Alþýðublaðið - 22.12.1976, Blaðsíða 4

4 VETTVANGUR
Miðvikudagur 22. desember 1976
alþyöu-
blaöiú
Gamla starfsmannahúsiO. Nú er veriö aö gera þaö aö skóla- og handavinnuhúsnæöi fyrir vistmenn —
tii bráöabirgöa.
Einn af vefstólum hælisins. Þeir hafa veriö á hrakhólum vegna hús-
næbisleysis, en nú veröa þeir fluttir i gamla starfsmannahúsiö.
Rýjateppiö sem þessi vistmaöur heldur á, hefur hann sjálfur hnýtt
og var aö byrja á ööru þegar viö komum.
Sýnishorn af handavinnu vistmanna. Handavinnukennarinn vakti
sérstakiega athygli á teikningunni af Kópavogskirkju, sem teiknuö
var samkvæmt minni vistmannsins sem hana geröi.
Litið við á Kópavogshæli:
Ný deild hefur tafizt
mótum vegna skorts
Kópavogshæliö er stærsta
heimili fyrir vangefna hér á
landi, meö 197 vistmenn, eöa ibúa
eins og þau hjónin Ragnhildur
Ingibergsdóttir yfirlæknir og
Björa Gestsson forstöðumaður
vildu nefna þá. Þetta heimili var
tekið i notkun 13. desember 1952
og alla tiö siðan hefur það gegnt
veigamiklu hlutverki i meðferð
vangefinna á landinu. En það er
eins og viðast hvar annars staðar
i heilbrigðiskerfinu: skortur á
faglærðu fólki háir starfseminni
nokkuð, auk þess sem ibúafjöldi
er þar talsvert meiri en talið er
æskilegt miðað við stærð. Til
dæmis er enginn faglærður iðju-
þjálfi á staðnum og að sögn
Bjötns hefur verið reiknað út, að
161 ibúi væri hæfilegur fjöldi fyrir
hælið.
Næstum tilbúin
i heilt ár.
— En viö erum smátt og smátt
að auka við húsakostinn án þess
að bæta við ibúum, þannig að
ástandið lagast smám saman.
Þannig erum við að biða eftir þvi
núna, að fjármagn fáist til að
leggja siðustu hönd á nýja fimmt-
án manna deild, sem búin er að
vera á mörkum þess að, vera
tilbúin það sem af er þessu ári.
Aðeins eftir að ganga frá raf-
magni og ýmsum smáatriðum
svo að flytja megi I hana. En við
bara fáum ekki fé. Svona hús
þurfa hins vegar að vera tilbúin
að öllu leyti áöur en flutt er inn i
þau, ekkert sem má draga eins og
þegar heimili eiga i hlut.
Auk þess sem byggðar hafa
verið nýjar byggingar fyrir
deildir eldri og yngri vistmanna,
hefur ibúðarhúsnæði starfs-
'stúlkna smám saman verið tekið
undir kennslu- og föndurhúsnæði'
Þarhefur ibúðunum verið breytt i
litlar einingar og virðistfara vel.
Þegar við Alþýðublaðsmenn
gengum þar um og skoðuðum,
voru vistmenn við föndur af ýmsu
tagi, hnýttu rýjateppi, gerðu jóla-
skraut, máiuðu. Allt eftir áhuga-
málum hvers og eins.
Raunar sagöi Eyjólfur Melsteð,
aöstoðarforstöðumaður og
músíkterapý, að nokkur hætta
væri á að vistmenn vildu staðna i
ákveðnum verkefnum, ef þeir
næðu á þeim góðum tökum. Slikt
væri þó reýlnt að fyrirbyggja með
þvi að fá þeim þá önnur verkefni,
svo þeir yrðu ekki of einskorðaðir
i sinum viðfangsefnum.
Franileiða bui^sta fyrir
hælið.
A staðnum er einnig smiða-
stofa, þar sem vistmenn fást við
útskurð og smiðar af ýmsum
toga. í svona viðfangsefnum fær
sköpunargleöi'og jafnvel að ein-
hverju leyti tjáningarþörf vist-
mannanna útrás um leið og þau
hafa ofan af fyrir þeim.
Þá er á hælinu rekin
framleiðslustarfsemi. Þar eru
framleiddir burstar og sjá þeir
hælinu fyrir öllum þeim burstum
sem það hefur þörf fyrir, og það
sem umfram er framleitt, er selt
til birgðastöðvar rfkisspitalanna.
Vistmenn hælisins sem mesta
vinnugetu hafa.eru látnir aðstoða
við nauðsynlegustu störf innan
Húsbúnaður f leikskóla yngstu barnanna er að mestu leyti smiðaður
af vistmönnum, eins og þessir stólar til dæmis.
húss og utan, auk þess sem þeir
stunda flestir fyrrgreint föndur.
Hestar keyptir fyrir
happdrættiságóða.
Fyrr á árinu gengust starfs-
menn hælisins fyrir happdrættitil
styrktar þvi. Voru allir vinningar
gefnir og það sem inn kom þvi
beinn hagnaöur. Fyrra laugardag
komu svo á hælið tveir
hestar sem keyptir voru fyrir
hluta af hagnaðinum Að sögn eru
hestar einmitt mjög góðir fyrir
hreyfihamlaða og var komu
þeirra fagnað mjög. Einn vist-
manna hefur tekið að sér gæzlu og
umhirðu þessara hesta og gegnir
jþvi embætti sinu með miklum
sóma, enda dýravinur mikill og
tvanur að umgangast þau.
Áhugi og samvizkusemi.
Þegar viö gengum um húsnæði
hælisins og virtum fyrir okkur
vistmennina þar sem þeir undu
við störf sin, teppahnýtingar,
smiðar, gerðu jólaskraut og fleira
þessháttar, fór ekki fram. hjá
okkur sá mikli áhugi sem þau
virtust hafa fyrir iðju sinni. Enda
var okkur tjáð, að þegar áhugi
þeirra hefði verið vakinn, væri
fátt sem gæti eytt honum.
- Samvizkusemi þeirra er lika
með ólikindum, sagði Eyjólfur. —
Þeir vanda sig svo með það sem
þeir gera, að manni finnst það
stundum nálgast smámunasemi.
Þeir læra rétt handtök og frá
'þeim er ekki vikið.
Innan hælisins er starfandi ráð-
gefandi nefnd, svo nefnt mið-
Þessi ungi maöur var mjög
áhugasamur og leit vart upp
frá hnýtingunni þegar við
komum inn I handavinnustofuna.