Alþýðublaðið - 21.08.1973, Blaðsíða 6

■%
%W
Frumskógagyðjan
Þetta hefur gerzt:
Flugvél hefur hrapað i frum-
skógum Brasiliu og tvennt
komizt lifs af: Hin laglega 17
ára gamla Gloria og ungur
verkfræðingur að nafni Hellmut
Peters. Ef þeim á að auðnast að
komast lifandi úr skóginum,
þurfa þau að ganga 200 km til
næstu byggðar. Þau finna hent-
ugan áningarstað, en Peters
heldur aðeins lengra til að leita
að þurrum eldiviði. Þá finnur
hann öskuhrúgu. Hann hleypur
til baka, en þá er Gloria horfin.
Þá stuttu stund, sem hann var
fjarverandi, hafði hræðilegur
viðburður hent stúlkuna.
Skyndilega stóðu naktir menn
frammi fyrir henni, eins og þeir
hefðu sprottið upp úr jörðinni.
Þeir höfðu málað andlit sin með
lituðum leir.
Brúnu, nöktu mennirnir
■ með máluðu andlitin
störðu á Gioriu, eins og hún
væri andi. óttinn skein úr aug-
um þeirra, en þar var lika ár-
vekni. Þeir voru reiðubúnir að
ráðast á og drepa þessa furðu-
legu veru, ef atferli hennar yröi
eitthvaö grunsamlegt.
grunsamlegt.
Gloria fann á sér, að nú mætti
hún ekkert rangt gera. Hún
þagði.
Hún reyndi ekki að flýja.
Hreyfingar hennar voru ró-
legar. Loks sagöi hún rólega:
,,Ég er ekki óvinur. Litið á mig:
Ég er mannvera eins og þið.
Gerið mér ekkert illt.”
Þessir nöktu, máluðu menn
skildu hana ekki. Þeir lifðu i
öðrum heimi. Þeir þekktu
hvorki rúm né tima, þar sem
þeir bjuggu undir grænu þaki
frumskógarnins, veiddu fisk i
ánum og skutu dýrin i trjánum
sér til matar.
Frumskógurinn var þeirra
heimur. Þeir vissu, að það var
sólin, sem greindi á milli dags
og nætur. Þvi dýrkuðu þeir
daginn en óttuðust nóttina.
Dagurinn var timi lifsins, en
nóttin dauðans.
En hingað var komin vera,
sem hlaut að vera frá sólinni:
mannvera með hvitt hörund. Og
hár hennar var gert af sólar-
geislum.
Nöktu mennirnir breiddu út
faðminn á sama hátt og þeir
geröu á hverjum morgni, er þeir
fögnuðu sólinni.
Þeir réðust á
stúlkuna
Guðirnir höfðu sent þeim litla
sól að gjöf niður til jarðar. Nú
þurftu þeir aldrei framar að ótt-
ast, aö hinn glóandi hnöttur
hyrfi. Nú höfðu þeir eignazt
eingin sól, sem þeir gætu haft
hjá sér i þorpinu.
Þeir steyptu sér allir yfir
þessa dýrlegu veru.
Margir handleggir hófu
Gloriu á loft. Hún ætlaði að reka
upp vein, en röddin brást henni,
og hún missti meðvitund.
Hún komst aftur til meðvit-
undar við það, að volgu vatni
var skvett yfir hana. Hún fann,
að hún var á hreyfingu, og hún
heyrði vatn gjálfra við árar. Ég
er I báti, hugsaði Gloria. Hún
táraöist, er henni varð hugsað
til Hellmut Peters. Einn hinna
nöktu manna hlaut að sitja að
baki hennar, þvi að skyndilega
«var hendi strokið snöggt yfir
andlit hennar og tárin þurrkuð
burtu.
Varðmaður hljóp
æpandi á braut
Vatnið gjálfraði við bátinn.
Honum var róið móti straumi, i
gegnum hringiðu, framhjá
sendnum bökkum, fram með
stórum klettum. Nöktu
mennirnir stundu og svitnuðu af
erfiðinu, þrýstu árunum i vatnið
og knúðu bátinn áfram án
nokkurs hiks.
Gloria settist upp. Naktir
likamarnir fyrir framan hana
voru á sifelldri hreyfingu fram
og aftur gljáandi af svita, og
vöövarnir hnykluðust eins og
gildir strengir undir strekktu
hörundinu. Hár mannanna var
skorið þvert yfir enninu.
Við bugðu á ánni hafði gróður-
inn á báðum bökkum flettazt
saman og myndaði laufþak. Þau

mBmmmmmmmsm
„RÓTTÆKA PLAGGIÐ’ F
UM — NEYÐARÁSTANC
Hér birtist fyrsti kaflinn af
nokkrum, sem Alþýðublaðið
mun birta úr nýsaminni bók
Einars Björgvins, fyrrum þing-
fréttaritara Timans — „Blaða-
mennska fyrir flokkinn”. Bók-
ina skrifaði Einar i sumar og
kemur hún út i haust.
1 bókinni greinir Emar frá
ýmsum nýorðnum atburðum úr
innanflokksmálum Framsókn-
arflokksins og samskiptum
kunnra framsóknarmanna um
mál, sem ekki hafa farið hátt til
þessa.
Að þessu sinni birtist fyrri
hluta kafla, sem Einar Björgvin
hefur valið heitið „Fyrsta
„þátttaka” min i stjórnmál-
um”. Þar segir frá hugsjóna-
mönnum”, sambúðinni á Fram-
sóknarheim ilinu, róttæka
plagginu á þingi SUF, upphaf-
inu að prófkjörsátökunum um
skipan framboðslista Fram-
sóknarflokksins við kosningarn-
ar 1971, og neyðarástandi á
Timanum.
t blaðinu á morgun verður
sagt frá prófkjörinu og úrslitum
þess, mannfagnaði hjá Tómasi
Karlssyni og ræðum þar og haf-
in birting nýs kafla bókarinnar
— „Fréttamennska hafin i þing-
inu”.
Fyrsta „þátttaka”
min i stjórnmálum.
t ágúst um sumarið var ég
genginn i Félag ungra fram-
sóknarmanna I Reykjavik og
sótti kvöldfundi félagsins i húsi
Framsóknarflokksins við
Hringbraut. Þessir kvöldfundir
„BLAÐAMENNSKA
FYRIR
FLOKKINN”
voru haldnir I þvi augnamiði
að móta stefnuna á þingi Sam-
bands ungra framsóknar-
manna, sem halda átti að Hall-
ormsstað um mánaðamótin
ágúst-september.
Ég fór nú fyrst að kynnast
Framsóknarflokknum innan
frá. Ég komst fljótt að þvi, að
aðalmennirnir i röðum ungra
framsóknarmanna voru Ólafur
Ragnar Grimsson og Baldur
Óskarsson. Þeir voru „hug-
sjónamennirnir” og þar af leið-
andi hinir uppreisnargjörnu
ungu flokksmenn. Fannst þeim
litið til formanns flokksins,
Ólafs Jóhannessonar, koma og
flestra annarra, er leiddu flokk-
Einar Björgvin
inn. Hins vegar hafði Ólafur Jó-
hannesson sina menn i röðum
ungra flokksmanna og bar þar
hæst Tómas Karlsson, ritstjóra.
Ég var ekki búinn að taka þátt i
„stjórnmálastarfinu” i marga
daga, þegar ég var sannfærður
um, að samkomulagið á heimili
framsóknarmanna væri verra,
en á flestum öðrum heimiium
landsins, og að á þvi heimili
væri meira glimt um völd og
peninga, en hvernig leysa bæri
þjóðfélagsvandamálin.
Prófkjör um lista Framsókn-
arflokksins i Reykjavik fyrir
þingkosningarnar 1971, átti að
fara fram i september. úr röð-
um yngri flokksmanna voru það
Baldur óskarsson og Tómas
Karlsson, sem sóttu fast að
hljóta þriðja sætið á listanum,
þ.e. næsta sæti á eftir Einari
Agústssyni. Rétt fyrir SUF-
þingið sat ég fund ungra fram-
sóknarmanna siðla kvölds, þar
sem þetta mál var rætt. 1 upp-
hafi var rætt um gott samkomu-
lag ungra framsóknarmanna
um skipan ungra manna i ein af
efstu sætum lista flokksins fyrir
nýafstaðnar borgarstjórnar-
kosningar. Nú væri það spurn-
ingin, hvort áframhaldandi
samkomulag héldist. Fljótt kom
i ljós, að samkomulag myndi
ekki nást. Sumir voru gallharðir
á þvi, að Tómas ætti að vera i
3ja sæti framboðslistans, en
aðrir voru jafn harðir Baldurs-
megin og auðvitað var þegar
ljóst, að hvorugur keppinaut-
anna myndi vikja fyrir hinum.
Imprað var á þvi, að Jónatan
Þórmundsson, prófessor, eða
Elias Jónsson, blaðamaður, og
þáverandi formaður FUF i
Reykjavik, ættu að vera i hinu
eftirsótta sæti. Þeir voru á þess-
um fundi og höfnuðu þvi. Helzti
málsvari Tómasar á þessum
fundi var Alfreð Þorsteinsson,
ritstjóri iþróttasiðu Timans og
þáverandi varaborgarfulltrúi,
en Ólafur Ragnar Grimsson
gætti hagsmuna Baldurs. Ólafur
hélt þvi fram, að Tómas ætti
einungis að halda sig við stjórn-
málaskrif á Timanum. Hann
væri góður sem slikur.
Ég fór á þing SUF og er mér
minnisstæðast þaðan svonefnt
„róttæka plaggið”, þar sem
SUF-þingið átti að samþykkja
harð orð mótmæli varðandi völd
SÍS-fjármálaspekúlanta og ann-
arra slikra i Framsóknar-
flokknum. Ólafur Ragnar
Grimsson og félagar hans höfðu
samið þessa áiyktun, en Tómas
Karlsson var sannarlega ekki
sammálal henni. Hann taldi, að
yrði hún samþykkt gæti það
hreinlega brotið flokkinn niður,
enda gæfi samþykkt hennar
andstæðingunum góðan högg-
SWW—■—hb—mb—mBmnm—
0
Þriöjudagur 21. ágúst 1973