Alþýðublaðið - 14.12.1972, Qupperneq 8

Alþýðublaðið - 14.12.1972, Qupperneq 8
VIÐ VÖTNIN STRÖNG Björn J. Blöndal: Vötnin ströng. Frásagnir og minningaþættir. Setberg. Reykjavik 1972. BJÖRN J. BLÖNDAL er náttúrubarnið i hópi islenzkra samtiðarhöfunda. Hann segir svo frá dýrum, fiskum og fugl- um i bókum sinum, að náttúran, sem kölluð er dauð, verður harla liíandi. Björn er veiði- maður og stundar fiskveiðar i ám og vötnum eins og iþrótt, þó að atvinnuvegur sé. Þvi efni gerir hann einmitt skil i þessari nýju bók sinni. Þar rekur hann gæði borgfirzku fljótanna og safnar miklum fróðleik, en blandar hann skemmtilegri kimni og bregöur upp ótal svip- myndum af ýmsum þeim mönn- um, er við sögu koma. Loks eru svo nokkrir þættir, sem likjast einna helzt skáldskap. Af þvi tæi eru til dæmis kaflarnir „Vetrar- kviði”, „Einvera”, „Bernsku- minning” og „Sannur sonur Hvitár”. Þeir eru eins og listrænar smásögur, þó að Björn J. Blöndal rifji þar aðeins upp minningar sinar. Ævistarfið og umhverfið leggur Birni J. Blöndal til efnið i bók þessa, en gildi hennar er eigi sizt fólgið i stilsnilli höfundar. Mér finnst Björn J. Blöndal rita þvilikan stil, að undrum sæti. Auðvitað vandar hann málfar og orðaval og ger- ist jafnvel skrúðmáil stundum, en stillinn gæöir frásagnir hans einkennilegri áferð. Hann ilmar, glitrar og kliðar og lyftir oft frásögninni i æðra veldi list- rænnar túlkunar. Hamingja Björns er sú, að still hans hæfir efninu mætavel og sprettur af djúpri og einlægri tilfinningu. Björn varð rithöfundur af þvi að fæðast, alast upp og starfa við vötnin ströng, fljótin miklu og fiskisælu i Borgarfirði, en gerðist listamaður af þvi að hann náði sérstæðum og blæ- fögrum stil á vald sitt til að spegla skáldskapinn i veru- leikanum. Björn J. Blöndal kvað ein- stakur veiðimaður. Hann er við- fræg afiakló og hefur haft at- vinnu af veiðiskap langa ævi. Eigi að siður metur hann fiskana i vötnum sinum eins og hygginn bóndi húsdýrin og liljur vallarins. Björn er ræktunar- maður og þjónar eðli sinu með þvi að hlutast til um lif og gróður, og hann ann dýrunum, smáum og stórum. Þeim hefur hann kynnzt niðri i ánni, úti á mörkinni og uppi i fjallinu, gerir sér grein fyrir lifnaöarháttum þeirra og veit, að þau eru skyni gædd, þó að mállaus kallist. Ógleymanlegt er að heyra hann segja frá þessum vinum sinum i stofunni i Laugarholti, og svipað gerist við lestur bókarinnar. Mér skilst allt i einu, að Björn sitji i námunda við mig og sé að rifja upp minningar sinar og sögur. Honum er þetta allt veru- leiki, sem hann lýsir af svo næmri innlifun og listrænni túlkun, að likast er skáldskap. Kaflar bókarinnar eru dálitið sinn af hverju tæi. Þættirnir um árnytjarnar og vatnaföngin eru staðbundnir við Borgarfjörð eins og gefur að skilja, og stund- um rekur Björn fróðleik sinn um afla og veiðimennsku af smámunalegri nostursemi, en vist bjargar hann með þeim hætti ýmsum upplýsingum, sem hafa ærið sögulegt gildi og eru honum sjálfum næsta hjart- fólgnar. Svo bregöur hann á leik i þeim köflum, er minna á list- rænar ritgeröir eða jafnvel kunnáttusamlegar smásögur og ég hef áöur getið. Þær gætu hvergi gerzt i viðri veröld nema á árbökkunum i Borgarfirði, en eru til afspurnar um allar jaröir, þar sem islenzk tunga skilst og skáldskapurinn i islenzkum veruleika á erindi við gott fólk. Björn J. Blöndal hermdi mér einu sinni frá veiðifélaga sinum, er var rikur útlendingur. Sá kom til tslands sumar hvert að fiska með Birni i vötnunum ströngu. Útlendingurinn hafði fyrir sið að risa á fætur eld- snemma morgun hvern og hefja veiðar. Þegar hann hafði borið úr býtum þrjá fiska, hætti hann veiðiskap þann dag, og skipti þá engu máli, hvort liðinn var stuttur timi eða langur frá þvi að öngullinn snerti vatnið fyrsta sinni um morguninn. Maður þessi var svo siömenntaður, að hann áleit veiði að draga þrjá fiska úr vatni á einum degi, en dráp að afla meira. En þetta var lika auðugur maður og hafði ekki afkomu sina af veiðiskap. Björn J. Blöndal er hins vegar veiði- maöur að atvinnu. Oft mun hann hafa aflað drjúgum meira en þrjá fiska á einum degi, en samt dylst engum, aö viðhorf hans er hiö sama og út- lendingsins, sem hér átti hlut að máli. Birni er nauðsyn á góðum afla, en væri hann rikur maður, léti hann sér áreiðanlega nægja þrjá fiska dag hvern. Þá hefði hann lika ærinn tima til að skoða landið, umgangast vini sina i dýrarikinu, spjalla við kunningjana i mannfélaginu — og skrifa bækur eins og þessa. Það væri honum sjálfum og Islenzku þjóðinni meira virði en margir fiskar og veit ég þó engan mat betri að kvöldi sumardags en lax nýveiddan við Svarthöfða og soðinn i Laugarholti. Húsbyggjendur — Verktakar Kambstál: 8, 10, 12, 16, 20, 22, og 25 m/m. Kiippum og beygjum stál og járn eftir óskum viðskiptavina. Stálborgh.f. Smiðjuvegi 13, Kópavogi. Simi 42480. „ELZTA HÚS LANÐSINS” ER EKKI NEMA NÆST ELZTA HÚS LANDSINS Stjórnarráöshúsið er elzta húsið í höf uðborginni. Byrjað var á smíði þess árið 1759, það fullgert árið 1764 og hefur þvi náð 200 ára aldri og vel það. Árið 1952 lét Reykvíkinga- félagið setja minningar- skjöld á húsið Aðalstræti 10, Silla og Valda — búðina. Á hann er letrað: ,,Elzta hús Reykjavíkur. Eitt af húsum innréttinga Skúla AAagnússonar land- fógeta 1752." Var skjöldur þessi settur þarna til minningar um, að húsið væri þá 200 ára gamalt. Enginn maður hefur lagt sig eins eftir sögu gömlu Reykjavikur og Arni Óla, ritstjóri, og elzti núlifandi blaðamaður á tslandi. Þegar árið 1962 ritaði hann frásögn um rannsóknir sinar á þessu atriði. Skýrði hann frá þvi, að hann hefði þá til skamms tima flaskaö á aldri hússins. Þegar hann komst að hinu sanna, leiðrétti hann fyrri frásagnir sinar, og gerði grein fyrir niðurstöðum athugana sinna. Þrátt fyrir það stendur skjöldurinn ennþá á húsinu. Að visu mun það vera eitt af húsum innréttinganna, en þetta hús var ekki reist 1752. Upphaflega stóð þarna dúkvefnaöarhús Innréttinganna. Það hús brann til kaldra kola nóttina milli 26. og 27. marz 1764. Stóð það nyrzt húsa Innréttinganna og er brunans getið i mörgum heimildum. Má þar til nefna Arbækur Espólins, bókar Jóns Aðils um Skúla fógeta, auk annála. Árið 1759 var Marcus Pahl sendur hingað frá Kaupmannahöfn til að athuga hag og rekstur Innréttinganna. Dúkvefnaðarhúsið var þá virt á 1500 rikisdali og er þá eina húsið með þvi virðingarverði. I handritasafni Landsbóka- safnsins eru meðal annars, i safni Hannesar biskups Finssonar, ýmis skjöl varðandi verksmiðjurnar i Reykjavik. Þar segir, að brunnið hafi til kaldra kola Dúkvefnaðar- húsið, sem var virt á 1500 rikisdali. Hér er ekkert um að villast. Skömmu siðar er að visu reist þarna annað hús, en nokkru minna. Árið 1807 var það hús keypt fyrir aðsetur handa Geir biskupi Vidalin. Hafði hann þar skrifstofu og bjó i þvi til æviloka 1823. Var það þá kallað Biskupsstofan og siðar Gamla biskupsstofan. Er hún hið merkasta hús, eiida þótt hún sé a.m.k. 12-13 árum yngri en menn héldu. Einkum og sérilagi sýnist þó ástæða til að taka niður minningar- skjöldinn á húsinu. og mætti þá reyndar setja hliöstæða áletrun á Stjórnarráðshúsið, ef einhver spýta úr þvi upprunalega húsi skyldi verða eftir, þegar tekk — og palisander framtaki stjórnvalda er lokið. Samkvæmt rannsóknum Árna óla, blaðamanns og fræðimanns, er. stjórnarráðshúsið við Lækjartorg elzta hús Reykjavíkur. Skjöldurinn stendur samt á verzlunar- húsi Silla og Valda, og verður þar trúlega óhreyfður þótt hið sanna hafi komið í Ijós. BÆKUR TIL BLAÐSINS • • ,,I hjartans leynum” nefnist bók eftir Barböru Cart- land. Útgefandi bókarinnar er Prentsmiðja Jóns Helgasonar. 1 fyrra kom út bókin „Ást er bannvara” hjá sama útgefanda og hlaut hún miklar vinsældir, og hefur nú verið ákveðið að halda áfram útgáfu á bókum hennar i þeirri vissu að þær muni ekki hljóta lakari viðtökur hér á landi en annars staðar. Hin nýja bók er 220 siður að stærð. • • „Birgitta á Borgum” er heiti á bók sem Bókaútgáfan Hildur hefur sent á markað. Höfundur bókarinnar er norska skáldkonan Margit Ravn. Fjallar bókin um einkadóttur efnaðs óðalsbónda sem hefur lengi verið ekkjumaður og alið dóttur sina upp i eftirlæti, enda sér hann ekki sólina fyir henni. Þorsteinn er ungur bóndi á næsta bæ og það hefur lengi veriödraumur óðalsbóndans að dóttirin giftist honum og jarð- irnar yrðu sameinaðar. En Birgitta hefur enga löngun til að binda sig, þó að henni geðjist vel að Þorsteini, sem oft hefur sýnt hug sinn til hennar. Bókina hefur Helgi Valtýsson þýtt og er bókin 170 bls að stærð. • • „Valdið dulda”, frásagnir af dulrænni reynslu nefnist bók sem Vikurútgáfan hefur gefið út. Höfundur bókarinnar, Þór- arinn Jónsson frá Kjaran- stöðum, er einn þeirra mörgu Islendinga, sem hafa á langri ævi fundið návist hins ósýnilega heims alls staðar i kringum sig. Sú reynsla hefur orðið Þórarni til mikillar blessunar. Þórarinn er Austfirðingur að ætt, fæddur að Sjávarborg i Fáskrúðsfirði 1901. Hann greinir nokkuð frá ætt og uppruna, en segir siðan frá ýmsum dularfuilum atburð- um, sem fyrir hann hafa borið á lifsleiðinni. Bókin er 155 siður að stærð, • • „Kviksandur” er meðal bóka sem Bókaútgáfan Hildur hefur sent á markað. Höfundur bókarinnar er skáldkonan Victoria Holt og einn af vinsælustu höfundum undanfar- inna ára, með mikinn lesenda- fjölda beggja megin Atlants- hafsins. Hún hefur skrifað tugi bóka, og meðal vinsælustu sagna hennar eru Menfreyja- kastalinn, Frúin á Mellyn og Kastalagreifinn, sem allar hafa komið út á islenzku. „Kvik- sandur” er spennandi saga um unga stúlku sem leitar aö týndri systur sinni, og er á liður kemur i ljós að ekki er allt með felldu um hvarf hennar. Bókin er 213 siður og Skúli Jensson hefur snúið sögunni á islenzku. • Bókaútgáfa Guðjóns Ó hefur gefið út bókina „1 huliðs- blæ” og fleiri sögur eftir banda- rizku skáldkonuna Pearl S. Buck. Smásagnasafnið i Huliðsblæ er meðal nýjustu bóka hennar, og geymir sögur frá tveimur siðustu áratugum. I þessari bók er meðal annars að finna, eitt frægasta og dáðasta verk skáld- konunnar „Herforinginn og full- trúinn”, hrikaleg mynd af hern- aði i austri og innræti Austur- landabúa. Pearl S. Buck hefur skrifað 25 skáldsögur, og auk þess fjöld- ann allan af smásögum, sem birtar hafa verið i helztu tíma- ritum Ameriku og viðar um heim. Bókin er 275 siður að stærð og þýtt hefur Arnheiður Sigurðardóttir. • Bókaútgáfan Edda á Akureyri hefur gefið út bókina „Braziliu- fararnir” eftir Jóhann M. Bjarnason. „Braziliufararnir” koma nú i þriðju útgáfu, en tvær fyrstu prentanir eru löngu uppseldar. Þegar bókin kom fyrst út á árunum 1905-08, vakti hún mikla hrifningu. Var henni fagnað jafnt af ungum sem öldnum og fór sigurför um landið. Sömu sögu var að segja hjá tslendingum vestan hafs. Árni Bjarnason bjó hina nýju útgáfu undir prentun, en um prentverk sá Prentsmiðja Björns Jónssonar. • „Sumar i sveit”, nefnist barnabók eftir Jennu og Hreiðar Stefánsson, sem Bókaforlag Odds Björnssonar hefur gefið út. Er þetta sagan um hann Svan litla Svansson og hún byrjar á sjálfan afmælisdaginn hans þegar hann verður tiu ára. Mamma hans segir honum frá þvi, að það sé búið að ráða hann i sveit um sumarið og það finnst honum ekkert tilhlökk- unarefni. Þetta er i fyrsta skipti sem hann fer að heiman frá mömmu sinni. En þegar hann kemur til Guðjóns bónda, kemst hann fljótt að raun um, að þar býr gott fólk og sumarið i sveit- inni verður Svani bæði skemmtilegt og lærdómsrikt. Teikningar og kápumynd hefur Baltazar gert. Fyrsta út- gáfa af bókinni kom út 1948, en hefur nú verið aukin og endur- bætt. • „Bréf til tveggja vina” er heiti á bók, sem Mál og menning hefur gefið út. Höfundur bókar- innar er Magnús Stefánsson. Rúmlega helmingur þessarar bókar er langt bréf, sem Magnús Stefánsson (örn Arnar- son) skrifaöi vini sinum, Þór- halli Jóhannessyni, lækni á árunum 1918-20, en var raunar aldrei sent. Bréfið var eins konar skriftastóll, sem hann trúði fyrir þvi, sem honum var helgast og sárast um, sinum innstu hugrenningum og til- raunum til að verða skáld. í siðari hluta bókarinnar eru bréf til Halls Hallssonar, tann- læknis, en með Halli og Magnúsi var ævilöng vinátta. Þessi bréf eru einnig merkileg heimild um þroskaferil Magnúsar sem skálds og manns. • • Ot er komin hjá Stein- holti, barnabókin „Krumm- arnir” eftir Thöger Birkeland. Mads — þekktari sem Krummi — er tiu ára og býr i lit- illi leiguibúð ásamt öðrum i Krumborgfjölskyldunni, föð- urnum, sem er kennari; móður- inni sem er fóstra? stóru systur (fimmtán ára) og litla bróður (á öðru ári). Þetta er skemmtilegt og þægilegt fólk, sem lendir i ýmsu hverdagslega, og þegar Krummi er aðalmaðurinn gerist margt óvænt og skemmtilegt. Hann lendir i margvislegum ævintýrum og segir fjörlega frá. Bókina hefur Skúli Jensson þýtt, en teikningar i bókina hefur Kirsten Hoffmann teikn- að. Bókin er prentuð og sett i Prenthúsi Hafsteins Guðmunds- sonar. Blomin dafna betur án moldar Þótt ótrúlegt megi virðast er moid núorðin óþörf við blóma- ræktun, og það sem meira er, blómin dafna betur, vaxa örar og laufgast betur með nýlegri að- ferð, sem nú er byrjað að reyna hér á Islandi með góðum árangri. Það vill nefnilega svo til að plöntur lifa ekki á sjálfri mold- inni, heldur af þeim steinefnum og sporefnum, sem þær fá úr rigningarvatni eða vatni sem þær eru vökvaðar með. Kona nokkuraustur i bæ, Hilde- gard Þórhallsson. Karfavogi 54, hefur fengið skrásett einkaleyfi á uppfinningunni hér á landi, en hugmyndin er frá Sviss. I viðtali við blaðið fyrir skömmu, sagði hún að þessi nýja aðferð hefði fjölda kosta fram yfir ræktun i mold. Má þar nefna að vandamálið með pöddur, sem lifa i moldinni, er að sjálfsögðu úr sögunni, rótarskemmdir eru óþekktar, engin mold eða vatn berast i glugga eða borö, sem pottarnir standa i eða á. Engin moldarlykt er, og aldrei þarf að skipta um fylliefnið, eins og nauð- synlegt er að gera við blóm, rækt- uð i mold. I stað moldar er notaður mulinn brenndur leir, sem er þrifalegur, enda þveginn áður en hann er settur i pottinn. Hann er aðeins festa fyrir plöntuna. Pottarnir eru af sérstakri gerð, tviskiptir. t' neðri pottinn er látið vatn og sér- stakt næringarefni, en i þann efri er látið fyllingarefnið og sjálf plantan. Ræturnar og fylliefniö draga i sig vatnið með næringunni i og haldast ræturnar þvi alltaf mátu- lega rakar. 1 neðri pottinum er gluggi, sem sýnir hvenær þarf að bæta vatni i pottinn, en það þarf yfirleitt ekki nema á tveggja til þriggja vikna fresti. Þarf fólk þvi ekki lengur að hafa áhyggjur af Farmhald á 2. siðu. Fimmtudagur 14. desember 1972 Fimmtudagur 14. desember 1972 Lesið ykkur til verðlauna Teiknið til verðlauna Sýnið leikni ykkar og hugmyndaflug Bókin gefur unglingnum tækifæri til þess að tjá sig og hugmyndir sínar í myndum tengdum efni bókarinnar. Efni bókarinnar er auðugt myndaefni svo að það er auðvelt fyrir lesandann að grípa atburði frásagnarinnar. Teikniarkir fylgja með bókinni og auk þess gefur b>ókin tækifæri til þess að teikna beint í hana á hinar stóru eyður er til þess voru hugsaðar. Lesið vatidlega bakhlið bókarinnar en hún segir það setn hér vantar. Lestur þessarar barnabókar verður leikur jafnframt því, sem hann hefur hagrænt gildi og á að gleðja barnið í eigin starfi. ÞJÓÐSAGA BYGGGARÐI SELTJARNARNESI - SÍMAR 13510, 26155 OG 17059 JÓN SKAGAN JÓN Sl<AC,AN AXLASkÍpCÍ A TUNQLÍNU MÍNNÍNÓAROQ MyNÓÍR AXLASKIPTI A TUNGLINU Ævi manna er samslunginn vefur atvika, orsaka og afleiðinga. Ráðgáta lífsins verður því oftast torskilin og yfir henni hvílir hula óræðis og óskiljanleika. Oft verður manni ljóst hvernig lítil atvik verða aflgjafi stórra atburða í lífi einstaklinga og stórra hópa manna. Við lestur þessarar bókar séra Jóns Skagans verður manni þetta ljósara en áður. Frásögnin er öll lifandi og skemmtileg í einfaldleik hins frásagnarglaða sögumanns. Þessi bók er skemmtileg myndasýning úr hinu daglega lífi. ÞJÓÐSAGA BYGGGARÐI SELTJARNARNESI - SIMAR 13510, 26155 OG 17059 MÁLARAMEISTARINN íHef opnað nýja glœsilega málningavöruverzlun að Grensásvegi 50 Þorsteinn Gíslason málarameistari. Simi 8-49-50

x

Alþýðublaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.