Alþýðublaðið - 04.02.1978, Qupperneq 4

4
Laugardagur 4. febrúar 1978
ssar
alþýdu'
blaðiö
Ctgefandi: Alþýöuflokkurinn.
Rekstur: Reykjaprent h.f. Ritstjdri og ábyrgöarmaöur: Arni Gunnarsson. Fréttastjóri: Einar Sigurös-
son. Aösetur ritstjórnar er i Siöumúla 11, sfmi 81866. Kvöldsimi fréttavaktar: 81976. Auglýsingadeild,
Alþýöuhúsinu Hverfisgötu 10 — simi 14906. Askriftar- og kvartanasimi: 14900. Prentun: Blaöaprent h.f.
Áskriftaverö 1500krónur á mánuöi og 80 krónur f lausasölu.
Og svo vikið sé að öðru.
Var það ekki ráðherra Al-
þýðubandalagsins,
Magnús Kjartansson,
sem var upphafsmaður
að samningum við er-
lendan auðhring um að-
stöðu hér á landi? Ekki
furða þó talað sé um
skelegga baráttu flokks-
ins gegn slíku!
Og hvað svo um ,,bar-
áttu" Alþýðubandalags-
ins gegn auðstéttinni og
fyrir alþýðuna? Hvað
liggur eftir þessa menn í
lagasetningum alþýðunni
til hagsbóta allan tímann
sem þeir hafa átt f ulltrúa
á Alþingi? Vilja þeir
svara því?
Það er gersamlega til-
gangslaust að reyna að
feta þar í fótspor Gunn-
ars Lambasonar, sem
frægastur hefur orðið í
sögum fyrir, að „halla
öllum f rásögnum og Ijúga
víða frá", svo sem hann
gerði í frásögninni af
Njálsbrennu!
Ýmsir hafa furðað sig
á, hve það sundrungar-
starf, sem íslenzka
kameljónið hefur staðið
fyrir, hefur getað orðið
langlíft og hve því virðist
það eðlislægt.
Hér höfðar vitanlega
enn til upprunans. Þeir,
sem sá illgresi, geta auð-
vitað fengið rfkulega
uppskeru. Sá „gróður" er
oftast viljugur að vaxa,
einkum ef að honum er
hlúð og á það hefur ekki
skort á Þjóðviljaheimil-
inu. Um gagnsemina
gegnir öðru máli. Vitan-
lega er hægt að hlaða arf-
anum upp í sátur. En að
halda að menn fái úr
þeim gagnlegt fóður, er
álíka bjartsýni og að trúa
því, að unnt sé að gera
silkipoka úr svínseyrum!
Einstakt feimnismál
Undanfarið hefur Al-
þýðublaðið rifjað nokkuð
upp feril hins íslenzka
kameljóns í stjórnmálun-
um — Alþýðubandalags-
ins. Þetta, og sérstaklega
þegar minnzt er á upp-
runa þess, hefur farið
rækilega í fínu taugarnar
á ritstjórum Þjóðviljans.
Þannig hamast ritstjóri
Þjóðviljans eins og þekkt
húsdýr í flagi, vegna þess
að minnt er á fortíðina!
Hversvegna?, hljóta
menn að spyrja. Ollum
má vera vitanlegt að lit-
breytingar hins nafn-
kunna kameljóns breyta
afar litlu um eðli þess og
artir, og þegar alls er
gætt í ferli og stjórn
flokksins kemur strax í
Ijós, að enn eru þar við
stjórnvölinn og innstu
koppar í búri hinir sömu,
sem stóðu að Kommún-
istaf lokknum, margir
hverjir.
Það skal játað, að auð-
vitað er í því nokkur bót
hugarfarsins, að skamm-
ast sín fyrir upprunann!
En það þurrkar á engan
hátt út, hver hann var, né
heldur á hvers vegum út-
haldið var rekið.
Sameiningartilraunirn-
ar 1938 leiddu svo greini-
lega í Ijós, að ekki varð
um villzt, hvar hjörtu
liðsodda Kommúnista
slógu. Það er skjalfest
staðreynd, að þeir kröfð-
ust þess, að hinn samein-
aði flokkurtæki skilyrðis-
lausa afstöðu með Sovét
Rússlandi og leyfði engan
fjandskap gegn þvi í
Hvar var hið sjálfstæða
líf, þegar fréttist um
griðasáttmála Rússa við
Hitlers-Þýzkaland? Lagði
blað þeirra ekki nótt við
dag við að útlista hina
dásamlegu stjórnkænsku
Rússa, að gera Hitler
fært að hleypa styrjöld-
inni af stokkunum? Muna
menn ekki ennþá „víð-
sjár" Kiljans frá þessum
tíma?
Og hvernig var með
Brynjólf, sem taldi að hér
á fslandi mætti „skjóta
án miskunnar" ef það
kæmi Rússum að haldi?
Og hvílíkur heimsbrestur
var það ekki talinn, þegar
„félagi Stalín" geispaði
golunni? Það gerðist þó
ekki fyrr en 1953!
Þetra sýnir aðeins, að
„gamla skyrtan" var enn
við lýði á því herrans ári,
þótt hún væri ekki lengur
opinber hátíðaklæðnað-
ur!
málgögnum sínum!
Þetta var þá hið sjálf-
stæða líf, sem flokkurinn
lifði!
Þó það þyki henta nú,
að halda því fram, að
sósíalistaflokkurinn hafi
klætt sig úr hinni rúss-
nesku skyrtu þegar hann
var stofnaður, mætti trú-
lega minna á túlkanir
Þjóðviljans í síðari
heimsstyrjöldinni, bæði á
eðli og gangi þeirra ham-
fara.
OR YMSUIWI AnQM
HIÐ LJUFA
LANDBÚN
AÐARLÍF í
BERLÍN
Dagblaöiö Timinn flytur þær
fréttir i gær, að Halldór E. Sig-
urðsson, brúarsmiður og land-
búnaðarráðherra, hafi skilaö
sér heim á kontórinn, en hann
mun hafa eytt nokkrum dögum
á „grænni viku” i Berlin.
„Græna vikan” er heljarmikil
sýning á landbúnaðarvörum og
þar tróð Sambandið upp I einum
sýningarbás og sýndi ljósmynd-
ir af rollum og islenskum beit-
arhögum, auk þess sem sýning-
argestir fengu flis af niður-
greiddu dilkaketi i gogginn i
framhjáhlaupi.
Brúarsmiðurinn lét Timann
hafa eftir sér, aö Sambandið
hefði lagt út i þetta Berlin-
ar-ævintýri að sinu ráði og væri
þetta i samræmivið boðskapinn
á siðasta Búnaðarþingi um að
leggja bæri meiri vinnu i að
reyna að koma meiru af dilka-
keti niður i útlendinga.
EftirþvIsemTiminn segir, þá
hefur framlag Sambandsins til
sýningarinnar vakið ekki litla
athygli i Þýskalandi, þessu
þekkta landi matháka. „Hennar
(þ.s. sýningarinnar) var getið I
öllum helztu blöðum Berlinar-
borgar, meira að segja á for-
siðu. í sjónvarpi og útvarpi var
tekið fram, að Islendingar væru
nú nýir þátttakendur i „Grænu
vikunni” — i Berlín og var sýn-
ing Islendinga rómuð mjög”.
Og þá erekkiannað eftirenað
biðaog vona að Þjóðverjum liki
offramleidda lambaketið bæri-
lega og vilji þiggja nokkra
skrokka af þvi i framtiðinni.
Stefna brúarsmiðsins i landbún-
aðarmálum er eins og menn
vita sú, að láta islenska skatt-
borgendur borga útlendingum
fyrir að éta allar ójöfnur i is-
lensku landbúnaðarlandslagi,
þar með eru talin fjöll úr smjöri
og hæðir og hólar úr kjöti.
LANDREISA
ALLABALLA
Toppfólk 1 Alþýðubandalaginu
þeysir nú út og súður um lands-
byggðina og viðrar framtiðar-
sýn sina um nýja „al-
þýðustjórn”. Samkvæmt aug-
lýsingum Þjóðviljans er á sam-
kundum Bandalagsins fjallað
um úrræði Alþýðubandalagsins
i efnahagsmálum, en þau eru
tilboð um að stjórna auðvalds-
skipulaginuá Islandi betur fyrir
auSierrana, en auðherrarnir
geta sjálfir gert! Býður nokkur
betur? Auðvitað er sjálfur aðal-
hugmyndafræðingur Banda-
lagsins á sviði „islenskrar at-
vinnustefnu” með á flestum
samkundunum til að útlista
fyrir alþýðunni hina dásamlegu
kenningu, en það er auðvitað
einn hinn siðasti pólitiski föru-
maður á íslandi, dr. ólafur
Ragnar Grímsson. Hefur hann
um sinn lokið flokkaflakkinu,
enda klifrað ótrúlega hratt upp
virðingarstigann i Bandalaginu.
Þá er og f jallað talsvert mikið
um „orsakir fjármálaspilling-
arinnar” i islensku þjóðfélagi,
m.a. farið rækilega ofan i kjöl-
inn á þvi hvernig mölur og ryð
grönduðu par milljónum I fjár-
hirzlum Landsbanka tslands —
á þvi timaskeiði i sögu stofnun-
arinnar sem guðfaöir Alþýöu-
bandalagsins og Sósialista-
flokksins, Einar Olgeirsson, sat
I æðsta valdastól i Landsbank-
anum!
-ARH