Alþýðublaðið - 07.04.1978, Qupperneq 7

6
Föstudagur 7. apríl 1978
SSSS" Föstudagur 7. apríl 1978
„Mótframboðid” innan Dagsbrúnar
VERKAMANNAFÉLAGID DAGSBRÚN K JÖRSEÐILL viS kouiingu ttjómoí, voroujómor. ttjómor VinnudoilutjóSt, ttjómor Sfyrktortjóðt Dogibrúnormonno, ondurtkoSendo og IrúnoSorróSt fyrir óri8 1972
Borin from of uppitillingamofnd og trúno8orró8i Dogtbrúnor Q Borín from of Snorro Sveinisyni, D Amo Sveinttyni og fleirum
ASolstjóm: firwhr; ESvo,« tlgurStion . CuSmvndur J. CuSmundtton C.Jmundur Öóumn KJa*»|dmul « Cn.Vmvn.lur hnd.j.,«r-.. V|J.k.—ml«I CuJnl AIWrlUM, ll.a.rrJ. 60 ASalttjóm: ForauJar: FriSrik Kjo.rvol ITlo.v, CoJj,,uroMuo. HraJolok J1 llr Jn Ufonrao.., \ dora-Uklmi 1« 11. Jnk.ll llékraorrao. l.rmi.jóiu 11
HoItdSr Bjbrnlton CjdJMi ll.IUCr Mj.nnmn. Illij.r.ni JJ ^ ^ CuSmundu, SigurSuon lloji llrou-rjkrt. HraJoJrrJi 1J
PbtU, lérutton UoSMmroradur: llrn.kl \njrrnn« llr.nil.r.u* 1' lljllni.r J....—..... v.J. ; Snorrl CuSmunduon M f.lrl/úrarndur; l..r (,u.ll.o,«uo. U.|.,r|. 28C Jvlu.m HjJlmljMon, U.Uur.(ÖM 11 Joluim M.ioúnra. MJrajrrJi 11
Ntur Ntunion lUrJm ImrJmnm. MotdormtBum «J Aml Svolntion Jón II. SijurJraon, IfJratkM JO
Varottjóm: ðlofur Torfoton Hbgnl SlgurSnon I.M JJnuon. llrlli.|r,Ji Zt júo Br>«jat«nn. BliH.lul.IIJ 1« JJ. C. r.inir. H-rirl.i If Vorottjóm: Mognúi GuSjómion Krlill JÓH.U.H. ÓJin.|i.lu I krulján ó.k.'uon, Kror.lli I I.JJ. Ik JJooran. SumrakoUI II
St|Óm VinnudallutjóSt: Vilhjólmur Óoriloinnon hr........ Vi,lun.l—H, llnr.I.U.J. 6 Idnuðra Ó.t.,—H, llvk.itlu 11 Sljóm VinnudeilutjóSt: Arnl Svoinnon JtoJaljdmmdur; NjJII S,rml>jora—o„. II„1,>IiIhHI (Mdur Ótofraon. SkrMmlrkk 11 ÓloTnc Jhi.uoh. Nr.,r|i JJ ÍMdor NikuUraon, RouJnfrrJÍ T«
SlgurSur Slbndol Hjólmor Jónnon EndurtkoSendur: Óorvoldur Sjbmnon T rrmJwórlirJl 1 GuSmvndur Óikornon 1 ttjóm StyrktonjóSt \I.|hh« Si.HrJ—.... IIJI-—lurkllj 10 N.rf, II. II.I.I.U.H. l'rtmdll 11 NjJII Cv,......... Kúp..o|d„.ut 01 TlMur Turlmra. Allumjri 11 6.k., Cu.nU.moun. Skll.|r,JI IT PJII Iv-Uv-. UrauklM 11 IVrur í'Murmnu. ÓIJuiolu ST Koiuir Crinlol I..,uI(mu.i, IIo.WimJ. SJ Svnólfur Bjormion Gunnþór Bjornoion Ertingur Honuon EndurtkoSendur: CuirhorSur Jónnon HórSur JJhonnetien Sigfúi Trrggvoion 1 ftjóm StyrktortjóBf Dagtbrúnormanno: Ó.k.r Torlrifraen, Bor(.mmi ti P.lo.. tjlmrram. Skvl.l„.Hl 11 Prtor llramrrárA MriMra..tllom It R.rnor Harnorraon. SdnmR M Rrjoir Viilú.rao. HjoUrarli 11 Rvoúllor ltj.irn.ra—, Skólo.JrJunl( |J Krtrar FriSobmm. K.jvlukk. |J Rúo.r C.rJvrraoo. 1 li.lr.l,.l„.u, 44 SirfJ. TfTinnra. Rurt.rholukr.M II Sí».rl.jnm 11., i.lura. Tjrammit C Srhjrararnrn SirurJur CmUrilmm. li ^rraJm I . S,|fóraon. N„kk,...|i J
Holldór Sjbm.ion Vilhjólmur Sonlolnnon CuSmundur J. CvSmundnon Andról CuSbrondnon Huioi.ljor I.oJI„.oJ—o. II.J.rM,| It Rú,-..M.r C-.ljo.rara. Iloljulradi 1 SijurJur Uldmlol. Iloljolooj. 1« S.jurJur IJrikM—, 1—o|.l«k II SijurJur CUImra. SJrU.kjJli 11 SiiunW IH.I.w, SkriJudrkk IJ GuSmvndur HollvorSllon Snorrl Svoinuon Mognúl CuSjómion lúSvik Jónuon SilorÚM Tórlraran. LoifraMu 1 S.ra.Pí'KMrira.m. (mklri J Srarri S.ri..i. i. FrrrmlMu IS
Tryggvl Emiltien SijurJur Iratrlram. BJId.lmkliJ M EndurtkoSondj StyrktortjóSf: Oddgoir Fjluruon SirTún 1. Mraoirauo. ClAJIum .Sml.rl.mbkr.ul
TrúnoSorróS: Sraral.J. ólv—. SktUmM :■ TrúnaSorróS: ViJra Mi.nvHM, Lra.|hulu.r|i IM
itdada Unmn, CnJmnl M AJelMrin. Vi|mu,r>lnun. E-b.U.J 1S >—...u—ju. i* T— S.urkJ,ram. skipkulll M Trviml tvo.Ura—, Oummii 11 Trjitri Kri-ii.rara. FiUnuéU T Arpir tUklurrara. s,.*íj.,Jmh II trár P. Turorar, f„,i..Ukk. t
Andrrv tmi.1, llj.Uut.kl. 1* And fUnnn Nw»vol. 11—Jnrn.1. t Ami CialnM. Tt Vilh,.lo>ur hur—ri.M.H, Rr,vmirl M ÓJrir llrairlMra. Allk.l...J JTA Brojrad. Jol.o—u—, UJratUu i: SEpSSri"
BMJ.r Bjirmn. Lmlú-/!lrr.Jhnlir.,|i l>or,.IJur H/önrau—, Tú-jmu » R.IJur Aurinra, 11» J.....JÍ U 1',-ro. tm .1 Jram. K.I—ImUU 14 OovU l.rarav MrUrrJi >1 1 rr-f kovJjra^ lljvllokrrkko M tiuor H hóroriora.H. K„k,olor|i t EotrUradl !hrn.Wo. I .H.Wkrrkko t óimumlur S 1 l. v.m Urum. SrimhliS IJ Arar.r Ólofrao—. Njj.KUpp. Blrm>>JJ
Kjörseðill við kosuiiigar I Dagsbrun, kosniiigaruar 1972. Alls eru í
framboði 28S manns eða þar um bil samkv. seðlinum, á hvorunt lista
fyrir sig, að visu erusumir i framboði til tveggja embætta.
Benedikt Kristjánsson verkamaður:
„Munum bjóða
fram við
fyrsta tækifæri”
Fyrr I vetur var nokkuð um það rætt i fjölmiðlum að
fyrirhugað væri framboð innan verkalýðsfélagsins
Dagsbrúnar gegn framboði stjórnar félagsins. Það kom
og fram i fjölmiðium að af mótframboði þessu gat ekki
orðið sakir ýmissa formgalla. Þótti það nokkrum tiðind-
um sæta að til umræðna um mótframboð skyldi koma
innan Dagsbrúnar, þar sem tii sliks hefur ekki komið ár-
um saman, grundvallað á óánægju verkamanna með
stjórn félagsins og stefnu hennar. Þá vakti það og
nokkra athygli og umtai þá er i ljós kom að af umræddu
mótframboði gæti ekki orðið. Að sögn þeirra er að undir-
búningi mótframboðsins stóðu kom þeim það þó ekki
svo mjög á óvart að kjörstjórn skyldi telja að framboð
þeirra fuilnægði ekki öllum skilyrðum. En svo mjög
hefði hún lagt sig i líma við að finna gloppur i þvi.
Blaðamaður Alþýðublaðsins
átti fyrir skömmu viðtal við einn
forystumanna þeirra er stóðu að
undirbúningi mótframboðs þess
er aldrei varð af, Benedikt Krist-
jánsson. Benedikt gerði þá grein
fyrir skoöunum og stefnumálum
þeirra. Jafnframt þvi sem hann
rekur gang hins andvana borna
framboðs og örlög þess.
Vilja virkja fjöldann
1 fyrstu var Benedikt spurður
hver helstu stefnumið þeirra
„mótframbjóðenda” heföu verið
og þá helst þau er stangast á við
stefnu núverandi stjórnar Dags-
brúnar. Benedikt sagði þaö vera
vilja sinn og félaga sinna aö gera
Dagsbrún að virku baráttutæki
samtimis þvi að vikið skyldi frá
þeirri sundrungarstefnu er
forystan ræki nú. Þá er það og ósk
þeirra að ákvarðanatektir varð-
andi kjaramál og baráttuaðferðir
séu i höndum verkamanna á
vinnustöðum. En samþykkt á þá
leið hafi m.a. verið gerð á siðasla
þingi Verkamannasambands
Islands i desember s.l. Þessari
samþykkt hafi ekki verið fylgt
eftir, a.m.k. ekki meðal
Dagsbrúnarverkamanna. Með
aukinni þátttöku verkamanna i
mótun kjarakrafna skapist betri
forsendur raunverulegs 8 stunda
vinnudags og lifvænlegra launa.
Það er sem sagt vilji þeirra Bene-
dikts að fjöldinn innan Dags-
brúnar verði virkjaður i þágu
baráttumála verkalýðs-
hreyfingarinnar. Einnig hafa þeir
lagt áherslu á, að sósialisku
fræðslustarfi verði komið á fót
innan félagsins jafnframt þvi sem
það er vilji þeirra að sliku verði á
komið innan verkalýðshreyf-
ingarinnar i heild. En slikt
fræðslustarf er nú ekkert.
Bað fyrst um mótatkvæði
— 90 verkamenn gengu út
Þar sem m.a. kom fram i mál-
flutningi þeirra, er að undir-
búningi mótframboðsins stóðu, að
þeim þætti sem fundarstjórn jafnt
sem önnur stjórn Dagsbrúnar
forystunnar væri yfirleitt ekki
með sem lýðræðislegustum hætti,
var Benedikt inntur eftir þvi
nánar. Hann sagði það hafa
komið fyrir á þeim, ekki alltof
mörgu, fundum er efnt er til á
vegum Dagsbrúnar, að mönnum
hefði verið neitað um orðið þá er
þeir hefðu beiðst þess. Fundar-
stjóri er ætið formaður’ félagsins
Eðvarð Sigurðsson. Þá hefðu
„Jafnvel smáatvinnurekendur
hafa verið skikkaðir I trúnaöar-
mannaráð Dagsbrúnar af stjórn
félagsins”, segir Benedikt
Kristjánsson verkamaður m.a.
menn verið strikaðir út af
mælendaskrá eða mælendaskrá
lokað af fundarstjóra. Hefði slikt
og þvilikt t.d. hent þá er umræöur
fóru fram á einum Dagsbrúnar-
funda um tillögu varðandi opna
láglaunaráðstefnu. Umræður
þessar voru vissulega nokkuð
heitar.
Þá mun Eðvarð eitt sinn sem
oftar, þá er rædd var tillaga er
Glansmynd ferðaskrifstofanna af Brasilíu:
Ekki ord um fasisma,
ritskodun, indíána-
dráp og aftökur
Ferðabæklingar minnast ekki orði á löggild fjöldamorð á indiánum i Brasiliu.
Eftir því sem efnahags-
kreppan dýpkar í Dan-
mörku/ þeim mun stærri
veröa auglýsingarnar um
neyzlu og ,,skynsamlegar
fjárfestingar", segir kvik-
myndageröarmaöurinn Ib
Makwarth í grein í Aktúelt
nýlega, en þar greinir hann
frá ferð sinni til Brasiliu
og reynir að bregöa upp
mynd af því sem hann upp-
liföi þar — þvert ofan í það
sem heföi mátt vænta
samkvæmt glansmyndum
feröaskri fstofanna af
þessu landi. Hér er birtur
endursagður úrdráttur úr
grein Makwarths.
„Þegar ég fór til Brasiliu, og
haföi lausan tima (tilgangur ferö-
arinnar var gerð heimildarkvik-
myndar um brasiliska flóttamenn
i Danmörku), fékk ég gott tæki-
færi til að reyna að meta þær að-
stæður sem ferðamaður stendur
andspænis i okkar tima einræðis-
skipulagi i Latnesku-Ameriku.
Ég hef verið tvisvar áður i Brasil-
iu,ferðast 20.000 km leið og gert 7
kvikmyndir. Þær hugmyndir sem
ég hafði áður en ég laði upp i ferð-
ina hélt ég þvi að myndu ekki
breytast.
En ferðamaðurinn, sem hefur
eytt háum fjárhæðum i væntan-
lega „ótrúlega upplifun”, en hef-
ur oftast ekki gert ráð fyrir þvi að
„upplifunin” getur verið honum
hversdagslegur viðburður, eða
ruddaskapur sem viðgengst dag-
lega og þá getur hann fengið tæki-
færi til að bera saman hversdags-
lifið i Latnesku-Ameriku og
heima. Stærstu „viðburðirnir”
geta verið þeir hinir ruddalegustu
og þá má nota til margs. Til þess
að ýta við manni i draumaheimi
glansmynda ferðaskrifstofanna
og efla virka baráttu i samfélagi
okkar, og skilja hvilika skelfingu
afturhaldið i lýðræðissamfélagi
okkar getur leitt yfir það.
En sá sem lætur lokkast af
hvatningarorðum ferðaskrifstof-
anna, og ekki rannsakar upp á
eigin spýtur umhverfið sem hann
gistir, hann á ekki von á neinni
hjálp til að fá meira út úr sinni
ferð.
Þannig var það með þá ferða-
skrifstofu sem ég skipti við. Ég
leitaði upplýsinga, og fékk bunka
myndrikra bæklinga upp i fangið.
Það sem komst næst þvi að skil-
greina þjóðfélagið eins og það er,
var setning sem hljóöaöi þannig:
„Brasilia hefur verið lýðveldi sið-
an 1889. Landinu stjórnar forseti
sem situr 5 ár i senn og er ekki
sjálfkrafa endurkjörinn. Hann
hefur hliðstætt vald og Banda-
rikjaforseti. Hann nýtur stuðn-
ings tveggja þingdeilda, sem báð-
ar eru valdar beint af fólkinu”.
Ekki orð um valdarán.
Ekki var eitt orð um að herfor-
ingjar hefðu velt úr sessi löglega
kjörinni stjórn, sett til hliðar lýð-
réttindi, lagt niður eðlilegan gang
lýðræðis, innleitt ritskoðun, bann-
að pólitiska flokka, innleitt rikis-
rekin stéttarfélög, innleitt nýja
löggjöf, innleitt lög um dauða-
refsingu fyrir,,pólitisk afbrot” og
sett dygga stuðningsmenn i dóm-
araembætti og stjórnarráðið, lög-
leitt indiánadráp og stuðlaö að
bandarisku arðráni i landinu með
aðstoð fjölþjóða auðhringa. Ekki
var einu orði minnst á ótaldar á-
rásir á vinstri sinna, menntafólk,
blaðamenn og aðra sem sett hafa
spurningamerki við harðstjórn-
ina. Ekki orð um þá fjölmörgu
sem týnst hafa i fangelsum, verið
pyntaðir og myrtir að undirlagi
stjórnvalda, ofsóknir og tor-
tryggni i garö allra sem eru utan
við hin „hefðbundnu form” þjóö-
félagsins, t.d. kynvillinga og póli-
tiska andstæðinga.
Ef menn vita ekkert um fram-
angreint, þá uppgötva þeir það
am.k.k. ekki á leiðinni yfir At-
lantshafiö i DC 10 þotunum, þar
sem brasiliska flugfélagið reynir
eins og mögulegt er að láta fara
huggulega um farþegana. Menn
éta á sig gat, fá að horfa á
amriskar dellukvikmyndir eöa
auglýsingamyndir um Brasiliu og
inntakið i þeim er: „Brasilia er
guös eigin paradis”.
En strax i flughöfninni fá menn
fyrstu hugmyndirnar um að
raunveruleikinn sé ekki i sam-
ræmi vð lygar auglýsinganna.
Þar eru t.d. leigubilar i biðröðum
eftir viðskiptavinum. Tvenns
konar leigubilar fást. Þeir sem
almenningur notar, þeir eru
fremur ódýrir og yfirvöld fylgjast
gaumgæfilega með þvi að bil-
stjórarnir taki ekki meira fyrir
ökuferðirnar en lög mæla fyrir
um. Hins vegar eru „sérstakir
bilar”. Þeir ery dýrir, kosta
miklu meira en má skv. lögum,
þar sem eigendur þeirra hafa
efni á þvi að borga lögreglunni
mútur fyrir að „sjá ekki” lögbrot
þeirra. Þessir bilstjórar taka
nærri þvi það gjald sem þeim
dettur i hug hverju sinni.
Lifshættuleg umferð
Frá flughöfninni inn i hjarta
Rio upplifa menn óhugnanlegar
stundir. Umferðin er lifshættuleg
og til að nefna dæmi: þá 14 daga
sem við dvöldum þarna lentum
við i 5 árekstrum þar sem strætis-
vagnar komu við sögu og að með-
Ein hliö á Brasiliu sem feröa-
menn fá ekki aö berja augum:
Brasiliskur hermaöur æfir sig i
pyndingum.
altali þremur „venjulegum” á-
rekstrum daglega! Lögreglan?
Leyfið mér að nefna dæmi. Dag
einn vorum við á ferö i leigubil, en
bílstjóri hennar ók samkvæmt
lifshættulegri umferðarhefð
borgarinnar, en hefur liklega far-
iðdrjúgtyfir strikiö, þar sem bill-
inn var stöðvaður af lögreglu-
þjóni. I Danmörku hefði ökumað-
urinn tapað ökuskirteininu. En
hér setti hann seðil sem svarar til
500 isl. kóna innan i ökuskirteini
sitt áður en hann sýndi það lög-
reglunni og við fengum um leið
bendingu um að halda áfram (eft-
ir að löggan hafði stungið á sig
seðlinum — auðvitað!)
t heild var Rio ekki mikið
breyttfrá þvi ég sá borgina siðast
árið 1973. Og þó „fegursta borg
heimsins” var orðinn svolitið ljót-
ari. Auðmagnseigendur hafa ekk-
ert fegurðarskyn/smekk, og þeir
fjárfesta þar sem ágóðavon er.
Heilu hverfin eru rifin niður til að
búa til rúm fyrir háhýsi, þannig
aö sums staðar gengur erfiðlega
að átta sig á þvi að menn séu i
Rio. Umhverfið er breytt i sum-
um borgarhlutum. Auðvitað
þekkir maður sig aftur t.d. á
Copacabana-ströndinni, Sykur-
toppnum eða Corcovada með
kristmyndinni, þar sem sömu
börnin virðast enn vera seljandi
ýmsa smá ahluti til að framfleyta
fjölskyldum sinum, bjóðast til að
bursta skó eða hreinlega betla.
Það er sannanlega undarlegt að
verða vitni að þvi hvernig vel
stæöur Dani bregst við betlurum.
Ég sat hjá einum slikum og þar
sem hann skálaði með 1500 kr.
vinglasi sagði hann mér, að mað-
ur ætti bara látast ekki sjá þá, þá
hyrfu þeir. Hann tók jafnfram
fram, að hann sæi augljósa fátækt
þeirra, en hann vildi ákveða sjálf-
ur hvort hann styddi þá eða ekki.
Ekki eitt augnablik hvarflaði að
honum, að börnin ættu sér val-
kosti eins og hann. Dananum
fannst sem forréttindi hans væri
ný og kærkomin upplifun i
ferðinni til fjarlægs lands.
Það er eiginlega undarlegt, að
við sem borgarar i velferðarþjóð-
félagi viðurkennum sjaldan að
forréttindi okkar eru ávöxtur
harðrar baráttu fyrri kynslóða,
baráttu sem i sjálfu sér veitti sið-
ur en svo ánægju, en hún færði af-
komendunum mikið. Og við að
standa augliti til auglitis við dag-
legtlif Brasiliubúa, rennur manni
kalt vatn milli skinns og hörunds
þegar hugsað er til þess, að ná-
kvæmlega grundvallarhugmynd
um þjóðfélag er sú sama og Glist-
rup og félagar vilja koma á legg.
Að gefnu tilefni. Brasiliskir
valdhafar og stuðningsmenn
þeirra eru óþreytandi að telja
fólki trú um að hið grimma sam-
félag þeirra gefi öllum tækifæri
t.d. til að verða ríkir! Hér eru
engir, skattar og hér eru engin lög
sem hindra „framtakssamt fólk”
i þvi að berjast áfram. Allir hafa i
orði kveðnu rétt til að brjótast
upp úr forinni, og þeir sem það
vilja geta sparkað i hnakkann á
næsta manni i þeim tilgangi að
hala sig dálitiö upp virðingarstig-
ann.
Rio de Janeiro — „fegursta borg heims”
7
varðaði kröfuna um lifvænleg
laun fyrir 8 stunda vinnudag,
hafa, þá er tillagan skyldi lögð
fyrir fundinn, farið fyrst fram á
mótatkvæði. Var siðan að áliti
fundarstjóra ekki talin þörf á
talningu atkvæða þeirra er með-
mælt voru tillögunni. Við þetta
munu 90 verkamenn hafa gengið
út af fundinum að sögn Benedikts,
áður höfðu ræðumenn talað fyrir
fullu húsi. Þetta mun hafa gerst
þrátt fyrir að bæði málfrelsi og
tillöguréttur muni tryggð á
fundum félagsins samkvæmt
lögum þess. En 3 til 4 fundir eru
haldnir á vegum Dagsbrúnar
fyrir félagsmenn á hverju ári. Þó
ber þess og að geta að i lögunum
mun einnig vera svohljóðandi
grein þ.e. sú 34. i röðinni:
„Fundum skal stjórna eftir
fundarsköpum, samþykktum af
félagsfundi. Vafaatriði um
fundarsköp úrskurða fundir i
hvert sinn. Að öðru leyti fer
fundarstjóri eftir þvi, sem honum
þykir best henta.” Að visu þykir
það allóvenjulegt að setning eins
og sú siðasta i lagagrein þessari
sé höfð með i lögum um fundar-
sköp félaga. Ef til vill mun hund-
urinn liggja þar grafinn.
Fá ekki inni
í eigin blaði
A félagsfundi i Dagsbrún var
samþykkt, 1975, að hafin skyldi
útgáfa félagsblaðs. Skyldi það -
samkvæmt tillögunni opið öllum
félögum i Dagsbrún. Blað þetta
leit fyrst dagsins ljós nú i febrúar
s.l. og var þá eingöngu opið stjórn
verkalýðsfélagsins. Útgáfa blaðs
þessa er Dagsbrún heitir mun
hafa farið leynt. Benedikt segir
sig og félaga sina hafa reynt að fá
inni i „Dagsbrún” en þeim verið
neitað af Eðvarð; þrátt fyrir að
tilgangurinn hafi m.a. verið sá aö
svara árásum Dagsbrúnarfor-
ystunnar á þá félaga. Eðvarð
mun hafa sagt Benedikt það
UÓÐVIUINH
V <*r li <im<*n ii
V<*rjlJ> I tílru'ðiil
í l)i«as|»ríin!
l^ilræAið a(‘nuini<> v
■ppstillingarncindar
kosninga
Da^shrún.
slórskáldiö
Inilello er látlö-
SamfylKiiic;sii*m<*iiii (<*n^u saml liu**(u alkunlalölu M*m
|»<*ir lial'a iiolikiini(ím:i (<*ii*ji<> si (iunli í DagNbrún.
LIINN
ATKVÆÐAGREIÐSLAN
um lýðrœðið
t Dagsbrún
hefnt 2. janúar.
IN 24. DES. 1936
47. TOLUULAÐ
Vegid ad lýdrædinu
í nafvii lýdræðisins.
Alþý(>ufTokk*foringjarnir knýja þaft fram al> >í**a cingftngu laKa-
brcytinKum tn fiularlnnar til alNhcrjaratk>a*i>agrciJ>slu og Iwita til
þcot jöfnum höndum ofbcldi. yfirpangi og; blckkin|{um.
Neitaö aö bera upp nokkrar tillögur um
hagsmunamál verkamánna á síöasta
fundi Dagsbrúnar.
Herbragð Héðins.
Dagsiirúnarfundurinn siðastl.
Runnudag var mjög fjölmonnur.
Munu alls hafa &>tt fundinn um
DOO l'élagsnvenn. Fyrir lundin-
un lá að taka ákvaröanir uni
Úrklippur úr Þjóðviljanuin frá I desember 1936. A0 áliti Benedikts
Kristjánssonar verkamanns hafa stjórnarandstæðingar innan Dags-
brúnar fram að fær Ilkar sakir á forystu félagsins nú og Eövarö og féi-
agar höfðu, þá er þeir voru i sporum stjórnarandstæöinga á 4. áratugn-
um.
persónulega að hvorki hann né
félagar hans ættu nokkurt erindi
inn i blaðið.
Þá segir Benedikt að sér og
samstarfsmönnum sinum þyki
það nokkuð grunsamlegt að ekki
skuli þeir fá að taka ljósrit af
reikningum félagsins þó stjórn
þess sé að sjálfsögöu ekki stætt á
þvi að úeita þeim um að skoöa
Hér má sjá Benedikt
verkfallsvaröa 1 febrúarverkfallinu 1976.
reikningana. Einnig mun þeim
þykja það grunsamlegt aö ekki
skuli formaður félagsins ætið
undirrita reikningana, en stund-
um endurskoðendur einir sér. En
til þess að reikningarnir megi
teljast samþykktir skulu þeir
undirritaðir af formanni.
„Taka ábyrga afstööu til
efnahagskerfis atvinnu-
rekenda"
Benedikt hafði ýmislegt fleira
aö segja um forystu Dagsbrúnar
en nokkuð sem varðaði ólýðræðis-
leg vinnubrögð: „Stefna þeirra er
að halda öllu i sömu skorðum, hún
birtist i starfsleysi, nema þegar
verkamenn hafa frumkvæðið
drattast þeir á eftir. Þykjast þeir
þá veita leiðsögn. Vissulega eru
þeir hluti verkalýðsstéttarinnar
og starfa oft á tiðum vel. En
grundvallarmistök þau er þeir
hafa gert eru að þeir taka ábyrga
afstöðu til efnahagskerfis at-
vinnurekenda og greiöslugetu
þess. En þetta kemur hvað skýr-
ast fram i kökukenningarvælinu
þ.e. um þjóðarkökuna, sem
upphaflega er komin frá atvinnu-
rekendum. Forystumenn Dags-
brúnar eins og að visu fjölmargir
aðrir verkalýðsforingjar horfa
framhjá þeirri augljósu staö-
reynd að atvinnurekendur byggja
tilveru sina á arðráni verka-
lýðsins. Þeir greiða verka-
mönnum þar af leiðandi ekki
eyri meir en svo að verkamenn
lifi af þvi. En þessi staðreynd,
þ.e. að forystumenn verkalýðs-
'Framhald á bis. 8.
A fundi f verkalýðsfélaginu Dagsbrún, f.v. Eðvarö Sigurðsson formaður féiagsins f ræðustóli, Halldór
Björnsson ritari og Þórir Danfelsson framkvæmdastjóri Verkamannasambandsins. t tögum Dagsbrún-
ar varðandi fundarsköp segir m.a.: „...Vafaatriði um fundarsköp úrskurða fundir f hvert sinn. Að öðru
leiti fer fundarstjóri eftir þvi, sem honum þykir bezt henta.