Alþýðublaðið - 29.07.1970, Qupperneq 9

Miðvikud'agur 29. júlí 1970 9
einhvern skil'di sviin.a.
Dýjamosi og *
daggarperlur
— Ge!kk förin sæmilega?
— Já, við vorum komin að
jökulrótum um klukkan ním um
morguninn. Þó blasti við mér
sú sýn, sem haíði ,þau áhrif á
mig, að ég sagði: „Viljið þið
gera það fyrir mig að standa
öll kyrr og tala ekki“. Sjónin
var dýjaimiosi Ifyrir oifan, en
morgdnisólin skein í gegnum
daggarperlurnar, sem sátu á
dýjaimasanum og iþað glampaði
í gegnum mosann á jökul og
urð og aftur iurð. Slíka dagg-
ardropa hef ég aldrei séð. Þeir
voru að sjá jafnstórir að um-
máli og matarskál og þes9i sjón
snart mig svo sterkt, að rniér
varð hugsað til vinkonu minn-
ar, sem ég vissi suður á Spáni
í Bareelona. Á þroti úr sekúndu
sendi ég henni á bylgjum Ijós-
vakans: „Elf iþú getur fundið í
hita Miðjarðarhaifslanda hó-
fjalilaloftið við jökulskallann
heima, sannfærist ég ,um það,
að engin takmörk eru milli sálna
hér á jörgla eða utan hennar".
— Hverniig tókst þessi hug-
leiðsla þín?
— Hún fék skeytið og var þó
ekki á Barcelona þá, þótt ég
vissi ekki þetur. Hennar högum
var nefnilega 'þannig 'háttað, að
hún átti ein að bera ábyrgð á
f'jórum börn.uim á strönd Miðj-
arðarhafs? þar sem úir og grúir
mannhaíf allra þjóða og misjafn
með 61011 og gott sóltjald á
ströndinni, en bió á hótell Og
sauður er í mörgu fé; Hún var
í þungri intatmollu Siuður-
Bvrópju, þar sem Íslendingí verð
ur þ.ungt uim andardrátt, hrekk
ur hún skyndilega við meðan
ir á börnin leika sér við öldurn
hún stendur í fjörunni og horf
ar í sandinum. Hún lítur snöggt
um öxl og hugsar: „Ég (finn
ferskt íslenzkt fja'llaloft! Nú er
Sjlla hátt upipi á fjaflli og hugs
ar til mín“. Hún gekk rakleitt
inn í sólbyrgið þvi að í með-
vitund hennar komst ekkert að
nema íslenzk hláfjöll. En þegar
hún kom til Sjálfrar sín,. þaut
hún út ú ströndina og hrópaði:
„Guð minn góð'Jr! Hvar eru
börnin? Mér var trúað fyrir
börnunum.“
— Hafði eitthvað komið fyrir
börnin?
— ■ Nlei, þau voru að lei'k í
sandinum hín rólegustu og nutu
sólarinnar í ríkum mæli, með-
an hún andaði að sér islenzku'
háifjallalofti og fann nístandi
jökulkuldann.
— Fréttirðu eitth.vað frá
henni um' þetta atvik?
— Já, iþegar ég var komin
aiftur til Reyk'iaví'kf'jir -eftir þes'sa
hætt.utegu Jórsalaferð, lá bréf
til min h.eima. Það bréf skrif-
aði hún þann 31. ágúst árið
1931, einmitt- sama dag og ég
gekk að Goðasteini á Eyjafjalla
jökli. í brófinu ’segir hún mér
frá þessari reynslu og þvi, að
húln hafi fundið Oráfjaliagiutst
suður við Miðjarðarhaf. Mann-
legum krafti eru engin takmörk
sett ef Guð stenclur með.
Árnsr voru ekki valdar,
heldur farnar
— Voruð þið ekki í lfflínju á
ferð ykkar tuipp Eyjafjallajökul
að Goðasteini?
— Jú, .við vorum í líflínu,
öll fimm. Það var nauðsynlegt,
því jökullinn var svo afskaplega
sprunginn.
• ' JS
Og nú dregur Sigrún upp
stórt og mikið myndasafn og
á myndunum má glögglega
greina, að jökullinn hefur verið
meira en ' lítið sprlunginn og
sprungurnar fciæði stórar og gap
andi á móti manni. Þarna eru
margar mjög skemmtilegar
myndir, sem fleirum þætti vist
ánægjulegt að sjá, en því mið-
ur eru þær fæstar úr þessari
för Sigrúnar.
Og við Goðastein gistum
við um stund og drukkum þar
kaffi eftir langa og erfiða jökul
ferð. Já, ég segi erfíða því að
þetta var m|iög ierfíð jökfuil-
ganga.
— My-ndirðu kalla þetta erf-
iðusti'J j ök.ulgöngU’, sem þú hef-
ur farið í?
— Ekki myndi ég segja þáð
kannski, því að ég hief farið í
margar jökulgöngur og sumar
viðburðaríkari. En þú miátt ekki
gleyma því, að þarna var ég að
efna lofo.rð mitt við goðinn og
sagnarandann minn og þvi hélt
ég áfram eftir því sem ég 'gat
og þau hin stóðiui mér ekkert
að baki. Ok.kur langaði öll til
að sigra GoðaStein. enda vorum
við .ung og líf'Sglöð. Jökullinn
var okkur hins vegar erfiður.
Nti en eftir að við höfðum
hvílt okk.ur þarna uppi um
stund og drukkið okkar kafifi,
held ég að ég geti sagt, að ég
hafi gist að Goðasteini í Eyja-
fjallajökli, þótt ég hafi aldrei
lagzt þar til hvíldar.
— Og þá hafið þið lagt til
niðurgöngu?
— Já, lenda niðurgangan auð
veldari en uppgangan. Við vor
um fljótari niður á jafnsTéttuna
en upp á j'ökulinn og sem við
komUm nið.ur stóðu þar hestar
okkar rólegir á beit, en hins veg
ar hafði mikið vaxið í vötnun-
um meðan við vorum í förinni.
Þá var Þverá ekki stifluð eins
og hún er nú, enda vora sálir
okkar isvo barmafullar af ham-
ingju, að árnar voru ekki valdar,
heldur farnar þar sem komið
var að þeim.
— Naumast hafið þið slopp-
ið þurr yfir þær fýrst þannig
var málum farið?
— Nei, það var ekki þurr
þr'áður á nokkru okkar, þegar
við komlum að Múlakoti kl.ukkan
háfcf ellefu um kvöldið.
— Hvernig var aðkoman
Þangað?
—' Þar var margt saman kom
ið eins og oftar, því að garður-
inn hennar Guðbjargar var eins
og seguH. Fólkið úr nágrenninu
þyrptist þangað að bæði nótt og
nýtan dag,
— Hvað að gera?
— Hvað gerir ungt fólk, þeg-
ar það er ekki að virða fyrir
sér falllegar jurtir og hitta
skemmtilega húsbændur eing
og voru í Múlakoti? Ætli það
hafi ekki komið til að sýna sig
og sjá aðra og svo kannski til
að slá upp balli eins og oft var
gert þar.
■— Komuð þið ekki þanga®
fýrst og fremst til að sýna ykk-
ur og segja, að þið hefðuð
gengið á Goðastein?
— Nei, það held ég ekki. Ham
ingjan og stoltið var innra með
okkur og það nægði okklur. Við
burftum ekkert að láta dást að
okkur eða njóta aðdáunar. Há-
fjaHaloftið og sigurinn yfir
Eyjafjallajökli nægði okkur.
— Slógust þið samt ekki i
dansinn?
— Nei, það gerðum við ekki.
Við hröðiuðum okkur heim að
Bjarkarstöðum öll fimm.
Munda. ég, Sigurðlar, ÓÍafsur og
Óskar. Við fundum það öll, að
við yrðum að komast heim sem
fyi-st til að hún Gunna gæti
sofnað og hætt að gráta.
Sigurður, Óskar og Ólafur frá Bjarkarstöðum ásamt
Mundu á Goðasteini.
Ingibjörg.
Áhugaljósmyndarar
Látið álrugamál yðar borga siig. Við ósk-
um eftir nokkrum áhugaljósmyndurum til
viðskipta við Ijósmyndafyrirtæki vort. Góð
laun.
Við siendum yður allar upplýsingar gegn
svari við þessari auglýsingu.
CenoBiId, Box 70, S-290 71 Mörrum,
Sverige.
HJÚKRUNARKONUR
Nokkrar hjúkrunarkonur óskast að Heilsu-
vemdarstöð Reykjavíkur, nú þegar og 1.
sept. n. k. Vinná hálfan daginn kemur til
greina.
Nánari upplýsingar gefur forstöðukonan í
síma 22400, frá (kl. 9—12.
Heilsuverndarstöð Reykjavíkur
V o/kswagenei gendur!
Hlöfum fyrirliggjandi: Bretti — Hurðir —
Vélarlok — Geymslulok á Volkswagen í all-
flestum litum.
Skiptum á einum degi með dagsfyrirvara
fyrir ákveðið verð. — Reynið viðskiptin.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar,
Skipholti 25 - Símar 19099 og 20988.