Alþýðublaðið - 22.05.1974, Blaðsíða 3

ÞJÚÐHÁTÍÐARBÆTURNAR
HAFNAR AF KRAFTI
Nú standa sem hæst þjó&hátiðarvegabætur á Þingvallavegi um
Mosfellsheiði fyrir þær 81 miljón króna, sem Halldór E. veitti af
rausn sinni til þeirra hluta. „Þetta er reyndar varanleg vegagerð,
sem er á áætlun, en flýtt vegna þjóðhátiöarinnar og þessari fjárhæð
veitt sérstaklega til hennar”, sagði Snæbjörn Jónasson, yfirverk-
fræðingur hjá vegagerðinni, þegar Alþýðublaðið hafði samband við
hann i gær.
Þessi sérstaka fjárveiting var fyrst og fremst veitt til brúargerð-
ar á Suðurá og Köldukvisl og tenginga þeirra við veginn, og var
byrjað á þessum verkum skömmu eftir páska, að sögn Snæbjarnar.
Einnig hefur verið unnið að lagfæringu og breikkun ræsa á vegin-
um, en það verk hófst i fyrra, og ennfremur verður allur vegurinn
rykbundinn. M.a. er nú unniðað gerðnýs ræsis á Bugðu.
Auk framkvæmdanna við sjálfan Þingvallaveginn verða bæði
Uxahryggjavegur og Gjábakkavegur, þ.e. vegurinn milli Þingvalla
og Laugarvatns, endurbættir, og vegarspottinn frá Leirunum að
fyrirhuguðu hátiðarsvæði á þjóðhátiðinni verður lagður oliumöl.
Þessi siðasttalda framkvæmd hefur verið á fjárlögum i nokkur ár,
að sögn Snæbjarnar Jónassonar, svo i hana heföi liklega verið ráðist
i sumar þótt ekki hefði verið þjóöhátið.
Verslunarráö ákærir Seðlabanka og
ríkisstjórn fyrir stjórnarskrárbrot
Rikisstjórnin og Seðlabanki
islands brjóta stjórnarskrána
með leigunámi i fjármagni inn-
flytjenda, segir Verslunarráð
Islands.
Vegna ákvörðunar um það
skilyrði fyrir afgreiðslu á er-
lendum gjaldeyri til ýmissa
vörukaupa, hélt Verslunarráðið
stjórnarfund I gær, og gerði
ályktanir af þessu tilefni. Sam-
kvæmt auglýsingu verða inn-
flytjcndur að leggja fé sem
nemur 25% af gjaldeyris-
kaupum, inn á bundinn reikning
i Scðlabankanum frá 20. mai til
septemberloka, og greiðast 3%
ársvextir af innistæðufénu.
1 ályktun stjórnar Verslunar-
ráðs segir, að Rikissjóður sé i
raun og veru að taka þvingað
lán hjá innflutningsatvinnu-
vegunum, og komi ekki einu
sinni eðlilegt afgjald fyrir. T’el-
ur Verslunarráð, að hér sé um
að ræða visbendingu um stór-
fellda gengisfellingu innan
fárra mánaða. Séu þessar ráð-
stafanir auk þess s'taðfesting
rlkisstjórnarinnar á þvi jafn-
vægisleysi, sem riki, og ekki
verði lagfært eða leiðrétt nema
með gengisfellingu
Þá segir i ályktun Verslunar-
ráös, að slikar visbendingar
hljóti að auka á spákaup-
mennsku, sem geti, fyrr en
siðar, haft öfug áhrif við það,
sem til kann að vera ætlast.
Telur Verslunarráðið, að ráð-
stafanir eins og þessar geri
lausn efnahagsmálanna erfiðari
og fjarlægari en augljós nauð-
syn beri til.
Nýja brúin á Köldukvisl i byggingu: gamla brúin og hús skáldsins,
Gljúfrasteinn, i baksýn.
Stúlkan í síkinu...
140 þúsund
hænur
Hagstofa tslands hefur nýlega
lokið hænsnatali fyrir allt
landið, byggðu á skattaframtöl-
um i árslok 1971, og samkvæmt
þvi tali voru þá nær 140 þúsund
hænur til i landinu, eða nálægt
60þúsund færri „einstaklingar”
en á manntali Hagstofunnar.
Mest er um hænsnarækt á
Reykjanesi, enda töldust þar
45.557 hænur: þá á Suðurlandi,
40.483 hænur, en minnst er um
hænur á Norðurlandi vestra,
4.177.
Hænsnabú með fleiri en 100
hænum töldust 251 á landinu, en
inn i heildartölu hænsnafjöldans
voru einnig teknar hænur af
smærri búum.
Eitt ræsanna, sem unnið er að þvl að breikka um þessar mundir.
Myndin var tekin á mánudag, þegar umferð var teppt nokkra stund
vegna sementsflutninga að ræsinu. —Ljósm. Þorri.
Gunnlaugur stýrim. Ásgeirsson, X-0:
„Flýtur á meðan ekki sekkur”
hefur fólkið sjálfsagt sagt, sem
sigldi um tima i Opelbil á sýki
nokkru austur á Þingvöllum á
sunnudaginn.
Tildrög voru þau, að fjögur
ungmenni lögðu leið sina þangað
Framboðsflokku ri nn var hvati
þess, sem nú er að gerast
— Það kæmi mér ekki á
óvart, þótt Framboðsflokkurinn
hafi á sinum tima verkað sem
hvati á þær breytingar, sem nú
eru að eiga sér stað i islensku
stjórnmálalífi. Framboðs-
flokkurinn veitti örugglega
dálitlu lofti undir flokka-
skipanina, eins og við þekkjum
hana nú, og mér finnst liklegt,
að það sé eitthvað af þessu lofti,
sem er aðeins að leysa böndin.
Svo mælti Gunnlaugur Ást-
geirsson, fyrrum stýrimaður
Framboðsflokksins, sem bauð
fram við siðustu Alþingis-
kosningar, er blaðamaður
'Alþýðublaðsins hafði tal af
honum i gær.
Þegar sviptingar eru miklar,
er oft leitað til eldri og reyndari
manna og þeir látnir rifja upp
eitthvað úr örófi minninganna,
sem gæti varpað nýju ljósi á
atburðina. Þetta var tilgangur
blaðamanns, meö þvi að hafa
samband við Gunnlaug.
— Við gerðum okkur náttúr-
lega aldrei neinar vonir um að
koma manni á þing, en ég neita
þvi ekki, sagði stýrimaðurinn,
— að um tima fyrir kosning-
arnar voru all mörg okkar
alvarlega hrædd um, að eitt-
hvert okkar lenti á þingi. Þessi
ótti okkar byggðist aðallega á
tali annarra þingmanna um
kjósendur og við þá og um
ástandið i landinu.
Gunnlaugur vildi engu spá um
úrslit komandi kosninga, en
hann sagðist fullviss þess, að nú
væri komið að miðjuflokkunum
að stokka rækilega upp hjá sér.
Þessar kosningar myndu örugg-
lega hafa það i för með sér.
— Alþýðubandalagið hefur
þegar stokkast upp og er nú ein
heild, sagði Gunnlaugur, — og
þvi er komið að hinum flokk-
unum núna. Þessi klofningur,
sem nú er kominn upp i miðju-
flokkunum, er i rauninni mjög
eðlileg þróun. En það gerist allt
svo hrattnúna, það liggur við að
breytingarnar verði á stundar
fresti.
austur þá um daginn, og var öku-
maður einn alsgáður.
Langaði hann i siglingu, og fór
þvi út úr bilnum við bátaleiguna,
til að gá,hvort hún væri opin.
Stúlka ein, sem var farþegi i
bilnum, þoldi ekki þessa bið á
siglingunni, brá sér undir stýri,
setti I gang og ók út I sýki, sem er
ofan við veginn.
Þar flaut billinn góða stund, og
hafði fólkið I honum ekki uppi
neina tilburði til að koma sér i
land, fyrr en billinn tók að
sökkva ,
Komust þau öll klakklaust i
land, en billinn sökk og er vafa-
litið mikið skemmdur af vatni. —
Tvær sögur af
sjónum
Tveir ungir menn úr Vest-
mannaeyjúm fóru nýlega á
gúmmibát upp að suðurströnd-
inni. Ætluðu þeir þar á land, en
þá allt I einu bilaði vélin i
bátnum og lentu þeir i töluverðu
volki. Hundblautir komust þeir
upp á land, hraktir og hrjáðir,
og komust aftur til Vestmanna-
eyja — bátlausir — tveimur
dögum siðar.
Þeirra stopp var stutt, en
fyrir ári siðan fór annar ungur
maður úr Eyjum i samskonar
ferð og hann er ekki ennþá
kominn aftur.
Hann býr nú með heima-
sætunni á bæ einum þar niður
við sandinn, segja okkur kunn-
ingjar i Eyjum.
„ÚTVARPID VIÐURKENNIR KANANN
EN SJÓNVARPIÐ LÉLEGT”
„Rispus” skrifar til Hornsins:
„Oft hef ég velt vöngum yfir
þvi, hvers vegna Alþýðublaðið
birtir ekki sjónvarps- og útvarps-
gagnrýni eða umræðu um þau
mál. Faglega gagnrýni/umræðu,
á ég að sjálfsögðu við.
Helsti gallinn við rikisfjöl-
miðlakerfið er sá, að þannig
veitist enginn samkeppni.
Útvarpið hefur að visu á
siðustu árum viðurkennt sam-
keppnisaðstöðu sina við her-
mannaútvarpið i Keflavik á vissu
sviði: rokkmúsik. Er annars ekki
dálitið broslegt, að viðurkenning
þessara staðreynda skuli koma
frá núverandi útvarpsráði?
Sjónvarpið, aftur á móti, hefur
enga samkeppni — þvi veldur ein-
staklega lélegt hermannasjón-
varp.
Ég er til dæmis viss um, að
sjónvarpið hefði ekki sýnt „65.
grein lögreglusamþykktarinnar”
ef á annari rás hefði verið „Ugla
sat á kvisti”. Enginn hefði horft á
þetta nýja sjónvarpsleikrit. Þeir,
sem horfðu á það á sunnudags-
kvöldið, hafa liklega gert það
meira út úr nauð.
Leikritið sjálft var þokka-
legasta farsi — en af hálfu sjón-
varpsins var frágangur alls ekki
þokkalegur. Hvað hefur orðið af
prófessjónalisma sjónvarpsins?
Kvikmyndatakan i þessu leikriti
var eins og algjör byrjandi hefði
stjórnað.
Mér fannst leikararnir vondir
— nema kannski hundarnir.
Leikari, sem er að gera vel, gerir
sig ekki ánægðan með að hvina
eins og gris og hoppa i kringum
bila eins og músarhræddur kven-
maður. Ef til vill átti þetta allt að
vera stórkostlega hlægilegt, allar
hreyfingar, hver setning, en þá
biðst ég lika afsökunar á fram-
hleypni minni.
„Ugla sat á kvisti”, sem sýnt
var á laugardagsskvöldið hefði
getað orðið ágætis „grand finale”
á vel heppnuð sjónvarpspró-
grömm. Það tókst ekki — og lik-
lega verður að kenna stjárnanda
þáttarins það mest. Það, sem
hann ætlaði að gera þarna um
kvöldið, fór alveg i vaskinn. Sam-
tölin pind og hallærisleg og engin
stjórn á hlutunum.
Hins vegar var hann góður,
karlinn, sem flutti heilsufars-
drápuna.”
Alusuisse:
Dauði eins er
annars brauð
Dótturfyrirtæki okkar i
Nigeriu hagnaðist á oliu-
hækkununum. Verksmiðjupláss
okkar i Apapa er fullnýtt og við
verðum að reisa nýja verk-
smiðju utan við Lagos.”
Svo segir meðal annars i
skyrslu formanns Alusuisse,
Emanuel R. Meyers, flutta á
aðalfundi félagsins 17. april sl.
„Oliuhækkanirnar”, sem hr.
Meyer talar um, stafa af
„oliukreppunni” á Vestur
löndum, sem hafði — og hefur
enn — alvarleg áhrif viða um
lönd.
Alusuisse er einn stærsti
hluthafinn i Islenska álfélaginu.
Slarkaöi fyrir
stolin 100 þúsund
Nýju mokkastelli og fleiri
varningi úr ýmsum verslun-
um i Reykjavik var sökkt i sæ i
siðustu viku, enda hafði aldrei
verið tilgangur kaupandans að
eiga neitt af varningnum, sem
hann verslaði.
Það var nefnilega svo, að
fyrir viku brá maðurinn sér i
Þórskaffi, og stal þar
ávisanahefti af einum sam-
komugesta.
Til þess að geta leyst út
ávisanirnar, sem hann hóf að
skrifa úr heftinu daginn eftir,
fór hann i verslanir og keypti
þar sitthvað og greiddi með
ávisunum, sem voru alltaf
margfalt hærri en andvirði
vörunnar, og fékk þannig mis-
mun.
Mismuninn notaði hann svo
til drykkjuskapar og slarks,
en henti varningnum i sjóinn,
svo hann fyndist ekki i fórum
hans.
Rannsóknarlögreglan hefur
nú náð manninum og er þegar
ljóst, að hann hefur eytt yfir
100 þúsund krónum i drykkju-
skap á einni viku.-
o
Miövikudagur 22. maí 1974.