Helgarpósturinn - 15.05.1995, Blaðsíða 4

FRÉTTIR
Ml4

Vilif iálarekasta
• A fundi fréttamanna Sjónvarps og Utvarps síðastliöinn
fimmtudag lagöi Ólafur Sigurðsson, varafréttastjóri Sjón-
varpsins, fram þá tillögu að félagið útilokaði fréttastjóra og
varafréttastjóra Útvarps og Sjónvarps frá setu í félaginu.
Núverandi fréttastjóri Sjón-
varpsins er Bogi Ágústsson, en
Kári Jónasson er fréttastjóri
Útvarps og mun hann hafa
lagst einarðlega gegn tillögu
Ólafs. „Ég sagði að það værí
ástæða til að athuga hvort það
hentaði betur í kjarabaráttu
félagsins að fréttastjórar og
varafréttastjórar væru ekki í
félaginu. Þetta var tillagan en
hún var felld með miklum
meirihluta," segir Ólafur.
Hann viðurkennir að með til-
lögu sinni hafi hann verið að
útiloka varafréttastjóra og
fréttastjóra frá félaginu, en
sjálfur var hann fyrsti formað-
ur Félags fréttamanna Útvarps
og Sjónvarps. „Eini tilgangur-
inn var að varpa fram þessari
hugmynd ef það kynni að
henta betur varðandi röðun í
launaflokka og annað. Sjálfur
var ég ekki með neinar harð-
ákveðnar skoðanir á því hvort
það hentaði betur, en taldi rétt
að ræða þetta. Ýmislegt sem
kom fram á fundinum benti til
að það væri ekki betra að
halda fréttastjórum og vara-
fréttastjórum utan félagsins.
Ég lagði enga ofuráherslu á
• „Sumir orðuðu
það þannig að ég
væri með tillögu
um að við yrðum
reknir úr félag-
inu, en það er
bara vitleysa.“
þetta heldur var þetta bara
mál til að ræða um. Þetta gefur
ekki til kynna neinar innbyrð-
isdeilur eða þess háttar. Sumir
orðuðu það þannig að ég væri
með tillögu um að við yrðum
reknir úr félaginu, en það er
bara vitleysa. Yfirmenn hjá
ríkinu eru oft settir í ákveðna
launaflokka og síðan sagt að
ekki sé hægt að hækka laun
þeirra sem undir þeim eru
vegna launaflokks yfirmann-
anna.“
Ólafur segir að á fundinum
hafi komið fram ýmis atriði
sem bentu til að sú leið sem
hann lagði til yrði ekki til
kjarabóta fyrir almenna frétta-
menn. „Ég er ekkert grátandi
yfir að tillagan skyldi vera
felld. Umræða fór fram og
menn komust að þeirri niður-
stöðu að þetta væri ekki sú
leið sem æskilegast væri að
fara að svo stöddu." Ólafur
segist því vera sáttur við að
vera í félaginu áfram, en hann
var einn af aðalhvatamönnun-
um að stofnun þess á sínum
tíma.ta
Ólafur Sigurðsson. „Þetta snýst
ekki um einhvers konar klofning
eða illindi í félaginu, auk þess
sem að minnsta kosti sumir af
þeim fréttastjórum og varafrétta-
stjórum sem um ræðir eru sam-
mála afstöðu minni til málsins."
LÍFTÍMINN
STUTTUR
/ nýjasta tölublaði
Frjálsrar verslunar er
fjallað um niðurstöður
athyglisverðrar könnun-
ar sem Höskuldur Frí-
mannsson, lektor og
rekstrarráðgjafí hjá Ráð-
garði hf., gerði á líftíma
íslenskra fyrirtœja.
Höskuldur bar lista FV
yfír hundrað stœrstu
fyrirtœki landsins 1977
saman við listann 1994
og komst að því að níu
affimmtíu stœrstu fyrir-
tœkjunum eru hœtt
rekstri og fjórðungur af
þeim 96 stœrstu. Telur
Höskuldur töluna í raun
og veru hœrri, þar sem
hann taldi ekki með þau
fyrirtœki sem urðu
gjaldþrota en hófu störf
að nýju undir sama
nafni. fgrein blaðsins
kemur einnig fram að
meðallíftími fyrirtœkja
hér á landi er innan við
fjörutíu ár, sem þýðir að
um það bil helmingslíkur
eru á því að fyrirtœki
hœtti rekstri á starfs-
tíma eigandansM
Bengt Scheving vill ekki vín-
SÖLU í HÚSAKVNNI REYKJAVlK-
URAPÖTEKS.
Bengt berst
ENN VIÐ
BJÓRINN
Sem kunnugt er œtluði
veitingamaðurinn góð-
kunni Valur Magnússon
að innrétta veitingastað í
núverandi húsakynnum
Reykjavíkurapóteks í
Austurstrœti. Átti staður-
inn að sœkja hliðstœðu í
veitingastaðinn Planet
Hollywood, sem er í eigu
helstu stórstjarna Holly-
wood. Var Valur búinn að
handsala samning við
eiganda hússins, Bengt
Scheving Thorsteinsson
stóreignamann. Bengt
mun hins vegar hafa
snúist hugur og ekki vilja
vínsölu í húsið, enda bú-
inn að standa í stríði við
bjórmenn í Breiðabliki,
fjölbýlishúsinu þar sem
hann býr. Nú eru hafnar
viðrœður við Háskóla ís-
lands um að hann taki
i yfír reksturinnM
Fíknórassía við Hlemmtorg
götu fyrir misgáning
• Kunningi Elvars var á heimleið síðastliðið mánudagskvöld frá
húsi á Laugavegi þegar bifreið keyrði með miklu offorsi í veg fyr-
ir hann og snarhemlaði svo drengurinn neyddist til að stöðva bíl-
inn. „Ég vissi ekki hvaðan á mig stóð veðrið, enda var ég að
koma frá því að horfa á handbolta í vinahúsi og var á ferð upp
Hverfisgötuna rétt við Hlemm. Við erum utan af landi en höfum
leigt húsnæði í Reykjavík yfir skólaárið, báðir tveir,“ sagði piltur-
inn, sem ekki vildi láta nafns getið, í viðtali við Póstinn.
LÖGBEGLUNNI LÁÐIST AÐ BIÐJA
AFSOKUNAR
„Ég var með brjóstsykur í vas-
anum og þeir tóku hann allan í
sundur og skoðuðu. Því næst,
eftir að hafa leitað á mér hátt og
lágt, spurðu þeir hvort þeir
mættu leita í bílnum, helltú nið-
ur gosdrykk sem ég var með og
rótuðu í öllum hirslum óg hugs-
anlegum glufum inni í bifreið-
inni. Meðan á þessu stóð mátti
ég mig ekki hræra og áður en ég
vissi af dreif að fólk úr nágrenn-
inu sem stóð álengdar og fylgd-
ist með.“
Hann segir lögreglumennina
tvo hafa innt sig eftir erindum á
Laugaveginum og hvers vegna
hann hefði verið þar. „Ég skildi
enn ekki út af hverju þeir voru
Hann sagði að uppákoman
hefði einna helst minnt sig á lé-
iegt atriði úr amerískri glæpa-
mynd frá sjöunda áratugnum.
„Þegar mennirnir tveir voru
komnir upp að bílnum rifu þeir
upp hurðina og drifu mig út og
upp að bíljjakinu, þar sem ég
var látinn stilla mér upp með
hendurnar á þakinu og út-
glennta fætur. Þeir sýndu mér
skilríkin sín þegar ég spurði þá
hvað gengi á, fíkniefnalögreglu-
skírteini.
Þeir spurðu mig í sífellu hvar
molinn væri og hvar ég hefði fal-
ið dópið, en ég gat engu svarað
nema spyrja þá hvaða dóp þeir
væru eiginlega að tala um, því ég
hef aldrei snert við eiturlyfjum
og veit ekki hvernig þau líta út.“
C „Þeir spurðu mig
í sífellu hvar mol-
inn væri og hvar ég
hefði falið dópið,
en ég gat engu
svarað nema spyrja
þá hvaða dóp þeir
væru eiginlega að
tala um, því ég hef
aldrei snert við eit-
urlyfjum og veit
ekki hvernig þau
líta út.“
að taka mig, því ég veit ekki
hvernig þessi „moli“ sem þeir
leituðu átti eiginlega að líta út.
Ég veit ekki einu sinni hvað þeir
meintu með þessu. Ég gat ekki
neitað því að hafa verið gest-
komandi í umræddu húsi, en
þegar þeir heyrðu á hvaöa hæð
ég var í húsinu kom á þá nokk-
urt fát og þeir hættu leitinni.
Þeim dauðbrá þegar ég sagði
þeim að ég hefði verið á efri
hæðinni. Ég veit núna að þeir
voru á höttunum eftir fólkinu á
neðri hæðinni, sem ég hef aldrei
séð á ævi minni. Það eina sem
þeir sögðu við mig var: „Varaðu
þig á fíkniefnunum, vinur," og
með það voru þeir farnir í burtu.
Þessir lögreglumenn báðust
ekki einu sinni afsökunar þegar
þeir áttuðu sig á því að þeir
voru með rangan mann undir
höndum. Svona lögregiumistök
eru ömurleg, því að manni er
annt um mannorð sitt og alls
ekki sama um svona uppákomur
þegar maður hefur ekkert unnið
til saka. Að þessu varð fjöldi
fólks vitni, fólk sem átti leið hjá
og hefur að sjálfsögðu tekið mig
fyrir einhvern harðsvíraðan
þorpara í höndum lögreglunnar.
Þetta var allt annað en gaman af
þeim ástæðum.“
SEGIR LÖGREGLUNA VERÐA
FYRIR HARDRIGAGNRYNI
Pósturinn náði tali af Rúdolf Ax-
elssyni, yfirvarðstjóra lögregl-
nemi og íbúi efri hæðar Lauga-
vegar 34B: „Þeir ætluðu eflaust
að hann væri að koma úr kjallar-
anum, en við erum skólastrákar
frá Stykkishólmi og vitum ekkert
um svona lagað.“
unnar í Reykjavík, á föstudags-
kvöld og innti hann eftir lög-
mæti líkamsleitar, væru ekki
rökfærðar grunsemdir fyrir
hendi. Hann svaraði því að að
óathuguðu máli væri erfitt að
staðhæfa nokkuð í málinu: „Lög-
reglan hefur þann starfa að
vernda borgara fyrir afbrotum
en oftlega er erfitt að verja þann
rétt þar sem lögreglumenn
mega ekki gefa of ítarlegar upp-
lýsingar frá sér, þar sem þær
geta skaðað málsmeðferð, sé
hún á viðkvæmu stigi. Við sem
störfum sem lögregluþjónar höf-
um mátt þola harða gagnrýni og
höfum oft verið beittir ranglæti
af almenningi sem og fjölmiðlum
sem ekki skilja um hvað málið
snýst. Það er okkar starf að fara
ofan í saumana á öllum málum
sem við fáumst við. Varðandi
líkamsleit á einstaklingum eru
að sjálfsögðu viss form á, en ég
get ekki tjáð mig um einstök
mál. Það eru alltaf tvær hliðar á
einu máli, stundum fleiri, og
vissulega þarf að horfa á þær
vísbendingar sem lögreglan fær.
En að sjálfsögðu gilda hér reglur
sem annars staðar og þeim ber
að fylgja.“«

I