Helgarpósturinn - 14.11.1996, Blaðsíða 2

V
FIMMTUDAGUR14. NOVEMBER1996
Fyrir tæpu ári reyndi Axel Karlsson aö smygla tæpu kílói af amfetamíni inn til landsins
frá Amsterdam. Trúlega hefur einhver sagt til hans, því fíkniefnalögreglan beiö hans í
tollinum í flugstöö Leifs Eiríkssonar. Síöastliðinn þriðjudag féll svo dómurí máli Axels
og fékk hann þriggja ára fangelsisvist auk þess sem hann var dæmdur til aö greiða all-
an sakarkostnað/Blaðamaður Helgarpóstsins ræddi við Axel og spurði hann íýrst:

Fékk það sem
ég átti skilið
Ivernig datt þér í hug að
smygla til landsins tœpu
kílói af amfetamíni?
„Góð spurning,“ segir Axel
og hugsar sig um. „Ja, ég er
spennufíkill og smygli fylgir
mikil spenna. Kemst ég upp
með hlutinn? Maður reynir
alltaf að ganga eins langt og
maður getur. Að smygla inn
tæpu kílói af amfetamíni var
nú samt fulliangt gengið,“ segir
hann og hlær. „Svo spiluðu
peningarnir inn í, en þetta virt-
ist vera auðveld leið til að ná
inn góðum pening á stuttum
tíma. Á þessum tíma hafði ég
kynnst liði sem fannst smygl
vera hinn eðlilegasti hlutur,
þannig að ég leit mjög bjána-
lega á þetta og fannst það í
raun allt í lagi. Mér finnst það
skrýtið núna, því venjulega tel
ég mig hafa ágæta rökhugsun.
Sjálfur notaði ég ekki amfetam-
ín, hafði að vísu prófað það, en
notaði það ekki. Ég var bara I
peningavandræðum þannig að
ég lét til leiðast að fara út í að
smygla amfetamíninu hingað
til lands. Þetta var langt í frá
útpælt hjá mér. Ég vissi með
viku fyrirvara að ég gæti farið í
þessa ferð og ég hellti mér út í
þetta hugsunarlaust má segja."
Fíkniefnalöjgreglan
vissi allt fra upphafi
„Ég flaug til Amsterdam. Þar
var búið að skipuleggja fyrir
mig fund með manni sem var
með efnið. Ég hitti hann og
fékk efnið. Það tók ekki langan
tíma og ég borgaði manninum
um 350 þúsund krónur fyrir.
Síðan var ég í nokkra daga í
Amsterdam áður en ég flaug
aftur heim. Ég var orðinn ansi
spenntur þegar á flugvöllinn
var komið. Eg var búinn að
pakka efninu inn, en hluti af
því fór í koníaksflösku sem ég
hafði keypt. Afganginn faldi ég
í kexpakka. Ég fékk mér bara
nokkra bjóra til að losa um
spennuna og það skotvirkaði,"
segir Axel og brosir. Hann seg-
ir ástæðuna fyrir því að hann
var stoppaður í flugstöðinni þá
að trúlega hafi einhver kjaftað
frá. „Eftir því sem ég hef heyrt
vissi fíkniefnalögreglan þetta
frá upphafi," segir Axel. „Ég
var bara spurður um nafn og
síðan tekinn afsíðis. Þeir rifu
koníaksflöskuna strax upp úr
kassanum og skoðuðu hana,
en þeir voru lengur að finna
efnið í kexpakkanum, því þeir
vissu ekkert af því. Lögreglan
vissi sem sagt um efnið í kon-
íaksflöskunni.
Hvernig leið þér?
„Ég var í raun búinn að búa
mig undir að þeir gætu hugs-
anlega tekið mig,“ segir Axel.
„Ég vissi hverjar afleiðingarnar
yrðu og var tilbúinn að taka
þeim. Mér leið auðvitað ekki
vel en var samt sæmilega ró-
legur. Þetta var hlutur sem gat
gerst og við því var ekkert að
gera.“
Ég á
fangelsisdóminn skilið
„Eg sé góðar og slæmar hlið-
ar þess að hafa verið tekinn,“
segir Axel. „Það slæma er að
þetta hefur haft eyðileggjandi
áhrif á líf mitt, en það góða er
að handtakan fékk mig til að
hugsa. Ég væri ekki í þeim
sporum sem ég er í dag ef ég
hefði ekki verið tekinn. Ef ég
hefði komist upp með þetta
væri ég líklega í innflutningi og
neyslu. í staðinn er ég í ágæt-
um málum, stunda mína vinnu
og gengur mjög vel. Lífið er
nokkuð jákvætt, þó svo að ég
fari í fangelsi. Ég ætla að reyna
að nota þann tíma til að fara í
skóla, þannig að fangelsisdvöl-
in verður ef til vill ekki eins
hrikaleg og ætla mætti. Ég á
þetta náttúrulega skilið og
sætti mig fullkomlega við þær
aðstæður sem ég sjálfur hef
komið mér í.“
Hvað með siðferðishlið
málsins. Fannst þér ekki
rangt að smygla inn eitur-
lyijum?
„Ég leit aldrei á þetta þannig
og þetta var mjög grunnt hugs-
að hjá mér. Ég ætlaði að flytja
þetta inn, losa mig við efnið í
heilu lagi, — búið. Auðvitað er
þetta mjög brenglað hugarfar.
Ég er löngu búinn að átta mig á
því, enda gaf ég mér góðan
tíma til að hugsa það mál. Mér
líður að minnsta kosti betur
með að málið skyldi fara svona
heldur en ef ég hefði komist
upp með þetta. Fyrir mig var
þetta góða leiðin út úr þessu."
Þú varst ekki einn í þessu.
Hverjir voru með þér?
„Það skiptir ekki máli,“ segir
Axel. „Fyrir mig breytir það
engu hvort ég segi frá eða ekki.
Ég fæ til dæmis ekki lægri dóm
og ef ég segði frá gæti það
komið sér illa fyrir ættingja
„Peningar, spenna og grunnhyggni gerðu það að verkum að ég smyglaði
amfetamíninu inn,“ segir Axel.
mína og vini. Þess vegna
fannst mér einfaldast að taka
þetta allt á mig. Það er besta
lausnin fyrir alla aðila og í raun
einnig fyrir mig. Þessir menn
sem sluppu taka bara út sinn
dóm á annan hátt.“
Hvenœr ferðu inn?
„Ég get ekki rætt við Fangels-
ismálastofnun fyrr en eftir að
áfrýjunarfresturinn rennur út
eftir fjórar vikur. Þeir senda
mér bréf um hvenær ég á að
mæta. Ætli ég geti ekki frestað
fangelsisvistinni um allt að ár.
Það á bara eftir að koma í ljós.“
Hugsaði ekki út í hvað
ég gerði fjölskyldunni
„Ég hugsaði aldrei svo langt
að fleiri en ég gætu lent í erfið-
leikum út af þessu. Þegar ég
var tekinn og settur í einangr-
un í fjórtán daga vissi enginn
neitt um mig, þannig að með
verknaðinum fór ég mjög illa
með vini og vandamenn og
það finnst mér mjög leiðinlegt.
Sumir voru að frétta þetta
fyrst í gær þegar Stöð tvö birti
mynd af mér. Til að mynda
amma og margir ættingja
minna fréttu þetta fyrst þá, —
vonandi hafa ekki orðið nein
hjartaáföll,“ segir Axel og hlær.
„Annars var ég búinn að segja
flestum í kringum mig frá
þessu, þannig að fólk var við-
búið því að Jætta gæti komið í
blöðunum. Eg er að vísu hissa
á þessari myndbirtingu Stöðv-
ar tvö. Hver er tilgangurinn?
Að sýna almenningi forhertan
glæpamann? Ár er liðið síðan
atburðurinn átti sér stað og ég
hef ekki gert neitt af mér síðan.
Ég gæti skilið myndbirtingu af
glæpamanni sem hugsanlega
einhver skaði gæti stafað af í
þjóðfélaginu.“
Ertu sáttur við dóminn?
„Ég bjóst við í versta falli
þremur og hálfu ári og í besta
falli tveimur og hálfu. Ég er
með hreina sakaskrá. Skilorðs-
bundni dómurinn sem Morg-
unblaðið blés út að ég væri
með er umferðarslys sem ég
lenti í. Það var ekkert verið að
segja frá því í fréttunum, —
bara að ég ætti inni gamlan
skilorðsbundinn dóm.
Ég fékk þrjú ár og er sáttur
við þá niðurstöðu. Eg fékk það
sem ég átti skilið og tek því,“
segir Axel Karlsson.
„Hlutabréfakóngur íslands“ hefur hann oft verið kallaður og það ekki að
ástæðulausu. Már Ásgeirsson, óbreyttur starfsmaður hreinsunardeildar
Reykjavíkurborgar til þrjátíu ára, á hlut í fleiri tyrirtækjum en flestir stórfor-
stjórar geta stært sig af
Ætlarað
hlutabréf í
hundrað fyrirtækjum
Hvað viltu vita?“ spyr Már
Ásgeirsson í anda harð-
snúins athafnamanns og býður
blaðamanni sæti úti undir ber-
um himni á rennblautum tré-
bekk við vinnuskúr Reykjavík-
urborgar á Miklatúni. Hann
bíður eftir viðbrögðum, svo ég
spyr hann beint:
Mér er sagt að þú sért
hlutabréfakóngur Islands,
hvað áttu hlut í mörgum fyr-
irtœkjum?
„í heildina á ég hlut í 92 fyrir-
tækjum, en ekki stóran hlut í
öllum."
Ertu búinn að safna hluta-
bréfum lengi?
„Já, í mörg ár, en ætli ég láti
ekki duga að eignast hlut í
hundrað fyrirtækjum. Það mun
sjálfsagt takast á næsta ári,
enda vantar ekki upp á nema
átta.“
Ég segi honum frá því að oft
hafi sést til hans prúðbúins á
hluthafafundi hjá Eimskipafé-
lagi íslands. Þá bætir hann við
að fimm, sex ár séu síðan hann
eignaðist hlut í því fyrirtæki.
Og hefurðu síðan mœtt
alla á fundi?
„Já, svona þá sem ég hef get-
að, sérstaklega fer ég á fundi
hjá fyrirtækjum sem ég er ný-
búinn að eignast hlut í.“
Þú mœtir þó ekki á aðal-
fund hjá öllum þessum 92
fyrirtœkjum?
„Nei, það get ég ekki, ég er í
fullri vinnu svo ég kemst ekki á
þá alla. Það yrði líka full vinna
að fara á alla þessa fundi og þá
yrði ég að hætta að vinna.“
Hvað kemstu á marga
fundi árlega?
„Aldrei fleiri en fimm eða
sex. Helst fer ég bara á fundi
hjá nýjum fyrirtækjum. En þó
að ég hafi lengi átt hlut í Flug;
leiðum fer ég aldrei þangað. í
staðinn sendi ég kvenmann
sem ég læt hafa umboðið
mitt.“
Már segist hafa verið afar
heppinn í viðskiptum. Stund-
um hafi það þó komið fyrir að
hlutabréfin hafi setið ansi föst
og hann þurft að leggja sig fast
eftir þeim, sem hann geri með
því að fylgjast með fjölmiðlum
og hlusta á hvað fólk segir. „f
sum fyrirtæki kemst maður
aldrei. Til dæmis er manni
aldrei hleypt inn í Tryggingu
hf. Þar er vonlaust að ná í bréf
sem og í nokkrum öðrum fyrir-
tækjum."
Hæsti hlutur Más í einu og
sama fyrirtækinu segir hann
að hljóði upp á 50 þúsund
krónur og á hann þann hlut í
Tæknivali. Hluturinn er nú
metinn á fimmfalt hærra verði.
Lægsti hlutur hann í fyrirtæki
er hins vegar um eitt þúsund
krónur. Árlega segist hann fá
60 þúsund króna arð af hluta-
bréfum sínum, en fái væntan-
lega meira á næsta ári, þar sem
hann hafi nýlega eignast hlut í
ágætu fyrirtæki, Plastprenti.
í gegnum þessi viðskipti sín
hefur Már eignast ágæta vini.
Már Ásgeirsson segir algengt að menn
séu stirðir við sig í fyrstu: „Hörður Sig-
urgestsson var fyrst þurrpumpulegur
við mig en nú erum við orðnir ágætir
vinir; getum talað saman og svona.“
„ Hörður Sigurgestsson var
fyrst þurrpumpulegur við mig
en nú erum við orðnir ágætir
vinir; getum talað saman og
svona. Sama var að segja um
Óla í Oiís. Hann var líka í
fyrstu þurrpumpulegur við
mig, ætlaði ekki að hleypa mér
inn í fyrirtækið, en svo urðum
við ágætis vinir.“
Þegar blaðamaður ætlaði að
pumpa hann meira um vinskap
þeirra vildi hann engu við
bæta, nema hann sagði það al-
gengt að menn væru stirðir í
sinn garð til að byrja með.
Hvaða skýringu gefur Már
á því að einnig sést oft til
hans á samkomum eins og
erfid rykkju m ?
„Maður kemst ekki hjá því
að þekkja marga þegar maður
á í yfir níutíu fyrirtækjum,“
segir hann, en bendir á að
hann geti nú ekki farið í þessu
(á við appelsínugula vinnu-
gallann): „Maður verður að
kaupa sér reglulega föt og
fylgjast með tískunni vilji
maður mæta á hluthafafundi.
Er það ekki svoleiðis hjá öll-
um?“
Ertu ekki gulltryggður í
ellinni?
„Ég er náttúrulega enginn
maður til þess að kaupa fyrir
milljónir, en ég á þarna fasta
peninga, þar af eru sum bréfin
á genginu ellefu. Ég ætla samt
að halda áfram að vinna hjá
borginni þar til ég verð rekinn
eða kemst á ellilaun,“ segir
þessi 55 ára gamli hlutabréfa-
safnari, sem er ekki lengur til
setunnar boðið, kveður og
gengur út í skammdegið sam-
kvæmt læknisráði til þess að
styrkja lungun. -gk