Alþýðublaðið - 10.12.1974, Page 3

Vill menntamálaráðuneytið
styrkja frekari rannsóknir
dr. Arnórs Hannibalssonar?
„A þeim stutta tima, sem mer
var ætlaður til þess að athuga
aðstæður á sérkennslumálum
og þörf á sérkennurum, á sið-
astliðnum vetri og vori, var
auðvitaö naumast unnt að gera
meira en athuga yfirborðið,”
sagði dr. Arnór Hannibalsson i
viðtali við blaðið.
„Við það bætist svo, að til þess
að ná til skólanna, áður en þeir
lykju störfum varð að hafa hlið-
sjón af þvi, að sumir þeirra
hætta um og uppúr aprillokum,
sem þrengdi enn möguleikana.
Ég varð þvi að byggja, að veru-
legu leyti á áliti skólastjóranna
á hverjum stað um sérkennslu-
þörfina. Upplýsingar, sem þeir
fúslega veittu og án efa voru
réttar, snertu að mestu tölu
þeirra nemenda, sem væru
hjálparþurfi. Hitt féll meira i
skuggann, að gaumgæfa i
hverju hjálpin yrði að vera fólg-
in, þar eð margt gat til greina
komið og kom, sem ýtarlegri
rannsóknar þurfti við.
Samkvæmt beiðni námsstjór-
ans á Austurlandi, Kristjáns
Ingólfssonar notaði ég þó tals-
vert af tima minum til sálfræði-
legra athugana á svæði hans.
Þar var ég i marsmánuði og
framkvæmdi nokkuð af greind-
arprófun, eftir ábendingu hlut-
aðeigandi skólamanna. Aætlun-
in, sem ég upphaflega gerði, að
kynna mér sérkennsluþörfina i
þessari fyrstu lotu, fór þvi nokk-
uð úr skorðum og varð lauslegri
en ég hefði viljað og vert væri.
Nánari rannsóknir á, i hverju
vandkvæði nemenda eru fólgin,
krefjast mikils tima. Auk við-
tala við skólann, sem hlut á að
máli og nemendurna, þarf og
ekki sist viðræðu við foreldra og
upplýsinga um aðstæður barn-
anna. Að öðrum kosti er litt
hugsanlegt, að gera sér raun-
hæfa grein fyrir vanda hvers og
eins. Lausn á vanda skólanna
vegna nemenda, sem falla ekki
inn i kerfið, byggist á þvi, að
unnt sé að kafa til botns i við-
fangsefnið. Greindar- eða
þroskapróf geta gefið dýrmætar
endingar, en eru siður en svo
einhlit.”
„Eftir þessu að dæma telur þú
þá, að knýjandi nauðsyn sé, að
fylgja þessum rannsóknum eft-
ir, til þess að af þeim megi
verða veruleg not fyrir skólana,
eða er ekki svo?”
„Jú, þetta er aðeins frumstig,
sem bendir á, hver er tala
þeirra sem aðstoðar þarfnast i
einhverri mynd. Við gætum sagt
að það, sem ég gat áorkað væri
að telja toppana á isjökunum,
en litiö skoðað nema það, sem
uppúr stendur, og það er smá-
vægilegt borið saman við það,
sem undir yfirborðinu leynis.”
„Og hvað viltu svo telja aðal-
vandann, sem skólarnir eiga i,
eftir þessa athugun þina?”
„Tvimælalaust er það skortur
á sérkennurum og þvi næst er
fjárskortur til þess að hagnýta
kunnáttuþeirra, þar sem þeir
eru þó fyrir hendi. Annars er
málið þannig vaxið, að minum
dómi, að sérkennsla er engan
veginn eitt og hið sama. Þar
koma ýmis atriði til, s.s. mál-
„Stjórnunarlegt aðhald
menntamálaráöuneytisins
er yfirboröslegt og
fálmandi........”
Eitt þeirra atriða, sem Vil- menntamálaráðherra, og Birgir
hjálmur Hjálmarsson Thorlacius, ráðuneytisstjóri,
HORNID
tilgreina sem forsendu ákvörð-
unar þeirra að vikja dr. Braga
Jósepssyni úr starfi deildar-
stjóra i menntamánaráðuneyt-
inu, er grein, sem hann skrifaði
i timaritið „Heimili og skóli”
fyrr á þessu ári.
I inngangi að grein dr. Braga
i umræddu timariti segir: „Um
leið og blaðið óskar Braga allra
heilla i starfi, þakkar það hon-
um fyrir timabæra og einarð-
lega skrifaða grein um málefni,
sem alltof sjaldan hefur verið
rætt hér á landi."
í niðurlagi umræddrar grein-
ar dr. Braga Jósepssonar segir
m.a.:
„Það er eitthvað meira en
litið bogið við þá skólastefnu,
Fyrir alla muni haldið
þið rannsókninni áfram
„Hallur” skrifar:
„Heiðraða Horn!
Ég hef fylgst með leitinni að
Geirfinni, og mér fellur vel það
sjónarmið lögregluyfirvalda, að
nú sé kominn timi til að láta
ekki fólk hverfa öðru visi en
itarleg rannsókn fylgi á eftir.
Mannahvörf eru ætið grunsam-
leg, nema fyrir liggi óyggjandi
sannanir um, að engir útanað-
komandi aðilar hafi átt þar hlut
að máli. Það er óþolandi
að lögreglan skuli alltaf ganga
út frá þvi sem visu, að finnist
einhver hengdur, þá hafi hann
hlotið að hengja sig sjálfur.
Ekkert er auðveldara fyrir tvo
eða þrjá menn en hengja mann,
velta siðan um stól og láta lita
svo út að um sjálfsmorð sé að
ræða. Ýmis fleiri dæmi mætti
nefna, þar sem grunleysi veldur
þvi að mál eru ekki skoðuð niður
i kjölinn.
Hefði Geirfinnur hitt stefnu-
mótsmanninn hið fyrra sinnið,
og engar orðræður átt sér stað
milli Geirfinns og skurðgröfufé-
lagans, eins og þó varð, er Geir-
finnur geröi aðra tilraun til að
hitta manninn, þá hafði hvarf
hans veriö talið „eðlilegt”, og
engin sérstök rannsókn farið
fram umfram það sem venju-
legt er, þegar maður hverfur.
Strax og myndin var birt af
stefnumótsmanninum i sjón-
varpinu, komu boð frá Akureyri
um, að þar hefði maður á rauð-
um Fiat með G-númeri verið á
ferð. Blllinn og eigandi hans
virðist ekki fundinn enn. Leik-
manni finnst ekkert auðveldara
en fletta upp i spjaldskrá yfir G-
númer, og finna bilinn þannig,
þvi það eru engar sjálfsagðar
leikreglur i svona máli að menn
verði að gefa sig fram.
Nú er til lýsing af stefnumóts-
manninum, og til er sjónarvott-
ur. Hvar er þá auðveldara en
fletta i gegnum myndir, sem
menn verða að skilja eftir, þeg-
ar þeir fá ökuskirteini, vegna
þess að miklar likur eru á að
maðurinn hafi fengið ökuskir-
teini. Þetta er að visu mikil
fyrirhöfn fyrir sjónarvottinn, en
hún er þó ekkert á móti þeirri
fyrirhöfn sem fylgir þvi að fá
menn til að gefa sig fram i
svona máli.
Og að siðustu þetta. öliklegt
er að nokkuð sé athugavert við
manninn sem fór til útlanda á
fölsku nafni. Fólk er nú farið að
fara i skemmtireisur oft á ári,
og gjaldeyrisyfirvöld draga við
sig yfirfærslu á sömu persónu
þvi oftar sem hún fer. Þeir sem
eru ferðasjúkir á annað borð og
þurfa mikið „vino rosso”, eiga
þvi ekkert ráð betra en gefa upp
rangt nafn, ætli þeir að halda
fullri gjaldeyrisyfirfærslu við
endurteknar utanfarir á sama
árinu. Það verða að líkindum
ekkert nema jónar jónssynir
sem fara utan á næstunni i
fylgd með jónum jónsdætrum.
En hvað sem þessu liöur:
Fyrir alla muni haldið þið rann-
sókninni áfram, og hættið i eitt
skipti fyrir öll að setja sjálfs-
morðsstimpilinn á öll mál, þar
sem morðinginn stendur ekki
yfir likinu þegar aö er komið”.

SJKIPAUÍGCRÐ rikisins
M/s Hekla
fer frá Reykjavik laugardaginn
14. þ.m. austur um land til Akur-
eyrar og snýr við austur um til
Reykjavíkur. Vörumóttaka:
þriðjudag, miðvikudag og
fimmtudag.
helti, lesblinda, greindarskortur
á ýmsum stigum o.m.fl., sem
hvert fyrir sig krefst kunnáttu-
manna i þeim atriðum, sem við
er að glima. Þetta er eins og
með likamlegu meinin. Læknar
sérhæfa sig, til þess að geta með
árangri fengist við tiltekinn
sjúkleika, en spanna ekki allt
svið mannlegra meina. Aðalat-
riðið er, að þessir menn séu
fyrir hendi og að unnt sé að
beita kunnáttu þeirra og tækni
á réttum stöðum og við sóma-
samlegar aðstæöur.”
„En svo fórst þú aðra ferð og
þá um minna svæði.”
„Já, bæði námsstjóri og
skólastjórar á Eyjafjarðar-
svæðinu óskuðu eftir þvi, að ég
kæmi aftur til nánari rann-
sókna. Ég var þar I október-
mánuði og beitti mér eingöngu
að rannsóknarstörfum. Þetta
var þeirra einkaframtak, en þó
mun vera munnlegt loforð
menntamálaráðherra um helm-
ingsgreiðslu til skólahéraðsins
við uppgjör i vor. Ég beitti mér,
eftir samkomulagi, aðallega að
greindar- og þroskaprófum eftir
þvi, sem við varð komið, gerði
skýrslur þar um og vann nokkuð
að athugun einstaklinga. Hér er
um að ræða undirstöðurann-
sóknir, sem eru nauðsynlegar,
til þess að geta reist á þeim ein-
staklingsrannsóknir, svo að
komist verði sem næst þörfum
hvers og eins.”
„Þessu er þá ekki lokið að
þinum dómi?”
„Ég held að það sé að engra
dómi. Hér er aðeins um upphaf
að ræða, en ég vona, að það sé
þess eðlis, að á þvi megi byggja,
svo langt sem það nær.”
sem gerir nemendur fráhverfa
heilbrigðu námi og tvistigandi
og áttavillta, þegar kemur að
þvi að fara að velja sér atvinnu
og lifsstarf. Þannig áhrif hefur
rikjandi hugsunarháttur einmitt
haft á börn og unglinga þessa
lands.
Það er oft talað um lengingu
skólatimans og er það mál út af
fyrir sig mjög athyglisvert. Ef
gengið er út frá þvi, að skóla-
lærdómur sé góður og gagnleg-
ur hverjum þjóðfélagsþegn, er
aukið skólanám vissulega æski-
legt. En málið er ekki svo ein-
falt. Astandið I kennslumálum
þjóðarinnar er fjarri þvi að gera
gott og á framhaldsskólastiginu
er það i algerum molum.
Stjórnarlegt aðhald mennta-
málaráðuneytisins er yfirborðs-
legtog fálmandi og framkvæmd
og stefnumótum á málefnum
þessara skóla ber það meö sér, !
að þeir, sem við stjórnvölinn
sitja, hafa ekki nægilega innsýn
i hvað gera skal. Þetta er sorg-
arsaga islenskra skólamála enn
i dag. Það er ekki fráleitt að
fullyrða, að ráöamenn þessa
stóra málaflokks standi hrein-
lega gegn þvi, að hér verði úr
bætt. Hve lengi getur þetta
gengið? Hve lengi ætla islenskir
skólamenn að horfa á aðgeröar-
lausir? Er furða þótt menn séu
farnir að horfa vonaraugum til
unga fólksins, sem hlýtur að
skilja þetta eymdarástand?
Embættismannakerfið okkar
hefur vissulega þanist úr og það
út af fyrir sig er ekki óeðlilegt.
En þegar þetta stjórnunarkerfi
okkar verður jafn sjúkt, ráð-
þrota og steinrunnið eins og
raun ber vitni, þá liggur ljóst
fyrir, að báknið verður aðeins
sterkara tii niðurrifs og þjóðfé-
lagslegrar óþurftar.”
Þeir róa
„Rækjuverksmiðjan Særún
hf. á Blönduósi getur bætt við
sig einum rækjubát strax.
Hráefni greitt samkvæmt
Vestfjarðasamningum”.
Þannig hljóðaði auglýsing,
sem lesin var upp i hádegisút-
varpinu i gær. Og viðbrögðin
við auglýsingunni létu ekki á
sér standa. Á sjöunda timan-
um I gær höföu eigendur
þriggja rækjubáta við Húna-
flóa gefið sig fram og látið i
ljós áhuga á að færa viðskipti
sin yfir til verksmiðjunnar á
Blönduósi vegna óánægju meö
viðskipti sin hingað til við aðr-
ar verksmiðjur á Húnaflóa-
svæðinu.
Sjávarútvegsráðuneyt-
hafði i gærkvöldi til ihugunar,
hvort það hefði fyrir sitt leyti
eitthvað við það að athuga, að
rækjuafli veiddúr á Húnaflóa-
svæðinu væri seldur hæstbjóð-
anda.
Eins og fram kemur i aug-
lýsingu Særúnar hf. vill verk-
smiðjan á Blönduósi greiða
fyrir rækjuna sama verð og
verksmiðjur við Arnarfjörð
og ísafjarðardjúp greiða fyrir
hana, en það verð er allmiklu
hærra en verðið, sem verk-
smiðjurnar á Húnaflóasvæð-
inu greiða, og þar af leiðandi
allmiklu hagstæðara bæði
fyrir sjómenn og útgerðar-
menn.
Vegna veðurs reru rækju-
bátar á Húnaflóasvæðinu ekki
i gær og fyrradag, en gert er
ráð fyrir, að þeir fari á sjó i
dag, þar á meða! mb. Nökkvi
HU 15 og mb. Aðalbjörg HU
25, sem sjávarútvegsráðu-
neytið hefur svipt leyfi til
rækjuveiða fyrir brot á leyfis-
skilmálum, sem eigendur
þeirra telja, að hvergi sé þó að
finna i leyfisbréfunum sjálf-
um.
og verða
kærðir
„Komi annar hvor eða báðir
Blönduóssbátarnir, sem sviptir
hafa verið sérstöku leyfi til
rækjuveiða, með rækjuafla að
landi, munu þeir verða kærðir
fyrir ólöglegar togveiðar i land-
helgi og kæran send sýslu-
manni”, sagði Þórður Ásgeirs-
son, skrifstofustjóri i sjávarút-
vegsráðuneytinu, i samtali við
Alþýðublaðið i gær, þegar hann
var spurður, hver yrðu viðbrögð
ráðuneytisins, ef umræddir
tveir bátar héldu áfram veiðum,
þrátt fyrir leyfissviptinguna.
„Við verðum ekki með neinar
drastiskar ráðstafanir i höfn og
munum ekki og þurfum ekki að
leita aðstoðar landhelgisgæsl-
i unnar, þó að bátarnir tveir
reyni að halda áfram veiðum”,
sagði Þórður ennfremur, og
nætti við: „Ég býst ekki við, að
þeir haldi lengi áfram, ef þeim
verður gert að greiða land-
helgissekt fyrir hvern róður. Og
þess er einnig að geta, að skip-
stjórinn á öðrum bátanna, sem
er aðeins 17 ára gamall, og var
með undanþágu til skipstjórn-
arréttinda, hefur nú verið svipt-
ur réttindum, þ.e. undanþágan
hefur verið afturkölluð af sam-
;önguráðuneytinu”. —
LONDON
dömudeild
Morgunsloppar stór og lítil númer.
Náttkjólar, náttföt. Töskur,
hanskar og peysur, mikið úrval.
LONDON
D
Þriöjudagur 10. desember 1974.