Alþýðublaðið - 29.03.1973, Síða 6

„Kvikmynd fyrir allar þær kon-
ur, sem hugsað hafa um einn
karlmann á meöan þær hafa elsk-
að með öðrum” — þannig segir i
auglýsingum i Lundúnablöðunum
um „Images”, kvikmynd Robert
Altmans, þegar hún var frum-
sýnd þar i október. Kvenhlut-
verkið er leikið af Susannah
York, sem kjörin var bezta leik-
konan á Cannes-hátfðinni 1972
fyrir túikun sina á þessu hlut-
verki.
Sussannah York var svo lán-
söm að fá sitt fyrsta kvikmynda-
hlutverk i hinni eftirminnilegu
mynd Ronald Noames „Tunes of
Glory”, en þar lék hún dóttur
Alec Guinness. bað var fyrir 12
árum og siðan hefur starfsferill
hennar verið stráður myndum
svo sem eins og „Tom Jones” —
,,A Man for all Seasons” og „XY
og Z” Fyrir hlutverk sitt i „Þeir
skjóta hesta — ekki satt?” var
hún nefnd til Oskarsverðlauna og
fékk brezka Óskarinn fyrir bezta
kven-hlutverkið árið 1970.
Susannah York fæddist i Lond-
on á timum loftárásanna i siðari
heimsstyrjöldinni og ólst upp á
sveitabæ i Ayrshire i Skotlandi.
Hún gekk i skóla i Troon og Nort-
hampton og þá þegar sem ung
stúlka skrifaði hún leikrit, sem
hún, þrjár systur hennar og bróð-
ir „færöu upp” i hinu stóra hljóm-
listarherbergi á sveitabænum.
„Ég hef viljað vera leikkona
eins lengi og ég man, og ég hef
unnið að þvi að segja fram ræðu
Jeanne d'Arc fyrir sjálfa mig frá
þvi ég var 12 ára gömul. Það er
sama ræðan og ég notaði til fram-
sagnar við inntökuprófið i Royal
Academy of Dramatic Arts i
London”, hefur hún sagt.
A meðan hún var við nám i aka-
demiunni vann hún til margra
verðlauna og leikur hennar i „A
Doll’s lfouse” gaf framleiðendun-
um til kynna, að hún byggi yfir
leikhæfileíkum. A fyrstu árunum
öðlaðist hún mikla leikreynslu
þar sem hún var við störf i ýms-
um námshópaleikhúsum, var i
umferðarlátbragðsleikflokki og
lék aðalhlutverkið i mörgum
brezkum sjónvarpsþáttum —
m.a. i „The Crucible” eftir Art-
hur Miller, „The Importance og
Beeing Ernest” eftir Oscar Wilde
og „The Fall og the House of
Usher” eftir Edgar Allan Poe.
Inn á milli tók hún sér fri frá
kvikmyndum og sjónvarpi til þess
að leika aðalhlutverk hjá mörg-
um Lundúnaleikhúsum. Hún tók
þátt i leikhússhátiðinni i Dublin
árið 1970, en þar lék hún i þrjár
vikur i leikriti Shaw's „Menn oe
súpermenn” og hafði Peter
O’Toole sem mótleikara.
Hún hafði leikið i meira en 20
kvikmyndum áður en hún fékk
aðalhlutverkið i „Martröð um
dag”, en aldrei áöur hafði hún
leikið hlutverk, þar sem hún var á
tjaldinu næstum þvi hverja sek-
úndu myndarinnar. Hún rikir yfir
myndinni i þeim mæli, sem næsta
sjaldgæft er, að leikari fái færi á
og það i hlutverki, sem alls ekki
er svo auðvelt að útlista.
Sjálf segir hún: „Konan, sem
ég leik, er geðklofi, að þvi ég held
— ef maður endilega þarf þá að
eyrnamerkja hlutverkið. Raun-
veruleikinn og draumaheimurinn
yfirbuga hana i senn. Hún er
mannvera með frjótt imyndunar-
afl og um leið hrædd við raun-
veruleikann”. Hvað, sem þessu
liður, þá er hér um að ræða kvik-
mynd með óvenjulegum efnis-
þræði, og myndin er einnig ó-
venjuleg vegna afburða góðs leiks
fröken York.
Þessi mjög svo virta kvik-
myndaleikkona, sem starfað hef-
ur með ýmsum þekktustu kvik-
myndaleikstjórunum, á ekkert til
nema hrós um Robert Altmann,
leikstjóra kvikmyndarinnar
„Martröð um dag”. „Það, sem er
svo dásamlegt við Bob er, að á
sama tima og aðrir kvikmynda-
leikstjórar eru hræddir við hug-
myndir, sem komnareru frá leik-
urunum — slikt þykir mér vera
tiltektarsem i — þá býður Bob sér-
hverja nýja hugmynd velkomna
og reynir að byggja á henni. Það,
sem ég virði mest við hann er, að
hann kemur ekki með allt við-
fangsefni dagsins endanlega „út-
spekúleraö” i kollinum, heldur
leitar hann aö lausnum með leik-
urunum og veltir fyrir sér, hvað
út úr þeim lausnum megi fá”.
Ungfrú York vinnur nú að
barnabók, sem fengið hefur heitiö
„In Search of Unicorns” (I leit að
einhyrningum),, — vinaleg bók
um litið fólk, sem hún nefndir
Ums og býr i hellum og litlum
steinhúsum. Bókin segir ýmislegt
um imyndunarhæfileika hennar.
Þegar Altman heyrði um bókina
fékk hann hana til athugunár og
notaði ýmis af tilsvörum i henni i
kvikmyndina — sem andstæðu-
mark fyrir þá manneskju, sem
ungfrú York á að lýsa i kvik-
myndinni.
Fröken York er Ijóshærð og
með grá augu. Hún hefur mikinn
áhuga á ljóðum og skáldritum og
er mjög vandlát i vali. Hún hefur
endurritað barnabók sina a.m.k.
þrisvar sinnum, en vonast nú til
að fá hana gefna út innan
skamms.
ROMMIO
Á FRAMTlDII
— SAMT ERU JAMAIKA MENN FARNIR
AÐ TREYSTA Æ MEIR Á AÐRAR ATVINNUC
Romm-framleiöendur i Vestur-
Þýzkalandi hafa grafið upp
striðsöxina. óvinir þeirra eru gin
og whisky framleiðendur og fyr-
irætlunin er að hrifsa dágóðan
slatta af markaðinum úr höndum
þeirra. Vonast þeir til þess, að áð-
ur en langt um líður verði það
hvorki gin, whisky og jafnvel
ekki vodka heldur, sem seytii yfir
ismolana, biðandi eftir blandi og
sitrónusneið til þess að mynda
snafs. Þeir vilja gjarna sjá
rommið seytla i staðinn.
Eða öllu heldur hvita rommið.
Þetta virðist allt ósköp ánægju-
Koniak er uppáhaldsdrykkur
Vestur-Þjóöverja. Sú er niður-
staða athuguuar, sein gerð hefur
veriö af rannsóknarstofnun neyt-
endainálefna i Nuremberg á
legt og við lok langs, heits dags
geta menn sezt niður með glas af
rommi og rætt saman um lands-
ins gagn og nauðsynjar — og vita-
skuld framgang rommsins I Vest-
ur-Þýzkalandi.
Romm-paradís
Það er á eyjúnum i Karabiska
hafinu, sem romm-paradisin er
og borgin Kingston á Jamaica er
miðstoð rommverzlunarinnar. A
þessum eyjum sprettur sykur-
reyrinn sem óðast, en hann er
grundvallaratriði við bruggun
romms. ör spretta reyrsins bygg-
neyzluvenjum Vestur-Þjóðverja
á áfengi. Konjak og brandy voru
uppáhaldsdrykkir 69% þeirra,
sem spurðir voru. Romm var vin-
sælt hjá 50% , og 46% sögðu, að
ist á þvi heita og rakasama lofts-
lagi, sem Evrópumenn kunna svo
illa við. Leiðin frá sykurreyrnum
og til hins fullbúna romms er löng
og krefst mikillar vinnu og flók-
inna framleiðsluhátta. Árangur-
inn — rommið — hefur svo aðal-
lega verið notað á Vesturlöndum
til þess að velgja sér á köldum
vetrardögum — drukkið sem
grogg, þ.e.a.s. i heitu vatni og
sykri, eða haft út i kaffið.
Það romm, sem þannig er not-
að, er yfirleitt brúnt romm —
sterkt og mjög ilmrikt. Þar til
fyrir þrem árum var megnið af
þvi rommi, sem selt var i Vestur-
Þýzkalandi, rommblöndur, en
upp á siðkastið hefur stöðugt
meiri sala verið i sjálfu hinu ó-
mengaða rommi. Þá hefur salan
á rommi i Vestur-Þýzkalandi
aukizt um sjö til tiu prósent á sið-
ustu árum — en það er meiri
aukning en nokkurs staðar ann-
ars staðar i Evrópu. Þó eru inn-
flytjendur og framleiðendur ekki
ánægðir. Eins og að framan segir
er rommið aðallega drukkið sem
grogg — þ.e.a.s. til þess að ylja
sér við á köldum vetrardögum.
En salan er þá auðvitað háð veð-
urfari. Sé vetur kaldur er mikil
sala i rommi. Sé vetur mildur
dettur salan niður. Og auðvitað
eru romm-mennirnir ekkert yfir-
taks ánægðir yfir þvi að þurfa að
setja allt sitt traust á Vetur kon-
ung. Og svarið hjá þeim er að
kynna hið svokallaða „hvita
romm”. Það er öðru visi romm,
en hið brúna, ekki eins vel lagað
fyrir grogg, en þeim mun betra i
vinblöndur. Það ætti þvi að falla
vel að markaðskröfum Vestur-
Þjóðverja i áfengismálum og auk
þess ekki að geta haft nein slæm
áhrif á söluhorfur hins brúna teg-
undarbróður sins.
Reyndin vestra
En er þessi bjartsýni vininnflytj-
enda i Þýzkalandi um hina góðu
sölumöguleika hvita rommsins á
rökum reist? Framleiðendurnir
benda á reynsluna frá Bandarikj-
unum, en hún er oft góð visbend-
BEZT O
þeim geðjaðist vel að brennivini.
Minnst vinsælustu áfengisteg-
undirnar voru -*in (18%), vodka
(12%) og ákav.ti (10%.„
Athuganirnar sýndu.aö á s.l. ári
Laun syndarinnar
Skipting eyðslu
V-Þjóðverja í
tóbak og
drykkjarföng
órið 1971
Tóbak
Sterk vín
Te og
kaffi
Létt vín
789
KONIAKIÐ
©
Fimmtudagur 29. marz 1973.