Alþýðublaðið - 25.03.1971, Blaðsíða 11

hernaðaryfirvalda í Nigreríu.
Erfiðleikar skreiðarframleiðsl-
unnar hafa verið mjög1 miklir.
Við setningu gengisfcllingarlag-
anna 15. nóvember 1968 var á-
kveðið, að fé sem inn kæmi
vegna sölu skreiðar skyldi lagt
til hliðar á sérstakan reikning í
Seðlabankanum og áttu þessar
reglur að gilda um skreið fram-
leidda 1967 og 1968, sem til var
í birgðum 15. nóv 1968. Nú hef-
ur Seðlabankinn liins vegar gert
upp þennan reikning og greitt
samtals 107 milljnóir króna
vegna verðfellingar upp í
geymslukostnað. —
LQfiNAN______________ (1)
Skýrði Jakob frá því, að um
borð í Árna Friðrikssyni væri
verið að rannsaka líkurnar á
nýrri göngu, en veður hefði ver-
ið afleitt undanfarið, og því ekk-
ert komið fram sem gæfi áþreif-
anlega til kynna hvort svo yrði
eða ekki. llins vegar væri rétt að
bíða átekta. —
TÝNDTST_______________(12)
gerði og G'arði hófu leit nokkru
seima og um miðnætti kom
hjálparsveit skáta frá Hafnar-
firði með sporhund, en nú í
morgun fcættist, hiálpareveit
■síkáta í E'eykjavík í hópinn og
undir hádegi var von á þyrlu
la n dh si g i sgæ z 1 uren'ar til að
leita fjörur. Þsss má geta að
fjaran þarna er mjög stórgrýtt
og getur verið vauasöm þar
sem: steinair og nihbur eru hál
af sjávarlöðri og gróðri.
AlbvðublaOssVákin
Svart: Jón Þorsteinsson,
Guðmundur S. GuSmundssoa
*>— ---------<i
'f abcdefgh
co ppgj f' ;. co
l> vin m ii t>
CD CO

to liD
V i i it t i
cc t J '<H n
tM \ ' > ’ v r ' tM
rH m m n m, rH
abcdefgh
Hvftt: Júiíus Bogason,
Jón Ingimarsson, Akureyrl
27. 1. svarts er Kg7—g6

SKip3tlTG£RÐ BIKIS'INS
M.S. BALDUR
fer til Snæfeliteiniess- og Breiða
fjarðaiih'aÆiniar mániudagi'nn 29.
marz.
VBrumóttaika í dag.

70
Höfuðsmaðurinn réttir úr sér. Daufur roði færist yfir
andlit hans.
„Herra ofursti. . . öryggi hermannanna ...“
Hann kemst ekki lengra. Hinrich virðir hann kuldalega
fyrir sér.
„Einmitt það. . . öryggi hermannanna .. .“ Það syngur í
nefinu þegar hann andar. „Segið mér, Karsten, eruð þér vel
frískur? Hugsuðuð þér um ,öryggi‘ yðar þegar þér fenguð
þetta?“ Ofurstinn bendir á riddarakrossinn. „Þér eruð fall-
hlífahermaður, ef mér skjátlast ekki. Ekki stelpukrakkiT'Ög
þetta er fallhlífaskóli. Ekki kvennaskóli. Komið yður af
stað!“
Aftur leggja níu vélar af stað. Karsten situr frammi hjá
flugmanninum og er í yondu skapi. Mennirnir tóku eftir þvi
áður en lagt var af stað. Hann öskraði til þeirra alveg eins
og þegar hann áleit að dýrmætustu eiginleikar yfirmanns
væri að hafa sterka rödd.
Walter bróðir hans var ekki í betra skapi.
„Drottinn minn, en sá hernaðarbjálfi“, sagði hann við fé-
lagana. „Látið hann bara rausa“.
Höfuðsmaðurinn heyrði þetta, en lét sem hann hefði ekk-
ert heyrt. Hann var niðursokkinn í sínar eigin hugsanir,
Þetta var í fyrsta skipti sem hann hafði neitað að hlýða fyr-
irskipunum.
Flugvélin ruggar í gegnum þokuna. Það er ekkert skyggni.
svo þeir verða að fljúga blindflug. Loftskeytamaðurinn sér
um að hafa nóg bil á milli vélanna.
Afturí er kátt á hjalla. Walter Kai'sten hefur tekizt að
smygla tveim brennivínsflöskum með. Paschen kiprar augi
un þegar hann sýpur á flöskunni.
Þeir verða syfjaðir af víninu. Þeir eru lausir við óttann.
Þeir þurfa ekki að stökkva. Það er eiginlega aðeins flug-
maðurinn sem fær tækifæri til að prófa hæfni sína.
Þeir eru búnir að vera tvær klukkustundir á flugi. Rétt
í þessu lendir Junkervélin í loftrúmi og dettur. Hún dettur
lengra og lengra. Þó piltarnir hafi öryggisbelti, kastast þeir
fram og aftur.
„Þetta er meira veðrið!“ segir langi Maier.
Flugmaðurinn hristir höfuðið.
„Satt að segja er þetta hrein vitleysa!“
Vindurinn hefur aukizt og þeir eru bersýnilega inn í
miðju lágþrýstisvæðinu. Þeir fljúga meðfram Ölpunum, en
fyrir neðan þá er ekkert að sjá nema þokuna.
„Ég verð að hækka flugið til að komast yfir f jöllin“, segir
flugmaðurinn.
-Karsten höfuðsmaður á í baráttu við sjálfan sig. Svo segir
hann allt í einu:
„Tilkynning til allra vélanna. Snúið við. Ég tek ábyrgðina
á mig“.
En skipunin kemur of seint.
Á næsta augnabliki finnst honum eins og ólarnar ætli að
rífa af honum axlirnar. Hann grípur andann á lofti og mag-
inn lyftist upp. Út! hugsar hann . ..
Flugmaðurinn grettir sig og togar í hæðarstýrið af öllum
kröftum til að reyna að rétta flugvélina við, sem er á hraðri
leið niður. En kraftar hans megna lítið á móti loftrúmunij
stormi og hagli.
„Við stökkvum!“ öskrar Karsten höfuðsmaður.
„Þýðir ekki“, tautar flugmaðurinn. Nálin á hæðarmælin^
um færist neðar. Sjóndeildarhringurinn sveiflast eins og
barnaróla. Mælirinn sýnir 1900 metra .. . 1800 ... 1700 ..
1500... 1400...
Út! hugsar Karsten. Það er betra að hætta á að stökkva
heldur en að hrapa með flugvélinni.
1300 . .. 1250 .. . 1200 . ..
Á næsta augnabliki munu þeir brotlenda. Lægstu f jalla-i
topparnir eru 1500 metrar á hæð. Á næsta andartaki mun
svört f jallshlíðin gapa við þeim og þá verður ekki einu sinni
tími til að segja amen.
Karsten höfuðsmaður er fjúkandi reiður. Nú situr þessi
f jandans ofursti í makindum og tottar sveran vindil...
Flugvélin snýr nefinu niður o^Karsten mjakar sér aftdr
á bak. En allt í einu skýzt hann eins og flugeldi milli her^
manna, vopna og útbúnaðar og skellur í vegginn. »
Hann berst við að komast inn í stjórnklefann aftur. Flug-i
maðurinn er náfölur.
„Sjáið“, segir hann þegar Karsten þrífur í handlegg hans;
Skýin þjóta hjá. Fyrir neðan sést í gráa og grýtta jörðn
uái~ct-4 ■ - m mm m « n NVHRll í '1
MMJB fT, - l*LMMU II r . ■
□ OÞien í Nathan og Olsen
var alltaf að taka út bílinn, þeg
air ég gefck Laugarásvegilnin á
leiðitmni í Miðhæjarharnasfcól-
ann á morgniana. Það var svart
ur Zodiac, gljáfægður 'alla
morgna, og þe-gar hann rann
af stað, Olsen með stóran vind-
il undir stýri, þá sá ég eitthvað
riegluleiga fínt og ég hugsaði
msð mér, að ef ég einhvern
tíma ei'gnaðist bíl, þá skyldi
hann veria eins og bíllinn hans
Otóens. Ég var átoafle'ga borg-
anal'eigur krakki.
Ég bef gert mér ljóst fyrir
lömgu síðan, að la.m.k. belming-
ur bílaflota íslendinga er al-
gjörlega ónauðsynlsgur. Hér
hggja skrjóðarnir á stæðunum
frá morgni til fevölds, engum
til gagns en óhemju dýrir bæði
einstaklingum og þjóðfélag-
inu. Það er sagt; að bileigend-
ur hreyfi sig ekki. Þá dieyja
'þeir fyrr en skyldi. Bilarnir
mieng’a á við tuttugu álverk-
smiðjur og allir vita hvað það
þýðir. Svo eiru þeir alls...staðar
fyrir. Ef í?aimalt hus btennúr
eða er rifið í nágrenní miðbæj-
'ariins, þá eæ þaa- komið bílástæði
fyrr en varir.
Einu sinni átti að byggja bíla
geym'slu undir Ingólfi Arnar-
syni. Hugsið ykkur br'efckui'nar
við Lækjargötíuna. Þar væri nú
áldéilis hægt að geyma bíla
undh’ grasiinu.
Bílarnir á götunum eru kafli
út af fyrir sig. Ósköp eru þeir
fótg.angandi fólki til mikilla
leiðinda. f minni persónul'egu
ba.ráttu við bílana eru Zeíþra-
beltiin mín eiima hug.gun. Þótt
varla sé hægt að greina þau
um þetta leyti . árs, nema með
sterlrum gleraugum, þá sfeálma
ég hiklaust út á þau, hverni'g,
sem. á stendur. Þeir skulu svo
bar.a reynia að drepa mig á
Zehrahelti.
'Ég fór að velta þesisu fyrir
mér um bilana út af grein í.
síðasta- hefti Samvinnu'nmar,
skástu Samvinnu, sem ég htef
séð í lengTi tíma. Þar er talað
um stefnu íslendinga í bílamál-
um. Mér hafði aldrtei dottið í
hug, að slík stefna væri til en
hitt rifjaðist upp fyrir .mér, að
ihún Barbara Castte, sem var
|samgiijn|gum:álaráf|'le)it'ia L(reta
fyrir nokkrum árum, beitti sér
mjög fyrir hagræðingu á þessu
sviði. Stefna hennár var sú, að
bætt ia'lmenningsvag.niakerfi
kaemi að miklu teyti í stað
einkabíla þjóðarbúinu og lands
mönnum til þæginda og sparn-
aðar.
Sem ábyrgur þjóðféla'gsþegn
held ég, að ég sleppi Zodiaen-
um. Það er líka vafasamt, að
ég bafi ráð á honum.
□ Ég var að henda gömlum
blöðum í gær, þegair ég rak
augun í útsíður Moggans frá
nítjánda marz. Það eru svo
lj ómatndi viðkunnanlegir kum-
baildar úr Gri'ndavík á bak-
síðunni en á forsíðu er mynd af
Árnagarði. Sjálfsagt er Áma-
garður ekki verri né ljótari
bygging en önnur íslenzk stór-
hýsi, sem reist hafa verið á
'steilnni árum. Hann er hvorki
ljótur né falliegur og er að því
leyti dæmigerður fyi'ir ftest
stórhýsin, sem miestan svip
munu setja á Reykjavík um ó-
komi'nn tíma.
Stórhýsin ljótu verða kannski
öllu viðkunnanlegri en hin.Það
verður alltaf hægt að hneyksl-
ast á þeim. Fáum 'getur staðið
á sama um Hallgrímskirkju.
H. K.
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi: Bretti — Hurðir —
Vélarlok — Geymslulok á Volkswagen í
allflestum litum. Skiptum á einum degi með
dagsfyrirvara fyrir ákveðið verð.
Revnið viðskiptin.
Bílasprautun Garðars Sigmundssonar
Skipholti 25, Símar 19099 og 20988
FIMMTUDAGUR 25. MARZ 1971 11.