Alþýðublaðið - 13.12.1975, Blaðsíða 2

Félag
járniðnaðar-
manna
Félagsfundur
verður haldinn miðvikudaginn 17. des.
1975 kl. 8.30 i Lindarbæ, niðri.
Dagskrá:
1. Félagsmál.
2. Samningamál.
3. önnur mál.
Mætið vel og stundvislega.
Stjórn
Félags járniðnaðarmanna
TRÉSMIÐJA
BJÖRNS ÓLAFSSONAR
REYKJAVÍKURVEGI 68 - SÍMI 51975
HAFNARFIRÐI
HÚSBYGGJENDUR!
Munið hinar vinsælu TI-
TU og Slottlistaþétting-
ar á öllum okkar hurö-
um og gluggum.
*
Ekki er ráð nema i
tíma sé tekið.
Pantið timanlega.
Aukin hagræðing
skapar lægra verð.
Leitið tilboða.
SUNNUDAGUR 14. desember
kl. 13.00.
Gönguferö um Kjóadali og
Stórhöfða.
Fararstjóri: Tómas Einars-
son.
Verð kr. 500. Farmiðar við bil-
inn.
Brottfararstaður Umferðar-
miðstöðin (að austanverðu).
Feröafélag islands.
31. desember
Aramótaferö i Þórsmörk.
Ferðafélag íslands
1 1 1 - - 1
1 u ÚTIVISTARFERÐIR
Sunnud. 14/12 kl. 13
Mcö Viöeyjarsundi: Fararstj.
Eyjólfur Halldórsson. Verð
200 kr. Fritt fyrir börn i fylgd
með fullorðnum. Brottför frá
B.S.l. (vestanverðu) og
Elliðaánum.
Aramótafcrð i Uúsafell.
Fararstj. Þorleifur
Guömundsson. Leitið upplýs-
inga.
Otivist
Lækjarg. 6, sími 14606.
Alþýðublaðið á hvert heimili
Alþýðublaðið
alþýðu
\mM
RÖDD
JAFNAÐARSTEFNUNNAR
Þáttaskil í þorskastríðinu
Með ásiglingum dráttarbátanna
brezku á varðskipið Þór hafa orðið
þáttaskil i þorskastriðinu. Enginn
vafi getur á þvi leikið, að þessar að-
gerðir voru skipulagðar af hálfu
Breta og tilgangurinn var sá að
skadda varðskipið svo mikið, að það
yrði úr leik. Til þess að ná þessu
markmiði viluðu Bretar ekki fyrir
sér að ráðast á varðskipið i islenzkri
landhelgi — á svæði, sem nýtur al-
gerrar viðurkenningar allra þjóða
heims sem islenzkt yfirráðasvæði.
Brezku dráttarbátarnir hefðu þar
fyrir alveg eins getað elt varðskipið
Þór til hafnar og siglt á hann þar.
Árás brezku dráttarbátanna á
varðskipið Þór sýna tvennt. 1 fyrsta
lagi eru yfirmenn brezka flotans á
íslandsmiðum fullir örvæntingar og
reiði vegna þess, hve illa þeim hefur
gengið viðureignin við islenzku
varðskipin. í öðru lagi virðast þeir
vera orðnir reiðubúnir til þess að
gripa til hvaða ráða sem vera skal
til þess að hefna sin á varðskipunum
og varðskipsmönnum og hika jafn-
vel ekki við að gera tilraunir til þess
að granda skipunum og stefna lifi is-
lenzku varðskipsmannanna i beina
hættu með árásum á varðskipin.
Eftir tilraunir dráttarbátanna til
þess að gera varðskipið Þór óvig-
færan, jafnvel að sökkva skipinu,
megum við vænta hvers sem er af
brezka flotanum á miðunum okkar.
Atlagan að Þór aðeins steinsnar
frá landi jafngildir auðvitað beinni
árás á ísland — jafngildir þvi, að
menn i þjónustu erlends rikis hafi
gengið á land upp á Islandi og ráðist
þar á islenzka löggæzlumenn eða
haft i frammi svipaðar aðgerðir
gagnvart islenzkri flugvél i islenzkri
lofthelgi. Sú ákvörðun rikisstjórnar-
innar og utanrikismálanefndar Al-
þingis að kæra þetta athæfi fyrir
öryggisráði SÞ er þvi nákvæmlega
rétt. Það er einnig eðlilegt að meira
en spurt sé, hvort við Islendingar
getum átt nokkra samleið i varnar-
bandalagi með riki, sem gerir sig
sekt um slikt athæfi sem þetta. Ef
þjóð utan Atlantshafsbandalagsins
hefði gert sig seka um árás eins og
þessa gegn okkur hefðu bæði banda-
lagið sjálft og varnarlið íslands ver-
ið skuldbundin til þess að taka i
taumana. Nú hefur eitt af banda-
lagsrikjum okkar i þessu varnar-
bandalagi látið ráðast á islenzkt
varðskip i islenzkri landhelgi og
reynt að tortima þvi. Ef hvorki
bandalagið né varnarliðið telja á-
stæðu til þess að hafast eitthvað að i
málinu hvert er þá gildi þessarar
varnarsamvinnu fyrir okkur? At-
lantshafsbandalagsrikin ættu að
gera sér fulla grein fyrir þvi, að ein-
mitt svona hugsa nú fjölmargir ís-
lendingar, sem til þessa hafa verið
fylgjandi veru Islands i NATO og
varnarsamningnum við Banda-
rikjamenn.
F réttamenn um borð!
Siðustu viðburðir landhelgismáls-
ins hljóta að vekja íslendinga til al-
varlegrar umhugsunar um upplýs-
ingamiðlun i landhelgismálinu.
Ambassador Islands i London hefur
kvartað sárlega undan þvi, að upp-
lýsingar um hina islenzku hlið á
málinu berist bæði seint og illa með
þeim afleiðingum, að loks, þegar hin
islenzku viðhorf eru skýrð, hefur
sjónarmiðum Breta og skýringum
þeirra verið hampað i fjölmiðlum,
sem flytja boðskap Breta til millj-
óna manna um allan heim. Og eins
og allir fréttamenn vita er það
fyrsta útgáfan af hverri frétt, sem
mesta athyglina vekur. Einmitt
þess vegna leggja Bretar áherzlu á
að hafa fréttamenn um borð i
brezku skipunum á íslandsmiðum.
Þeir senda fréttir sinar af atburðum
jafnharðan og þeir gerast og eins og
reynslan hefur sýnt er tiltölulega
auðvelt fyrir hina brezku skipherra
að hafa áhrif á þennan fréttaflutn-
ing íslendingum i óhag.
1 yfirlýsingu frá Landhelgisgæzl-
unni um þessi mál, sem birtist i
blöðum i gær, er sagt, að Gæzlan
geti ekki komið fréttum frá sér fyrr
en hún gerir. Varðskipsmenn séu of
uppteknir við önnur störf. Skeyti sin
þurfi þeir að setja yfir á dulmál og
svo taki það starfsmenn Gæzlunnar
i landi heila klukkustund að þýða
dulmálið. Svo þurfi að setja saman
yfirlýsingu um málið og koma henni
á framfæri við ráðuneytið. Þá fyrst
sé hægt að koma fregnum frá sér.
Þetta er svo sem gott og blessað —
svo fremi að um nákvæma opinbera
skýrslu sé að ræða. En skilja þessir
menn það ekki, að á meðan starfs-
menn Landhelgisgæzlunnar sitja
löðursveittir við að þýða dulmáls-
skeyti berast fregnirnar af atburð-
unum i hinni brezku útgáfu út um
allan heim á öldum ljósvakans?
Umheimurinn biður ekki eftir þvi,
að Landhelgisgæzlan þýði dulmáls-
skeyti, skrifi skýrslu og sendi hana á
milli Heródesar og Pilatusar.
Ef við ætlum ekki að tapa upplýs-
ingastriðinu um landhelgismálið þá
verðum við einfaldlega að veita
fréttamönnum sama aðgang að
hinni islenzku hlið málsins og Bret-
ar veita þeim að sinni hlið. Við eig-
um ekki að meina erlendum og inn-
lendum blaðamönnum að fara út
með varðskipunum eða eftirlitsflug-
vélunum — þvert á móti eigum við
að hvetja þá til þess. Þvi fyrr, sem
við gerum það, þvi betra.
Laugardagur 13. desember 1975.