Alþýðublaðið - 26.01.1971, Blaðsíða 11

26. jan.
an til Malmö, Verxtspils og Svend
borgar. Litlafell fer frá Reykja-
vík í dag til Akixreyrar. Helga-
fell er í Svendborg, fer þaða:n til
íslands. Stapafell losar á Norð-
urlandshöfnum. Mælifell átti að
fara í gær frá Setubal til Reykja-
vikur.
M.s. „Hekla“ fer frá Reykjavík
á morgun austur um land í hring-
ferð.
M.s. „Herjólfur“ fer frá Vest-
mannaeyjum kl. 21.00 i kvöld til
Reykjavfkur.
M.s. „Herðubreið“ fór fná
Reytkjavtfk kl. 17.00 tf gærkvöldi
vestur um land í hringferð.
Snyrtiþjónusta
díslenzk Ameríska HF. hei
ur opmað stofu að Laugavegi
66, og mun fyrirtækið þar
leiðbeina um snyrítingu og val
á snyrtivörum af fegundinni
Pierre Robert og Jane Hellen.
Verður þessi þjóniusta veitt
endurgjaldslaust, og mun
sænstar 1 aí.tyakiseMflræðinigur,
frk. Eiisaheth Maansson sjá um
þessa þjónustu fyrsta mánuð
inn. Einnig verður íslenzkur
sny r tisei’íræðingur, frú Inga
Kjarfcansdóttir, þarna til við-
tals. Stofa þossi verður opin
eins lengi og þörf kreíur.
Þess má geta, að félaga-
og starfshópar geta pamtað
sér tíma á kvöldin, ef þeir
vilja notfæna sér þessa þjón-
ustu. Á myndinni sjásit eig-
endur Íslenzk-Ameríska hf.
hjónin Biert Hanson og kona
hans Ragnheiður.
FÉLAGSSTARF
Félag eldri borgara í Tónabæ.
í dag þriðjud'aginn 26. jían. hefst
handavinna og föndur kl. 2 e.h.
Á miðvikudagimn er opið hús
frá kl. 1.30—5.30. e.h. Auk venju
legra dagskrárliða vehða sýndar
litskuggamyndir.
Minningarkort Styrktarfélags
vangefinna flást á leftii'töMum
stöðum: Bókabúð æs'ku'nnar, —
Bókabúð • Snæbjarnar, Verzlun-
ínni Hlín, Skólavörðustíg 18, —
Minningábúðinni Laugavegi 56,
Árbæjarblóminu, Rofabæ 7 og á
skriistofu félagsins Laugavegi 11
BÍmi 15941.
19
hvaðan uppþornaðir líkamar þeirra fái alla þessa vætu.
„Kastaðu þér niður niannfjandi!'1 hrópar Karsten til
Spreitzer. ; ,
En Spreitzer heyrir-ékKrfi^á’ð hann segir, heyrir ekkert
lengur. Hann skjögrár bara áfram og hugsar: Jæja, á ég
að kasta mér niður? Eh þá verð ég að standa upp aftur . ..
Ég hef enga krafta til ‘þess ... Nú er um að gera ad kom-
ast áfram . . . spara kraftana, alveg eins og í herbúðunum
þegar liðþjálfinn snýr sér andartak við. Jú, Spreitzer er
búinn að vera. Rauðir og gráir flekkir dansa fyrir augum
hans, hann hefur suðu fyrir eyranum og tungan og var-
irnar eru bölgnar.
Hann hefur aðeins eitt markmið, að komast að brunn-
inum við tígulgerðarhúsið.
Það er líkt á komið með þeim öllum. Þeir eru útkeyrðir,
uppþornaðir. Þeir liggja á bak við runnana. eins og hund-
elt villidýr.
„Jæja, þá erum við komnir hingað“, stynur Hans
Karsten.
Ennþá hundrað metrar eftir. Það eru um þrjúhundruð
skref. Ekki eitt strá til að skýla þeim, ekki ein hola. Að-
eins marflatur sandurinn.
Skothríðin drynur yfir vellinum. Vélbyssurnar gelta án
afláts. Kúlurnar marka spor í sandinn og þjóta áfram að
fallhlífarhermönnunum, hvína yfir höfðum þeirra. Brátt
mun einhver þeirra hitta, ef til vill á næsta andartaki . . .
Hans Karsten reynir að hugsa skýrt. Hvað á maður
eiginlega að gera nú? spyr hann sjálfan sig. Hvar stendur
skrifað hvernig maður á að sækja fram í svona umhverfi,
án herdeildar án þess að hafa nokkurn til að skýla sér?
Honum finnst hann heyra rödd bróðurins í einhverjum
herbúðum:
„Fallhlífarhermennirnir geta allt! Hjá þeim er engin
„blá bók“, engar reglur, ekkert pappírsskran. Það er bara
að ráðast á óvininn og hleypa af. Það er allt og' sumt.
Minnistu þess þegar -út í alvöruna kemur!“
„Viðbúnir hetjudauðanum!" segir Schöller hæðnisiega
og röddin brestur. Hann þrýstir andlitinu niður í sandinn.
Ef hann aðeins fengi að liggja svona — lengi, hann langar
alls ekki til að deyja strax, ekki einu sinni sem hetja.
Ohlsen liðþjálfi liggur við hlið hans með eldsprengjuna
á bakinu. Augnaráðið er flöktandi. Þið þurfið ekki að
kvarta, hugsar hann. En hér ligg ég með þetta morðvopn á
kryppunni. Ef ég fæ cina sendingu í olíugeyminn verð ég
að allra snotrasta blysi. Og það í þessum bölvaða hita!
fi ] l i i 1 a
til helvltis
Allir líta á flokksforingjann. Hans Karsten verður var
við það og bítur á vörina. Hálfvitinn þinn, segir hann við
sjálfan sig. Hvers vegna varstu að flækja þér f. þetta? Og
sjálfviljugur í þokkabót. Auðvitað til að ganga í augun á
Fritz, það er auðsætt. Liðsforinginn hefur ekki faiið fram
á neitt þvílíkt. En það er ekki nóg að þú gerist sjálfboða*
liði, heldur dregurðu allan flokkinn með þér! Til þess að
þú getir leikið hetju, verða tíu menn að fóma lífinu-, i,
Hann snýr sér við og lítur yfir sandauðnina.
Það er allt í einu orðið svo hljótt. Nú snúa Bretarnir byss-.
unum að staðnum, þar sem flokkurinn hefur reynt að grafa
sig niður. Það koma bara skot og skot á stangli frá vélbyss^
unum.
„Hæ, strákar!" hrópar Kai’sten ákafur.
Ég verð að fara fyrstur, hugsar hann.
„Eftir þér ...“ svarar Schöller.
Spreitzer tekur ekki eftír neinu. Hann reynir árangurs-i
laust að hreyfa tunguna. Hún er tilfinningalaus og eins og
stór kartafla. Jörðin sindfai'. Sóliri blikar. Hvað sagðí
flokksforinginn? Áfram? Hvert? Jú, það er auðskilið! Vatn!
Þeir verða að fá vatn!
Hann skjögrar áfram, án þess -að bíða eftir skipun. Svita-i
stokkin skyrtulöfin flagsast utanyfir buxunum.
„Spreitzer!“ skrækir Karsten.
En þó Spreitzer hefði verið með réttu ráði, hefði hann
ekkert heyrt, því rödd Karstens er lítið hærri en hvísl.
Það er eins og óvinirnir hafi legið og beðið eftir Spreitz-!
er. Tuttugu-þrjátíu skotum er hleypt af í einu.
Spreitzer skjögrar enn nokkur skref, baðar út höndunum.
Svo beygir hann sig, dettur áfram, krýpur eins og hann sé
að biðjast fyrir og veltur síðan hægt á hliðina, eins og gul-
ur böggull. i
Gallið sem Karsten ælir í sandinn er jafn gult.
Bretarnir eru búnir að koma auga á árásarliðið. Þegar
Spreitzer hleypur fram, hugsa þeir: Jæja, nú höfum viö
þá. Og þegar þeir einu sinni eru byrjaðir að skjóta, hætta
þeir ekki fyrst um sinn. Skotin hvína yfir vellinum. Pac-
hen, Schöller, Mommer, Ohlsen og allir hinir velta sér til
baka. Síðast kemur Karsten.
„Langar einhvern til að reyna aftur?“ spyr Schölleió
Karsten er þögull.
„Þetta er algjört brjálæði, undirforingi“, skrækir Pas->
chen. Hann er ekki reiður. Þessi glóandi hiti hefur gert
hann sinnulausan. Aðeins ein hugsun kemst að í huga hans:
Að fá að drekka ennþá einu sinni í þessu lífi.
Verffur eftirvlnna heima hjá þér eðar
mér í kvöld?
SPÉ

Ef þú ert aff hugsa um að verffa full- ' íi'-v Finnst þér ekki gaman?
ur, þá ertu kominn á rétta stalfmn.
*!■
þRIÐJUDAGUR 26. JANÚAR 1971 11
r ,;v\