Alþýðublaðið - 16.06.1978, Síða 11

Föstudagur 16. júní 1978 ■gjjj*'
iFöstudagur 16. júní 1978
11
10
SUl
síðan
RITSTJORI:
KJARTAN 0TT0SS0N
Jafnaðarstefnan
Jaf naðarstefnan eða sósíalisminn stefnir að auknum jöfnuði manna á með-
al, hún vill, aðsérhver þjóðfélagsþegn fái réttláta hlutdeild í efnislegum gæð-
um og sem allra mest ákvörðunarvald á öllum sviðum þjóðlíf sins.
Uppruni jafnaðarstefnunnar
Hugsjón jafnaðarstefnunnar tók á sig fasta mynd í kenningum nokkurra 19.
aldar hugsuða. Helztur þeirra var Karl Marx, sem telja verður föður nútíma
jafnaðarstefnu. Þó að kenningar Marx hafi verið kúguðum verkalýðnum
ómetanlegur hvati til átaka, er ekki hægt að ætlast til að hann sæi fyrir alla
seinni tíma þjóðfélagsþróun, enda byggði hann i veigamiklum atriðum á
heimspekilegum forsendum, sem nú þykja almennt forngripir og stóð á þekk-
ingarstigi 19. aldar í vísindum. Kenningar hans haf a því mestan part aðeins
sögulegt gildi fyrir nútímamenn. Stærsta missýn Marx var, að hann vanmat
mátt verkalýðsins til að knýja f ram breytingar smátt og smátt. A hans tíma
voru slíkar andstæður milli kjara yfirstéttarinnar og sultarlifs verkalýðsins
og lýðræði auk þess vanþróað, að hann sá enga aðra framfaraleið en byltingu.
En auðvaldsöflin voru smám saman knúin til eftirgjafar, til að hækka kaup
og bæta aðbúnað verkafólks. Verkalýðsf lokkar efldust til áhrifa samstiga
þróun lýðræðis og knúðu fram þjóðfélagsbreytingar, sem settu kúgun verka-
lýðsins skorður. En þrátt fyrir það að mikið haf i áunnizt, þó fyrst og f remst
hér í norðanverðri Evrópu, en baráttunni langt f rá því að vera lokið. ihalds-
öflin hafa enn sterk tök á skoðanamyndun almennings í krafti auðs síns og
yfirráða yfir f jölmiðlum, og beita þeim til að slá ryki í augu alþýðu og lof-
syngja ríkjandi þjóðfélagskerfi. Þar er Morgunblaðið ágætt dæmi.
Kapítalistar finna alltaf nýjar og nýjar leiðir til að draga saman auð í fárra
hendur, og baráttunni við þá lýkur því ekki í fyrirsjáanlegri f ramtíð.
Stefnumál jafnaðarmanna
Þótt grundvallarhugsjón jafnaðarstefnunnar hafi verið sú sama frá upp-
hafi, hafa jafnaðarmenn endurskoðað einstök atriði i viðhorfum sínum í Ijósi
reynslunnar og lagt mismikla áherzlu á hin ýmsu stefnumál eftir aðstæðum
hverju sinni. Hér á eftir verður aðeins drepið á örfá af mikilvægustu hug-
sjónamálum jafnaðarstefnunnar, þegar til langs tíma er litið.
— Réttlátari tekju- og eingnaskipting. Jaf naðarmenn stef na ekki að því, að
allir hafi jafnar tekjur, heldur telja þeir, að taka verði eðlilegt tillit til
mismikils f ramlags einstaklinga og starfsstétta til þjóðarbúsins. Hins vegar
telja þeir óréttlátt, að nokkur hafi tekjur eingöngu í krafti aðstöðu eða sér-
réttinda en ekki f yrir skerf til þjóðarf ramleiðslunnar. Nærtækasta dæmið um
slíkter verðbólgugróði, sem byg'gist á því, að þeir sem aðgang hafa að lána-
kerfinu láta spariféalmennings vinnafyrir sig. Jafnaðarmenn leggja mégin-
áherzlu á gildi vinnunnar og telja rangt, að menn lifi á vinnu annarra. Það
liggur því í hlutarins eðli, að jaf naðarmenn eru málsvarar launþega í baráttu
þeirra við atvinnurekendur um skiptingu þjóðarkökunnar.
— Full atvinna. Jafnaðarmenn líta á það sem skyldu þjóðfélagsins að gera
sérhverjum þjóðfélagsþegn kleift að sjá f yrir sér og sínum með vinnu sinni.
Þeir leggja höf uðáherzlu á, að aldrei megi koma til atvinnuleysis.
— Afkomuöryggi. Jafnaðarmenn telja það sjálfsagt, að enginn eigi að
þurfa að óttast um daglega afkomu sína, þótt hann verði fyrir meiri háttar
skakkaföllum, svo sem sjúkdómum, slysum og varanlegri skerðingu starfs-
orku. Til þess að svo megi verða, er víðtækt almannatryggingakerf i nauðsyn-
legt. Almannatryggingar teljast til stærstu sigurvinninga jafnaðarmanna
hvarvetna þar sem þeir hafa komizt í valdaaðstöðu, og þar hafa nú yfirleitt
allir sannfærzt um gildi þeirra, en í frumskógaþjóðfélögum kapítalismans
verða menn gjaldþrota við meiri háttar sjúkdóma.
— Valddreifing og atvinnulýðræði. Jafnaðarmenn eru eindregið fylgjandi
sem mestu lýðræði á öllum sviðum þjóðlífsins og vilja dreifa valdinu sem
mest. Virkt f jöldalýðræði er þeirra hugsjón, þeir vilja,að sem f lestir hafi bein
áhrif á ákvarðanatöku í þeim málum, sem þá varðar. Þetta lýðræði vilja þeir
einnig leiða til öndvegis í hagkerf inu. Atvinnulýðræði felst í því, að launþeg-
ar, þeir sem verðmætin skapa, fái f ulltrúa í stjórnum fyrirtækja þeirra, þar
sem þeir vinna.
—KO.
Þaöer grundvallarskoöun Al-
þýöuflokksins i húsnæöismál-
um, aö sérhver fjölskylda eigi
skýlausan rétt á sómasamlegu
og fullnægjandi húsnæöi, jafnt
aö stærötil sem allri gerö, hvort
heldur er t il eigna r e öa leigu, án
tillits til stæröarfjölskyldunnar,
samsetningar eöa efnahags. Al-
þýöuflokkurinn litur á hús-
næöismál sem sjálfsögö mann-
réttindi hversog eins og er and-
vigur þvi, aö hin spilltu
markaöslögmál séu látin ráöa
þvi hvort fjölskyldurnar fái
uppfyllt þarfir sinar fyrir
Ibúöarhúsnæöi. Alþýöuflokkur-
inn telur, aö þaö sé verkefni
samfélagsins aö sjá til þess, aö
sérhver sjölskylda og sérhver
einstaklingur geti búiö I sóma-
samlegu og öruggu húsnæöi án
skuldaklyfja, óhóflegrar vinnu-
þrælkunar og óöaveröbólgu i
verölagningu Ibúöarhúsnæöis. 1
samræmiviöþetta sjónarmiöer
flokkurinn ekki þeirrar skoöun-
ar, aö þaö eigi aö vera risavaxiö
viöfangsefni sérhverrar fjöl-
skyldu aö kllfa þritugan hamar
skulda og óöaveröbólgu til þess
aö geta búiö meö öruggum hætti
I viöunandi húsnæöi.
Samfélagið beiti sér
fyrir ibúðabyggingum
Sú stefna Alþýöuflokksins, aö
samfélagiö eigi aö beita sér 1
rikum mæli fyrir ibúöabygging-
um fyrir almenning á kjörum,
sem honum eru vel viöráöanleg,
er ekki ný af nálinni. Þvert á
móti er hún senn 50 ára gömul,
þvi þegar voriö 1929 fékk Al-
þýöuflokkurinn sett Iög á Al-
þingi um byggingu verka-
mannabústaöa. Ibúöirnar I
þeim voru seldar launamönnum
og fjölskyldum þeirra á viö-
ráöanlegu veröi meö sérstökum
glæsikjörum. Æ siöan hefur
þessari stefnu veriö framfylgt I
--A. . * - - ■ , —■■■ , .. ■■■■
Atvinnulýðræði
Reykjavíkurborg —
atvinnulýðræði
Fyrir borgarstjórnarkosning-
arnar gaf Alþýöuflokkurinn þaö
loforö aö koma á atvinnulýörasöi
hjá stofnunum Reykjavlkurborg-
ar.
Viö gerö málefnasamningsins
gekk okkur ekki betur en svo aö
þar er ekki minnst einu oröi á at-
vinnulýöræöi. Samflokkum okkar
I borgarstjórn þótti þetta ekki
neitt stórmál og ástæöulaust aö
tilgreina þaö sérstaklega aö
stefnt skyldi aö auknum lýörétt-
indum meöal borgaranna — best
væri aö hafa þetta eins og hjá
Ihaldinu, fámennisstjórn.
Hvers vegna atvinnu-
lýðræði?
IBarátta fyrri kynslóöa gegn
hungri, fyrir öryggi og vernd hef-
ur aö mestu tekist a.m.k. hvaö
varöar Vesturlönd.
Viö sem nú erfum landiö höfum
sem betur fer ekki þurft aö kynn-
ast hungri og fátækt, — barátta
forfeöra okkar hefur fært okkur
þó nokkurt öryggi og vernd.
Unga fólkiö sem nú erfir landiö
er og betur upplýst en áöur. ör-
yggiskenndin og þekkingin örvar
þörf okkar fyrir sjálfsviröingu,
viöurkenningu og virkar hvetj-
andiá sköpunarþörfokkar. Fleiri
þegnar þjóöfélagsins en stjík-n-
málamennogforstjórar hafa þörf
fyrir aö sýna hvaö I þeim býr.
Nátengt þessu er nauösyn á ný-
skipan efnahagsmála — meiri
virkni — sparnaöur — nýting —
útsjónarsemi — allt þetta veldur
þvl aö fyrirtæki geti greitt hærri
laun, aö viö fáum lifaö viö betri
kjör. Atvinnulýöræöi þýöir afnám
efnahagslegra forréttinda. Þegar
jafnræöi rlkir milli allra I fyrir-
tæki eröruggtaö skattsvik hverfa
.— launamisrétti minnkar, fram-
leiösla og framleiöni eykst.
Hvað vill Aiþýðuflokk-
urinn?
Tvö siöustu þing hefur flokkur-
inn flutt frumvörp á þingi um at-
vinnulýöræöi, en talaö fyrir dauf-
um eyrum.
Margir Sjálfstæöismenn halda
þvl fram aö hér sé Alþýöuflokkur-
inn aö vega aö eignarrétti ein-
staklinga. Hérer þóum misskiln-
ing aö ræöa þar sem viö biöjum
einungisum aö samráö sé haft, aö
komiösé á rekstrarfyrirkomulagi
þar sem dýrmæt reynsla starfs-
fólks nýtist sem best — en þaö fá
sjálfstæöismenn ekki skiliö.
Alþýöubandalagiö trúir þvl
ekki aö fjöldinn — alþýöa landsins
hafi þörf fyrir aö hugsa sjálfstætt
Framhald á 14. siöu
Landbúnaðarstefnan
Alþýöuflokkurinn er eini stjórn-
málaflokkurinn, sem þorir aö
takast af raunsæi á viö vanda Is-
lenzks landbúnaöar. Alþýöu-
flokksmenn telja þaö hornstein
skynsamlegrar landbúnaöar-
stefnu, aö landbúnaöurinn full-
nægi þörfum innanlandsmarkaö-
ar og aö ekki séu fluttar inn land-
búnaöarvörur, sem viö getum
sjálfir framleitt. Þetta sjónarmiö
er I rauninni angi af þvi grund-
vallarviöhorfi jafnaöarmanna, aö
nýta beri allar auölindir sem
bezt, enda segir svo I stefnuskrá
Alþýööuflokksins: , ,Alþýöuflokk-
urinn vill efla landbúnaö á íslandi
og nýta þannig þá auölind, sem
gróöur landsins er”.
Alþýðuflokksmenn gera sér
hins vegar ljóst, aö núverandi
stefna I framleiöslumálum land-
búnaöarins er löngu úrelt. Fé er
ausiö 1 landbúnaöinn i formi niö-
urgreiðslna, útflutningsbóta og
hvers kyns styrkja — og þó eru
bændur ein verst launaða stéttin I
landinu. Hingaö til hafa bændur
ekki mátt heyra minnzt á breyt-
ingar á landbúnaöarstefnunni, og
jafnvel talaö um aö Alþýöuflokks-
menn vildu útrýma bændastétt
inni, en nú á allra síðustu árum
viröast þeir vera aö gera sér
grein fyrir þvl, aö róttækra breyt-
inga er þörf.
útflutningsbætur verði
felldar niður
Ekki veröur lengur viö þaö un-
aö aö viö seljum I stórum stll
landbúnaöarafuröir, einkum
kindakjöt, til nágrannalandanna
fyrir brot af kostnaðarverði. tJt-
flutningsbætur verður aö leggja
niöur eöa a.m.k. halda þeim I al-
gjöru lágmarki, og beita veröur
öllum tiltækum ráöum til aö jafna
þær sveiflur I landbúnaöarfram-
leiöslunni milli ára og árstlöa,
sem valda timabundinni offram-
leiöslu.
Endurskoðun niður-
greiðslukerfisins
Niöurgreiöslukerfiö þarf aö
. endurskoöa frá rótum. Nú er
sköpuö óeölileg eftirspurn eftir
niöurgreiddum landbúnaöarvör-
um á kostnaö hinna, og jafnframt
er fjölbreytni landbúnaöarfram-
leiöslunnar haldiö niöri, þvl
bændur leggja alla áherzlu á
framleiöslu niöurgreiddra vara.
En þvl má ekki gleyma, aö niöur-
greiðslur eru mikil búbót, einkum
fyrir láglaunafólk og barnafólk. 1
yfirleitt öllum Evrópulöndum tíö-
kast einhvers konar niöurgreiðsl-
ur á landbúnaöarvörum. Ekki er
þvl mælt með þvl, aö niður-
greiöslur veröi lagöar niöur,
heldur veröi þeim fundiö hent-
ugra form.
Nýtt verðlagningarkerfi
landbúnaðarafurða
Núgildandi verðlagningarkerfi
hefur gengið sér til húöar og er
snar þáttur I verðbólguskrúfunni,
sem meö algerlega sjálfvirkum
hætti veltir yfir launafólk skriöu
veröhækkana á fárra mánaöa
fresti. Almenn kauphækkun I
landinu hækkar sjálfkrafa launa-
liö hins svokallaöa verölags-
grundvallar landbúnaöarafuröa
og þar meö verö landbúnaöar-
vöru. Vlsitölubætur fyrir þá verö-
hækkun hækka svo kaupið af
sjáifu sér, og þannig gengur þetta
hring eftir hring. Hér veröur aÖ
höggva á sjálfvirk tengsl kaup-
gjalds og verölags og finna nýtt
kerfi. T.d. hefur veriö stungið upp
á þvl, aö bændur semji beint viö
rlkisvaldiö.
Áætlunarbúskap!
tJrræöi jafnaöarmanna til lang-
timalausnar á vanda landbúnaö-
arins er áætlunarbúskapur. Meta
þarf hagkvæmni hinna ýmsu bú-
greina og bústæröa og skipu-
leggja framleiösluna I samræmi
viö þaö, með áætlun til langs
tima, t.d. 15 ára. Stefnt skal aö
þvi aö auka fjölbreytni afurða og
byggja framleiösluna sem mest á
innlendum fóöurvörum og áburöi.
Einnig þarf aö taka fullt tillit til
ástands gróöurlendis, enda eru nú
afréttir landsins vlöa mjög of-
beittir, og þarf aö létta á þeim,
ýmist meö aukinni ræktun og
uppgræðslu eöa fækkun fjár. Hætt
er viö þvl, aö I landbúnaöaráætl-
un til langs tima veröi aö gera ráö
fyrir einhverjum niðurskuröi bú-
stofns eða fækkun bænda, og llk-
lega hvoru tveggja. Auövelda
þarf bændum aö skipta um bú-
greinar eöa fara yfir I önnur
störf.
Byggðasjónarmið
Alþýöuflokkurinn leggur á-
herzlu á, aö I nauösynlegri land-
búnaöaráætlun verði tekiö fullt
tillit til byggðasjónarmiða. I
stefnuskrá flokksins segir svo:
„Landbúnaöur er grundvöllur
byggöar I mörgum héruöum, og
verður þvl aö skipuleggja hann I
samræmi viö byggöastefnu. Þörf
er á sérstökum stuöningi viö
bændur I rýrari sveitum, sém
þarf aö halda I byggö vegna
byggðasjónarmiöa.”
reynd, þannig, aö Ibúar þeirra
hafa búiö viö betri húsnæöiskjör
en nokkrir aörir launþegar
þjóöfélagsins. Þar hefur sóslal-
ismi Alþýöuflokksins sést I
reynd. Enn i dag er bygging
verkamannabústaöa og ann-
arra félagslegra ibúöa eitt meg-
in-baráttumál Alþýöuflokksins.
Idag bersthannfyrir því,aö lán
Húsnæöismálastofnunar rikis-
ins (úr Byggingasjóöum rlkisins
og verkamanna) nemi 80-90%
byggingarkostnaöar og veröi
þau til 26-42 ára, aö þvl er
verkamannabústaöina varöar.
Flokkurinn er sammála verka-
lýöshreyfingunni á kjaramála-
ráöstefnu ASl I febrúar 1977 um
þaö, aö engar framkvæmdir I
húsnæöismálum þjóöarinnar á
þessari öld hafi dugaö launa-
mönnum jafnvel og bygging
verkamannabústaöa.
Þriðjungur nýrra ibúða
verði félagslegs eðlis
Þaöer ljóst, aö kjör þau, sem
fylgja verkamannabústaöalán-
unum, eru eindæma góö, enda
hafa eigendur verkamannabú-
staða aldrei haft heimild til þess
ab braskameð þá og græða á
þeim á frjálsum markaöi. 1 dag
stefnir Alþýöuflokkurinn ein-
dregiö aö þvl, aö a.m.k. þriöj-
ungur allra nýrra Ibúöa I land-
inu veröi byggöur I félagslegum
farvegi, umfram allt sem
verkamannabústaöir. Jafn-
framt nemi lán þau, sem þeim
fylgja 80-90% byggingar-
kostnabar og veröi þau annars
vegar með venjulegum kjörum
Húsnæðismálastofnunarinnar,
hins vegar (og þar meö að
mestu leyti) til 40-50 ára meö 2
1/8% vöxtum, án vlsitölutrygg-
ingar. Flokkurinn vill lögfesta,
aö tryggt sé aö launafólk þurfi
ekki aðgreiða meir I afborganir
af langtimalánum á þessum
ibúöum en netfiur 15-20% af
dagvinnulaunum verkamanns,
eins og nú er algengast t.d. I
Noregi og annars staðar þar,
sem jafnaðarmenn stjórna. Al-
þýöuflokkurinn er einnig þeirr-
ar skoöunar að nú orðið sé unnt
aö framleiða nægilegt magn
Ibúöarhúsnæöis i landinu, þ.e.
um 2500 Ibúðir árlega, fullgerð-
ar — I landinu er bæði fyrir
hendi nægilegt fjármagn (þ.e. i
Félagsstefna í
næðismálum
lifeyrissjóðunum og bygginga-
sjóðum ríkisins og verka-
manna) og nægilega þróuö
tækni til þess aö unnt sé aö ná
þessumarki.séskipulega aö þvi
unniö.
Húsnæðisþróunin i
þágu unga fólksins
Alþýöuflokkurinn telur hvaö
mikilvægast aö vinna aö stór-
huga umbótum i húsnæðismál-
um unga fólksins I landinu. 1
staö þess aö siga þvl alfarið út I
húsbyggingar eða út á hinn
frjálsa okurmarkað Reykjavik-
ursvæöisins vill hann beita sam-
félagslegumráöstöfunumtil þess
aðtryggja þvl mannsæmandi og
öruggt húsnæði á félagslegum
grundvelli. Flokkurinn vill
tryggja nægilegt framboð
ibúöarhúsnæöis, bæöi eignar-
ibúða og leigulbúöa. 1 þvl skyni
vill hann efla enn húsnæöislög-
gjöfina og gera henni kleift aö
veita mun hærri lán en nú tiök-
ast út á sérhverja Ibúö, sem nú
er byggð, með kjörum, sem séu
i samræmi viö gjaldgetu hvers
og eins. Flokkurinn telur aö
þetta sé unnt aö gera, bæði
vegna mikillar tækniþróunar I
byggingariönaðinum og vegna
hús-
þess mikla fjármagns, sem til
er I landinu, sé það hyggilega
hagnýtt. Alþýöuflokkurinn vlsar
þvimeö öllu á bug, aö húsnæöis-
skortur og húsnæöisokur séu
lögmál, sem ekki sé unnt að
kveöa niður og almenningur sé
tilneyddur aö bera sem þræl-
dómshlekki alla æfi. Hann telur
þvert á móti, aö þessa hlekki
sem fleiri sé unnt aö brjóta og
smlöa úr þeim vopn til nýrri og
farsælli stefnu, sem byggist á
samhjálp og samfélagshyggju.
Unga fólkiö á ekki aö vera dæmt
tilaðsetjastaö I minnstu og lök-
ustu íbúðunum eins og nú er,
þvert á móö á þaö rétt á þvi aö
samfélagiö geri þvl kleift aö
stofna heimili I vönduðum Ibúö-
um, sem þaö getur búiö I meö
fullu öryggi.
Aukum lánveitingar til
kaupa á eldri ibúðum
Það var á sinum tlma (1970)
aö sett var löggjöf fyrir fulltingi
Alþýöuflokksins um lánveiting-
ar Húsnæöismálastofnunar
rlkisins til kaupa á eldri Ibúö-
um. Þvl miöur vantar mikiö á
aö f þeim efnum hafi á siöustu 4
árum tekizt að halda I þvi horfi,
sem Alþýöuflokkurinn kom
þeim málum I á sinum tima.
Lánin hafa hriölækkaö samfara
ofboðslegri óöaveröbólgu, jafnt
I húsnæðismálunum sem á öör-
um sviðum. Komist Alþýöu-
flokkurinn til áhrifa á ný mun
hann beita sér fyrir verulegri
hækkun þessara lána á nýjan
leik og jafnframt taka upp lán-
veitingar til viögerða, viöhalds
og endurbóta á eldra húsnæöi.
En hann vill lika gera ýmsar
aörar ráðstafanir til þess aö
tryggja framgang þessarar
stefnu, t.d. I umhverfismálun-
um. Meö slikum margháttuöum
ráöstöfunum vill hann snúa þró-
uninni viö og gera eldri hverfi
sveitarfélaganna á nýjan leik
eftirsótta og ánægjulega staöi,
sem fleiri en þeir rikustu getí þá
búiö i ogumfram allt unga fólk-
iö.
Siguröur E. Guömundsson
framkvæmdastjóri Húsnæöis-
málastofnunar rflúsins.
Lífvænleg laun fyrir 40 stunda vinnuviku
v.
Hér á landi viögengst óhófleg
vinnuþrælkun. Verkafólk hefur
ekki hærra kaup en svo, aö þaö
veröur aö vinna mikla yfirvinnu
til aö endar nái saraan. Vinnu-
dagurinn hjá þessu fólki er þann-
ig oft 10 og allt upp I 16 stundir.
Þaö leiöir af sjálfu sér, aö tóm-
stundir verða þá sáralitlar, frl-
tlmi er lltill og vill nýtast illa
vegna þreytu. Fólkiö veröur
þannig aö hreinum vinnudýrum.
Lltiö tóm gefst til aö sinna per-
sónulegum áhugamálum, fjöl-
skyldullfi, njóta lista og menning-
ar og litiö er hægt aö taka þátt I
þjóönýtum félagsstörfum. Meö
þessari vinnuþjökun er þannig I
reynd girt fyrir virkt fjöldalýö-
ræði, sem er einn af hornsteinum
stefnu- jafnaöarmanna. Brýna
nauðsyn ber því til þess, aö yfir-
vinnuþrælkuninni veröi útrýmt,
hún er bæöi þjóöarskömm og
þjóöarböl. Frumskilyrði þess, aö
þetta takist, er vitaskuld veruleg
hækkun lægstu launa, þannig að
öllum séu tryggö llfvænleg laun
fyrir 40 stunda vinnuviku. Einnig
verður yfirvinnu álag aö vera
hátt, þannig aö atvinnurekendur
leiti allra annarra leiöa fyrr en
yfirvinnu. Meö síöustu bráöa-
birgöalögum rlkisstjórnarinnar
nú á dögunum var stigiö stórt
skref aftur á bak i þessu efni, þvl
aö I þeim fólst, aö yfirvinnuálag
lækkaöi mikiö. Þar sýndi Ihalds-
stjórnin enn á ný fram á skiln-
ingsleysi sitt á málefnum laun-
þega.
a—iwnnr i r
j