Alþýðublaðið - 24.09.1970, Blaðsíða 10

10 Fimmtadagur 24. september 1970
MOA MA RTINSSON-
Mi<mw

'tl'fv.
* í '■ V i
< fFTKT
í skaipi. ‘ 1
lígmingjan góða, Mi'a, situr
þú hér. IXún lagði sjalið sitit
utan um mig og settist niður
í gkurðbarminn hjá mér.
Mamma tók iram brot af
hveitibrauði og gaf mér. Við
búum okkur til kaffisopa,
þegair við komum heim,
Eíagði hún; ég hef anrtars ekk-
ert kafíi fengið í allan dag.
Ég er með svolitið af baun-
um. Eg skreið fast upp að
möromu minni, og þá fann
ég skýrt, að hún dktaító öll og
■titreði. —
Ég spratt upp. Þé<r er fcalt,
mammia, Sagði ég. Komdu. —
Við skulum flýta okíkur heim.
Sjálfri var mér orðið heitt.
Ég fékk henni sjailið.
Nei, mér er ekki kalt. Mér
er svei mér þá ekki kalt. —
Kalt. Sei, svei. Mér er ekki
kalt. E>að var rétt eins og
rnamma vissi ekki vel hvað
hún sagði. .........
— Jesús minn. 3En blóma-
ilmurinn. Finnurðu ekki
blómailminn Mia? Við Vo!r-
um lagðar af stað og mamma
saug upp í nefið til þess að
njóta 'blómailmsins betur. Ég
svaraði ekká. Eg fann alilt í
einu að mamma gekk ekki
eins og venjulega. Hún haltr-
<aði; það var kannski vegna
þess aðhún var .með svo stór-
-an maga. Það hlaut að stáf a af
því. Og þó? Nei, svo bjána-
leg var þó ástæðan ekkd. Hún
var ekki í neinum skóm, hún
var alveg berfætt.
Ertu al-veg galin, mamma?
Hvað? Nú, já. Skónum. — Eg
týndi þeim. Eg heyrði á mél-
rómnum, að hún sagði ekki
satt. Hvað gat hatfa orðið af
gömlu, -Slitnu skónum hennar
mömmu. Fullorðið fólk t'apar
ekfci af -sér skónum, ekki -að
minnsta kösti báðum samtím-
is. Það eru bara smákrahkar
sem gera það. Nei. Ég vi'ssi
hvað komið hafði fyrir. Ég
fann að höfuðið á mér glóð-
hitnaði þrátt fyrir svalann í
loftinu við að sjá mömmu
haltra áfram á sokkaleistun-
um og vita, hver ástæðan
var. Hamingjan góða, hvað
mamma leit annars orðið ræf-
ilslega út.
Viltu ekki fara úr Sofckun-
um, mamma, vogaði ég
mér að segja. Ég hafði vit á
að leggja mig fr-am um að
segja þetta þanmig, að 'hún
tæki mér það ekfci iGIia upp.
Mér er atveg sama .. ég
gat heyrt á rödd hennar, að
hún barðist við grátinn.
Slóstu hann með skónum?
Hann, nei. En ég þurrkaði
henni um trýnið með öðr-
um skónum rmínum. — Hún
vi'ssi þó að hann vaír giftur
og hún þekkti mig meira -að
segja.
Ilmþrungið tunglskmið
fa-nn sárt til með okkur í
eymd okkar, niðurlægingu og
smán.
Ég skildi efcki, hvað hún
var að fara. Aliira sízt fannst
mér ástæða til þess að 'hún
tæki sér það -eitthvað nærri
þótt hann færi til a-nnainrar.
Mér fannst hún ætti heldur
að hrósa happi yfir að vera
laus við hann.
Slóstu hann svo með hinurrt
skónum? spurði ég og vah
hin herskáasta.
Nei, honum hanti ég . frá
mér. Ekki gat ég hvort sem
var gengið á öðrum skónum.
Þá va-r betra -að vera bara á
sokkunum.
Nei, náttúrlega ekká að slá
hann, þótt hann hefði til þesS
unnið. — Það var svo Sem eft-
ir öðru. En hún var e'k'ki allt-
af að hugsa sig lengi um, áð-
ur en hún ra-k mé-r utanundir
út af litlu.
Við vorum komnar -gegnum
svæði gróðrarstöðvarinnar og
inn á lóðir byggingalfélagsinS.
Nú l'águ skuggar-nir 'aif greni-
trjánum þvert yfir vegi-nn -með
reglulegu millibili og en-gin
blóma'angan lengur í loft'inu.
Mamma 'líktist mest betlar-a-
konu. Það var þykkt lag <a£
óhreinindum undir sokkunum
hennar.
Við læddumst upp hænsna-
stigann eins varlega o'g okk-
ur var frekast unnt. Nátt-úr-
lega þurfti mamma endilega
að reka pafckann, sem hún
var með, utan í sýrópsdunk-
inn við loftsgatið. Hávaðinn
lét eins og Muíkkinahrin'ging í
mínum eyrum, -en mamma
bara bölvaði.
Þessi djöfuls sýrópsdunkur.
Þau ættu skilið að ég þeytti
honum ofan um -stigagatið. —
Aldrei fyrr á ævi minni haífði'
ég heyrt mömmu bölva.
Ég var svo þreyt.t, að mér
fannst ég vera rnett eftir
brauðþitann, sem hún gaf
mér úti á veginum. Mig lang-
aði mest til þess áð fara- að
sofa, en mamma gat það efckí.
Hún varð að fá kaffi á'ður.
Sterkt kaffi, sagði hún. Hún
væri með svo vondan höfuð-
verk.
Við eigum ekkert til þess að
setja í eldinn, og þau eiga
heldur ekkert niðri, s-kýrði ég
henni frá vingjaænlega og í
þeim tilgangi elnum að fá
hana til þess að fara að sofa.
en satt sagði ég; það átti hún
eftir að sannreyna. Eg sat á
fl'atsænginni og var enn
ekki komin úr kjólnum en
dauðlangaði til þess að fleygj a
mér út af án þess.
Mamma gróf einhvers stað-
ar upp nokkur gömul dag-
blöð. Hún stakk þeim undilr
pottinn og kveikti í. Hún
hellt'i í ketilinn og setti hann
yfir. Þá tók hún frarn pakk-
ann. Innan úr honum tók hún
handklæði utan um 'kvörnina á
meðan hún malaði, til þess að
gera minm hávaða. Sízt af
öllu vildi hún láta þau niðard
heyra að hún væi'i iað mal'a
kaffi. Da-gblöðin fuðruðu upp
á augabragði og vatndð volgn-
aði ekki einu sinni -hvað þá
meira. Ég glaðvaknaði við -að
sjá mömmu 'brjóta sundur
tágakörfu, sem stjúpi minn
hafði undh’ nesti áður fyrri,
ög fetitoga ba-otunum inn í
ofninn. Skráþunrár' Itá'g-
arnar urðu isömuleiðis að
engti áður eh vatnið yrði.
hálfheitt hvað þá méiria. —
M-amma beit á (j-axlilnn,
stöðugt ákveðnari og stað-
KJÖTBÚÐIN
Laugavegi 32
SÚRMATUR
Úrvalshákarl — Svínasulta
Sviðasulta — Lundabaggi
Hrútspungar — Mariineruð sfld
Krydd'síld — Rjóma-síld
KJÖTBÚÐIN
Laugavegi 32
Hver býður betur?
I>að er hjá okkur sem þið getið fengið
AXMINSTER
teppi með aðeins 10% útborgun
AXMINSTER — annað ekki,
mimm
ANNAÐ EKKI
Grensásvegi 8 — Sími 30676
Laugavegi 45B — Sími 26280.
V olkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi: Bretti — Hurðir —
Vélarlok —Geymslulok á Volkswagen í all-
flestum litum. Skiptum á einum degi með
dagsfyrirvara fyrir ákveðið verð.
Reynið viðskiptin,'
Bflasprautun Garðars Sigmundssonar
Skipholti 25, Símar 19099 og 20988,
-MDTORSTILLINGAH L J Ú S AST1LLIN G A R Simi.
, Látið sfilla í flma. ■ *
ClínÝ - rsi'i mn Ui nrtlict.1 ■ ■ 9 U. ibS □ S S B SsB
r!|OT ‘jm ...orugg pjonusiti. a • ;• - -ú ■ > 'vai "• ■