Alþýðublaðið - 04.05.1971, Blaðsíða 11

75% Rýmingarsala 75%
Vegru?. ílutningf.. verða allar vörur verzlunar-
innar seldar með 15% afslætiti.
J. S. HÚSGÖGN
Hverfisgötu 50 — Sími 18830.
Auglýsing
UM FKAMBOÐSFREST í REYKJAVÍK
Yfirkjörstjórn við Alþingiskosningarnar í
Reykjavík sem fra)m eiga að fara 13. júní !n.k.
skipa:
Páll Línclal, borgarlögmaður,
Jón A. Ólafsson, fulltrúi yfirs'akadómara,
Hjöríur Torfason, hæstaréttarliögmaður,
EyjólfiU" Jónsson, skrifstofustjóri og
Sigu.rður Baldursson, hæStaréttarlögm.
Framboðslistum ber að skila til oddvita yfir-
kjörstjórnai-innar, Páls Líndal borgarlög-
manns, eigi síðar en miðvikudaginn 12. maí
n.k. Fylgja skál tilkynning um hverjir séu
umboðsme'nn l'ista.
Yfirkjörstjórn Reykjavíkur.
3. maí 1971.
IJtllOð
Næsta sumar yerður lögð aðalvatnsæð úr
plasti, um 3500 metra löng, til Suðureyrar í
Súgandafirði, Vatnsveita Suðureyrar leggur
til leiðsluna en tilboð óska'st 1 jarðvinnu og
annað tilheyrandi framfcvæmdinni.
Útboðsgögn verða afhent gegn 400,00 króna
skilatryggingu á skrifstofu Suðureyrar-
hrepps og af Ól’afi Pálssyni verkfræðingi,
Brekkugerði 4, Reykjav'ík.
Tilboðum skal skila eigi síðar en 19. maí
næstkomandi.
Vatnsveita Suðureyrarhrepp's.
M.s. LAGARFOSS
fer frá Reykjavík fimmtudaginn 6. þ.m. til
vestur og norðurlands.
Viökcmustaðir:
ísafjörður — Siglufjörður
Akmeyri — Húsavík.
Vönunóítaka á miðviítudag í A-skála 3.
H F. EIMSKIPAFÉLAG ÍSLANDS
TENGSLAROF
ið, er eHiUi-lyfjanautn varla mjög
alg-eng hér á landi. Um út-
breiðs’ju h;ennar veit enginn,
enda e-r eiturlyfjaneyzla leyni-
at'höfti. Einstöh tilvi'k, sem upp
ha£a komizt vitna þó ót\'írætt
iim vaxandi ásókn í eiturlyf o-g
samisvarandi viðleitni til að
smygta þeim inn í iandið.
Fyrinnynd þessarar vcnju er
innflutt eins og lyfið. Erlendis
frá berast fregnir um vaxandi
útbreiðstu eiturlyfjaneyzilu. Hún
te'kur á sig form eins konar tízku
faraldo.rs, og hópur æskufólks,
sem lætur ginnast ti-1 þátt+öfcu.
er geigvænlega stór. MargJjr byrj
ar í þeirri trú. að þetta sé að-
eins stundar tilbreytni, alHaf sé
hægt að hætta, en er brátt á
valdi sjúklegrar ástríðu:, !S-|Vn
hann losnar ekki undan, þegar
honum skilst, að hann stefnir í
ófæru. Vaxandi eiturtyfjaneyzla
cg hin ákafa viðleitni að hag-
nýta hana í gróðaskyni vekur
hugrandi mönnum geig, enda
er hún eitt gleggsta einkenni um
úrkyn.iun þjóðar.
HvaS veldur?
Hvað veldur því, að æska vel-
megandi menningarþjóða verð-
ur svona rótslitin og vegvillt? Eg
ætla mér ekiki þá d! I' að svara
þessari spurningu í lítilli grein.
Samt vil ég drepa á tvö atriði
enn, sem ég tieð valda mikl-u um
Þetta. Til þess verður þó að
líta út fyrir okkar ieigið land
og sjá vaindamálið í stærra sam-
hengi. Vegna hins hraða frétta-
Fu+niings eruim við líka svo að
kalla í næstu nánd við hvern
þann atburð, sem m'áíli skiptir.
i-essi aln-áTægð atburða, sem ger
ast með fjarskylduim þjóðiujm,
heí'br sterk áhrif á T'f nútíma-
mannsins, ekki sízt á æsku smá
þjó-ð-ar, sem stendur mitt í rót-
tækri samféla-gsbyltingu.
Fyrra atriðið. sem ég nefni,
er efnislega lífsnautnarhyggja.
Þótt veTmagun sé góð og æski-
T'g, fylgja henni nokkrar hæ.tt-
ur, einku'm 'ef hún hefur leyst
gimsTgróna fátækt af hóTmi. Um
leið og lífsþaráttan verður auð-
veiTiari, þurfa mienn >að koma
auga á mcnning'arlég verðmæti,
sem þeim (þykja eftirsóknarverð
cg v.eiba lífi þeirra tilgang og
•Ces-tu. Slík stefndbreyting gerist
ekki í einni svipan; kynslóðir
þarf til að móta hana. Vöntun
hennar hér á landi kemur áreið
anlega fram í kappihTauipi fcTks
■rrm glys og <munað, seim miargix
ástunda langt um efni fram.
En ef kT,’ns’óð fullorðinna leTn-
blín:v á ylra skraut og óhófs-
munað, hvað skal þá uim börn
ci? lU’ngf'in'gia? Ótímabær fjárráð
g-ra þrn heimtufreik við aðra
en r-tdanlátssöm við 'siálf sig
cg því t’-ygga við'Skipiavini á
hinu mitkila söTutorgi skemmt-
ana og nautnalyfjaiðnaðarins.
Um þessi álhrif þykist ég sjá ým-
i? a.U'Sfcsnni gleggri á ís1pn>,k-
nm vq.glingium en á .iafnöldrum
þeiri-a m.að öðrum 'þjóSum á’if-
rpnar. Ánægj'Ul'egar ’.indanlekn
ingar eru þó vitiaskuld niargar.
Tilvera hins siðmenntaSa
hh.’ta m«nnkyns hangir á
blábræði
Sieinni áslæðuna, sem ég
nefni hér, er örðugra að skýra
í stuttu máli. Við finnum öll,
að tilvera hins siðmenntaða
hluta mannkyns hangir á blá-
þræði. Nokkur stórvieldi, hvert
öðru andvfg í fltesfclm greinum,
hafa smiðað sér vopn, sem veitir
þeim tök á að tortíma öllu Tífi
á þéttbýlustu svæðuim jairðar og
gera þau óbyggileg um langa
framtíð. Hugmyndir, sem við
gerum okkur um þessa hættu,
era kannske misjafnlega Tjósar,
en sá geigur, sem hún veldur,
bærist í hrjósti iivers fulTvita
manns.. Lffi manna hefur að
víS’U verið ógnað fyrr; tugir og
hundruð þúsunda urðu styrj-
öldium, 'hungþirsnieyð og pestum
að bráð. En einstaklingurinn átti
sér þó jafnan nokkra umdan-
komuvon cg akur og fiskimið
hc’d.u gróðúrmagni sínu og end-
urnýjiunarkra'fti. Slík von slokkn
ar andspænis þeirri ógn, sem
nú vofir yfir mannkyninu. Án
þers við gerum ckkpr grein fyr-
ir þ'VÍ, mótar þessi tortímingar-
liætta lífsviðhO'Tf okkar og hegð
un, æsir okkur upp í skefjalaus-
an Hfsna.utnaþorsta hinnar hrað
í'Ieygu stundar. Bandarísknr
men;ntaskólanem'i orðar það svo:
Nowadiays wflth world condi-
tions as they are, the wise
person lives for today and lets
tiomorrow ta'ké care of itself."
Það er veraldargeigiuri'nn, orðað
ur á aitóm'öi’d: Etum og drekkum
cg ved.'lm glöð, því á morgun
k"..... diuðinu.
U.idir ofuirva’di þlessa geigs
fjarlægtst maðurinn mest það
l. Hvic liorf, sem þjóðskáldið líkti
við Kómið, sem „kvíðala.ust við
k'.'T; cg hlýtt er kyrrt á sinni
rót.‘‘ Þá er hætt við að hann
gilati trúnni á tilgang sinn og
æðri andleg verðmæti og hyggi
aðeins að svöTxn lífsþorstans þá
örskotsstund, sem ævin varir.
Um leið hiyti siðavitund hans
að rugilast og hann yrði leiði-
tamur til hvers kyns öfga. Þeg-
ar gagnrýnihneigð og éfagirni
unglingsáranna vakna og þróast
við þessar a@stæðux’, þá mynd-
ast auðveTdlega hópar vegvilltra
æskl’ii, sem einmitt á okkar tíð
valda kytnslóð foreldranna
kvíða og áhyggjum.
Eg segi hópar vegvilltrar
æsku, því að sú skoðun er mér
fjarri, að alTur þorri íslenzkra
unglinga sé vegvilltur. Eg álít
að viisu, að vegurinn sé ekki auð
rataður. Ungl'ingur er oft ekki
einfær om að áfcvarða sig, hvort
áreynsTuvi’lji eða .undia.nlátssemi,
brattasækni eða nautnaværð
eigi að ráða lífsviðhorfi hans.
Heilbrigð æskulýðssíarfsemi
þarf að stuðla að því, að hann
miarki stefnu sína rétt. Hún þarf
að lieggja mtegináherzTu á þroska
vænTeg viðfangsefni, sem heilli
un.glingana og veita þeim tæki-
færi tiT að reyna á krafta sína,
bæð'i andlega og líkamlleg'a.
Með þessum orðúm hverf ég
aiftur að því sjónarmiði, seim
ég se.tti fram í upphafi. Barnið
hefuir eðlilega þörf fyrir nóna
snerting við náttúruma. í glím
nnni við þau viðfangsefni, sem
hún býð'ur, öðlast unglingu-rinn
(6)
innri ró og tóm til að finna
sjáifan sig. Til þess á að nýta
alla mögul'eika.
íslenzk æska þarf aö upp-
götva tand sitt og nema
það að nýju
Ef rs’Tand er borið saman vit>
blý lönd, virðist ekki mjög aðlað'
andi að .eyða þar tómstundjum
sínum við útiiegiur og g'önguferð
ir. En k'annske er landnámin.u
ekki fylliTega lokið. Eg man frá
stúd'entsáruim mínum. erlendis^
hv3’ mjöig mér famnst ti'l nia
þann. geyisilega f.iölda skóTaiulng-
linga, s,em ferðaðist fótgangandi
dögum og vikium saman um fjölli
og skóga miðevrópu. Þar ha'fði
boi'g'aræskan 'lært að meta nátt-
úruna, og hið nauðsynlega skipu
lag, sem titl þurfti, hafðj nrynd-
azt smá.m saraan. Hin einstök.u
gistihe’imili æskunnar stóðu svö
þétt, að hvar sem gönguhópup
Var staddiur, átti hann ekki nema.
hæfiTega dagleið til næsta gi'sti
staðar. — Við g'engum með malt
pokann og svefnábreiðuna' á bak
inu, li'fðum við fábrteyttan kost
og lögðumst þreytt til hvíldar,’
en við áttuin glaðar stundir,
fundum til skyldileika okkar við
náttúruna og öðluðumst um lejð1
l'jósari skilning á sjálftrim ofek-
ur.
Eg hef aTitaf dáðst af Paden-
Poweill, stofnanda sk’átahreyf-
ingarinnar, fýrir skarliskyggni
hans á þá þörf, sem brýnuetí
er fyrir borgaræskuna, að kynn'
ast töfrum náttúrunnar, njóta
útilífs og fást við þau marg-
breytilegu viðfangsefni, semai
hraun og heiðar, vötn og skóg
ar bjóða. Af þeim töfrum er
íslaind auðugt. Og mér hefu*
oft fu'ndizt, að íslenzk æsfea
þyrfti áð uippgötva land sitt og
nema það að nýju.
Matthías Jónasson.
DempKEor
í flestar gerðir bíla.
Kristinn Guðnason hf.
Klapparstíg 27.
Sími 12314 og 22675.
Þriðjudagur 4. maí 1971 13,