Alþýðublaðið - 16.12.1978, Blaðsíða 6

6
Laugardagur 16. desember 1978
alþýðu-
blaóiö
Útgefandi: Alþýöuflokkurinn
Ritstjóri og ábyrg&armaöur: Arni Gunnarsson.
Aösetur ritstjórnar er I Sföumúla 11, simi 81866.
Prentun: Blaöaprent h.f.
Askriftaverö 2200 krónur á mánuöi og 110 krónur i lausasölu.
Úrbætur í
landbúnaði
Málefni landbúnaðarins hafa mikið verið til
umræðu i sölum Alþingis siðustu vikur. Bera þar
hæst frumvarp til laga um framleiðsluráð land-
búnaðarins, þar sem m.a. er kveðið á um fóður-
bætisskatt, og þingsályktunartillaga Eyjólfs
Konráðs Jónssonar um beinar greiðslur til
bænda.
Enginn neitar þvi, að vandamál landbúnaðar-
ins eru nú meiri en þau hafa verið um áratuga
skeið. Þar veldur mestu offramleiðsla á landbún-
aðarafurðum, einkum mjólkurafurðum. Talið er,
að nú séu til i birgðum i landinu landbúnaðaraf-
urðir að heildsöluverðmæti 23 til 25 milljarðar
króna.
Erfiðleikar eru á að selja þessa umframfram-
leiðslu úr landi og fyrir hana fæst ekki nema brot
af framleiðslukostnaði, eða 25 til 50% af grund-
vallarverði. Til að geta selt þessa vöru verða Is-
lendingar að greiða svo milljörðum skiptir með
henni.
Það eru um það bil 15 ár siðanAlþýðuflokkurinn
tók að leggja á það mikla áherzlu, að breyting
yrði gerð á stefnunni i landbúnaðarmálum. Eng-
inn hlustaði á viðvaranir Alþýðuflokksins og ráð-
herrar hans og þingmenn voru kallaðir bænda-
fjendur, sem vildu ganga af landbúnaði dauðum.
Nú hafa mál hins vegar snúist svo, að sjálf
bændasamtökin hafa haft forgöngu um að taka
upp stefnu Alþýðuflokksins og ryðja henni braut.
Það er þó ljóst, að þótt þessi hugarfarsbreyting
hafi orðið, verður vandi landbúnaðar ekki leystur
á nokkrum mánuðum. Skattur á fóðurbæti er
mikilvirk aðferð, sé henni beitt á réttan hátt. Þó
má ætla, að hún hafi ekki áhrif á mjólkurfram-
leiðsluna á næsta ári, enda hefur komið i ljós, að
margir efnameiri bændur hafa þegar birgt sig
upp af fóðurbæti fyrir veturinn.
Vafalaust hefði það orðið mun virkari aðferð,
að setja mjólkurframleiðendum ákveðin fram-
leiðslumörk, þar sem gert hefði verið ráð fyrir
beinni magnminnkun i mjólkurframleiðslu, er
næmi 10 til 15 af hundraði á næsta ári. Þessum
samdrætti hefði mátt mæta með einhverri aðstoð
við bændur, t.d. hluta af þeirri fjárhæð, sem að ó-
breyttu færi til útflutningsuppbóta.
Erfiðara er um vik varðandi sauðfjárbúskap-
inn. Mikill fjöldi manna hefur atvinnu, beint eða
óbeint, af vinnslu sauðfjárafurða i ullar- og
skinnaiðnaði, sem skapar umtalsverðar útflutn-
ingstekjur. Verulegur samdráttur á þvi sviði gæti
haft alvarlegar afleiðingar á atvinnurekstur, þótt
mikið skorti á að þessar afurðir séu fullunnar hér
á landi.
Þau skref, sem nú hafa verið stigin til að koma
á meira jafnvægi i landbúnaðarframleiðslu, eru
öll i rétta átt. En meira þarf að gera. Að svo
komnu er t.d. ekki ástæða til að stuðla að stækkun
og fjölgun búa með aukinni framræslu og stækk-
un túna. A móti verða að koma aðgerðir, er bæta
stöðu bænda i formi öflugra og virkara kerfis af-
urða- og rekstrarlána, svo bændur fái greitt fyrir
vinnu sina eins og aðrar stéttir.
—AG—
Brýn nauðsyn á alþjóði
afnám pyndinga
Herra forseti.
Fyrir hönd Norður-
landanna fimm, Dan-
merkur, Finnlands,
íslands, Noregs og Svi-
þjóðar, hef ég þann
heiður að flytja eftirfar-
andi yfirlýsingu á þessum
fundi í tilefni 30 ára af-
mælis Mannréttindayfir-
lýsingar Sameinuðu þjóð-
anna.
A siöastliönum þrjátiu árum
hefur raunveruleg viöurkenning og
framkvæmd á mannréttindum
hlotiö aukna hlutdeild I alþjóöa-
stjórnmálum og alþjóöasamvinnu.
Þegar allsherjarþing Sameinuöu
þjóöanna samþykkti Mann-
réttindayfirlýsinguna hinn
10. desember 1948 og lýsti þvi yfir
aö hún væri sameiginlegt markmiö
fyrir alla menn og allar þjóöir hófst
þróun sem var afar mikilvæg fyrir
mannkyniö.
1 hinu alþjóölega samfélagi jafnt
sem einstökum löndum hefur yfir-
lýsingin oröiö hvatning og leiö-
arljós til bálkunar á mannrétt-
indareglurn og stööugrar framþró-
unar i mannrfettindamálum.
Yfirlýsingin telur upp þau rétt-
indi sem hver einstaklingur ætti aö
njóta og stjórnvöld hvers þjóö-
félags ættu ávallt aö viröa. Hún
lýsir ekki aöeins yfir borgaralegu
og stjórnmálalegu frelsi, heldur
einnig réttindum efnahagslegs,
félagslegs og menningarlegs eölis.
Meö þvi aö lýsa yfir þessari viö-
tæku skilgreiningu á mannréttind-
um hefur yfirlýsingin stuölaö mjög
aöalmennum skilningi á mannrétt-
indum og grundvallarfrelsi sem —
samkvæmt yfirlýsingunni — er af-
ar mikilvægt til þess aö fullar efnd-
ir veröi á skuldbindingu aöildar-
rikjanna um aö framfylgja og efla i
samvinnu viö Sameinuöu þjóöirnar
almenna viröingu fyrir og fram-
kvæmd á réttindum þessum og
_frelsi.
Þessi almenna skilgreining á
mannréttindum er sannarlega I
anda mannúöar aö þvi leyti aö hún
viröir ekki einungis rétt einstakl-
ingsins til þess aö njóta sin, heldur
gerir hún ráö fyrir sönnum skyld-
um viö náungann.
Hin borgaralegu og stjórnmála-
legu réttindi jafnt sem hin efna-
hagslegu, félagslegu og
menningarlegu réttindi veröa ekki
aöskilin og eru hvert ööru háö, og
báöum þessum réttindasviöum
skyldi gert jafnhátt undir höfði.
Þetta útilokar samt ekki aö sérstök
réttindi eins og réttur til lifs eöa
réttur til persónulegs frelsis eru
sérstaklega mikilvæg þar sem þau
eru forsenda þess aö allra eöa
margra hinna réttindanna veröi
notiö.
Stjórnaskipun Noröurlanda er
reist á gamalgróinni hefö frelsis,
samheldni og réttlætis. Þessi lönd
hafa þvi snúist skorinorö gegn
mannréttindabrotum, sérstaklega
skertri viröingu fyrir einstaklinen-
um. Þau hafa reynt aö hjálpa
fórnarlömbum slikra brota.
1 alþjóöastarfi aö mannréttind-
um hafa Noröurlöndin aö sama
skapi sýnt vakandi áhuga á efna-
hagslegum og félagslegum hliöum
þessara réttinda og leitast viö aö
leggja fram raunverulegan og upp-
byggjandi skerf til þess aö hrinda
þeim I framkvæmd.
í starfi þvf sem unnið hefur veriö
og unnið er aö viö aö safna saman
þeim samningum sem bindandi eru
aö lögum og miða aö verndun
mannréttinda hafa Noröurlöndin
lagt áherslu á og munu halda á-
fram aö leggja áherslu á aö
samningar þessir hafi aö geyma
heppilegt fyrirkomulag til þess aö
þeim veröi framfylgt á alþjóöa-
vettvangi. Fjöldi alþjóöasamninga
varöandi mannréttindi hefur komiö
fram eftir 1948 aö tilhlutan
Sameinuöu þjóöanna og sérstofn-
ananna. Ég vil nefna hér til dæmis
mannréttindasamningana tvo á-
samt valkvæöri bókun, alþjóða-
samninginn um afnám alls kyn-
þáttamisréttis, sáttmálann um
ráöstafanir gegn og refsingar fyrir
hópmorö, samninginn um réttar-
stööu flóttamanna og hina fjöl-
mörgu samninga sem Alþjóöa-
vinnumálastofnunim hefur sam-
þykkt. Þessir samningar bera
sannarlega vitni hraöri þróun aö
þvi marki aö leggja meö lögum al-
mennan grundvöll til verndar
mannréttindum á
alþjóðavettvangi. Sumir þessara
samninga gera ráö fyrir úrræöum
þar sem líka einstaklingum er gert
kleift aö bera mál sin upp á
alþjóðavettvangitil þessaö tryggja
aö mannréttindi þeirra veröi virt i
raun.
Hins vegar eru úrræöi til alþjóö-
legrar framkvæmdar ennþá aö
mörgu leyti ófullkomin. Þvi ætti aö
halda áfram viöleitni i þá átt aö
styrkja aöstööu Sameinuöu þjóö-
anna á sviöi mannréttinda, efla
svæöisbundna samvinnu og tryggja
sem viðtækasta meöaöild aö
alþjóöasamningum um mannrétt-
indi. Rikisstjórnir Norðurlandanna
vona aö vaxandi fjöldi aöila aö
samningnum um borgaraleg og
stjórnmálaleg réttindi notfæri sér
hið valkvæöa fyrirkomulag um
framkvæmd sem ráð er fyrir gert i
41. grein samningsins varöandi
kvartanir eins rikis á hendur ööru
riki og hina valkvæðu bókun
samningsins varöandi kvartanir
einstaklinga. Noröurlöndin hafa
einnig vakandi áhuga á vibleitni
þeirri sem nú á sér staö innan vé-
banda mannréttindanefndarinnar
og miöar aö eflingu og vaxandi viö-
gangi mannréttinda og grund-
vallarfrelsis, og vona aö fljótlega
náist samkomulag um nýjar raun-
hæfar aðgeröir I þágu einstaklinga
jafnt sem rikja. Noröurlöndin eru
lika hlynnt tillögum sem þeirri er
varðar stofnun stööu mann-
réttindafulltrúa Sameinuöu þjóö-
anna og byggja þar á jákvæöri
reynslu sinni af starfi umbobs-
manns sem fjallar um mál milli
einstaklinga og framkvæmda-
valdsins. Starf flóttamannafulltrúa
Sameinuðu þjóöanna er ágæt sönn-
un um hina geysimiklu aöstoö, ein-
Ávarp Benedikts Gröndal, utanríkisráðherra,
af hálfu Norðurlandanna í tilefni af
30 ára afmæli Mannréttindayfirlýsingar
Sameinuðu þjóðanna, New York,
11. desember 1978