Alþýðublaðið - 15.10.1977, Qupperneq 9

íssr Laugardagur 15. október 1977
9
Helgar
krossgáta
Lausn í næsta
helgarblaði

s
s s r- GN
tb i: r-
VJN Þ i> ViJ
0 C ta S> X X
o > VJN (ð e> a> tQ
... s k> < VA c - VA tb.
s S >0 fh aD 5:
Ö S. *> * a>
w C Cb Cð o>
s> Vr. C X ftl S. ta X X
\> VJN V' X
X Þ fh S á> h s V
i. V s VA i> 5: X a>
i> (ð * G\ GN a> X
N a> c * c o G>
* V. s >a S X- t" VTi v:
Gj N. ta s>' 7Q a> X s
Lausn á
krossgátu.
/rstre/s
/n££>
'OF/f/P/
URBPUR
'fí VYX
GLEÐ!
HuCi -
OoÐ
5PRRUTfín
VflT/f/
AiJÚXU
'RL/ru
síðustu
ftRWÐ
Tjb/J

ftP]
u
éEL
IX/?.
■JúL
- .„.JiREINS
. IBER flyiR
ár/EFP GEkiH
'/L'AT V/NVufí
SvflR,
Vflú/NN
Hflfl
flLVUfí
//v/V
R/Stu
B'flu
/flflH/T
LflUúflÐ
/3y l /
VBfíSL.
GLUFU
moÐflN
TRE
teoR.
■ZE/NS
ST/LLT
UPP
V/RD
!R
Sfl/nflí
f>Y/</<-
/LX>/
/ HÚt)
mflr/Hl
flS YHjfl
'ilatI
3>
E/VT3.
MTflR
VEfíU
SXóúflR
TJÝ-fí
Qufi Bfl
Sut?u
S KflL.
ÖS os
//V/V
spypfífl
LfluUfl
fíofír
syfíB/
or/v
TvE/v/vV
V/T-
LflUS
KfíflSS
FLýr/
SPIK
OER64-
m'flLflfí.
SflmSr.
H/ÐUR-
&AN6
UR
V/íéJfl
KjÁNflR
PÆÐ/
Vo/vUu
FflLíO
AF
TÚ/V/
Gflr/á
PLÖT
fíE/Xfl
T>/
S NÝ
STófíum
LElXOfl.
PREYTT
VfluV-
upp-
GEF/Zfl
* "
Framhaldssaga
Ást og oflæti
eftir: Ernst Klein
Þýðandi: Ingibjörg Jónsdóttir
hún verið eins og hún væri að
leika sorgarleik, sem hún
reyndar var lika að gera, alvar-
leg og þungt hugsandi. Og nú, nú!
Fari ég þá og veri, ef hún er ekki
að daðra við mig. Sir Walter
undraðist.
Allstór hópur ruddist fram að
næsta borði, sem augsýnilega
hafði verið geymt handa þeim. Á
undan fór há, grannvaxin kona.
Hún var stutt klippt, með litað
hár. Varirnar blóðrauðar og
augun svört. Hún glápti frekju-
lega á Gloriu.
Sir Walter setti upp sýnilegan
ólundarsvip.
— Vitið þér hver þetta er?
hertogafrú. Þetta er hin heims-
fræga Ange de Valfleur. Hafið þér
nokkurn tima heyrt talað um
þessa drottningu i hópi alþjóða
lausungalýðs?
Gloria leit eins og af tilviljun,
spyrjandi til borðsins.
— En hún sem er bæði gömul
ogljöt.hvislaðihún að sirWalter.
— Vist er svo. En það er hin
alþjóða frægð hennar. Sá sem
ekki hefir að minnsta kosti einu
sinni fengið að elska þennan
málaða engil, er ekki talinn með i
þessum alþjóða heimsmanna
hópi. Gloria hló.
Viö næstu borð var haldið
áfram að hvisla og skrafa.
Augsýnilega var ómögulegt að
sitja nærri Gloriu, án þess að tala
um hana.
— Saonsbury. Tryllta hertoga-
frúin, heyrði hún skýrt og greini-
lega.
Þau voru komin að kaffinu.
Þá kom þjónninn inn með
nokkra vindlinga á bakka.
Frúin bað um vindlinga?
- Ég?
— Já,madame, rétt áöan.
Hún leit forviöa til hans. 1
augum hans var eitthvað talandi.
Hún leit ósjálfrátt á vindlingana,
er lágu á bakkanum. Hún kiptist
við. Var ekki skrifað eitthvað á
einn þeirra?
Sir Walther, sem einmitt hafði
verið að athuga salinn i
speglinum, og þvi ekki tekið eftir
atviki þessu, snéri sér nú við.
— Hvað er hér á ferðum? Vind-
lingar? Hver bað um vindlinga?
— Ég. Þér hafið vist ekki tekið
eftir þvi.
Þjónninn hörfaði aftur á bak og
hún greip vindlinginn, sem henni
hafði sýnst eitthvað standa
skrifað á. Hún snéri honum á
milli fingra sér, eins og hún væri
að leika sér að honum. Þetta var
skrifað á vindlinginn:
Tafarlaust! Digue 28, Villa
Diana.
— Má ég biðja yður um eld, sir
Walther?
Hann rétti henni eldspýtu.
Laut lengra áfram en þörf var
á. Hvað var með þennan vind-
ling?
Hún reykti hægt, en saug fast
að sér, og innan litillar stundar
var vindlingurinn orðinn að ösku.
Sir Walter beit á vörina.
— Hertogafrú, hvislaöi hann.
Þér hafið gleymt þvi sem þér
lofuðuð.
— Ég gleymi engu.
— Segið mér þá utanáskriftina,
sem var á vindlingnum.
— Þér sjáið sýnir, sir Walter.
— Hertogafrú, svaraöi hann
byrstur. Vera má að ég liti
unglingslega út. En ef á þarf að
halda getur einbeitni min orðið
nokkuð fullorðin.
Gloria brosti. Brosið var þótta-
legt, og Sir Walter vissi hvar hann
var staddur.
Tryllta hertogafrúin. — Hún
ætlaði sér að vera ein um æfin-
týrið. Skollinn skildi i kven-
fólkinu. — Jafnvel önnur eins
kona og Gloria Sainsbury
gat ekki á sér setið að tefla
fegurð sinni á móti hættunni.
Voru það klæðin, sem breyttu
henni þannig? Fá þá konurnar
sérstaka sál viö hvern kjól, sem
þær fara i?
Nei, varla gat það átt sér stað
með Gloriu Sainsbury. En hvað
var þetta þá? Var hún aö gera
uppreisn gegn vernd hans, er
hann hafði tvívegis neytt hana til
að þiggja? Eða átti hún eitt
leyndarmálið enn i fórum sinum?
— Eins og yður þóknast, frú
hertogaynja, sagði hann loks. En
þér getið ekki varnað mér þeirrar
tilfinningar að þér séuð á minni
ábyrgð.
Þegar hún varð þess vör að
hann gaf eftir, varð hún einnig
eftirgefanlegri. — Gloria var ekki
vön þvi að kvelja neinn að
nauðsynjalausu.
— Það dettur mér ekki i hug að
reyna, sir Walter, svaraði hún
mjög þýðlega. Ég þakka yður
fyrir hjálpina — mun æfinlega
gera það. — En ég verð að fara
ein á undan yður.
Hann yppti öxlum.
— Ég er ekkert sólginn i æfin-
týr. — Ég hef sannarlega fengið
nóg af þeim, og ég er ekki nærri
eins tryllt og ég er sögð, sir
Walter, — sagði hún i bænarróm.
En hugsið yður, hver veit nema
þessir, sem ég á að hitta, verði
tortryggnir og varir um sig, ef
þér komið lika. — Það, aö ég fékk
T ækni/Vísindi
Auk þess sem sumir loftsteinar'
innihalda nokkrar af hinum 20
liffræðilega mikilvægul
aminósýrum eru einnig i þeiml
mjög geislavirkar efnisagnir.f
Þessi geislavirku korn gegna
mikilvægu hlutverki i kenningu
þeirra félaga um það hvernig
lifið gæti hugsanlega hafa borizt
hingað til jarðar utan úr geimn-l"
um, i stað þess að hafa þróast
hér.
Hvar hófst lífiö?
Kenning þessi gerir ráö fyrir að:
i geimnum milli stjarnanna séu
efniseiningar sifellt að renna
saman i frumstæða liffræðilega
stiúktúra.
1

IBrezku stjörnufræðingarnir
iHoyle og Wickramasinghe álita^
lað þessi korn séu upprunnin úr
Igifurlegri sprengingu risa-
Istjörnu. .
£
h
I næstu viku:
Er lif i geimnum