Alþýðublaðið - 26.01.1971, Blaðsíða 5

HVERNIG ÞEIR FARA AÐ
ÞVÍ AÐ FA SÍMA I KIEV
i
Victoria Chaplin, ein af dætrum og halda sýningar. En ekki ér
leikarans víðfræga, er nú átján eftirtekjan mikil. Þau eiga ekki
áia og hefur ákveðið að verða g||{af fyrjr ma{ MÓSjr gaptiSte
truður. A myndmm sest hun a- . ' . .. ..
samt vini sínum franska leikar- segir að þau mun. ganga . heilagt
anum Baptise. Þau ferðast um hjónaband áður en langt líður.
IHIIIP IIIIIHM lllllllll llll llll— —■■■— lHll ■Hlllll—l ■!! IHIIII1—I I——
□ ÞÓTT það sé þreytandi fyr-
ir okkur að bíða eftir að fá
síma hér á landi (Noregi) er
það hátíð miðað við þá erfið-
leika 'sem sovézkir boigarar
eiga við að stríða þegar þeir
vilja fá síma lagðan inn. Ef
dæma má eftir gamansamri
gj ain í úkrainska vikuritinu
„Radanska Pravo“ Verða menn
að hafa góð sambönd og meira
til, ef þeir eetla að fá síma.
Greinin byggir á ranmsókn
s&m himr opinberi salcsóknai-i i
Kiev lét fara fram. Saksóknar-
ínn viidi fá svör við því sem
svo margir höfðu spurt um: —
Hvernig gat staðið á því að
einstaka ski'if-stofur, fyrirtæki
og íbúðarhús gátu fengið síma
með stuttum fyrirvara meðan
aðrir urðu að bíða í mánuði og
jafnvel ár.
Þeir sem fram’kvæmdu rann-
sóknina komust fljótlega að
raun um að það var ekki sva
auðvelt að komast til botns i
þessu máli, vegna „hins sér--
staka eðli málsins11 eins og það
var kallað eftir opinberri upp-
skrjft. Þessar sérstöku aðstæð-
ur sem menn minntust á vonj
mútur sem notaðar voru tii
þess að fá síma. En þar sem
mútmykunningssfcapur og ann-
að þessu líkt gerðu' rannsókn-
ina erfiða, átti rannsóknar-
nefndin erfitt með að fela stolt
Bitt yfir því að haifa komizt að
hinu sanna í þessu máli.
Ef opinber stofnun eða sam-
númer væru til og það var erf-
itt að fá lagðan aukastreng tiJ
hússins eða leiðslu lil þess her-
bsrgis þar sem síminn átti að
koma. En í Ijós kom að skrif-
stofa sú er hafði með laus núm-
mer og Ílnur að gera var ekki
alveg óviimandi. Javnvel öriít?
il „gjöf“ gat nægt.
Skýrsla saksóknarans í Kiev
fjallaði einkum um sérstakt til-
felli: „Sljórnardeildin í aðal-
skrifstofunni fyrir vísinda- og
tæktnilegar upplýsingar innan
Uraníska ráðuneytisins um
kemiskan iðnað“, hafði beðið
um sima. Það segir sig sjálfi
að það var mjög bagal'egt fyrir
skrifstofu sem þessa að hafa
ekki síma. En umsókninni var
hafnað á þeirri forsendu að ekk
ert nútaer væri laust. Þá fóru
tveir starfsmenn skrifsfoíunnai
til símafyrirtækisins og buðu
fram eigin þjónustu ef skrifstof
ani fengi eíma. Fjmm núnter
frá öðru svæði voru þá flutt tiJ
þannig að skrifstofan fékk sína
fimm sima úndir eins. Símarn-
ir voru iengdir án þess að nokk
uð séi'stakt bæri til, og hinir
tvteir framtakssömu menn gátu
farið til yfirboðara sinna og
tilkynnt að nú væri all t í bezta
gemigi. Alli' rvoru ánægðir og
hinn opinberi neikningur hljóð-
aði upp á 18 rúblur og 49
kopek enda greiddur samstund-
is.
/
En í ljós kom að símalagninni-
ar kostuðu méira. Hinir tv'eir
símafyrirlækisins. En þar sem
engir greiðsluliðir fyrir múturn
ar voru fyrir hendi varð að
fara aðrar léiðir. Haft var sam-
band við mann að nafni Poio-
maieiko, sem um þett>a ieyti
var atvinnulaíus.
Var gei-ður samningur milii
hans og ráðuneytisskrifsíofunn
ar, og greiddi forstjórinn síðan
Poinomairenko 550 rúblur, en
af þeirri fjárhæð fékk hann
smávegis fyrir óiwalkið. Og þeir
sem höfðu séð um að símarn-
ir fengust feng'u hved- um sig
60 rúblur. Má það teljast ágæt
borgun fyrir þetta litla viðvik.
Því að allir vorú ánægðir bæði
skrifstofan sem fékk símana og
þeir sem höfðu bjargað málinu
fyrir þessa litlu en ágætu auka-
þóknun.
Skýrslan sem greinin í Rad-
anskie Pravo byggh' á sýndi að
mútur sem þessar voru eðli-
legar. Það var að vísu auðveld-
ara að koma þessu í kring í
einrfaka öði'um tilfellum t.d. i
fjölbýlishúsum sem vildu fá
síma. Þar var hægt að safna
gi'eiðslunni saman hjá íbúunum
án þess að fá milliliði eins og
forstj óri ráðuneytissicrifstofunn
ar varð að gera. Ukrainska
tímairitið leggur ekki út af
þessu nema á þann veg að tek-
ist hafi að koma upp um verkn-
að sem var utain ramma lag-
annia. En þess konar mútur eða
spurningar eru nokkuð út,-
breiddar in.ian hins sovézka
taka í taumana eins og saksókn
arinn í Kiev gerði. En hiina
eiginlegu lausn er að finna i
þeim umbótum sem verið er að
greinum ríkisrekstursims. En
það er stóra spurningin hvoi't
svo geisilegt skrifstofuveldi
sem það sovézka er getur nokk-
urn tíma gengið án „smurn-
ÞRIBJUDAGUR 26. JANÚAR 1971 5
býlishús bað um síma fékkst
venjulega það svar að engin
tæknifræðingar þurftu sitt o’g
sömuleiðis tVeir starfsménn
gkrifstofuveldis.
Auðvitað verða yfirvöldin að
kom>a á í efnahagslífinu og eiga
eftir að troða sér áfiram í öðrum
in>ga“ e3a „l>agfæiringa“.
(Arbeiðerbladet).
ÞAR SEM TÍMINN STENDUR f STAÐ
□ Sumstaðar er eins og rás
tímáns hafi stöðvazt.
Það átti sér stað í þýzka bæn
um Grossibirkaoh árið 1945.
Þessi bær er !því gersamlega ó-
lfkur þvf ssm gerist um önnur
þýzfe sveitafþorp og bæi. Ef til
vill ekki beinlínis hvað ytra út-
lit snerttr, heldur andrúmsloft
og afstöðu.
Grossibirfeach liggur þrjá.km
ti‘l 'hægri. við bílabi'autina á milli
Wiirsiburg og Niii'nberg. Þeiia er
lítið þorp, íbúarnh' ekki nema
130. Og yfirleítt eru þeir enn
nazistar, eða því sem næs't.
Þá sjaldan sem það hendir að
aðkoimumaiður leggi leið sína um
aðalgötu. þorpsjns, er íy'lgzt með
för hans úr öl'Íilm gluggum. „Það
er sennilegá eimhver af útsendur
um Willy Br.andts eða Wailer
Ulbrichls“, segja iþorpsbúar.
Þeir hatast við allt, sem efeki
ber einhvern fceim af einræði
og rjftui'haldi eða hinum g'ömlu
dögutn keisaraveldisins, þessir
þorps'búar. Þeir eru enn haldn-
ir aðdáun á Hitler, og. þeim
finnst sem þeir séu ofsóttir af
ölluim tþeim sem nú fara með
völdin í Þýzkalandi. Þeim er
ósifei'ljanlegt hvers vegna borgar
búar fá svo há'laun, „því að þleir
yinna, ekki neitt“.
Taki einhver sér í munn orð
eins og ..vaxandi ve]megiip.“ bg
„aukin fram>leiðsla“, slendur
ekki á svari hjá iþeim. „Það fer
fyrir ofan garð og neðan hjá
okkur“, segja þorpsbúar og
bæta svo við: „Hjá ofekur >s>r það
bairj aukin tatækt“.
Og þE'lla er að vissu leyti
rét't. Þarna í Grossbirkach eru
allir stöðugt í slæmu skapi og
öllum húsum illa við 'haldið.
Margai' af bvggingunum eru að
h'i'uni komnar. Þar skortdr múr-
stein. ferj’ik og íniViningu, ný.in
planka og þilborð — og Jv'Sin-
laéti og þrifnað. Mörg: hús
standa auð. Unga fólkið jbetTur
ekkii þolað þetta andrúimsloifþ
þegar til lengdar lét. Það átti
sína drauma um mnnað og mann
sæmandi líf. Það hefur þvtí lagt
leið sína í borgirnar, gierzt þar
vetkafólk, Verzlunarfólik eða at-
vinnurekendur. Þetta er ofvaxio
S'kiiningi pldri þorpsbúa. Þeir
sitj'a eftir.og láta ihúsin ganga
úr sér — enginn tiil að erfá þau
hvort eð >er.
Við kosningarnar ti‘l lands-
þingsins 1966 greiddi ánnar
hvor kjósandi í Grossbirkach ný
nazistunum atfevæði f.’t't: í þes-u
deyjandi þorpi lifa ailir í heimi
miivningann-v og síðaii heims-
styrjöldin, var meglnatbuvð'ur-
inn í-lífi flesttia. A sunnudags-
morgnuim sitja þeir í krániii og
rif.ja upp endujiminningarnar frá
þ\’í í gamla d'aga — á msðan
kirkjumeðhjálparinn innh>eimtir
kirkjugjaldið. „Aldrei hef ég átt
betr-, á ævi mlnni“, verður e'n-
um þeirra að orði. ,.Eg var ihá-
seli á „Prins Eugcn“ í þann tjð.
Seinna fór ég svo fótgangandi
frá suðurodda í-talíu tit Vínar-
borgar. Ég hef varðveift hug-
sjónir mínai'. Ég var ÞjóSverji
í þann tíð, og það er ég enn og
verð. Þeár sem .flúið h'ó'a t'l út-
landa eru ekki sanriir Þjóðverj-
ar“.
Hvaða álit hafa þeir á Wiíly
Biandt? Hann er ®kki sérlega
há'tt skrifaður þarna í þoi'pinu.
,.É;g skyldi með ánægju .s.kjóta
hann fyrir þús-und imörk“, hróp
ar einn af gestunum í feránni.
Ve.'.iingrmaðurinn tekur nú
þátt í s ."nræðunum og kvsðst
hafa verið í s'.v'jö’d’í elisíu ár.
„Það 'Voi'ti eifefei tbgur o?ð, þ'eg-
ar við snerum heim. Við h'ii'um
efeki fengið grænan túskilding.
En það stóð efeki á psningum
til að ausa í Júða og koísvar,.',
halanegra“.
Beúsltjan og von'lcysið -gægist
fi’am úr hvsrjum krók og feima
í þessu þorpi. Eini m'unaðurinn.
sem fól'k þar héfur veitt sér,
eru fjórir uppskerubindaiV*' og
sjö sjórivarpstæfeii. Þar ier fú'Lt
um kvikféníi'5. Og loks standa
þorpsbúar í stöðugu stímabraki
við hlutaðeigandi yfirvöld.. Þorp
ið virðist liggj-a á héraðsmörk-
um — þorp.'ibúar eiga kirkju-
sókn ufóii s.íns hvepps og skóla
sókn í ehn öðrum lirepp. 1 ;ki
• geta þoir þó sent bör.n e'n :þm
að í skóla, því að sá r
kajjölskur cn þorpsbiia •• ir ; ■
mætendui'. T'.l allrar ógrcCu ’ rt-
Ui' skólinn. sem va>r sta'Tindi i
þorpinu, ve.'ið lagður niðu:.' cg
þvi hafa yfirvöldin fellt þ ivn
úrsk’jrð, að þau fáu börn, . :.n
þar eru á skóla.skyldualdrj, yeti
sóH kaþóiskan skóla. Allt reld
u" þe'. la u.'g og-óánægju í Gvciss
birkach.
S'ðustu f.jögui" á'-m .hel'ui
bók'stafl'Sga_alit gengið úrskeið-
is og á jrfót'Uiflífh í þorpinu.
Hvað veldur? spyrja íþofps’kú-
ar sjáM'a -,'g. Mai'gfr b:f iþé!im «'ru
hjátrúarfullir. og þeir gc'.a ekfei
Framli. á bls. 8.