Alþýðublaðið - 25.08.1972, Síða 6

Vegna þeirra teygir hönd dauðans sig
um viða veröld. Á hverju ári kynna þeir
þúsundir manna fyrir hillingum eitur-
lyfjanna. i höfuðborg eiturlyfjanna,
Mar^eille, þekkist engin siðfræði, að-
eins óskin um að græða á veikleika ann-
arra. Þar til nýlega hafa þeir haft
frjálsar hendur. Það er stutt siðan, að
öllum þjóðum fannst nóg komið. í öllum
hinum vestræna heimi voru 16 ára
unglingar, sem höfðu svipt sig lifi, er
þeir voru orðnir ánetjaðir herólni. I
þeirra augum var aðeins ein undan-
komuleið undan sprautunni: Dauðinn.
Þessi er undirtónninn í einhverri
frægustu kvikmyndasögu þessa árs,
Franska sendingin, en hún hefst i
Alþýðublaðinu á morgun. Franska
sendingin sem verður sýnd i islenzku
kvikmyndahúsi, greinir frá nokkurra
ára gömlum viðburðum er Jacques
Angelvin, frægasti eiturlyfjasali
Frakka, var handtekinn af eituriyfja-
lögreglu New York borgar. Þekktir
Bandarikjamenn voru bendlaðir við
málið... þetta er skáldsaga með sögu-
legu ivafi.
Attatiu prósent af öllu
heróini, sem er selt i
Norður-Ameriku, koma að
sögn lögreglu frá suður-
frönsku hafnarborginni
Marseille. Þar eru full-
unnin á hverju ári um það
bil 14 tonn af morfini.
Endaframleiðslan, mor-
fin, kemur til Bnadarikj-
anna á hinn fjölbreyti-
legasta hátt.
Frönsk yfirvöld draga
mjög i efa, að þessar tölur,
sem Bandarikjamenn gefa
upp, séu réttar. Þau halda
þvi fram, að smyglararnir
geti einir vitað, hversu
umfangsmikil framleiðsl-
an er. Samt neitar enginn,
að mikið magn eiturlyfja
er fullunnið og selt i Mars-
eille.
Lögreglu Bandarikj-
anna og Frakklands er ljós
sú staðreynd, sem kvik-
myndasagan „Franska
sendingin” sýndi, að
Marseille hefur lengi verið
miðstöð heróinverzlunar-
innar i heiminum.
Það átti sér nokkurn að-
draganda, að þessi
franska hafnarborg yrði
aðnjótandi þessa hæpna
heiöurs. Að lokinni siðari
heimsstyrjöldinni var
miklu magni ameriskra
vindlinga smyglað til
Suður-Frakklands frá
Alsir og Marokkó. Smygl-
arahóparnir höfðu bæki-
stöðyar sinar i Marseille,
og er borgaði sig ekki
lengur að smygla vindl-
ingum, fundu. þeir sér
nýjar tekjulindir.
Marseille lá vel við sem
Utflutningshöfn og hreinsi-
stöð milli Tyrklands og
New York. Þorpin á
hæðunum umhverfis
Marseille eru tilvaidir
felustaðir fyrir hreinsi-
stöðvar. Franska eitur-
lyfjalögreglan komst ný-
lega að þeirri niðurstöðu
að 30.000 hUs væru hentug
til sliks.
Korsikanskir
glæpaforingjar
Foringjarnir i undir-
heimum Frakklands eru
Korsikumenn. Sagt er, að
allir, sem flytjist frá Kor-
siku, verði glæpamenn,
prestar eða lögregluþjón-
ar. Þetta kann að vera
nokkuð ýkt, en staðreynd-
in er sU, aö Korsíkumenn
hafa ráðið mestu i undir-
heimum Frakklands frá
siðustu aldamótum.
Tilraunir lögreglunnar
til að uppræta eiturlyfja-
hringa hafa litinn árangur
borið. Astæðan er einfald-
lega mannekla. Þar til
fyrir einu ári voru átta
störfum hlaðnir menn i
eiturlyf jadeild frönsku
lögreglunnar. Andlit
þeirra hafa orðið svo vel
kunn meðal eiturlyfjasal-
anna, aö þeir hefðu alveg
eins getað verið kvik-
myndastjörnur.
Það vakti harða gagn-
rýni i Bandarikjunum, hve
frönsku eiturlyfjadeildinni
var litt sinnt. Um tima var
meira að segja staðhæft,
að frönsk yfirvöld ættu
hagsmuna að gæta i mál-
inu.
Gagnrýni Bandarikja-
manna varð þess vald-
andi, að birt var þing-
skýrsla fyrir einu ári. 1
skýrslunni, sem er nefnd
„Heróinvandi heimsins”,
er haldið fram, að fjórar
fjölskyldur ráði
heróinframleiðslunni i
Marseille. Einnig er gefið i
skyn, að lögreglan hafi
aldrei reynt að stöðva
starfsemina.
Nöfn fjölskyldnanna
fjögurra eru Guerini,
Venturis, Orsinis og
Francici.
Einungis Orsinis fjöl-
skyldan hefur áður fengizt
við afbrot. Joe Orsinis sat i
tvö ár i bandarisku fang-
elsi á sjötta áratugnum,
Joe á skyrtubUð og mat-
sölu ásamt Ferdinand
bróður sinum. Fróðir
menn segja, að starfsemi
bræðranna sér óveruleg,
þar eð hinar fjölskyld-
urnar vilji ekki hafa af-
skipti af refsiföngum.
Eiturlyf javandi
Frakklands
Aðalástæða þess, að
Frakkar hófu baráttuna
gegn eiturlyfjum svo
seint, er sU, að til skamms
tima gætti ekki ofnotk-
unar i þeirra landi að
neinu marki.
„Ég get vel skilið gagn-
rýni Bandarikjamanna i
okkar garð”, sagði hátt-
settur lögreglumaður, „en
alls staðar verður lögregl-
an að fást við mál, sem
þola enga bið. Siðustu
fimmtán árin hafa helztu
vandamál okkar verið
rán, þjófnaður og stUdenta-
óeirðir. Eiturlyf voru ekki
vandamál hjá okkur fyrir
tveimur, þremur árum.
Eiturlyfjaneyzlan
breiddist ört Ut. Lögreglan
álitur, að ungt ferðafólk
frá Norður-Evrópu hafi
flutt þennan ófögnuð með
sér.
Fyrsta visbendingin um
misnotkun kom, er 17 ára
stUlka fannst látin eftir að
hafa tekið of stóran
skammt á snyrtiherbergi i
borginni Aix-en-Provence.
Siðan það gerðist árið
1969, hefur neyzlan farið
dagvaxandi.
,,Árið 1968 þekkti lög-
reglan alla i sjón i Mars-
eille, sem voru orðnir
þrælar eiturlyfjanna, ”
sagði maður sem hefur
starfað i niu ár i eitur-
lyf jadeild borgarlögregl-
unnar. „Tveimur árum
seinna fannst manni næst-
um, eins og fótunum væri
kippt undan manni. Við
kynntumst ungu fólki, sem
byrjaði á að sprauta her-
óini beint i æð án þess að
hafa fyrst kynnzt LSD,
hassi eða marihuana”.
Dagblaðið Le Figaro
staðhæfði nýlega, að
Marseille einni væru
minnst 20.000 heróinneyt-
endur. Arið 1968 voru 3,2 af
hverju þUsundi ungra
manna, sem kvaddir voru
til herþjónustu, taldir
óhæfir til hermennsku
vegna eiturlyfianevzlu.
NU er talan fimm sinnum
hærri. Lögreglan i Mars-
eille fann nýlega fjölda 16
ára stUlkna, sem neyttu
heróins og öfluðu sér fjár
með vændi. Oft hafa fund-
izt sölumenn fyrir utan há-
skóla og menntaskóla,
sem svifast einskis, er þeir
selja hina hættulegu vöru
sina, heróinið..
Frakkar r.eyndu fyrst að
þegja yfir vándanum, þeir
álitu, að unltal ylli aukn-
ingu. Það var álitið, að
hefði gerzt i Bandarikj-
unum, og það var ekki fyrr
en á siðasta ári, að viðhorf
manna til málsins breytt-
ust, er birt var leyni-
skýrsla þess efnis, að árið
1975 yröi ástandið i Frakk-
landi jafn alvarlegt, og
það er nU i Bandarikj-
unum.
Þá var hætt að þegja
þunnu hljóði. Hafin var
opinber herferð til að
vekja fólk til meðvitundar
um ógnir eiturlyfja. A ráð-
stefnu i Frakklandi vakti
franskur fulitrUi máls á
nauðsyn samhjálpar i bar-
áttunni gegn ofneyzlunni.
Innanrikisráðherrann
lýsti þvi yfir i Paris, að
hann teldi heróin helzta
vandamál lögreglunnar.
Hann gaf upp tvö sima-
nUmer og hvatti fólk til að
hringja, ef það lumaði á
einhverjum upplýsingum.
Háum peningaverð-
launum var heitið þeim, er
gáfu upplýsingar, er gætu
leitt til handtöku.
Enn fremur var miklu fé
varið til eflingar lögregl-
unni, og hert var á refsi-
ákvæðunum um eitur-
lyfjasölu og smygl. Arið
1970 fékk enginn þeirra 611
manna, sem dæmdir voru,
þyngri dóm en fimm ára
fangelsi. Ari siðar voru 23
dæmdir til 10-20 ára fang-
elsisvistar fyrir sams
konar brot.
Endurskipulagning
eiturlyf jadeildar
lögreglunnar
Það var fyrst 1. ágUst i
fyrra, að Marcellin innan-
rikisráðherra gerði þær
ráðstafanir, sem Banda-
rikjamenn höfðu beðið.
Hann endurskipulagði al-
gerlega eiturlyf jadeildina.
Hann skipaði Francois le
Mouel, 44 ára lögreglufull-
trUa frá Bretagne, sem
hafði starfað i tuttugu ár
að löggæzlu, yfirmann
hinnar nýju deildar.
Aðstoðarmaður hans var
ráðinn Marcel Morin, fer-
tugur maður með doktors-
nafnbót frá Parisarhá-
skóla.
Morin var sendur til
Marseille til að kynna sér
heroinframleiðsluna þar.
Hann hóf störf þar i ágUst,
og sér til fulltingis hefur
hann 77 menn. Nýliðarnir
voru ráðnir i kyrþey, til
þess að glæpamennirnir
fréttu ekki, hverjir ynnu i
nýju deildinni.
Mannskapurinn i eitur-
lyfjadeild lögreglu Mar-
seille er sundurleit hjörð,
og enginn likist lögreglu-
mönnum. Sumir þeirra
koma aldrei i aðalbæki-
stöðvarnar i borginni.
EinbýlishUs i einu Uthverf-
anna hefur verið tekið á
leigu og þaðan er ráðizt til
atlögu við verstu fjend-
urnar.
Baráttuaðferð Morins
og le Mouels er ekki ný.
HUn var notuð, er alþjóð-
legur fjársvikahringur var
upprættur um 1955. Þá var
uppgötvað, að sU gerð
glæpamanna, sem fengizt
var við, skildi engin verks-
ummerki eftir sig. Þvi var
ekki unnt að biða þess, að
glæpamennirnir lykju
verki sinu, og hefja siðan
rannsóknir. Heldur varð
lögreglan að vera fyrri til.
„Við urðum að finna
okkur grunsamlega
menn,” segir Morin.
„Hver er liklegastur til að
freista gæfunnar næst,
spurðum við okkur. Við
sömdum skrá yfir þá, sem
við grunuðum, og fylgd-
umst með þeim allan
sólarhringinn. Við eltum
þá, unz þeir gerðust brot-
legir, og gripum þá glóð-
volga, meðan sönnunar-
gögnin voru fyrir hendi.”
Þessi aðferð er fjárfrek
og krefst mikils mannafla.
Sérstakir menn voru þjálf-
aðir i að njósna um fólk.
Innbrotsþjófur var undir
eftirliti i heilt ár, áður en
hann brauzt inn og var
staðinn að verki.
Gildran egnd
Þeir eru tiu, sem Morin
hefur helzt grunaða, en
ekki hefur tekizt að sanna
neitt á þa. Sérþjálfaðir
lögreglumenn fylgjast
með þeim allan sólar-
hringinn. Lögreglumenn-
irnir nota margs konar
dulargervi. Sumir eru
flækingar, og aðrir sjón-
varpsviðgerðarmenn,
flutningaverkamenn eða
liggja einfaldlega uppi á
þaki vopnaðir sjónauka og
myndavél.
Starf þeirra er ekki auð-
velt. Bandariskir lög-
reglumenn halda, að her-
óinið sé framleitt á 5-10
stöðum i Marseille og um-
hverfi. Þótt Frakkar vilji
ekki halda neinu ákveðnu
fram, er þetta ekki talið
fjarri lagi.
Reynslan hefur sýnt, að
ekki viti fleiri en fjórir um
hverja hreinsistöð. Þetta
þýðir, að einungis fjörutiu
manns geta visað Morin á
hreinsistöð.
Auk þess eru ýkjur að
kalla þetta hreinsistöðvar.
ÚtbUnaðurinn er ekki
fyrirferðarmeiri en svo,
að hann kemst hæglega
fyrir i litlu eldhUsi eða
kjallara.
Allt sem krafizt er, má
kaupa i kjörbUð án þess að
vekja athygli. Stundum er
UtbUnaðurinn gömul
hrærivél og isskápur, sem
hefur verið breytt dálitið.
Fullkomnasta „vinnu-
stofa”, sem hefur fundizt,
var i eigu fyrrverandi sjó-
manns, sem kunni varla
að lesa og skrifa. Hann
kom frá Korsiku og hét
Joseph Cesari.
Vinnustofa Cesaris var i
þvottahUsi gamals sveita-
bæjar. Afkastagetan var
um það bil 10 kiló i hverri
lögn, og telur lögreglan
það mikið.
Lögreglan fékk lyfja-
fræðiprdfessor til að at-
huga tæki Cesaris, og
sagðihann: „Þetta er ekki
vinnustofa, þetta er eld-
hUs.” Hann lýsti uppskrift
Cesaris á þá leið, að hUn
væri bezt fallin til að baka
með sUkkulaðikökur.
En er prófessorinn efna-
greindi heróin Cesaris i
rannsóknarstofu sinni,
varð hann hissa. 1 ljós
kom, að heróin þessa fyrr-
verandi sjómanns var 98%
hreint. Liklega var það
framleiðsla Cesaris, sem
gerði heroinið frá Mar-
seille svona eftirsóknar-
vert.
Fábrotin vinnsla
Það er einkum þrennt,
sem getur visað mönnum
á heróinvinnslu. t fyrsta
lagi þarfnast framleiðslan
mikils vatns. I öðru lagi er
sterkur rafstraumur
nauðsynlegur. Loks verð-
ur ekki hjá þvi komizt, að
lykt leggi af framleiðsl-
unni.
Alitið er, að glæpamenn-
irnir losi sig við vatnið
með þvi að dreifa þvi yfir
tún og akra. Rafmagnið
fæst Ur aðaltaugum og
lyktin hverfur við góða
loftræstingu.
Auðvelt er að flytja tæk-
in. Unnt er að hefja fram-
leiðslu að nýju sólarhring
eftir að menn hafa þurft aö
færa sig.
Morin viðurkennir, að
erfitt sé að leita uppi felu-
staði framleiðendanna.
Menn eru ekki vinveittir
lögreglunni i Marceille. 1
sumum götum borgar-
innar er varla gerlegt að
elta menn vegna þröngra
sunda. Sums staðar
hlaupa drengir um og boða
komu ókunnra.
Skyldan til náungans er
rik með Suður-Frökkum.
ÞagnarmUr mætir utanað-
komandi, sem spyr nær-
göngulla spurninga.
Aragrúi smyglleiöa
Auðvelt er að smygla
hráefninu til Marseille.
Fimm milljónum bifreiða
er ekið árlega frá ttaliu til
Frakklands. Lögreglunni
er ljóst, að smyglararnir
eiga auðvelt með smygl
annasamasta sumar-
leyfistimann.
„Ef við ættum að stöðva
bila við landamærin, næði
biðröðin fljótt alla leið til
Rómar,” segir tollvörður
ráðaleysislega.
Einnig er auðvelt að
smygla við ströndina. A
hverju sumri koma þUs-
undir lystibáta til franskra
hafna. Það er alvanalegt,
að kasta morfini fyrir borð
á fyrirfram ákveðnum
stað, og siðan hiröir kaup-
andinn það. Litil hætta er
á þvi, að hann verði stað-
inn að verki.
A siðári árum hefur
smyglurum opnazt ný, ör-
ugg leið. Morfin er sent
með tyrkneskum verka-
mönnum frá Tyrklandi til
Vesturþýzkalands. Þaðan
er auðvelt að flytja það til
Frakklands, þvi að toll-
gæzlan á milli efnahags-
bandalagslanda er nánast
engin. Einungis tveir
menn voru handteknir
fyrir morfinsmygl til
Frakklands i fyrra, og
höfðu þeir farið þessa leið.
20 ár eða liflát?
Enda þótt korsikönsku
bófaforingjarnir bUi ekki
við jafngott skipulag og er
hjá mafiunni, er þó eitt
sameiginlegt með þeim:
Ótti uppljóstrara. Sá sem
er handtekinn fyrir her-
óinsmygl, fær i hæsta lagi
tuttugu ára fangelsisdóm,
en þaggað er niður i þeim,
sem kjafta frá, fyrir fullt
og allt.
Bófaflokkarnir nota ná-
unga, sem eru kallaðir
„les gaches”, til að annast
flutninga fyrir sig. Þetta
eru menn, sem inna af
hendi smáverk gegn þókn-
un. Ferðataska með
óþekktu innihaldi er flutt
niður að höfn og einskis
spurt. Vörubil er ekið til
Parisar, og óþekktur mað-
ur borgar, er þangað kem-
ur. Les gaches vita, að
þeir eru ekki að flytja
bibliur, en þeir fá lika
góða borgun.
Aður fyrr var allt heróin
flutt til Bandarikjanna, en
á siðasta ári tók mark-
aðurinn heima fyrir hér
um bil þriðjung. Tvö
morð, sem voru framin
siðari hluta siðasta árs,
gefa til kynna, að bófafor-
ingjarnir liða ekki, að
brotnar séu reglurnar um
að selja ekki á heima-
markaði. Skýringin á þvi,
hvers vegna sá markaður
erorðinn freistandi, liggur
i þvi, að Utflutningur verð-
ur æ erfiðari.
1 janUar réðst lögreglan
til atlögu við bófaflokk,
sem taldi tuttugu Frakka,
Austurrikismann og tvo
Bandarikjamenn. A
tveimur árum höfðu þeir
smyglað meira en 800 kiló-
um.
Handtakan var árang-
urinn af starfi Morins.
Eiturlyfjadeildin hafði
lengi fylgzt með Andre
Labay, sem er þekktur
kvikmyndaframleiðandi
og iðnfrömuður. Labay
var gripinn með 100 kiló af
heróini i bifreið sinni.
Heróinið átti að fara til
Bandarikjanna, og loksins
hafði Morin tekizt að
standa einhvern að verki.
NU er löggæzlan er farin
að bera árangur, þykir
einkennilegt, að fram
kemur ásökun um linkind,
eins og á þingskýrslunni.
Lögregla beggja landa
heldur fram, að samstarf-
ið nú sé betra en nokkru
sinni. Hjálpargögnin, sem
Frakkar nota, koma mest-
an part frá Bandarikj-
unum.oghafa þeim verið
boðin fleiri tæki.
Yfirvöldin hafa lagt
fram verðlaunafé, og hafa
nærri þrjár milljónir
króna verið greiddar fyrir
uppljóstranir.
1 hvert skipli, sem her-
óin finnst i Marseille, er
sýni sent til Ameriku til
greiningar. Vonazt er til,
að brátt. verði fundin leið
til fingrafaragreiningar,
svo að unnt verði að kom-
ast að þvi, hve margar
hreinsistöðvar eru starf-
ræktar.
Watson, bandariski
ambassadorinn, starfar
mikið með frönsku lög-
reglunni.
Starfsmenn við sendi-
ráðið eru hræddir við, aö
samstarfinu verði spillt
með þvi, að Frakkar veröi
ásakaðir fyrir fyrri glöp.
Einn starfsmaður sagði
nýlega: „NU höfum við i
fyrsta sinn fullt samstarf
við Frakka. Framtiðin ein
mun sýna, hvort það sam-
starf ber árangur. Eitt er
vist: Unnið er af krafti.
Sá, sem heldur öðru fram,
veitekki, um hvað hann er
að tala”.
HINIR NÝJll VERZLilNARMEWN
DAUÐANS - HERÚÍNSALARNIR
Ilann er ekki nema 25 ára — en þegar
orðinn gamalmenni og á ekki langt lif
fyrir höndum. Eitt af fórnarlömbum
,,hvita dauðans”.
6