Alþýðublaðið - 19.01.1975, Blaðsíða 7

Siðastliðið fimmtudagskvöld
var nokkurs konar „Jamsessi-
on” haldið i Sigtúni á vegum
Klúbb 32. Komu þar fram hljóð-
færaleikararnir: Jakob
Magnússon, sem jafnframt var
nokkurs konar stjórnandi eða
hljómsveitarstjóri, Hrólfur
Gunnarsson, trommuleikari hjá
Júdas, Rúnar Georgsson á
saxófón, Tómas Tómasson sem
teygði bassann, Björgvin Gisla-
son pelican á gitar, Askell Más-
son á trumbur og flautu, og svo
söngtrió nokkurt sem eftirtaldir
skipuðu: Helga Steinsson, Drifa
Kristjánsdóttir og Janis Carol.
Þarna var komið saman ein-
valalið tónlistarmanna og var
ætlunin að „gera góða hluti”,
þ.e.a.s. spila nokkur vei valin
lög. Það verður þó þvi miður að
segja, að þarna fór gott tækifæri
fyrir litið, þar sem búið var að
smala saman þessum mann-
skap. Allt það sem kallast getur
„Sound” fór fyrir ofan garð og
neðan og öll hljóðfæri illa stillt
innbyrðis. Þetta mun mest hafa
verið þvi að kenna, að eitthvað
bilaði i söngkerfi þvi sem búið
var að smala saman þannig að
ekkert kom út úr þvi af viti.
r i i
X OG ANKAB
JUDAS: Rótarinn fær sömu
laun og hljóöfæraleikararnir...
Þeir félagar i Júdas gerast nú
stórtækir, og hafa fært út
kviarnar upp á siðkastið.Hafa
þeir nú bætt við tveimur mönn-
um i hljómsveitina en það er
hljóðblöndunarmaður og svo
rótarinn. Sá sem sér um hljóð-
blöndun er Hjörtur Blöndal,
hingað til þekktastur fyrir upp-
tökur i H.B. stúdió sem hann á
og rekur. Þá hefur verið tekin
upp sú nýjung innan hljóm-
sveitarinnar, að rótarinn fær
sömu laun fyrir kvöldið.og aðrir ■
i hljómsveitinni. Þetta mun
vera einsdæmi hér á landi.
Þetta er snjöll ráðstöfun, þvi að
nú geta þeir tryggt sér bestu
rótarana, auk þess sem þeir
hljóta að leggja sig alla fram
um að allt gangi snurðulaust
fyrir sig þar sem það er jafnt
þeirra hagur sem hinna. Þá er
það einnig þjóðræði að hafa sér-
stakan mann i hljóðblöndun, þar
sem þá nást möguleikar á miklu
betra „soundi” og hægt að nýta
„mixerinn” miklu betur en
áður. Menn skyldu þvi ekki reka
upp stór eyru þó að Júdas komi
til með að hljóma betur en aðrar
hljðmsveitir hér á landi á næst-
unni.
Það má nærri geta, að þegar
sjö menn þiggja sömu laun, þá
verður að taka riflega fyrir
þjónustuna, enda munu Júdas
tæplega falir um þessar mundir
fyrir minna en svona 80.000
krónur eða svo. Þá fara þeir nú
aö sið erlendra hljómsveita, og
hafa sett inn i samninga ákvæði
um snittur og mat þar sem þeir
spila, og skal fæðið vera til reiðu
áður en þeir byrja. Júdas spila
sem sagtekkiá fastandi maga á
næstunni, og er það vel.
r
N
DANCING
MACHINE/JACKSON FIVE
TAMLA MOTOWN
Jackson Five hafa verið
meðal vinsælustu skemmti-
krafta i Bandaríkjunum um
árabil, og mörgum sinnum
verið með lög sin á vinsældar-
listum. Tónlist sú sem þeir
flytja er soul-tónlist, og hafa
þeir byggt á sömu vinsældar-
formúlunni undanfarin ár. Þeir
hafa þvi ekki verið að stefna
ferli sinum i hættu með neinum
nýjungum hingað til, og svo er
einnig með „Dancing
Machine”, hún er dæmigerð
„Jackson Five” plata, þar sem
syngja það sama og undanfarin
ár, og hvergi vottar fyrir stefnu-
breytingu. Ekki verður þó sagt
að hún sé léleg, þótt kominn sé
timi til að þeir fari að breyta til.
Platan er pottþétt, nóg af lögum
á henni sem vænleg eru til vin-
sælda, eins og til dæmis
„Dancing Machine’, The Life og
the party” og „she’ s a rythm
child”. Það er kominn timi til,
að tónlist þeirra eldist til jafns
við þá, en þangað til verða þeir
þó alltaf „barnastjörnur”.
YOU/GONG VIRGIN
Enn ein úrvals-platan frá hinu
nýstofnaða plötu-fyrirtæki,
Virgin Records. Virgin records
eiga eitt skemmtilegasta stúdió
i Bretlandi, og ef dæma má eftir
þeim plötum sem þaðan hafa
komið, þá virðist það býsna góð
hugmynd að breyta gömlu
óðalssetri i eitt allsherjar stúdió
með fæði og húsnæði. Það voru
einmitt Virgin sem gáfu út met-
söluplöturnar með Mike
Oldfield (Tubular bells, Hergest
Ridge), Tangerine dream og
Edgar Fröese. Tónlist Gong er
mjög i ætt við fyrrgreindar
plötur, og virðist það vera
stefna Virgin að gefa út þróaða
tónlist, sem litið er af i Bret-
landi þessa dagana. Miklar
impróviseringar og lagleysa
einkenna tónlist Gong, og tón-
listin er mjög þungmelt, þó að
góð sé, hafi maður tima til að
kafa i hana. Þetta er alls ekki
tónlist sem fellur að smekk
flestra er á popptónlist hlusta,
og þvi er hún ólikleg til vin-
sælda, en þeim sem vilja fá eitt-
hvað til að melta, er eindregið
bent á þessa plötu.
THERE’ S THE
RUB/WISHBONE ASH MCA
Flestir aðdáendur Wishbone
Ash héldu að dagar þeirra væru
taldir, að minnsta kosti i þeirri
mynd sem þeir voru og að þeir
gætu ekki haldið uppi merkinu.
Nýjasta plata þeirral. „There’ s
The Rub” sýnir þó fram á að
ekki var ástæða til slikrar svar-
tsýni. Hinn bráðsnjalli gitar-
leikur sem var annað aðals-
merki þeirra ásamt söngnum,
er enn til staðar, þó að greini-
lega megi heyta að Andy err
ekki til staðar. Virðast þeir
hafa þjálfað sig upp i að fylla
það skarð sem myndaðist er
Andy hætti, i stað þess að bæta
inn nýjum manni. Verður ekki
annað sagt, en að þetta hafi
tekist vonum framar. Lög
þeirra eru ennþá þessar
skemmtilegu melódiur sem
fljóta áfram með ivafi
gitaranna og góðum röddunum
og söng. Platan er öll mjög jafn
góð, og ekkert sérstakt lag tekur
öðru fram við fyrstu heyrn.
Gömlum aðdáendum Wishbone
Ash er þvi óhætt að taka gleði
sina aftur, að minnsta kosti i
bili.
MUDROCK/MUD
RAK
Drullurokk myndu vist ýmsir
vilja islenska þessa tegund tón-
listar og lái ég þeim það ekki.
Hljómsveitin Mud hefur að
undanförnu tröllriðið breska
vinsældarlistanum með lögum
eftir verksmiðjuna Chinn?-
/Chapman. Sú lagaverksmiðja
hefur nú undanfarin ár rutt út
úr sér keimlikum lögum, fullum
af mismunandi hljómsveitum,
svo sem Suzy Qyatro, Sweet og
svo Mud. Af þessum hljóm-
sveitum hefur Suzy áreiðanlega
verið best, en Mud lökust. Lögin
hafa öll haft það sér til ágætis,
að vera samin i þeim takti sem
okkur finnst ósjálfrátt best að
dansa eftir, og þannig hafa þessi
lög komist til vinsælda i gegnum
diskitekin erlendis. En það er
litið annað hægt að segja um
þessi lög annað en pottþéttar
formúlur og góðar upptökur, og
ekki skánar það þegar Mud taka
fyrir lög eftir aðra en verk-
smiðjuna, og leita i þvi skyni
aftur i timann og misþyrma
„Hippy hippy shake”, og öðrum
gullaldarlögum.
SHEER HE ART
ATTACK/QUEEN EMI
Queen hafa breyst töluvert frá
siðustu plötu sinni að þvi leyti,
að tónlist þeirra er nú mun
meira við það niðuð við seljast
meira og ná til fjöldans. Þannig
eru iögin nú stutt og frekar
endaslepp þar sem áður var um
samstæöar hliðar að ræða.
Þetta verður þó aðeins til þess
að leggja meiri áherslu á getu
Queen til þess að spila þungt
rokk. Raddanir þeirra eru i ætt
við Sparks, en tónlistin er þó
frábrugðin. Af þessari plötu er
lagið Killer Queen þegar búið að
ná miklum vinsældum i Evrópu
en mörg lög á plötunni eru þó
ekkert siöri. Platan tilheyrir
tvimælalaust hinu hreinræktaða
breska rokki, og er með þvi
betra sem komið hefur frá þeim
vigstöðvum að undanförnu. Góð
lög eru til dæmis, „Flic of the
wrist, Bring bask that Leroy
Brown” og „Brighton Rock”.
Platan mun örugglega auka við
vinsældir þeirra hérlendis, sem
þó eru nú þegar töluverðar.
Agæt rokk-plata.
OFANGREINDAR PLÖTUR ERU FENGNAR AÐ LÁNI í FACO, LAUGAVEGI 89.
Sunnudagur 19. janúar 1975.
o