Alþýðublaðið - 20.10.1970, Blaðsíða 10

lí ÖT81 ’taútúrkj OS'7.ö'gí;b:.)Fón<í
10 Þriðjuda.gur 20. október 1970
MOJI MARTINSSON:
mnm
lí'
■»»

mamma heíði átt mig utan
hjónabandsins. Var það ekki
akrýtið; mamma gekk í upp-
úr aaumuðum fötum, sem
aðrir voru búnir að slíta og
leggja til hliðai', og þó líktist
hún fínni frú í samanburði
við Olgu. Fötin mín voi'u lífca
uinHaumuð og bætt, þar sem
áður höfðu verið vasar og
hnappagöt, en þó voru föt
mín ,svo margfalt fallegri og
betri heldur en bamungans
hennar Olgu. Vesalingurinn
litli, sem Var vafinn innain í
jakka, sem af var megn
fjósalykt. Enda var kraifckinn
ósköp veiklulegur, rauðeygð-
ur og víst ailitaf með hita.
Það eru bara fötin, sem
gema fólkið fínt. Það var ég
fyrir löngu búinn að sjá. Og
mamma hafði ágætis ráð: —
Hún tók bara eftir því, hvern-
ig þau væru í sniðum, fötin
fína fólksins, og svo þegar
hún saumaði okkur flíkur úr
fötunum, sem henni áskotn-
uðust í húsunum þar sem hún
þvoði þvotta og gerði hreint,
þá gætti hún þess vandlfega
að hafa okkar föt lík þeirra
fötum í sniðum. Það var all-
ur galdurinn. Svo voru fötin
okkar að minnsta kosti eins
1 sniðum og fötin fína fólks-
ins, og það var mesti mun-
ur.
Mamma hafði að minnsta
kosti aldrei þurft að lúta svo
lágt að ganga í útslitnum föt-
um af stjúpa mímun. Og um
eitt urðu þær strax sammála:
Það voru börnin, Sem voru
orsök fátæktarinnar.
Inni í bænum er mifclu
betra að komast af, sagði
Olga þannig á svipinn, sem
væri hún rétt á leiðinni að
flytja inn í bæinn og losa sig
þar með við allar lífsins á-
hyggjur. r
Gerðu nú svo vel, sagði
mamrna. Og Olga borðaði og
drakk og hún reyndi líka að
koma dálitlu af kaffi og
brauði upp í mánaðargamlan
barnungann sinn.
Hún er allfof lítil til þéss
að borða þetta, sagði mamma.
Þú ættir heldur ekki að yenja
hana á kaffi. Hún verður bara
óróleg af því og sefur illa.
En ekki vaxa nú bömin af
mjólkinni einni saman, sagði
Olga. Kaffið hafði farið öf-
uga leið niður í litla bamið.
Henni svelgdist á ósköpin öll
og hún hafði ekki einu sinni
mátt í sér til þess að æpa,
heldur di'ó hún bara djúpt
andann og hikstaði í ákafa.
Mamma tók telpuna af
Olgu, lagði hana á magann og
sló létt með fingrunum á bak-
ið á henni. Og þá var eins
og losnaði um málbeinið á
þeirri litlu. Hún rafc upp slíkt
sfcaðræðisöskur, að ég hafði
aldrei heyrt annað eins. Og
þá var ekki neiit fínt hjá
Ofckur í stofunni. Einkennilegt
hvað barnsgrátur ge'tur
skemmt fyrir manni tilver-
una.
Olga ætjaði að hlífa
mömmu við að sinna barninu
meira og rétti fram hendurn-
ar eftir henni. En mamma
seftist með barnungann við
eldavélina og vafði utan af
honum fatalarfana.
Hún er blaut, litli anginn,
sagði mamma.
Já, ég átti ekkert til þess
að skipta á henni með, sagði
Olga. Það var allt blautt síð-
an í dag. Eg ætltaði að Sldpta
á henni áðan, en varð að
hætta við.
Krakkinn orgaði þessi ó-
sköp. Mamma hélt honum á
öðrum handleggnum og gdkk
að kommóðunni. Þar var
síkúffa, sem ég kærði mig al-
drei um að forvitnast í; ég
vissi nefnilega hvað hún
geymdi þar: Litlar treyjur og
litlar skyrtur og bleyjur og.
svoleiðis, eem ætlað var til
þess að vefja utan um þess-
ar litlu, lifandi smábrúður,
sem fullorðna fólkið lék sér
að og kallaði böm. Mamma
opnaði skúffuna og tók fram
hrein og þokfcaleg föt.
Maðui' á alltaf að eiga
svona lagað til, sagði hún.
Hún ætlaði þó aldrei að þvo
rassinn á kraikkanum upp úr
fatinu, sem ;hún notaði til
þess að þvo matarílátin ökk-
ar í? Ja, þyílíkt og- annað
eins kaffisamsæti. Og þó ætl-
uðu augun út úr mér af for-
vitni. Eg var eins Og á nálum
•— gat ekki haft af henni aug-
un og þó reiðubúin að hlaup-
ast á brott, .meðan mamma
losaði hverja daunilla duluna
á fætur annarri utan af litla
fcroppnum. Litli vesalingur-
inn var svo rauður og sár á
rassinum, og lærunum. Eg gat
ekki betur séð heldur en að
bann liti alveg • hræðilega út,
samkvæmt þeirri takmörkuðu
þekkingu, sem ég hafði á
meðferð ungbarna. Hún var
ekkert annað en skinnið ög
beinin og húðin eins og skáld-
uð. Ég gat ekki skilið hverq-
ig að mamma fékfc sig...til
þess að koma við fcroppinn.
Mér varð litið á Olgu. Hún
var eins og á glóðum. Það var
allt annað en móðurstolt, Sem
lýsti úr augum hennar.
Hún er að verða alveg
skinnlaus, sagði hún og reyndi
að láta máiróminn gefa til
kynna að slíkt væri svo sem
ekfcert tiltökumál. Ég hef
ekkei-t til þess að bera á
bana. Kartöflumjöl gerir bara
illt verra, — finnst mér.
Þú skiptir áreiðanlega allt
of sjaldan á henni, Olga, —
sagði mamma. Við verðum að
hjálpast að til að bæta úr
þessu; annars fáum við eng-
an stundlegan frið fyi’ir krafck
anum á nóttunni Og svo er
þetta líka orsök þess, áð
krakkinn fæst . ekki til þess
að drekfca. Honum liður svo
itla, að hann hefur ekki lyst
á mjólkinni, og svo rennur
hún baná :frá þér í stríðum
sti'aumum engum:tllrgagns. —
fíánn hlýtur að svíða í kropp
inn, litla angann.
Mamma var búin að klæða
hana úr og lét hana frá sér
á magann.
Nei, Olga, þetta máttu efcki
gera, sagði roamma um ’léið
og hún plokkaði burtu dáht-
jið sápustykki, sem látið hafði’
verið milli rasskinnanna.
AFA-STANGIB
Handsmíðað smíðajárn
FORNVERZLUN
o g
GARDINUBRAUTIR
Laugavegi 133 — Sími 20745
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi: Bretti — Hurðir —
Vélarlok —Geymslulok á Volkswagen í all-
flestum litum. Skiptum á einum degi með
dagsfyrirvara fyrir ákveðið verð
Reynið viðskiptin^
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar
Skipholti 25, Símar 19099 og 20988,
GLUGGATJALDASTAN GIR
FORNVERZLUN
o c
GARDINUBRAUTIR
Laugavegi 133 — Sími 20745

i;
Allt á ð5 seljast
Gerið góð kaup í buffetskápum, blómasúlum,
Idukkum, rokkum og ýmsum öðrum hús-
gögnum og húsmunum í mörgum tilfellum,
með góðum greiðsluskilmálum.
FORNVERZLUN og GARDÍNUBRAUTIR
Laugavegi 133 — Sími 20745.
Tökum aö okkur
breytingar, viðgerðir og húsbyggingar.
Vönduð vinna
Upplýsingar í síma 18892.
lAuglýsingasíminn er 749 06
~Áskrittarsiminn er 14900