Alþýðublaðið - 21.10.1976, Blaðsíða 3

sssr Fimmtudagur 21. október 1976
STJÚRNMÁL 3
Þingmenn Reykja-
víkur sinni betur
málefnum
kjördæmisins
í blaBinu i gær og fyrradag
hefur verið sagt nokkuð frá kjör-
dæmisþingi Alþýðuflokksins i
Reykjavik. í frásögn blaðsins i
gær var greint frá umræðum um
sjávarutvegsmál og málefni
Bæjarútgerðar Reykjavikur.
Kom þar fram að Alþýðu-
flokkurinn hefði alla tið barizt
fyrir þvi að rekstur BOR yrði
efldur sem mest. SÚ villa læddist
inn i frásögn blaðsins i gær að
stefna flokksins og tillögur frá
1946 hefðu ekki náð fram að
Benedikt Gröndal, form.
Alþýðuflokksins, ávarp-
ar þingið.
ganga. Hið rétta er að stefna
Alþýðuflokksins varðandi eflingu
BOR náði vissulega fram að
ganga, enda þótt flokkurinn hefði
gjarnan viljað að meira hefði ver-
ið gert en raun varð á.
I framhaldi af frásögn blaösins
af umræðum um sjávarútvegs-
mál, skal enn vikið að nokkrum
þáttum, sem fram komu i ræðum
fundarmanna.
Ólafur Björnsson, útgerðar-
maður i Keflavik, mætti á fund-
inum sem gestur. Hann vakti
athygli á ýmsum vandamálum
útgerðar og útflutnings fisk-
afurða. Um kaup á skuttogurum
lét hann þau orð falla, að kaupin á
stóru togurunum væru pólitisk
mistök. ólafur taldi að eins og nú
horfði væri alls enginn grund-
völlur fyrir aukinni útgerð,
hvorki i Reykjavik né annars-
staðar. Svartaskýrslan talaði þar
sinu máli enda þótt mikil þögn
hefði, rikt um innihald hennar i
langan tima.
SigurðurE. Guðmúndsson lagði
á það mikla áherzlu að þingmenn
Reykjavikur hættu að lita á sig
sem þingmenn landsins i heild og
færu að sinna betur málefnum
kjördæmisins. Benti hann á
hversu mikil nauðsyn væri á þvi,
að hér i höfuðborginni væri næg
atvinna fyrir það fólk, sem hér
býr, þannig að það þurfi ekki að
fara út á land i atvinnuleit.
Pétur Pétursson benti á að fisk-
verð hefði stöðugt farið hækkandi
á erlendum mörkuöum. Hann
Gylfi Þ. Gislason form. þingflokks Alþýðuflokksins flytur ræðu. Við hlið
hans eru: Sigurður E. Guðmundsson, ritari Fulltrúaráðs Alþýðuflokks-
félaganna i Rvik, Björgvin Guðmundsson, form. Fulltrúaráðsins og Guð-
mundur Magnússon, forseti þingsins. Framar er Björn Jónsson, ritari Al-
þýðuflokksins ásamt nokkrum félögum Kvenfélagsins. Greina má: Jónu
Guðjónsdóttur og Þórunni Valdimarsdóttur.
Benedikt Gröndal, form. Alþýðuflokksins hlýðir á
umræður ásamt Helga Þórðarsyni, frummælanda
um þróun sjávarútvegs, Pétri Péturssyni, Gissuri
Simonarsyni og Jóni ívarssyni
Emanúel Morthens, Vil-
helm Ingimundarson,
framkvstj. Fulltrúar-
ráðsins, Elias Kristjáns-
son og Tryggvi Þór-
hallsson fylgjast með
umræðum.
Ljosm. G.T.K.
sagðist ekki skilja hversvegna
það kæmi ekki fram i launa-
greiðslum til sjómanna og þess
fólks sem ynni i fiskiðnaðinum.
Arni Benediktsson, forstjóri
Kirkjusands, mættiá þinginu sem
gestur. Hann lagði mikla áherzlu
á, að við hættum að flytja út
óunna og hálfunna vöru. Við ætt-
um að vinna fiskinn hér heima.
Eggert G. Þorsteinsson,
fyrrverandi sjávarút-
vegsráðherra og Ólafur
Björnsson, útgerðar-
maður, ræðast við undir
umræðunum um sjávar-
útvegsmál.
Það væri undirstöðuatriði.
Arni tók undir orð Þórunnar
Valdimarsdóttur um að að-
búnaður fiskvinnslustöðvanna i
Reykjavik væri ófullnægjandi.
Hann sagði að mikilvæg upp-
bygging hefði átt sér stað i frysti-
húsunum úti á landi. Reykjavik
Iprþmuald'a flLS. A-
Merkiskonan Margrét R.
Halldórsdóttir er áttræð í
Attatiu ára er i dag frú
Margrét R. Halldórsdóttir,
Þjórsárgötu 5, Reykjavik. For-
eldrar hennar voru Guðrún
Sigriður Jónsdóttir og Halldór
Runólfsson, sem bjuggu að
Ketilsstöðum i Hjaltastaðaþing-
há i Norður-Múlasýslu. Þar
fæddist Margrét Ragnheiður
hinn 21. október 1896.
Árið 1916 giftist hún Úlfari
Jóni Ingimundarsyni og eign-
uðust þau f jögur börn. Úlfar lézt
árið 1928 . Siöari maður
Margrétar var Skæringur
Markússon, en þau giftust áriö
1930. Skæringur lézt fyrir nokkr-
um árum.
Hef áhuga á
öllu því sem
fagurt er
Margrét hefur átt heima i
Reykjavik meginhluta ævinnar,
eða allt frá 1906. „Þetta hafa
verið-erfiðir timar, en ég hef
alla tið verið heilsuhraust,”
sagði Margrét i viðtali við Al-
þýöublaðið i gær.
Margrét hefur alltaf haft mik-
inn áhuga á baráttumálum
verkalýðsins og þess vegna hef-
urhúnskipaðsériliðmeð þeim,
sem hún treysti bezt til aö berj-
ast fyrir málstað litilmagnans i
þjóðfélaginu.
„Annars er heldur litið, sem
ég hef getað lagt af mörkum. Þó
bar ég út Alþýðublaðið i nokkur
ár og hafði ánægju af þvi. Svo
hef ég hjálpað nokkuð þegar
Kvenfélag Alþýðuflokksins hef-
ur verið með basar.”
— Hefur þú tekfð þátt i öðrum
félagsstörfum en Alþýöuflokkn-
um og verkalýðshreyfingunni?
„Jú,ég hef alla tíð verið trúuð
og alla tið haft áhuga hverju
þvi, sem fagurt er. Ég er i
Óháða frikirkjusöfnuöinum. Ég
hef einnig reynt að hjálpa þar
dálitið til þegar haldinn hefur
verið basar,” sagði Margrét.
„Ég hef ýmiss önnur áhuga-
mál. Ég er alger bindindis-
manneskja og er afskaplega
mikið á móti drykkjuskap.
Drykkjuskapur er rót alls ills.
Þessvegna kæri ég mig ekkert
um samskipti við fólk, sem
neytir áfengis.”
;Húsið mitt og
strompurinn þinn
Margrét sagði að árið 1942
hefði það óhapp skeð, að flugvél
hefði hrapað niður út við flug-
völl. Flugvélin hefði lent niður i
götunni hjá þeim, tekið stromp-
inn af húsi hinumegin götunnar
og lent siöan á þeirra húsi. Hús-
ið brann og gjöreyðilagðist.
— Þú hefur nátturlega fengið
þetta greitt úr tryggingunum?
,,Það var nú mest litið. Maður
hafði nú ekki þau auraráð að
geta tryggt hátt. Jú, ég fékk
borgaðar 50 þúsund krónur fyrir
allthúsið. Hinsvegar fékk nábúi
minn hinumegin götunnar 35
þúsund krónur fyrir strompinn.
En það er ekki sama að vera fá-
tæk verkakona og háttsettur
embættismaður i höfuðborg-
inni.” 1
Margrét sagði að ekkert hefði
verið skrifað I blöðin um það
mikla tjón sem hún varð fyrir
þegar flugvélin lenti á húsinu.
„Það er eitthvað annað i dag.
Nú er fylgzt með öllu sem er að
gerast i kring um okkur.”
— Hvernig finnst bér að lifa
af ellilifeyrinum?
dag
„Þvi er fljótsvaraö. Það er ekki
hægt. Ég hef ekki keypt mér skó
i tiu ár. Þegar ég varð sjötug
keypti ég mér skó. Ég nota þá
enn. Ég þurfti að taka leigubil i
fyrra. Það kostaði mig 700 kr.
Það er ekki hægt að gera
þessa hluti, peningarnir duga
bara ekki. Þó er ég með sima.
Honum var nú lokað um daginn.
Þetta er allt orðið svo dýrt.”
Ef veggirnir
gætu talað
Húsið sem Margrét býr i var
reist þar sem gamla húsið stóö.
Hún segist kunna vel við sig
þarna. Hún býr þarna ein.
Stofurnar hennar eru vistlegar,
og á veggjunum má sjá mikið af
myndum. Flest eru þetta mynd-
ir af ástvinum hennar og fjöl-
skyldu. En þarna má einnig sjá
aðra hluti, svo sem tvær myndir
eftir Kjarval og er önnur þeirra
frá æskuheimili Margrétar meö
Dyrfjöll i baksýn.
Eftir heimsókn i svona hús
hefur maður það einhvernveg-
inn á tilfinningunni, að maður sé
fróðari um lifskjör og barátíu
——p>B C'^sazaDBMmHDBiixcmRBDni
alþýðufólks hér á landi allt frá
þvi fyrir aldamót og fram á
okkar dag.
En það er meira, sem svona
heimsókn skilur eftir. Maður
hefur það einhvernveginn á til-
finningunni, að maður sé sjálfur
eitthvað betri en maður ætlaöi.
Slik eru áhrifin af þvi aö heim-
sækja gagnmerka konu, sem
býr i húsi viö Þjórsárgötu.
Við á Alþýöublaðinu sendum
Margréti innilegustu hamingju-
óskir með afmælisdaginn.
—BJ