Alþýðublaðið - 20.10.1972, Blaðsíða 11

Kross-
gátu-

Hm u/? T/mfí BlL- Hfí VfíÐ/ PÚK/ lÚ/^N ÚND
V
r/TL 'OSV/ r/Ð
V TfíLfí FjSl/h
/?/Sfi Þor* ro/?. 6RJOT
\
tyfíi ISJ FKRSKh
i vnyNT 5YNG UR
BRuKi FofífíD
RRN ~Dyrr
L TúH/V
5 P/L /£> FlvTi
7>ROP /N/Z

> :s <
í: c: *J iþ ‘ aJ
GN c c Qn '■** cr.
5: Xj 'N. Q ■ 3
oN a3 os C;
— Nei, það er ekkert þesshátt-
ar, Nora. Lindsay reyndi af öllum
mætti að halda stillingu sinni. —
Ég bjóst bara ekki við meiru. það
er allt og sumt.
— Þú talar eins og véfrétt.
Meiru en hverju?
— Meiru en þvi að ég lét lika
móðan mása, á kostnað Shane.
— Aumingja maðurinn. Það er
engin furða þótt hann hafi verið
hrjáður á svipinn þegar ég sigldi
inn. Hann sagði ekki aukatekið
orð. Hlustaði bara á mig og
skálmaði svo burt. Það varð löng
þögn og svo sagði Nora aftur. —
Ætlarðu að segja mér frá þvi,
elskan?
Lindsay hristi höfuðið og Nora
vildi ekki ganga á hana. f stað
þess stóð hún upp og gekk til
systur sinnar.
— Jæja, ég ætla að greina frá
hvað ég sagði við hans Hátign. Ég
tilkynnti honum að mér yrði sér-
stök ánægja að þvi að fá hann
fyrir mág. en ef hann héldi áfram
að valda þér óhamingju með
gerðum sinum, skyldi ég gera
honum lifið leitt.
— Nei, Nora, þetta hefurðu
ekki sagt.
— Vist gerði ég það. Kannski
ekki alveg með þessum orðum, en
þetta er efnið i ræðu minni. Hún
lagði handlegginn um herðar
Lindsay og rauðhærðu höfuðin tvö
voru mjög nærri hvort öðru. — Ég
veit ekki hvað það er, sem fer
ykkur á millþen það er öllum aug-
Ijóst að þið eruð bálskotin hvort i
öðru. Hvers vegna ekki getur
orðið eðlilegt áframhald af þvi, er
ofviða minum skilningi.
— Minum lika. Æ, Nora, þetta
er svo mikill hrærigrautur. Ég
skil ekkert nema það, að af ein-
hverjum ástæðum finnst Shane að
hann ætti aldrei að giftast. Hann
hefur meira að segja sagt mér
það. Huth veit um ástæðuna, en
hún hefur heitið þagmælsku.
Nora færði sig til og dró stól
sinn upp að hliö Lindsay.
— Og virðist þér Ruth styðja
þessa ákvörðun hans?
— Nei, hún segir að hann sé
riddaralegur kjáni og að ég verði
að neyða hann til að draga
þennan draug fram i dagsljósið.
— En það er hægara sagt en
gjört, eða hvað?
— Já. Eg hef reynt allt. Ég hef.
. .ég hef meira að segja játað
honum ást mina. Lindsay eld-
EÐA LÆKNIR D
roðnaði þegar hún sagði þetta.
Svipur Noru var fullur sam-
úðar. en það voru ákveðnir drætt-
ir um munninn. Hún lét sér ekki
lynda að skilja við málið i þessu
ömurlega ástandi.
— Lyn. þú ætlar að halda
áfram að grafast fyrir um þetta,
er þaðekki? 0, ég veit svo sem að
það virðist ekki rétt að vera með
nefið niðri i einkamálum ann-
arra, en það er svo mikið i húfi.
Ég veit hvað það er að vera ást-
fangin og þurfa að biða, eins og
við Peter verðum að gera. En við
erum þó viss hvort um annað og
það er komin ró yfir okkar ást.
Hún þagnaði og valdi orð sin
gaumgæfilega. — Ég á við að við
Peter getum mallað þetta saman
i rólegheitum. En þú og Shane. .
.Það er eitthvað við ykkur, sem
gerir þetta að öðru og meira en
venjulegu ástarsambandi. Ég
held þú hljótir aö likjast pabba.
Ég held að hann hafi búið yfir
þessari miklu ást og þegar hann
hitti mömmu hafi hann vitað að
öllu myndi vera lokið fyrir honum
ef hún gæti ekki endurgoldið ást
hans. Þið Shanehafið fundið hvort
annað og það má ekkert verða til
að stia ykkur i sundur.
— Þú erínú meiri heimspeking-
urinn. Lindsay teygði fram
óstyrka hendi og togaði i lokk af
hári Noru. — Þakka þér fyrir að
Ijá mér eyra og þolinmæði og
þakka þér sömuleiðis fyrir mat-
inn. Hún stóð upp og fór að taka af
borðinu.
Nora fylgdi dæmi hennar eftir
að hafa virt andlitssvip hennar
gaumgæfilega fyrir sér.
1K. kafli.
Nora teygði hendina út undan
sængurfötunum og stöðvaði vekj
araklukkuna. Fjárinn hirði Shane
Gilligan og allar hans finu hug-
myndir! Hún hreiðraði aftur um
sig i hlýjunni og vafði ábreiðunni
um herðarnar. Það var gott og
blessaö að hún skyldi geta verið
hér Lyn til samlætis, en hafði
hann gefið hennar eigin þörfum
nokkurn gaum? Ekki aldeilis!
Það var ekki hann, sem þurfti að
fara á fætur fyrr en venjulega til
að elda morgunverð og komast út
i aðalbygginguna á vakt klukkan
sjö.
Nora ók sér dálítið enn og varp
öndinni. Hún vissi að þessar þöglu
mótbárur hennar voru úr lausu
lofti gripnar. Að hún vildi ekkert
fremur en vera hér hjá Lyn. Og
hún hafði af ásettu ráði stillt vekj-
araklukkuna snemma til að geta
borðað i næði og það enga sjúkra-
húsfæðu. Hún lagði við hlustir og
vonaði að klukkan hefði ekki
vakið Lyn, sem svaf i næsta her-
bergi. Svo smeygði hún sér fram
úr rúminu. Hamingjan góða,
hvað það var kalt! Gott að hún
skyldi hafa munað að leggja i
arininn i setustofunni.
Hún gekk hljóðlega um bústað-
inn, fór i steypibað og klæddi sig i
hreinan einkennisbúning. Svo tók
hún kappa sinn og slá og fór inn i
setustofuna. Þar sá hún sér til
ánægju að eldurinn logaði glatt á
arninum. Hún ætlaði að skara i
honum þegar hún hefði eldað
morgunverðinn.
Hún ætlaði einmitt að fara að
láta flesksneiðar á pönnuna þegar
hún heyrði að barið var að dyr-
um. Hún hlustaði þangað til það
var endurtekið, þá fór hún að
bakdyrunum.
— Hver er þar?
— Shane Gilligan.
—- Hamingjan góða! Hún opn-
aði dyrnar og benti honum að
koma innfyrir. — En sá timi til
heimsókna. Nora vissi að hún
talaði til að breiða yfir vandræði
sin. Hún hafði ekki verið meira en
svo kurteis við þennan mann sið-
ast er þau hittust.
— Fyrirgefðu, Nora. Ég beið
hérna uppfrá og var að vona að
það kviknaði ljós hjá ykkur áður
en ég frysi i hel.
— Beiðstu. . Hún þagnaði við
og starðiá hann án þess að leyna
undrun sinni. — Er það Ruth? Er
hún. . .
— Nei, það verður allt i lagi
með Ruth. Hann gekk lengra inn i
herbergið um leið og hann reyndi
að róa hana. — Mér þykir fyrir
þvi að koma min skuli valda þér
óþarfa áhyggjum. Ruth rumskaði
um fjögurleytið, en hann Peter
þinn var hjá henni og gaf henni
aðra sprautu eftir að hafa gengið
úr skugga um að hún þjáðist ekki.
Ilún vaknar ekki aftur fyrr en sið-
degis i dag. Hann horði á hana
þessu alvarlega, óhvikula augna-
ráði, en brosti um leið og hann
lauk viðskýringuna. Nora fann að
hún brosti á móti og vissi að hann
erfði ekki við hana ósköpin sem
hún hafði látið sér um munn fara
daginn áður. Einnig gerðu orð
hans ,,hann Peter þinn nana vin-
samlegri i hans garð en áður.
— Þú ætlar þá að finna Lyn og.
..hún þagnaði og brosið varð
breiðara, — þú hefur vist ekki
runnið á lyktina og komið til að fá
þér indælan. heitan morgunverð?
Nora, þú ert engill. Lágur
hlátur .hans barst um eldhúsið. —
Eg er ekki viss um hvenær ég
borðaði siðast. Ég skal reyndar
trúa þér fyrir leyndarmáli. Ég er
ekki einu sinni viss um hvers ég
óska mér fremur, Lindsay eða
þessa sem þú ert með þarna á
pönnunni. Hann greip um axlir
henni og gamansemin hvarf úr
andliti hans. Noru var ljóst að
hann hlaut að vera nær aðfram
kominn af kulda eftir veruna úti,
en hann sýndi þess engin merki.
— Þú skilur hvað ég er að
reyna að segja, er það ekki?
— Jú. Hún var eins á svipinn
og hann. — Gg mér er alvara með
það, sem ég sagði i gær. En fyrst
þú helur nú komið fyrir þig vitinu,
ætla ég að fyrirgefa þér. Ég kynni
jafnvel að rausnast til að gefa þér
tvö egg, eins og á stendur.
C'ynthia: PJg gekk framhjá
þessu húsi i morgun.
Tliomas: í guðs bænum — þú
hefur vonandi ekki farið inn.
C'ynthia: Heldur þú, að ég sé
einhver hálfviti? Var hann
ekki búinn að banna okkur að
gera það? Þangað til við fáum
leyfi til þess. Ég var hinum
megin götunnar.
Thomas: Hvernig litur það út?
Viltu nagla?
Cynthia: Já, þakka þér fyrir,
kveiktu i einum fyrir mig.
Þetta er fallegt hús. Steinn.
Svart skyggni nær yfir gang-
stéttina. Ég sá tvö‘ koparskilti
með nöfnum læknanna. Dyra-
vörðurinn stóð úti fyrir og var
að tala við lögregluþjón.
Þetta er hús auðmanna. Það
lagði af þvi peningalyktina.
Mér þætti gaman að vita.
hvað Duke hefur i hyggju.
Thomas: Ég hugsa, að hann ætli
að ræna eina ibúðanna. Hvað
hefur þú hugsað þér að gera?
C'vnthia: Ég ætla að fara til
læknisins og nota nafnið. sem
er á nafnspjöldunum. Ég hef
enga tilvisun, en ég er nýflutt
i hverfið. þarf á lækni að
halda og sá skiltið hans. Ég
ætla að vera búin að naga
neglurnar upp að kviku, áður
en ég fer inn til hans. Ég ætla
að biðja hann aö útvega mér
eitthvað. sem hjálpar mér til
að hætta að naga neglurnar.
Ef hann kemur með ein-
hverjar tillögur, segi ég hon-
um. að ég hafi reynt alls kon-
ar vökva og lökk, og það hafi
allt verið vitagagnslaust. Ég
spyr. hvort hann haldi, aö
vandamálið sé sálræns eðlis.
Ég fæ frá honum tilvisun á
sálfræðinginn i næstu stofu.
Thomas: ljetta virðist góð hug-
mynd.
C'ynthia: Ég kem við á stofu sál-
fræðingsins og tala við hann
eða panta viðtal. Ég fæ hon-
um nafnspjaldið mitt og segi
honum. að læknirinn hafi
visað á hann. Ef ég næ ekki
fullkomnum upplýsingum i
fyrstu heimsóknunum. kem
ég aftur undir einhverju yfir-
skyni. Hvernig lizt þér á
þetta? Einhverjar athuga-
semdir?
Thomas: Já. það er eitt atriði.
Þú ert búin að fá nafnspjöldin
og gott heimilisfang. Þeim
kemur aldrei til hugar að
efast um. að þú búir þar —
þangað til reikningar þeirra
verða endursendir. Og þá
verður það liklega um seinan.
En liklega ættir þú að heyra
álit Dukes á þessu. Fáðu að
vita, hvað á að gera við
reikningana. Ef læknirinn
færi að senda reikninginn
daginn eftir að þú varst hjá
honum. gæti allt farið út um
þúlur. Þú ættir að spyrja
Duke ráöa.
C'ynthia: Já, liklega er það
hyggilegast. Venjulega senda
læknar manni reikninginn
eftir fáeinar vikur eða mánuð
en það er ekkert vit að fara
tefla i tvisýnu. Ég hugleiddi
ekki. hvernig ég ætti að
borga. Veiztu. að einhver heili
er i litla höfðinu þinu?
Tlmmas: Og ég dýrka þig lika
elskan.
Cvnthia: Þetta er ónýtt hass
llvar lekkstu það?
Thomas: Ég fékk það bar:
Likar þér það ekki?
C ynthia :Þetta eru bara grein
og fræ. Reyndirðu það ekk
Thomas: Hann sagðist hí
reynt það.
C'ynthia: H ver !
Thomas: Paul.
Cynthia: Það litla kvikindi. Þá
er ekki að undra, þótt það sé
íélegt. Ég held ég fái mér
heldur sigarettu. Hvernig
ætlar þú að fara að, Tommy?
Thomas: Það verður hægðar-
leikur. Ég geng inn, sýni skil-
riki min og fæ skrá yfir ibúa
hússins. Þegar öllu er á botn-
inn hvolft, er ég að taka
hverfismanntal fyrir hina
nýju endurskipulagningar-
nefnd borgarinnar. Meðal
annarra orða, daginn sem ég
geri þetta, verður þú að sitja i
simaklefanum mestallan
morguninn, þvi það er sima-
númerið á pappirum minum,
ef einhverjum dytti i hug að
kynna sér málið.
Cynthia: Allt i lagi.
Thomas: Þetta ætti ekki að taka
meira en klukkutima. Ég skal
hringja, þegar ég fer. Þegar
ég hef fengið iistann, biö ég
dyravörðinn að hringja til
nokkurra ibúanna og spyrja,
hvort ég megi eiga viötal við
þá. Af fúsum vilja. Engar
átölur. Engin harka. Allt vill
lagið hafa. Ef þeir vilja það
ekki, þá nær það ekki lengra.
Þessar riku tikur eru ein-
mana á daginn. Þær langar
að tala við fólk.
C'ythia: Kemur þú þangað
aðeins einu sinni?
Thonias: Já. Við skulum ekki
treysta gæfunni um of,
elskan. Ég reyni að hafa sem
mest upp úr þessari einu
heimsókn. Ef Duke er ekki
ánægður, þá má fjandinn eiga
hann.
Cynthia : Hefur þú ágirnd á hon-
um?
Thomas: Ég veit það ekki.
Kannski. Ég sagði þér, að
stundum er ég hræddur við
hann. Hann er svo kuldalegur
og fjarlægur. Hann á eftir að
fremja morð.
Cyiithia: Ileldur þú það?
-Thomas: Ég er alveg viss um
það.
Cynthia: Hann gengur aldrei
með byssu.
Thomas: Ég veit það. En hann á
eftir að gera það. Ef til vill
sparkar hann einhvern til
dauðs. Eða notar hendurnar
eða hvað sem er. Honum væri
trúandi til að sparka á milli
fótanna á manni, þangað til
hann lægi dauður.
Cynthia: Guð minn góður.
Tommy.
Thotnas: Þetta er sannleikur.
Þú veizt. að ég er skyggn.
Þannig eru straumarnir, sem
leggur frá honum.
Cynthia: Þá ætla ég ekki að
koma með tillögu.
Thomas: Hvaða tillögu?
Cynthia: Nú, þetta mál er svo
Föstudagur 20. október 1972