Helgarpósturinn - 09.11.1995, Side 4

F1MMTLIDAGLIR 9. NOVEMBER1995
Yfirheyrsla
Hvaö segir Snorri í Betel
um geisladiska- og bóka-
brennuna sem unglingarí
Eyjum héldu fyrir stuttu?
„Hatursfullur
og siðlaus
boðskapur“
„Unglingarnir sem haía frels-
ast gerðu ekki annað en að taka
til í sínu hugarfari og sínum lífs-
máta. Þetta voru aðallega
geisladiskar og piötur með
þungarokki og djöflarokki og
öðrum hatursfullum og siðlaus-
um boðskap.“
Hvaða hljómsveitir voru
þetta?
„Það voru mjög margar
hljómsveitir. Þetta var til dæm-
is Iron Maiden, Kiss og fleira í
þeim dúr. Það er þessi masók-
ista- og sadistamenning og sið-
leysi og kynvilla og bísexúalít-
et, eins og hjá Madonnu og
fleirum. Þetta fór allt á eldlnn
og það er bara mjög gott mál.“
En hvaða bækur þá?
„Ég man nú ekki einstaka
titla, en þetta voru bækur eins
og Mein Kampf og mikið af ný-
aldarbókum og bókum um spír-
ítisma. Svo farið hefur fé betra.“
Varst þú þama sjálfur að
kynda eldinn?
„Þau tóku þetta upp hjá sjálf-
um sér, sjö eða átta, en aðrir
komu á undan og fleiri á eftir.
Það var aðallega vegna þess að
þau iásu Bibiíuna og sáu hvaða
siðferði þar er boðað. Ef menn
vilja vera heiðarlega kristnir, þá
taka þeir til í sínu hugarfylgsni.
Svo komu þau til mín og töluðu
urn þetta við mig og ég ræddi
við þau um það hvers konar
efni, tónllst, bækur og mynd-
bönd, mætti fara.“
Nú verður að segjast eins og
er að margir eru mjög við-
kvæmir fyrir bókabrennum...
„Mér finnst þetta mjög eðli-
legt. Það sem íslendingar þurfa
að átta sig á er að kristin trú er
lifsmáti, hún er ekki bara ein-
hver hugarheimur sem þú hef-
ur í kvöldbænum og lokar svo
bara á daginn eftir. Þú tekur
ekki þátt í ýmsu sem er augljós-
lega til spillingar. Það sem ung-
iingarnir gerðu þarna sé ég sem
ákaflega sterka prédikun til
jafnaldra þeirra vegna þess að
það er ekki hægt að segja ann-
að en að ýmis óáran sem ein-
kennir unglingamenninguna, of-
beldi, reykingar, eiturlyf, djöfla-
dýrkun og jafnvel sjálfsmorð,
sé hægt að rekja til þessara
hljómsveita.“
Er rétt að það sé trúarvakn-
ing meðal ungmenna í Eyjum?
„Það er trúarvakning og
þetta er til dæmis glöggt ein-
kenni trúarvakningar.“
Ungi *ólk í Vestmannaeyjum tók
sig til á dbgunum og brenndi bœk-
ur og gei.sladi.ska. Unga fólkið nýt-
ur flest handleiðslu Snorra Óskars-
sonar, safnaðurhirðis í Betcl, og er
sagt að jafnvcl sé um að r.eða
trúarvakningu meðal ungs
fólks i Eyjum.
Sá sem fer með annað stærsta hlutverkið í mynd-
inni Benjamín dúfu, sem frumsýnd verður í kvöld,
heitir Gunnar Atli Cauthery og er búsettur
í Bretlandi. Þótt hann sé ekki nema 14 ára er
hann leikreyndari en menn grunar. í samtali við
Guðrúnu Kristjánsdóttur upplýsir Gunnar
að um þessar mundir sé hann meðal annars að
leika í 23 þátta röð fyrir BBC.
„Get ekki
beðið eftir að
sjá myndina“
Það var alveg ótrúlegt ævintýri að
vinna við þessa mynd. Hlutverk
Rólands er líka alveg frábært,
reyndar eins og myndin öll,“ segir
Gunnar Atli Cauthery móður og más-
andi, enda rétt lentur eftir að hafa ferð-
ast til landsins frá heimaborg sinni,
London, þegar HP náði tali af honum
síðdegis í gær.
Ástæðan fyrir því að Gísli fékk hlut-
verk Rólands í Dúfunni er sú að móðir
hans veitti athygli smáfrétt í Morgun-
blaðinu þar sem sagt var frá því að
ákveðið hefði verið að ráðast í gerð
myndarinnar. „Mamma, Björg Árna-
dóttir leikkona, hafði samband við
Baldur Hrafnkel Jónsson og spurði
hvort ekki vantaði leikara. Bað hann
mömmu þá að senda sér tíu mínútna
spólu þar sem ég átti að tala um sjálfan
mig, lesa texta úr bók og syngja. Við
sendum spóluna en heyrðum svo ekk-
ert í marga mánuði fyrr en hringt var í
mömmu, þar sem ég var í upptökum
annars staðar, og mér boðið þetta
stóra hlutverk," segir Gísli á svolítið
bjagaðri íslensku.
En þetta er ekki eina hlutverkið sem
Gísli fæst við um þessar mundir, því
fyrir skömmu var honum, ásamt fjórum
öðrum piltum, boðið að leika í 23 þátta
röð sem heitir Disney Club. Vár fyrsti
þátturinn sýndur síðastliðinn sunnu-
dag. Á það sér einhvern aðdraganda?
„Já, því í þorpinu þar sem ég bý; Ha-
selmere, sem við köllum stundum
Heilsumýri og er rétt
fyrir utan London, er
látbragðsleikhús sem
ég hef stundum farið í.
Einn góðan veðurdag
var mér svo boðið að
gera nokkur brögð sjálf-
ur. Þá varð mér ljóst að
ég vildi verða leikari. í
janúar á þessu ári fóru
svo fram prufur í skól-
anum mínum fyrir mjög
vinsæla þáttaröð sem
heitir Just William. Ég
fékk ekki hlutverk þá en
fékk þess í stað um-
boðsmann og reyndar í
kjölfarið öll hin hlut-
verkin. Þar á meðal fór
ég í það sem kallast
Children’s Drama fyrir
barnaþátt á BBC sem
heitir Demon Head-
master og þar leik ég
aðalhlutverk í sex þátt-
um sem sýndir verða í
janúar á næsta ári. Á
endanum fékk ég svo hlutverk í Just
William-þætti sem sýndur verður
næsta sunnudag."
Hvert er skemmtilegasta hlutverk sem
þú hefur leikið til þessa?
„Flestar persónurnar sem ég hef leik-
ið hafa verið mjög líkar mér. Eg myndi
samt segja hlutverk Rónalds í Benjamín
dúfu, af því líka að þetta er eina bíó-
myndin sem ég hef leikið í. Svo er þetta
bara svo jákvæð og mannleg mynd.
Andrúmsloftið við gerð myndarinnar
var líka alveg rosalega gott, ég get ekki
beðið eftir að sjá hana í kvöld. Því mið-
ur þarf ég að víst að fara aftur til Ha-
selmere á sunnudag því það er skóli
daginn eftir, en áður en ég fer út aftur
ætla ég að sjá Tár úr steini.“
Var Gtsli Snœrgóður við ykkur?
„Já, mjög. Hann stríddi okkur svolítið
en það var allt í góðu og hann sleppti
sér mjög sjaldan. Það var líka stundum
svolítið stressandi að leika í myndinni,
eins og við var að búast.“
Hyað œtlarðu að verða?
„Ég er að vonast til þess að geta orð-
ið frægur leikari.”
Fjölmiðlar
Hin hliðin á netinu
Eins og fram kemur í viðtali við Heið-
ar Jónsson annars staðar í blaðinu
hafa einhverjir staðið fyrir því síðustu
daga að dreifa ljótri mynd af honum á
Internetinu. Hún hefur farið hratt og
víða og viðbrögðin hafa verið, sýnist
mér, tvenns konar: fliss og hvískur eða
nokkur undrun og hneykslun á því að
efni á borð við þetta skuli komast í um-
ferð á svo umfangsmikinn, en auðveld-
an hátt.
Ég hef ekki séð þessa mynd og hef
raunar aldrei inn á þetta margumtal-
aða net komið, en eftir töluverða um-
hugsun og miklar samræður við koll-
ega mína kemst ég að þeirri niðurstöðu
að hér sé eitthvað meira en lítið að.
Fyrsta spurning: er Internetið fjöl-
miðill? Svarið hlýtur að vera já. Þar
liggur frammi efni sem allir hafa að-
gang að sem eiga tölvu og mótald. í
beinu framhaldi: ber einhver ábyrgð á
því sem birtist þar? Eru einhverjar
reglur um hvernig netið er notað eða
eiga yfirleitt að vera einhverjar reglur?
Þar vandast málið.
Sérfræðingar mínir í netbransanum
segja í meginatriðum þrjár leiðir til að
dreifa þar efni. í rafrænum pósti, þar
sem sent er á milli tveggja netfanga,
ekki ósvipað og með venjulegum pósti.
í öðru lagi á svokölluðum spjall-línum,
þar sem tugir eða hundruð manna
spjalla saman — með texta — um
hvaðeina og geta sent á milli sín tölvu-
skjöl. Og í þriðja lagi á heimasíðum,
sem tilteknir einstaklingar eða fyrir-
tæki starfrækja og ákveða hvað þar er
geymt.
Það er augljóslega fráleitt að setja
því skorður, hvað fólk sendir hvað
öðru í pósti. Hins vegar hefur það bor-
ið við í þessu tilfelli, að fólk hefur feng-
ið myndina senda óumbeðna. Einn
kunningi minn fékk fimm eintök af
henni inn á tölvna sína sama daginn, úr
mismunandi áttum, algerlega óumbeð-
ið. Það þýðir að einhver nafnleysingi
hefur frumkvæði að því að dreifa
skipulega óhróðri um nafngreindan
einstakling og kemst upp með það. Það
er meira en lítið athugavert.
Um spjall-Iínur sýnist mér gilda eitt-
hvað svipað. Þeim má líkja við símtöl,
þótt orðin séu skrifuð, og sem betur fer
er okkur enn frjálst hvað við segjum í
símann. En aftur: gengur það upp að í
skjóli nafnleyndar sé dreift meiðandi
efni um nafngreindan einstakling til
hundraða, jafnvel þúsunda í einu? Það
er farið að líkjast fjölmiðli töluvert,
þykir mér.
Heimasíðurnar eru skýrara mál. Þær
eru á vegum nafngreinds aðila, fyrir-
tækis eða einstaklings, sem ræður því
hvað birtist þar og að þeim hafa allir
aðgang, nánast undantekningarlaust
án nokkurs lykilorðs eða þvíumlíks.
Þarna er greinilega einhvers konar fjöl-
miðill á ferð, þar sem einhver tiltekinn
ber ábyrgð.
Og hvað? Er ég að leggja til að um
netið gildi sömu lög og um aðra fjöl-
miðla á íslandi? Nei. Ekki bara af því að
þau lög eru svo vitlaus og þröngt haft á
tjáningarfrelsi að þau ættu ekki að vera
til yfirleitt. Líka og ekki síður vegna
þess að mér sýnist að með netinu opn-
ist nýtt landnám í fjölmiðlun og upplýs-
„Einn kunningi minn fékk
fimm eintök afmyndinni
sama daginn, úrmismunandi
áttum, algerlega óumbeðið.
Það þýðir að einhver nafnleys-
ingi hefur frumkvœði að því
að dreifa skipulega óhróðri
um nafngreindan einstakling
og kemst upp með það. “
ingamiðlun sem ætti að leyfa að þróast
eins frjálst og kostur er. Netið er
draumur anarkistans; landamæralaust
og lögreglulaust, þar sem engin mörk
eru sett nema þau sem smekkvísi og
siðgæðisvitund bjóða.
Þannig á það að vera. En í þessu til-
viki dugðu hvorki smekkvísi né sið-
gæðisvitund. Niðurstaðan er rógsher-
ferð. Sem meiðir afar illa. Og enginn er
látinn bera ábyrgð á. Það er alvont.
Karl Th. Birgisson