Alþýðublaðið - 17.06.1976, Blaðsíða 2

2 STJÓRNMÁL
Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Rekstur: Keykjaprent hf. Kitstjóri
«g ábyrgöarmaður: Arni Gunnars-
son. Kréttastjóri: Bjarni Sigtryggs-
son. Aðsetur ritstjórnar er í Siðu-
múla 11, simi 81866. Auglýsingar: 14906. Askriftarsimi 14900.
Prentun: Blaðaprent h.f. Askriftarverð: 1000 krónur á
mánuði og 50 krónur i lausasöl 1.
blaöió
17. JÚNÍ
( dag er þjóðhátíðardagur. (slendingar fagna 32ja
ára gömlu lýðveldi sínu og minnast þess um leið að í
dag eru liðin 165 ár síðan Jón Sigurðsson, íslenzk
frelsishetja, fæddist í þennan heim á f jörðum vestur.
Á þjóðhátíðardegi er
von að menn og konur
gleðjist og hneigist til já-
kvæðrar hugsunar. Lýð-
veldið hef ur staðið af sér
áföll og það stendur enn.
Hér býr fólk við frelsi til
orðs og æðis, tiltölulegt
efnahagslegt jafnræði,
óspilltari náttúru en ger-
ist með iðnvæddari þjóð-
um. Þjóðfélag okkar er
þess háttar að við eigum
alla möguleika á þvi að
stofna hér fyrirmyndar-
ríki, sem gæti orðið öðr-
um þjóðum hvort
tveggja, öf undsvert og til
eftirbreytni. Að vísu
hefur þjóðfélagið agnúa
sem af þarf að sníða,
kannske vandamál sem
rista dýpra í þjóðarsálina
og þjóðarvitundina en
menn höf ðu áður gert sér
grein fyrir. En engu að
siður er það svo að frjáls
þjóð sem jafnframt skil-
ur og virðir hin dýpri rök
frelsisins, sem veit og
viðurkennir hversu við-
kvæmt og vandmeðfarið
hugtak frelsiðer, sú þjóð
er líka fær um að lagfæra
sjálfa sig og hefja nýja
ferð inn í bjartari fram-
tíð.
Þeir kólgubakkar sem
hafa verið að hlaðast upp
á himninum fyrir ofan
okkur eru samt margvís-
legir. Erlend skuldasöfn-
un íslenzkrar þjóðar er
með þeim hætti, að þjóð-
in getur ekki til mikillar
lengdar staðið aðgerðar-
laus andspænis henni. Á
næstu árum mun meira
en fimmta hver króna
aflaðs gjaldeyris fara í
það að greiða þessi erl-
endu lán. Þetta eru svo
óhugnanlegar staðreynd-
ir að engu tali tekur.
Frammi fyrir slíkum
vanda hefur þjóðin ekki
staðið fyrr. Sjálfu efna-
hagslegu sjálfstæði
landsins er tef It i tvísýnu.
Það er verið að binda
börnum þessa lands
skuldabagga, traðka á
þeirri Ijóðrænu undir-
stöðu, sem er sjálfstæði
þessa lands.
Verðbólguhjólið snýst
áfram með ógnarhraða. I
allri þeirri miklu umræðu
sem um verðbólgu hefur
átt sér stað, gleymist þó
stundum það, sem þó ekki
minnstu máli skiptir. Hér
er átt við hin siðspillandi
áhrif verðbólgunnar.
Hvernig verðbójgan
smátt og smátt gerir
allan þorra þjóðarinnar
að bröskurum, hvernig
mönnum, jafnvel börn-
um, lærist í þessu ástandi
að braska með verðmæti
sem þau eiga ekki og hafa
aldrei aflað. Verðbólgan
hefur þann innbyggða
eiginleika að gera þegna
landsins smám saman
óheiðarlega, að láta þá
glata eiginleikanum að
gera greinarmun á réttu
og röngu í f jármálalegum
efnum.
Og á síðustu mánuðum
hefur æ betur verið að
koma í Ijós að þjóðfélagið
býr við enn ægilegri
meinsemdir en menn
áður almennt höfðu látið
að sér hvarfla. Skipuleg
glæpastarfsemi virðist
hafa náð að festa hér
rótanga sína, fjármála-
afbrot virðast tíðari og
stærri umfangs en vís-
ustu mönnum hafði áður
dottið í hug, og þessi um-
fangsmikla glæpastarf-
semi hefur jafnvel teygt
arma sína víðar og tekið á
sig enn óhugnanlegri
myndir. Smygl virðist
viðamikið — ekki það
smygl þegar farmaður-
inn eða ferðamaðurinn
tekur með sér eina og
eina vínflösku til þess að
drýgja tekjur sínar —
heldur skipulagt smygl
þar sem miklu meiri f jár-
munir eru í húfi.
Og gegnt þessum vá-
gestum, sem í sjálfu sér
kunna allir að stafa frá
sömu eða svipuðum rót-
um, mengun hugarfars-
ins, virðast stjórnvöld
standa ráðþrota.
En öllu þessu má
breyta og allt þetta má
lagfæra, ef og þegar
framsækin öfl þjóð-
félagsins taka höndum
saman. Vilji fjölmargra
er fyrir hendi.
En um leið og hugurinn
hvárflar að slíkum mál-
um á þjóðhátíðardegi, þá
er hitt jafn Ijóst, að f
þessu landi höfum við
möguleika á því að
byggja upp þjóðfélag,
sem getur tekið öðrum
þjóðfélögum fram. AAeð-
fram vegna þess að
vegna fámennis höfum
við tækifæri til þess að
láta sérhvern þegn njóta
sín til fulls. Hér þyrfti
enginn að týnast í fjöl-
menni, hér þyrfti enginn
að firrast.
En það er verk að
vinna.
—VG
Fimmtudagur 17. júní 1976
„MÍN HEITASTA ÓSK AÐ
FYLKINGAR VERKFALLS-
MANNA RIDLIST STRAX”
- segir Jón Múli Árnason þulur

— Það er rétt, að þulir taka
ekki þátt I þessu yfirvinnubanni
og min heitast ósk þessa dagana
er sú að fylkingar verkfalls-
manna útvarpsins riðlist sem
fyrst, sagði Jón Múli Arnason
þulur i samtali við Alþýðublaðið
i gær.
Svoleiðis var, að þegar samn-
ingarnir voru til umræðu i út-
varpinu skipaði starfsmanna *
félagið sérstaka launamála-
nefnd, hélt Jón Múli áfram.
Brátt kom i ljós að það vildi far-
ast fyrir að boöa þuli á fundi
þessarar nefndar. Þegar tillög-
ur nefndarinnar bárust okkur
svo I hendur kom svo i ljós, að
nefndin hafði illa að verki stað-
ið. Þulir höfðu verið lækkaðir
um einn flokk. Þessu mótmæl-
um við að sjálfsögðu og gerðum
það strax i mal. Siðan var verið
að læðupokast með undirskrift-
arskjal um yfirvinnubann ef
ekki yrði gengið að kröfum
starfsmannafélagsins.
Jón Múli tók fram, að það
hefði kostað þuli mikla og langa
baráttu að komast I sama
launaflokk og fréttamenn, það
er 24. flokk, en fréttamenn taka
nú laun I þeim flokki. Þulir vildu
ekki una þvi að eiga að vera i 23.
flokki og eiga þá kanski að
hækka um einn flokk til þess
eins að standa i stað meðan að
öðrum væri ætlað að hækka um
allt að sex flokka.
Þá sagði Jón Múli að þulir
vildu ekki taka þátt i yfirvinnu-
banninu þar sem það væri ólög-
legt. Opinberir starfsmenn
væru skyldugir til þess að vinna
allt að 12 stundir i yfirvinnu á
viku effarið væri fram á það.
Sérstaða útvarps.
1 þriðja lagi vilja þulir mót-
mæla þvi að starfsmannafélagið
skuli alltaf vera að miða laun
útvarpsmanna við almennan
vinnumarkað. Það væru þá ekki
nema fréttamenn og tæknimenn
sem það gætu, en Jón sagðist
vilja taka fram að illa væri farið
með tæknimenn I launakjörum
útvarpsins. Það væri fjöldinn
allur af útvarpsmönnum, t.d.
þulir, sem gætu ekki komið með
neinar viðmiðanir um sambæri-
leg störf á hinum almenna
vinnumarkaði. Þetta væru
helstu forsendur þess að þulir
tækju ekki þátt i yfirvinnubanni
starfsmannafélagsins.
Skitt og laggo...
I langri grein i Þjóðviljanum
s.l. sunnudag drepur Jón Múli á
bréf frá útvarpsstjóra til starfs-
mannafélagsins þar sem hann
bendir á að verið sé að fremja
lögbrot. Siðan segir svo I grein-
inni:
„Stjórn Starfsmannafélagsins
tók bréfi útvarpsstjóra eins og
hverju öðru innanhússgrini og
taldi ástæðulaust að kalla sam-
an félagsfund, þótt lög félagsins
og almennt velsæmi krefjist
fundar þegar alvara er á ferð-
um. Skitt og laggo með landslög
sem misvitrir alþingismeiri-
hlutar setja okkur — öðru máli
gegnir um lög starfsmanna-
félags: stjórn félagsins má helst
ekki brjóta þau, án þess að eiga
á hættu að glata þá i leiðinni þvi
sem henni kann að lokum að
reynast meira virði en launa-
flokkahækkun — virðingunni.”
— SG
GÆTI GOSIÐ A
„VONDUM STAÐ"
- segir Páll
Um þessar mundir berast
stööugar fréttir um jarðfræöi-
legar breytingar á Kröflu-
svæðinu.
i gær átti Alþýðublaðið stutt
viðtöl við þrjá menn einn frá
Raunvisindadeild Háskólans,
annan frá Orkustofnun og yfir-
verkfræðing viö Kröfluvirkjun.
Páll Einarsson, jarðeðlis-
Einarsson, jaröfræöingur
fræðingur á Raunvisindadeild-
inni sagði mjög óliklegt að
jörðin myndi rifna ef til goss'
kæmi. Hitt væri mun liklegra að
gosiö kæmi upp á ákveðnum
staö, jafnvel „vondum staö” ef
svo mætti að orði komast i þessu
sambandi. 1 dag eru skjálftanir
bundnir við ákveöið svæði en
það gæti breyzt eða hlaupið út
undan sér.
Páll sagði að þeir fengju send
reglulega hingað suður mæii-
gögn frá skjálftamælum á
Kröflusvæðinu.
Við höfum þá samband við
Gest Gislason hjá Orkustofnun
til að fá upplýsingar um magn
gassins. Gesiur sagði að þeir
mældu gasinnihald þess vatns
STARFSMANNAFELAG RIKISSTOFNANA GERIR ATHUGASEMD:
HVER ER UPPI í SKÝJUM?
„1 Morgunblaðinu 16/6, 1976
er að finna viðtal við Höskuld
Jónsson, ráðuneytisstjóra, þar
sem hann lýsir viðhorfum fjár-
málaráöuneytisins I yfirstand-
andi kjaradeilu. Höskuldur ger-
ir þar sérstaklega að umtalsefni
,,....að samninganefnd rikisins
hefði gert öllum félögunum til-
tekið tilboð og það hefðu átt sér
staö skoðanaskipti milli nefnd-
arinnar og samninganefnda
þessara félaga.” (Tilboöið fylg-
ir meö bréfi þessu, sem fylgi-
skjal). Síðan segir Höskuldur:
„Ef kröfur eru upp i skýjun-
um og ekkert horft á það sem
kringum er, þá þjónar þaö tak-
mörkuöum tilgangi að leggja
mikla vinnu I það....” (undir-
strikun okkar).
Að lokum segir Höskuldur að
þaö væri lögð „....áhersla á það
að einstaka menn sem þættu illa
settir gagnvart almennum
vinnumarkaði, fengju launa-
flokkahækkun út úr samningun-
um, en aðrir yröu að biöa eða
fengju ekkert sllkt.”
í greinagerð Starfsmanna-
félags rikisstofnana (svo og
annarra félaga BSRB) hefur
einmitt veriö lögð mikil vinna i
aö gera yfirlit yfir það, sem
tlðkast á „almennum vinnu-
markaði”, og af meðfylgjandi
plöggum ætti hverjum og einum
að vera ljóst að kröfur SFR eru
langt frá þvi að brúa það bil,
sem nú er á milli félagsmanna
SFR og „almenna vinnumark-
aðarins” — meira að segja þeg-
ar um er að ræða aðra samn-
inga, sem rlkið er aðili aö.
Það væri kanski ekki úr vegi