Alþýðublaðið - 23.09.1981, Síða 8

alþýðu
blaöið
Útgefandi: Alþýöuflokkurinn.
Framkvæmdastjóri: Jóhannes Guömundsson
Stjórnmálaritstjóri og ábm.: Jón Baldvin Hannibalsson.
Ritstjórnarfulitrúi: Guömundur Arni Stefánsson.
Blaöamenn: Einar Gunnar Einarsson, ólafur Bjarni Guönason og Þráinn Hallgrimsson.
Útlitsteiknari og ljósmyndari: Einar Gunnar Einarsson.
Gjaldkeri: Halldóra Jónsdóttir. Auglýsingar: Sigrföur Guömundsdóttir.
Dreifingarstjóri: Siguröur Steinarsson. ,0,0ac
Ritstjórn og auglýsingar eru aö Sföumúla 11, Reykjavfk, simi 81866._____________________
Áskriftarsíminn
er 81866
Bryndís Schram skrifar um leiklist:
Við erum öll eins
Alþýðuleikhúsið sýnir
Barnaleikritið
Superman
eftir Roy Kift
Leikstjórar: Jórunn Sigurðardóttir og Thomas
Ahrens
Leikmynd og búningar: Grétar Reynisson
Ljóð og lög: Ólafur Haukur Simonarson
Þýðing: Magnús Kjartansson
Aftur Supermann?, spuröu
börnin, þegar ég bauð þeim meö
mér á sýningu Alþýðuleikhúss-
ins nú um helgina. Og aftur fatl-
aður strákur? Þetta er skrltið!
Eflaust er það hrein tilvilj-
un, en samt ekkert ósekmmti-
leg , að bæði Leikfélagið og
Alþýðuleikhúsið taka til um-
fjöllunar barn, litilmagna, sem
fær uppreisn og sjálfstrú i
imynduðum samræðum við hinn
alltumvefjandi og reddandi
„superman”.
Nú er ár fatlaöra og ekkert
óeðlilegt, þó að rithöfundar leiti
fanga I málefnum liðandi stund-
ar. A þessu eina ári hefur af-
staða almennings til fatlaðra
tekiö miklum umskiptum, og er
það ekki sizt fyrir tilkomu leik-
verká eins og „Jóa” og „Super-
mans”.
Þó að „Jói” og „Superman”
eigisitthvaðsameiginlegt, þá er
alls ekki hægt að bera þessi tvö
leikrit saman. Annað er skrifað
fyrir börn og hitt fyrir fulloröna.
— „Superman” er betri,sögðu
börnin. Nú skiljum við þetta allt
'miklu betur. Það eiga allir viö
einhver vandamál að striða.
Sumir kunna ekki að lesa, aörir
kunna ekki að ganga, en innst
inni erum viö öll eins, og getum
veriö saman. —
Og auðvitað fannst krökkun-
um „Superman” betri. „Jói” er
flókið leikrit. Inn i vandamál
Jóa tvinnast önnur, sem aðeins
fullorðnir skilja. „Superman”
byggist á einni kjarnahugmynd,
og hún er sett fram á skýran og
einfaldan hátt. Börn skilja og
meötaka, og þá er tilganginum
náð, geri ég ráð fyrir.
Aö horfa á sýningu Alþýðu-
leikhússins er eins og að fletta
nútimalegri barnabók.
Myndirnar eru stórar og skýrar,
dregnar einföldum dráttum,
sterkum litum, stuttum en hnit-
miðuðum texta. Orðaforði er
takmarkaður, kannski um of,
litaval er frumstætt, barnslegt,
og söguþráður er svo hvers-
dagslegur að eiginlega gerist
1 «V">
r/s... mj )

ekki neitt. Þessu leikriti er ætl-
að að ná til sem flestra, ekki
bara þeirra, sem hafa náð mest-
um mögulegum andlegum
þroska. Leikhús er fyrir alla,
ekki satt? Svona leikverk eiga
alltaf rétt á sér, ekki bara á ári
fatlaöra. Leikmynd og litir
Grétars Reynissonar og stjórn
þeirra Thomasar og Jórunnar
falla mjög vel að hugmynd höf-
undar um einfaldleik og auð-
skilni.
Ölafur Haukur Simonarson
semur ljóð og lög. Ólafur hefur
mjög sérstæðan, sjarmerandi
stil, og hefðu lögin mátt véra
fleiri.
Leikendur eru allir mjög jafn-
ir, leika af gáska og léttleik,
reyna hvergi að dramatisera
eða ofgera. Ég hreifst mjög af
útlendingnum Thomas Ahrens.
Það var rétt eins og hann hefði
stokkið út af siðum „Gvendar
Jóns og ég”, prakkaralegur
polli. Sigfús Már Pétursson var
lika sannfærandi i stólnum sin-
um, átti einlægan og eðlilegan
leik. Guðlaug Maria og Margrét
Úlafsdóttir voru óaðfinnanleg-
ar, hressar og sætar og sömu-
leiðis Viðar Eggertsson, sem
hefur sérstaklega gott lag á
skritnum köllum. Björn Karls-
son er svolitið stirður enn.
„Superman” er upplögð far-
andsýning á milli skóla
landsins, auðskilin og klár.
Skora ég á skólastjóra um land
allt að bjóða Alþýðuleikhúsinu
heim, svo að börn utan höfuð-
bórgarsvæðisins fái lika skilið,
að „við erum öll eins”.
Bryndis
BQyVBAS;
Við lásum það/ að
matsmennirnir frægu
telja 170 þúsund króna
tekjur á ári ekki bitling!
Hvað telja þeir þá bit-
ling?
Það var haldinn „örvænting-
arfundur ” við hringborðið i gær.
(örvæntingarfundir eru þeir
fundir kallaðir, sem boðaö er til
utan veniulegs fundartima, sem
sem þar rikti venjulega á fund-
um!
Forsetinn sat einn, og heilsaði
Þagli þurrlega. Siðan ræskti
hann sig, og ætlaði aö opna dag-
einum lagsmanna sinna aö gefa
honum eins og pipufylli af to-
baki. Við þetta stilltist félaginn
þegar, og heyrðist ekki frekar
frá honum á fundinum.
,voru flóttalegir á svip. Allir tott-
uðu pipur sinar af einbeitni.
Enginn bað um orðið. >
Þagall leit sem snöggvast á
forsetann. Hann sat þungbúinn
Frá hringborðinu:
Lifði Washington til einskis?
ÞEGAR
SKYGGJA TEKUR
ERHÆPINN
SPARNAÐUR
... aö kveikja
ekki ökuljósin.
ÞAU KOSTA LITIÐ.
||F0AR ^
er einu sinni i viku). örvænting-
arfundir eru sjaldgæfir, og ekki
til þeirra boðað nema mikið
liggi viö. Lesendur mega þvi
skilja það vel, að Þagall var
nokkuð spenntur, og jafnvel
æstur, svo maöur segi nú ekki
„tens”, þegar hann kom d kaffi-
húsið og settist við borðið góöa.
Fundarboðiö var sannarlega
til þess falliö aö valda spennu.
örstutt simtal. Nánast þurrlegt
fundarboð. Ekkert sagt um dag-
skrá.
Semsagt, dularfullt!
Þegar Þagall kom að borðinu
var þegar mættur fjöldi félaga,
en þó rikti nokkur þögn, ef svo
má að orði komast. Andlit
manna voru föl. Augnaráö
manna ódjarflegt. Samræður
slitróttar.Menn huguðu mjög að
pfpum sinum.
Það vantaöi þetta leiftrandi
fjör og þennan logandi áhuga,
skrá, en áður en formlegur
fundur gat hafist, reif einn fé-
laganna sig upp úr pipuskoöun
sinni, og krafðist þess aö þegar i
staö yrði sagt frá þvf skiönerki-
lega, hversvegna hefði verið
boöað til fundarins. Hann sagð-
ist ekki sætta sig við svo ger-
ræðisleg vinnubrögð sem forset-
inn og hans peö hefðu sýnt I
þessu máli, og hann vildi taka
það skýrt fram þar og þá, að
hann hefði öörum hnöppum aö
hneppa þetta kvöld, ti'mi hans
væri dýrmætur, ýmislegt kall-
aði aö, og þar fram eftir götun-
um. Hann talaöi hátt, hratt en
ógreinilega, og fölvi andlits
hansvarhorfinn.en rauöir dflar
sáustfkinnum hans. Þagli datt
þegar i hug, þegar hann heyrði
og sá manninn: „Hér fer söku-
dólgur! En hver er sökin?”
Aður en félaginn náöi að halda
frekar áfram, greip forseti vor
frammí fyrir honum, og skipaði
Forsetinn náði nú loks að
setja fundinn og tók þegar upp
eina mál á dagskrá.
ímyndið ykkur,lesendur góðir,
forundran Þagals, þegar hann
heyrði hvaö forsetinn bar undir
fundinn. Hann kvartaði yfir þvi,
að einhver félaganna heföi
skrifað i' blað hér í bænum, og
sagt þar itarlega frá fundi ein-
um, ófriðlegum, sem farið heföi
fram við hringborðið, ekki fyrir
löngu siðan. Hann talaði ekki
hátt, en skýrt. Hann skipti ekki
litum. Hann barði ekki i borðið.
Hann bar sig á allan háttviröu-
lega. En það var hverjum
manni ljóst, að hann áleit þetta
alvarlegt mál, og trUnaöarbrot
af siðustu skúffu.
Hann lauk máli sinu. Félagar
muldruöu i barminn, en enginn
talaöi upphátt. Þegar Þagall leit
yfirhópinn,sá hann sér til undr-
unar, að allir litu félagarnir Ut
eins og þeir væru sekir. Allir
við borðið, hleypti i brýrnar og
skoðaði félagana hvern fyrir
sig. Vandlega.
Skyndilega varð Þagli ljóst aö
forsetinn vissi ekki hver söku-
dólgurinn var. Enginn vissi
það!
Þetta var le'ttir!
Þagall ákvaö þegar aö halda
sér saman. Washington er löngu
dauður. Lesendur kærir og
elskulegir. Þiö megið búast við
þvi að öðru hverju i framtlðinni
muni Þagall skrifa plstla um
fundi hringborðsins. Til hvers
er málfrelsi, ef ekki til að nota
það. Auk þess hefur Þagall allt-
af verið þeirrar skoðunar, að
skemmtilegast hafi verið i Ed-
en, eftir að höggormurinn kom
þangaö.
Fundi var slitið skömmu sið-
ar, þegar formanni varö ljóst,
að göfugt fordæmi Washington
hafði til einskis verið sett, hvað
varðaöi félaga hringborðsins.
— Þagall