menn lífir.l:> í liistinni.
SÚM mótm>ælir því, að félag-
>ar þess séu einangraðii' frá op-
inberri aðstoð og opinberum
sýningum.
SÚM reku.r lifandi listamið-
stöð, andstætt hinni kölkuðu
gröf Listasafns ríkisins.
SÚM mótmælir isjálfdauðri
list fyrir fólik, sem alizt hefur
upp við þann sm>ðkk, sem ár-
'lega er styrktur, kjassaður og
líkcmarðiur af páfunium.
Burt með da/.:ðiann úr list-
inni! Burt íreð þá pre.- ta, sem
hafa bað eitt að hugsjón sinni
að jarða listina!
Hvernig fer, ef æskan er
kyrkt mieð sinnulleyisi? Verður
;þá hægt að viðhaida óskatarni
ykkar, ellinni, þegai' ærkan er
fyrsta skrefið í átt að henni?
Vekið ekki ellina of snemma
með þjóðinni!
Söluskattur
Dráttarivextir falla á sölaisfk'att fyrir 1. árs-
fjórðuinig 1970, svo og nýálagðar hækkanir á
(sölusk'atti eldri tímabila, h'afi gjöld þessi ekki
Verið grieidd í Síðasta l'agi fyrir 16. þ.m.
Dráttarvextirnir eru 1%% fyrir hvern byrj-
-aðan mjánuð frá gjalddága, sem var 15. apríl
s.l. Eru því lægstu vextir 3% og verða inn-
heim'tir frá og með 16. þ.m.
Sama diaig hefst án frekíari fyrirvara stöðvun
atvinnurekstrar þeirra, sem eigi haf a þá skil-
að Skattinum.
iBjeykjavík, 11. maí 1970.
Tollstjóraskrifstofan Arnarhvoli
Áæilurt Akraborgar
Akraborgin gengur alla daga
flrá Akranesi kl. 8
frá Reykjavík kl. 9,30
frá Akranesi kl. 13
frá Reykjavík kl. 15
frá Akranesi kl. 17
frá Reykjavík kl. 18.30
Aukaferð verðitr á Hvítasunnudag frá Akra>
nesi kl. 22. . i
H.F. SKALLAGRÍMUR