Alþýðublaðið - 03.12.1975, Blaðsíða 8

HORKID sími 81866 - eða sendið greinar á ritstjórn Alþýðublaðsins,Sfðumúla 11, Reykjavíkj
SJónvarp
Mega tollverðir meðhöndla
farþega eins og skepnur ?
óhress feröalangur skrifar.
Hver eru eiginlega réttindi
flugfarþega, sem koma frá út-
löndum og fara i gegnum tollaf
greiösluna á Keflavikurflugvelli?
Veit ég þaö vel að starf tollvaröa
er fólgið i þvi að varna farþegum
að smygla inn eða taka með sér
tollskyldan varning. En ég spyr.
Er tollvörðunum f sjálfsvald sett,
hvernig þeir bera sig að i starfi
sínu?
Ég kom frá útlöndum i siðustu
viku. Er ég hugðist bera fram
Er óhætt að
skemmta sér
í Skiphóli?
GAS skrifar fyrir hönd 20 sam-
stúdenta.
Nú finnst mér taka út yfir all-
an þjófabálk, ruddaskapur dyra-
varða og þjóna og reyndar veit-
ingamanna sjálfra á vinveitinga-
húsum. Nú siðast gerræðisleg
framkoma þjóna og fram-
kvæmdastjóra Skiphóls i Hafnar-
firði gagnvart rúmlega 20 gestum
sinum.
Þannig er mál með vexti, að
rúmlega 20 gamlir samstúdentar
höfðu ætlað að gera sér glaðan
dag á laugardagskvöldið, rifja
upp gamlar minningar og taka
fáein dansspor. Pöntuðum við
borð i Skiphóli, Hafnarfirði, og
komum á tilsettum tima og sett-
umst við borðið og pöntuðum
veitingar. Við pöntuðum aðeins
kók og vatn á borðið i þessari
fyrstu umferð, og af þeirri á-
stæðu, liklegast vegna þess að
, það þykja ekki nógu hagkvæm
viðskipti að panta ekki vin á borð
i vinveitingahúsum, þá brugðust
farangurinn minn og leggja á
borðið fyrir framán tollvörðinn,
þá skipar hann mér með þjósti að
opna töskurnar i snarhasti og
,sýna sér ofan i þær. Ég byrja að
opna töskurnar, en hann rekur á
eftir mér og segist ekki hafa allan
daginn i þetta. Mér likar að sjálf-
sögðu ekki þessiókurteisi manns-
ins og segi honum að það sé raun-
verulega hans verk að opna tösk-
urnar og leita i þeim, og sé það
skylda hans að skilja við farang-
urinn i þvi ásigkomulagi, sem
hann var. Tollverðinum var nú
þjónar hússins ruddalega við og
töldu okkar hafa smyglað vini inn
i húsið og ætla að blanda sjálf á
staðnum. Við harðneituðum að
sjálfsögðu þessum dónalegu á-
sökunum þjónanna, en þeir sátu
fastir við sinn keip og heimtuðu
að allur hópurinn gengi inn i éld-
hús staðarins þar sem hægt væri
að leita á hverjum einasta manni.
Þessari niðurlægjandi kröfu neit-
uðum við einnig, en þá tilkynntu
þjónarnir þá úrslitakosti að ann-
að hvortkæmum við inn i eldhús
til brennivinsleitar eða okkur yrði
visað út úr húsinu. Þessum ofur-
kostum neyddumst við til að
ganga að, þar sem við vildum sizt
af öllu skemma algjörlega þenn-
an árlega viðburð okkar, þótt
svartir blettir vegna framkomu
þjónanna væru farnir að koma á
gleðskapinn. Það skal tekið fram
að dyraverðir hússins höfðu
grandskoðað hvern gest sem inn i
húsið kom.
Siðan var hópurinn leiddur i
gegnum aðalsal hússins fyrir
augum allra gesta hússins, og inn
i eldhúsið til leitar. Að sjálfsögðu
fannst ekki vindropi á einum ein-
asta manni i hópnum enda var
slikt alls ekki fyrir hendi. Eftir að
leit var lokið var okkur náðar-
samlegast tilkynnt að við mætt-
um (liklegast fyrir náð) vera á-
fram i húsinu, en engin kom af-
sökunarbeiðnin.
Ég er anzi hræddur um að ann-
arleg sjónarmið hafi ráðið fram-
\K
ekki meira en svo um svona um-
ræður, kiippti farangri minum af
borðinu og setti hann til hliðar og
sagðist alls ekkert skoða farang-
urinn strax, en ég mætti athuga
með hann einhvern timann
seinna, þegar þeir hefðu gefið sér
tima tilaðleitaitöskunum. Orslit
málsins urðu nú samt þau að ég
fékk minn farangur eftir all langt
stref, og án allra afsökunar-
beiðna.
f framhaldi af þessu spyr ég:
Er það ekki i verkahring toll-
komu þjónanna og framkvæmda-
stjóra staðarins, en hann stóð
manna fremstur við leitina. Hætt
er við að.ef þarna hefðu verið t.d.
meðlimir i frimúrarareglunni eða
annarri ámóta en ekki fátækir
stúdentar þá hefði ekki verið
gripið til þeirra örþrifaráða að
heima brennivinsleit aðeins
vegna þess að ekki var pantað á-
fengi á borðið.
varða að leita i farangri farþega
ef þeir telja ástæðu til sliks? Og er
það ekki einnig skylda tollvarða
að skilja við farangurinn i sama
ásigkomulagi og fyrir leitina?
Eða er starfssvið tollvarðanna
einungis að sitja i makindum og
skipa farþegunum að opna þetta,
róta þarna og hella úr töskunum
hérna?
Nei, þessir menn eru opinberir
starfsmenn og við skattgreiðend-
ur heimtum lipra þjónustu og al-
úðlegt starfsfólk, en ekki gamlar
og úrillar nöldurskjóður.
Nei, slikri niðurlægingu sem
þessari er ekki hægt að taka með
þögninni, og við gamlir sam-
stúdentar förum hér með fram á
það við framkvæmdastjóra Skip-
hóls, Birgi Sigurðsson, að hann
biðjist opinberlega afsökunar á
dónalegri og allendis ónauðsyn-
legri framkomu starfsfólks Skip-
hóls við okkur 20 ballgesti hússins
siðastliðið laugardagskvöld.
18.00 Björninn Jógi. Bandariskur
teiknimyndaflokkur. Þýðandi
Jón Skaptason.
18.25 Kaplaskjól. Breskur
myndaflokkur byggður á sög-
um eftir Monicu Dickens. Sak-
leysingjarnir. Þýðandi Jó-
hanna Jóhannsdóttir.
18.50 List og listsköpun.
Bandariskur fræðslumynda-
flokkur. 4. þáttur. Aferð. Þýð-
andi Hallveig Thorlacius. Þul-
ur Ingi Karl Jóhannesson.
19.05 Hlé.
20.00 Fréttir og veður.
20.30 Dagskrá og auglýsingar.
20.40 Nýjasta tækni og vísindi.
Apollo—Soyuz. — Alþjóða
veðurrannsóknir. — Glóandi
jarðbor. Umsjónarmaður
örnólfur Thorlacius.
21.15 McCloud. Bandariskur
sakamálamyndaflokkur.
Parisarferð. Þýðandi Krist-
mann Eiðsson.
22.15 Angola. Ný heimildamynd
um ástandið i Angola fram að
sjálfstæðisyfirlýsingunni. I
myndinni er m.a. rætt við
Leonel Cardoso, fráfarandi
landstjóra Portúgals, og
Agostinho Neto, forseta MPLA
þjóðfrelsisfylkingarinnar. Þýð-
andi Ellert Sigurbjörnsson.
(Nordvison—Danska sjónvarp-
ið).
23.00 Pagskrárlok.
Útvarp
7.00 Morgunútvarp
12.00 Dagskráin. Tónleikar. Til-
kynningar.
12.25 Fréttir og veðurfregnir. Til-
kynningar. Tónleikar.
13.15 Til umhugsunar Þáttur um
áfengismál
13.30 Við vinnuna: Tónleikar
14.30 Miðdegissagan: „Fingra-
mál” eftir Joanne Greenberg
16.00 Fréttir. Tilkynningar. (16.15
Veðurfregnir).
16.20 Popphorn
17.10 Otvarpssaga barnanna:
„Drengurinn i gullbuxunum”
17.30 Framburðarkennsla i
dönsku og frönsku
17.50 Tónleikar. Tilkynningar.
18.45 Veðurfregnir. Dagskrá
kvöldsins.
19.00 Fréttir. Fréttaauki. Til-
kynningar.
19.35 tir atvinnulffinu
20.00 Kvöldvaka
21.15 Siðari landsleikur ís-
lendinga og Norðmanna í hand-
knattleik
21.45 Strauss-hljómsveitin I Vin
leikur
22.00 Fréttir
22.15 Veðurfregnir Kvöldsagan
22.40 Nútimatónlist
FRAMHALDSSAGAN
aiþýðu) hefur opið
pláss fyrir
hvern sem er
Hringið i HORHIÐ
sími 81866
- eða sendið greinar á ritstjórn
Alþyðublaðsins,
Síðumúla 11,
Reykjavík
— Hún ætlaði út i góða veðrið og yfirlæknirinn leyfði
það.
— En hún var veik. Hún hefur ekki getað gengið héðan.
Svo minntist hann þess að hann hafði talið sig sjá Sigrid
á leigubílastöðinni. Það hafði þá ekki verið imyndun.
— Hvar er dr Holl? spurði hann.
— Hann hringir. Þetta er leiðinlegt fyrir hann.
—- Það er ekki hans sök, að hún er svona ógætin. Við
getum ekki bundið sjúklingana i rúmin.
Um leið kom dr. Holl út af skrifstofunni.
— Það ér gott, að þér eruð kominn dr. Jordan, sagði
hann. — Frú Brock..
— Ég veit, hvað kom fyrir og ég held, að ég viti, hvar
við getum fundið hana.
— Ég veit, hvar hún er. Hún er komin á spitala. Ég
reyndi að ná i manninn hennar, svo að ég fékk samband
við hótelstjórann. Það gekk vist sitt af hverju á. Þeir voru
ekki beint vinsamlegir. En ég skil ekki, hvers vegna hann
sendi hana ekki hingað.
— Hann hefur sinar ástæður, sagöi Jan rámur. — Þess
vegna vildi ég fá að tala við yður.
— Fyrst verðum við að fá að vita, hvernig henni liður.
Ég ber ábyrgð á þessu.
— Þér gátuð ekki gert ráð fyrir þessu. Annars reyndi ég
að fá Brock til að flytja konu sina á annan spitala.
Dr. Holl hrukkaði ennið.
— Af einkaástæðum?
— Sumpart, en aðallega vegna spitalans. Ég hafði
aldrei búizt við öðru eins og þessu.
— Við erum báðir i klipu, urraði dr. Holl. — En ég er
ekki að ásaka yður. Ég, læknar minir og hjúkrunarliðið
höfum oftstaðið saman i erfiðleikum og frú Brock er ekki
það versta, sem fyrir hefur komið.
Hann ætlaði alls ekki að gefast svo auðveldlega upp og
enn siður eftir að Jan hafði sagt honum allt af létta.
— Þetta gengur allt of langt, hrökk út úr honum. — Þér
áttuð að segja mér það strax.
— Ég ætlaði að gera það. Jan var vansæll á svipinn. —
Ég kom til þess, en kom of seint.
Loks hafði Hetty Rose tekizt að ná i spitalann. Jan gerði
sig liklegan til að fara, en dr. Holl benti honum að sitja
kyrrum.
Jan sá á svip dr. Holls og heyrði á þeim fáu orðum, sem
hann sagði, að nú var illt i efni.
Dr. Holl skellti á.
— Þetta litur illa út, Jordan. Hún hefur látið fóstri og er
i lifshættu. Hr. Brock hefur hagað sér undarlega. Þetta
verður ekki það siðasta sem hann heyrir um þetta mál.
— Ég skal fara, hvenær sem þér viljið, sagði Jan lágt.
— A þaðnú að bætast við! stundi dr. Holl. — Nei, það vil
ég alls ekki. Við stöndum saman, hvernig svo sem allt fer.
Farið nú á spitalann. Hr. Brock virðist ófinnanlegur.
Það var ekki auðvelt að komast á leiðarenda. Umferðin
var mikil og hann þekkti litið borgina. Þegar hann kom
ætlaði hann aldri að fá stæði, svo að það leiö nær þvi
klukkustund áður en hann komst til spitalans.
Aftur á móti fékk hann strax að tala við yfirlækninn,
sem var fremur þurr á manninn.
— Þetta er vonlaust með frú Brock, sagði hann. —Ekki
vegna fósturlátsins. Hún hefði aldrei getað gengið með
barnið.
Hann mældi Jan út með fyrirlitningarsvip og virtist viss
um eiginn óskeikulleika.
— Þar með er ég ekki að gefa i skyn, að ég efist um
læknishæfileika dr. Holls, bætti hann við.
— Fæ ég að sjá frú Brock? spurði Jan, sem leið mjög
illa.
Hann fékk það.
Sigrid var með meðvitund. Hún leit svo illa út, að það fór
hrollur um hann, en þó bar hún svipmót þeirrar Sigrids,
sem hann hafði elskað einu sinni.
— Jan, sagði hún. — Núer þessu aðljúka.
Honum rann kalt vatn milli skinns og hörunds, en hann
AÐST0ÐAR-
LÆKNIRINN
tók um hönd hennar og bar hana að vörum sér. Hann kom
engu orði upp.
— Ég veit allt núna, sagði hún. — Ég gleðst yfir þvi, að
nú get ég sagt þér allt af létta. Griptu ekki fram i fyrir
mér. Ég er svo þreytt. Ég veit, að ég er að deyja og það er
bezt þannig. Ég get ekki lifað lengur.
Ilona var ekki vinkona min. Hún var ástmey Olufs. En
hún vildi ekki bara ná i hann. Hún vildi ná i alla pen-
ingana, sem ég á eftir að fá. Frænka min arfleiddi mig
ekki aðeins að peningum heldur og að miklum eignum,
sem Oluf sagði að væru litils virði. Ég hugsaði ekki mikið
um það, þvi að þær fæ ég ekki fyrr en þritug. Ilona erfir
allt, ef ég dey áður. Við erum nefnilega skyldar.
— Ég veit það?
— Veiztu það? Hún var orðin mjög þreytuleg.
— Hún sagði mér það, Sigrid. Mig grunaði, að hún væri
ekki traust vinkona. Ég vildi hjálpa þér.
Di
(B
O)
>
w
ro
</)
íD
CQ
ÍD -t-
*
, (D
.b j*
Z £
111 UJ
Alþýðublaðið
AAiðvikudagur 3. desember 1975.