Alþýðublaðið - 03.07.1976, Síða 9

alþyóu-
biaðiö , Laugardagur 3. júlí 1976
13
Bæjaryfirvöld hafa viljaö
halda laununum sem mestniöri
þannig aö ekki þyrfti aö neita
neinum, sem til þess er rétt
borinn, þ.e. á þeim aldri sem til-
skilinn er.
Spurningin er sú hvort þetta
skapi ekki þaö hugarfar sem hér
aö framan hefur litilega veriö
drepiö á.
Þegar kaupiö sem er jafn
hlægilega lágt ograun ber vitni,
er það spurningin hverjum sé
verið að vinna gagn meö þessari
unglingavinnu, bæjarfélaginu
eða unglingunum.
Einhvernveginn hef ég bitiö
þaö I mig aö þessi vinna ætti
fyrst og fremst aö vera fyrir
unglingana. Hún ætti aö kenna
þeim aö góövinna skilar góöum
aröi.
En þvi miöur eru þaö undan-
tekningartilfellin ef unglingarn-
ir læra þaö i þeirri vinnu sem
hér er til umræöu, einfaldlega
vegna þess að hversu vel sem
þau vinna fá þau sama hlægi-
lega kaupið.
Annarsflokks vinnu-
kraftur.
Ég held þvi fram aö fulloröna
fólkið, þeir sem eldri eru, lfti á
þá krakka sem eru i unglinga-
vinnunni sem annarsflokks
vinnukraft. Þetta séu börn, en
vart vinnandi fólk.Þetta sama
fólk gleymir þvi aö það er m.a.
þessi vinnukraftur sem gerir
umhverfi okkar snyrtilegra-
manneskjulegra- svo okkur
megi liöa betur.
Þaö er þetta fólk sem gleýmir
aö þakka fyrir sig þegar þaö
gengur um vel hirtar götur og
fagra almenningsgaröa.Og þaö
er þetta fólk sem gleymir þvi aö
þeir unglingar sem i vinnu-
skólanum eru, eru lika fólk, fólk
sem hugsar, fólk sem á rétt á
þvi aö vinna þeirra sé metin aö
verðleikum. Þaö er háskaleg
þróun að innræta þeim sem eru
aö stiga sín fyrstu spor á
almennum vinnumarkaöi, að
þau og þeirra vinnukraftur sé
aöeins annarsflokks.
Þaö getur hefiit sin siðar, og
þá á þjóöfélaginu.
Jón Einar Guöjónsson.
geöþótta. Hvort sem mönnum
llkar betur eða verr, og hvaöa
skoðun, sem menn annars hafa
á kerfum yfirleitt, er þó alls-
konar glundroði og geöþótta-
ákvarðanir verst af öllu.
Þetta kann að kosta átök. En
hvað um þaö. Meö illu skal þá
illt út drifa, ef til þess þarf aö
koma. Kunnáttumenn, sem viö
eigum nóga I þessum málum,
mega ekki láta sig henda þá
reginfirru, aö beygja sig undir
fákænskuna, þó hún birtist á
æöstu stööum. íslenzk kennara-
stétt þarf ekki aö vera umkomu-
laus, ef hún þekkir sinn
vitjunartíma. Innan hennar er
fjöldi manna, sem er fullkom-
lega þess umkominn aö láta til
sin taka. Hún verður aö vera sér
þess meðvitandi, aö á-
byrgðin,sem hvilir á hennar
heröum er ekkert smávægi. Þvi
miður veröur að segja, aö fram
að þessu hafa hennar afskipti af
framvindu skólamálanna veriö
niöri á frostmarki. Þau hafa
meira beinzt að hlutum, sem
vissulega eru á engan hátt
þýðingarlaus-kjaramálunum.
En starfssviöiö er þó þrátt fyrir
allt þaö, sem mestu varðar.
Hér hefur skaöi skeö. En svo
skal ekki böl bæta, aö biöa
annað meira. Þaö er sá eldur
sem á ykkur brennur, góðir
starfsbræður. Hvi skylduð þiö
hika viö að láta til ykkar taka?
Oddur A. Sigurjónsson
Liggur
Oér
eítthvað
á hjarta
Hafðu þá
samband
við Hornið
EKKI FLEIRI ORÐABELGI
í ÚTVARPSDAGSKRÁNNI
Þóra Traustadóttir skrifar:
„Þaö er kynleg stofnun
starfandi i þessu landi okkar.
Stofnunin heitir útvarpsráö og
er þvi ætlaö aö hafa yfirumsjón
með þvi hverslags efni er reitt
fram til þeirra sem hlusta. Þaö
er einnig i verkahring þess aö
sjá um aö á hvorugan sé hallaö
þegar tekin eru til meöferöar
efni sem hita mönnum i hamsi.
Lengi framan af var þetta
ákvæöi útvarpslaganna túlkað
þannig aö enginn mátti segja
skoöun sina á viðkvæmum
málum vegna þess aö hætta var
talin á þvi aö þaö gæti oröið til
þess aö einhver kynni aö
hrökkva viö og gæti jafnvel
beðið af þvi skaöa á pólitisku
sálarlifi sinu.
Þetta gekk svo langt aö þeir
sem slikt leyföu sér voru ýmist
reknir frá störfum fyrir út-
varpiö eða þeir voru ávitaöir af
þvi' alltvitandi útvarpsráöi.
Meðal þeirra sem beinlinis voru
reknir frá dagskrárgerð voru
Magnús Torfi Ólafsson fyrrver-
andi menntamálaráöherra og
þvi fyrrverandi æösti yfirmaöur
rikisútvarpsins og þar meö út-
varpsráös. Annar úr þessum
hópi var Ólafur Ragnar
Grimsson prófessor sem átti
sæti i útvarpsráöi skömmu
seinna.
Þessir menn höföu sér þaö til
saka unniö aö hafa framið þá
höfuösynd aö skoöanir á viö-
kvæmum málum komu fram i
þáttum þeirra.
Þvi var fagnaö á slnum tfina
þegar leitazt var viö aö reyna aö
gera útvarpsráö aö stofnun sem
ekki væri eins háö pólitiskri
valdaskiptingu 1 landinu. Sú
dýrö varöi þó ekki lengi, þvi nú-
verandi vajdhafar vildu óðir og
uppvægir hverfa aftur til þess
sem var fyrr, enda þaö þeim
helzt I hag aö rikjandi ástand
héldist eins lengi og hægt væri.
Þó er ekki eingilt hvað þaö er
sem veldur æsingi útvarpsráös-
manna. Þegar haldiö er á lofti
„Ekki fleiri orðabelgi...”
skoöunum sem falla þeim I geö
þá viröist sem þær séu ekki
óhollar heldur jafnvel æskilegar
og þaö svo aö nú er á dagskrá
útvarpsins einu sinni i hverjum
hálfum mánuði þáttur sem
réttilegaer afstjórnanda sinum
nefndur Oröabelgur.
I þessum þætti virðist
stundum aö fariö sé á svig viö
þaösem kallaö er almenn skyn-
semi, auk þess sem róiö er hart
á annað boröiö hvaö snertir
pólitiskar skoöanir. Þaö er
ekkert athugavert viö aö heyra
pólitiskar skobanir sem ekki
falla manni i geö ef þess er gætt
aö hin hliöin komi jafnframt
jafnskýrt fram, þó svo i öörum
þætti væri.
Ég læt hjá liöa aö ræöa um
sagnfræöilegar rangfærslur og
ýmislegt sem benda mætti á auk
þessa. Lýkur nú þessu bréfi."
Hvers vegna þetta leynimakk
með orðuveitingar til útlendinga?
Forvitinn hringdi:
Mig langar til að
koma einni spurningu á
framfæri við orðunefnd
og vonast til að for-
maður hennar, sem
mun vera Birgir Möller
forsetaritari, sjái sér
fært að svara henni hér
i blaðinu. Þar sem hér
er um mál að ræða sem
margir hafa áhuga á
kýs ég að koma þessari
spurningu á framfæri
opinberlega.
Spurningin er þessi: Af hverju
er þvi haldið leyndu hvaða út-
lendingar eru sæmdir Fálka-
oröunni eöa öörum heiðurs-
merkjum sem enn eru við liöi
hjá okkur? Nokkrum sinnum á
ári má lesa I blöðum aö for-
setinn haföi að tillögu orðu-
nefndar sæmt hina og þessa Is
lendinga heiðursmerkjum. Þaö
er vitaö mál, aö um leiö eru
margir erlendir menn einnig
sæmdir islenzkum heiðurs-
merkjum, en frá þvi er ekki
skýrt opinberlega.
Þess vegna langar mig til aö
fá þaö upplýst hvers vegna nöfn
þeirra eru ekki birt og þá jafn-
framt rök fyrir ákvöröun
nefndarinnar. í þessu sambandi
langar mig til aö benda á, aö ef
Islendingur er sæmdur er-
iendum heiöursmerkjum er
yfirleitt skýrt frá þvl hérlendis.
En er það þá ekki gert opinbert i
þvi landi sem heiöursmerkin
veitir?
Ég vil taka þaö fram, aö ég
spyr af einskærri forvitni og læt
mér I léttu rúmi liggja deilur
um hvort æskilegt er aö viö
sæmum fólk heiðursmerkjum
eöa ekki.
Leiðrétting.
I gær féll niöur nafn höfundar
greinar um Evrópufriöarþingið
i Varsjá, 1976, en greinin var
eftir Bárö Halldórsson, mennta-
skólakennara á Akureyri. Er
beöizt velvirðingar á þessum
mistökum.
Athugasemd.
t þættinum Or ýmsum áttum
á fimmtudag var fariö óná-
kvæmt meö þegar sagt var aö
Þjóbviljinn hafi ekki séð ástæbu
til aö birta fréttir af islenzkum
júdómönnum, sem i vor lentu i
vandræðum á landamærum
Sovétrikjanna, sem kunnugt er.
Þjóðviljinn skýröi fyrstur blaða
frá þessum málum.
HORMIÐ
Skrifið eða hringið
í síma 81866